woody allen kentriki

Για την αυτοβιογραφία του Woody Allen «Σχετικά με το τίποτα» (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Ψυχογιός).

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Για να το πούμε από την αρχή: μολονότι οι περισσότεροι θα πάρουν αυτό το βιβλίο για τον πόλεμο της Μία Φάροου εναντίον του Γούντι Άλεν, θα μείνουν για το Μπρούκλιν, για τη Νέα Υόρκη και για τα φιλμ – αλλά κυρίως για το πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία. Ο τρόπος που ο Γούντι Άλεν περιγράφει διεξοδικά πώς κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε σε αφήνει διαρκώς με το στόμα ανοιχτό. Γιατί δεν ήταν εύκολο να το κάνει. Δεν ήταν εύκολο να τα καταφέρει. Ουσιαστικά, πρόκειται «περί λάθους». Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του, ο Γούντι Άλεν δεν θα γινόταν ποτέ ο εαυτός του. Ίσως να μην έγραφε καν τίποτε ποτέ. Οπωσδήποτε δεν θα έκανε ταινίες. Και σίγουρα δεν θα ζούσε τη λαμπρή ζωή που έζησε.

Όμως ο Γούντι Άλεν τα έκανε όλα αυτά. Και τα έκανε γιατί δούλεψε. Πολύ. Μεθοδικά. Όσο ελάχιστοι. Και εδώ κρύβεται (για την ακρίβεια, δεν κρύβεται καθόλου: φανερώνεται) το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας του. Ο Γούντι Άλεν είναι πολλά: το άθροισμα ενός πελώριου ταλέντου, μιας ζηλευτής ευφυίας, πολλών σπάνιων ιδιαιτεροτήτων (αλλά και μειονεξιών) και της λυσσαλέας αγάπης του για την τέχνη· αλλά τίποτε από όλα αυτά, κανένας συνδυασμός τους δεν θα αρκούσε αν έλειπε ή αν υπολειπόταν η εξαντλητική και καλά στοχευμένη δουλειά. Αυτές οι άπειρες ώρες, όχι μόνο πάνω από τη γραφομηχανή του, αλλά πάνω από καθετί που κατά καιρούς τον ενδιέφερε.

Θεωρώ αυτό το αποκαλυπτικό βιβλίο ένα μάθημα, όχι βέβαια για το πώς μπορεί κανείς να γίνει Γούντι Άλεν, αλλά για το πώς θα μπορούσε κάποιος να καταφέρει όντως να κατακτήσει κάποιους από τους στόχους του. Και ελπίζω να διαβαστεί και έτσι. Είναι αυτό που λέμε «μάθημα ζωής».

Ο τρόπος που ο Γούντι Άλεν περιγράφει διεξοδικά πώς κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε σε αφήνει διαρκώς με το στόμα ανοιχτό. Γιατί δεν ήταν εύκολο να το κάνει. Δεν ήταν εύκολο να τα καταφέρει.

Κατά τα άλλα, έχουμε να κάνουμε με ένα πανέξυπνο κείμενο, ένα αυτοβιογραφικό ρόλερ-κόστερ σε αργή κίνηση, μια αφήγηση που, άπαξ και μπεις μέσα της, δεν υπάρχει περίπτωση να τη σταματήσεις. Στ’ αλήθεια όμως: αν κάνεις κάποια άλλα πράγματα απ’ ανάμεσα, θα τα κάνεις με το μυαλό σου διαρκώς στο βιβλίο. Θα γυρνάς εκεί –γιατί είναι μεγάλο, δεν διαβάζεται σε ένα ή δύο καθίσματα– και θα συνεχίζεις την ανάγνωση βουλιμικά.

Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως είμαι αντικειμενικός, όχι γιατί είμαι μεγάλος φαν των ταινιών του Γούντι Άλεν (ωστόσο υπήρξα επί πολλά χρόνια, δεν το κρύβω), αλλά γιατί οι πρώτες πέντε-δέκα ταινίες του με διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο όσο λίγες ακόμη – στον βαθμό, τέλος πάντων, που ο κινηματογράφος έχει τη δύναμη να μας διαμορφώνει. (Και όντως έχει μεγάλη). Εκεί, στη μετεφηβική μου ηλικία και στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής μου, ήξερα τι ήθελα και τι με ενδιέφερε χάρη σε πέντε-δέκα ανθρώπους και σε άλλα τόσα βιβλία, ταινίες ή είδη τέχνης. Ένας από αυτούς ήταν ο Γούντι Άλεν – και η Νέα Υόρκη του. Αν αγαπάτε είτε τον ένα είτε την άλλη, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς.

Όπως –πρέπει να το επαναλάβω– αν σας ενδιαφέρει το πώς εισάγεται κανείς σε αυτό που λέμε τέχνη. Εκεί, ο Γούντι Άλεν απλώς δεν κρύβει τίποτε. Ήθελε να γίνει ταχυδακτυλουργός; Δούλευε όλη μέρα τα κόλπα του, μέχρι να τα μάθει τέλεια. Όλη μέρα όμως, χωρίς διαλείμματα. Ήθελε να γίνει μουσικός της τζαζ; Θα μάθαινε τα πάντα γύρω από την τζαζ, θα αγόραζε όσα πνευστά μπορούσε να μάθει κάπως να παίζει, και θα ασκούνταν καθημερινά, παίζοντας και ακούγοντας, ακούγοντας και παίζοντας, χωρίς τελειωμό. Ακόμη και αν καταλάβαινε ότι «δεν το είχε» με τη μουσική, ότι του έλειπε το ειδικό εκείνο ταλέντο που έχει ένας μεγάλος, συνήθως μαύρος, μουσικός, ο Γούντι Άλεν θα συνεχίσει, και θα συνεχίσει, και θα συνεχίσει να παίζει και να ακούει και να ασκείται, κάθε μέρα, για όλη του τη ζωή. Και να δίνει συναυλίες σε μικρά μπας — και σε μέγαρα. Ήθελε να μάθει σινεμά επειδή κυρίως αυτό λάτρεψε στη ζωή του; Θα έβλεπε, και θα εξακολουθούσε πάντα μα πάντα να βλέπει, τα πάντα. Με κάθε ευκαιρία. Εξοικονομώντας χρήματα για το εισιτήριο, φεύγοντας από το σχολείο, ανακαλύπτοντας καινούργιες αίθουσες. Σινεμά, σινεμά, σινεμά. Ήθελε να βγαίνει με κορίτσια που δεν γοητεύονταν από τα δικά του ενδιαφέροντα, τα ταχυδακτυλουργικά και το μπάσκετ και το μπέισμπολ και τα κόμικς και τα παλπ αστυνομικά, αλλά αντιθέτως αγαπούσαν τη φιλοσοφία, την ψυχανάλυση και τη μεγάλη λογοτεχνία; Λοιπόν, έκατσε και διάβασε –διάβασε καλά– όλη τη βιβλιογραφία. Όλη όμως.

Κάπως έτσι αλλάζει όλο το σύμπαν μέσα σου, για πάντα. Και, κάπως έτσι, γίνεσαι ίσως Γούντι Άλεν. Ή ό,τι μπορείς.

Ο Γούντι Άλεν, με έναν τρόπο που σε μουδιάζει, κοιτά τα επιτεύγματά του σαν να ανήκουν σε κάποιον άλλον. Το μόνο προφανές που κάνει είναι –έτσι τον μάθαμε όλοι μας άλλωστε– να αυτοσαρκάζεται.

Θεωρώ πολύ μεγάλο δώρο αυτό το βιβλίο –σαφέστατα ένα από τα βιβλία της χρονιάς: είτε μιλάμε για την προηγούμενη, είτε για τη φετινή– για μία σειρά από λόγους, αλλά κυρίως για όσα προείπαμε, για την τιτάνια Αφοσίωση στην τέχνη και στη μελέτη της τέχνης, και για τη μεγάλη διδαχή της Σεμνότητας που παρουσιάζεται εδώ.

Ο τρόπος που ο Γούντι Άλεν αντιμετωπίζει τον ίδιο τον Γούντι Άλεν, αυτό το κράμα συστολής, φόβου, μετριοπάθειας αλλά και αποδοχής του εαυτού ως έχει, μια στάση που απέχει πολύ από τη μετριοφροσύνη, η απουσία έπαρσης και ο θρίαμβος της ταπεινότητας (αλλά και η πανταχού παρούσα, παράλληλα, γκρίζα φιγούρα του μηδενισμού, μιας «φιλοσοφικής» στάσης ζωής που μπορεί και μετρά με κρύο μάτι το μπόι του καθενός μας), είναι κάτι που δύσκολα το καταλαβαίνει κανείς. Ο Γούντι Άλεν, με έναν τρόπο που σε μουδιάζει, κοιτά τα επιτεύγματά του σαν να ανήκουν σε κάποιον άλλον. Το μόνο προφανές που κάνει είναι –έτσι τον μάθαμε όλοι μας άλλωστε– να αυτοσαρκάζεται: από την πρώτη-πρώτη αρχή, όπως τότε, κάπου μισό αιώνα πριν, που πρωτοπαρουσιάστηκε. Δεν επαίρεται, δεν θριαμβολογεί, δεν ακκίζεται. Είναι πολύ εντυπωσιακό, και συγκινητικό, στοιχείο αυτό, και το διαβάζουμε από την αρχή μέχρι το (συγκλονιστικό) τέλος του βιβλίου.

woody allen dianne keaton 2
Σκηνή από την ταινία «Νευρικός εραστής» (Annie Hall). Η ταινία βγήκε στις αίθουσες τον Απρίλιο του 1977 και κατέλαβε την πρώτη θέση του US Box Office, βγάζοντας νοκ άουτ τον Rocky, που βρισκόταν στην κορυφή. Την επόμενη χρονιά ο Νευρικός Εραστής είχε πέντε υποψηφιότητες στα Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά τα τέσσερα από αυτά. Καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, καλυτερης γυναικείας ερμηνείας (Ντάιαν Κίτον), καλύτερου σεναρίου.
 

Επίσης, ο Γούντι Άλεν δεν ασχολείται με βραβεία.

«[Το Annie Hall, «Νευρικός Εραστής»] προτάθηκε για μερικά Όσκαρ. Τη βραδιά της τελετής έπαιζα τζαζ στη Νέα Υόρκη. Θυμάμαι ότι έπαιζα το “Jackass Blues’’, μια μελωδία που την έκανε διάσημη ο Κινγκ Όλιβερ. Προφασίστηκα αυτή την εμφάνιση για να μην παραστώ, αλλά δε θα πήγαινα ακόμη κι αν δεν είχα αυτή τη δέσμευση. Δε μου αρέσει η ιδέα τού να βραβεύονται τα καλλιτεχνικά έργα. Δε δημιουργήθηκαν για να μπουν σε ανταγωνισμό· δημιουργήθηκαν για να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και καλώς εχόντων των πραγμάτων να ψυχαγωγήσουν. Δε με ενδιαφέρει η απόφανση κάποιας ομάδας για το ποιο είναι το καλύτερο φιλμ της χρονιάς, ή το καλύτερο βιβλίο, ή ο Πιο Πολύτιμος Παίκτης. Δε θέλω να γράψω άλλο γι' αυτό, γιατί θα σπαταλήσω την κορδέλα της γραφομηχανής μου και θα πρέπει να καλέσω για φαγητό τον φιλαράκο που μου την αλλάζει. Αρκεί να πω ότι τη βραδιά των Όσκαρ έπαιξα μπλουζ όσο καλύτερα γινόταν, γύρισα σπίτι, πήγα για ύπνο, και το επόμενο πρωί είδα στην πρώτη σελίδα των Times, στο κάτω μέρος, ότι είχαμε αποσπάσει τέσσερα Όσκαρ, ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας. Αντέδρασα όπως είχα αντιδράσει στην είδηση της δολοφονίας του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Το σκέφτηκα για περίπου ένα λεπτό, έφαγα το μπολ με τα δημητριακά μου, πήγα στη γραφομηχανή μου, και στρώθηκα στη δουλειά». [Σελ. 163]

Προφανώς, ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αναλίσκεται στην υπόθεση με τη Μία Φάροου και τις εξωφρενικές κατηγορίες της, αυτό το μεγάλο, τρομερό κυνήγι που εξαπέλυσε εναντίον του όταν πληροφορήθηκε για τον δεσμό που εκείνος συνήψε με την 21 ετών τότε Σουν-Γι, μία από τις θετές της κόρες. Οι κατηγορίες της, ο χρόνος που αναλώθηκε σε μία παράλογη υπόθεση, τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, οι ανθρωποώρες που θυσιάστηκαν, οι άνθρωποι που ενεπλάκησαν, και κυρίως τα παιδιά που στιγματίστηκαν –για να μη μιλήσουμε για τον ίδιο τον Γούντι Άλεν– δεν έχουν ανάλογο προηγούμενο. Δεν θα μάθουμε επίσης ποτέ πού θα είχε στραφεί, πώς θα είχε εξελιχθεί το έργο του δημιουργού αν δεν υπέφερε επί τρεις δεκαετίες (!) από αυτή την υπόθεση – που άλλωστε σχεδόν τον εξόρισε από τη Νέα Υόρκη, του στέρησε μία σειρά από πρωταγωνιστές και τον ανάγκασε να δουλεύει υπό όρους εντελώς ασύμβατους με το μέγεθός του, ενώ σήμερα είναι σχεδόν «μπαναρισμένος» από οτιδήποτε και οπουδήποτε στην πατρίδα του – οι ταινίες του δεν βρίσκουν καν διανομή στις ΗΠΑ…

woody allen mia farrow
Από το 1979 μέχρι το 1992 η Μια Φάροου είχε παίξει σε 13 ταινίες του Γούντι Άλεν.
 

Η υπόθεση αυτή είναι από καιρό γνωστή, και σχεδόν οι πάντες έχουν κατασταλαγμένη άποψη (η συντριπτική πλειοψηφία κατά του Γούντι Άλεν) από την αρχή της κιόλας. Είναι δεδομένο αυτό. Και πρώτος απ’ όλους το γνωρίζει ο ίδιος ο Γούντι Άλεν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον βέβαια έχει το γεγονός ότι, αν και έγιναν πλείστες όσες έρευνες σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, ποτέ δεν αποδείχτηκε το παραμικρό. Ποτέ. Όλες οι κατηγορίες κατέπεσαν. Παρ’ όλα αυτά, η υπόθεση συνεχίζει να πλήττει τον δημιουργό, που ζει σε έναν καφκικό λαβύρινθο επί τρεις δεκαετίες. Δεν ξέρω πόσοι θα άντεχαν κάτι τέτοιο. Ξέρω όμως πως ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να συλλάβει μια τέτοια υπόθεση σε ένα από τα σενάριά του. Είναι απλώς αδύνατο.

«Αλλά, προτού δημοσιοποιηθούν τα συμπεράσματα αυτά, είχε διεξαχθεί μια ακροαματική διαδικασία για την επιμέλεια. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η εν λόγω ακροαματική διαδικασία ήταν κάποιο είδος δίκης κι έτσι κατά κάποιον τρόπο οργίασε η φαντασία τους. Υπάρχουν ακόμη κάτι μουρλοί που πιστεύουν ότι παντρεύτηκα την κόρη μου, που πιστεύουν ότι η Σουν-Γι είναι παιδί μου, που πιστεύουν ότι η Μία ήταν σύζυγός μου, που πιστεύουν ότι εγώ υιοθέτησα τη Σουν-Γι, που πιστεύουν ότι ο Ομπάμα δεν είναι Αμερικανός. Πάντως, δε διεξήχθη ποτέ και καμία δίκη. Ποτέ δεν κατηγορήθηκα για οτιδήποτε, και επίσης κατέστη σαφές από τις έρευνες ότι δε διαδραματίστηκε τίποτα το επιλήψιμο». [σελ. 221]

Ίσως πραγματικά το χιούμορ του Γούντι Άλεν, αυτό το διαρκές φλερτ και ταυτόχρονα βγάλσιμο της γλώσσας προς τον θάνατο, να τον έχει σώσει. Δεν ξέρω.

Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, ο Γούντι Άλεν μιλά για την καθημερινότητά του με τη Σουν-Γι, σύντροφό του επί μία τριακονταετία πια, και πώς περνά την ένατη δεκαετία του βίου του. Στο μεταξύ όμως, θα μας έχει μιλήσει με έναν ασθματικό, πέρα από κάθε περιγραφή, τρόπο για τις ταινίες του – όχι για όλες αλλά για εκείνες που σημάδεψαν περισσότερο εκείνον, ή που ο ίδιος τις ξεχωρίζει, και πάλι όχι σαν «αριστουργήματα» (δεν βρίσκει καμιά τους τόσο σπουδαία!) αλλά σαν ορόσημα στη ζωή του.

Ίσως πραγματικά το χιούμορ του Γούντι Άλεν, αυτό το διαρκές φλερτ και ταυτόχρονα βγάλσιμο της γλώσσας προς τον θάνατο, να τον έχει σώσει. Δεν ξέρω.

Για όποιον αγαπά το σινεμά του Γούντι Άλεν (μετά την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του, κάτσαμε και είδαμε δέκα ταινίες του, τη μία μετά την άλλη), όλες αυτές οι σελίδες είναι –το λιγότερο– μαγευτικές. Αλλά και τι δεν είναι μαγευτικό σ’ αυτό το ασπρόμαυρο, οξύ, συγκινητικό βιβλίο, ένα βιβλίο πλημμυρισμένο, παρά το χιούμορ του, από την πίκρα των μπλουζ.

* Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ είναι συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του, «Πήραμε σκύλο» (εκδ. Κλειδάριθμος).


allen exΣχετικά με το τίποτα
WOODY ALLEN
Μτφρ. ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ
ΨΥΧΟΓΙΟΣ 2020
Σελ. 436, τιμή εκδότη €19,00

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ WOODY ALLEN


Απόσπασμα από το βιβλίο

«Πάλευα πάντα να είμαι στο ύψος των περιστάσεων, αλλά ποιος στο καλό ήταν αυτός ο Λύκος της Στέπας; Και σε τι ακριβώς θα όφειλα να συμφωνώ με τον Σίντνεϊ Χουκ; Δεν την είδα ποτέ ξανά εκείνη, και επειδή την είχα ερωτευτεί, κατέληξα στη διαπίστωση ότι θα έπρεπε να μάθω μερικά πραγματάκια· ο Σταντάλ και ο Ντοστογιέφσκι θα έπρεπε να αντικαταστήσουν τον Γάτο Φέλιξ και τη Μικρή Λουλού. Κι έτσι λοιπόν, διάβασα. Μερικά μ' άρεσαν, μερικά όχι. Δεν ήμουν κάνα παμφάγο που χρειαζόταν συνεχώς κι άλλες δόσεις λογοτεχνίας. Όχι, το διάβασμα πάντα έβρισκε απέναντί του τα σπορ, τις ταινίες, την τζαζ, τα ταχυδακτυλουργικά με την τράπουλα, και την απλούστατη αποφυγή του διαβάσματος διότι η τυπογραφία στα βιβλία φάνταζε πολύ πυκνή. Ακόμη σκιάζομαι από τη βάναυση τυπογραφική διάταξη στο Μαγικό Βουνό. Κι ωστόσο, φοβόμουν ότι ποτέ δε θα ανελιχθώ κοινωνικά εάν ήξερα μόνο πράγματα όπως ποιος στραγγαλίζει όλο τον κόσμο στον Βουβό Πόθο ή τους στίχους του “Ragmop’’. Διάβασα τους μυθιστοριογράφους, τους ποιητές, τους φιλοσόφους· αναμετρήθηκα με τον Φόκνερ και τον Κάφκα και βρήκα μεγάλο μπελά με τον Έλιοτ και φυσικά με τον Τζόις, αλλά αγάπησα τον Χέμινγουεϊ και τον Καμύ, γιατί ήταν απλοί και μου προξενούσαν συναισθήματα, ωστόσο δεν τα κατάφερα με τον Χένρι Τζέιμς όσο φιλότιμα κι αν προσπάθησα. Αγάπησα τον Μέλβιλ, την ποίηση της Έμιλι Ντίκινσον, αφιέρωσα χρόνο στο να μάθω τα της ζωής του Γέιτς ώστε να μπορέσω να απολαύσω τα ποιήματά του. Τα πήγα έτσι κι έτσι με τον Φιτζέραλντ, αλλά αγάπησα τον Τόμας Μαν και τον Τουργκένιεφ. Αγάπησα το Κόκκινο και το Μαύρο, ιδίως εκεί όπου ο νεαρός ήρωας αναρωτιέται διαρκώς αν θα πρέπει να κάνει την κίνησή του και να βάλει πλώρη για την παντρεμένη γυναίκα. Έγραψα την κωμική εκδοχή αυτής της σκηνής για το Μπρόντγουεϊ στο Ωραίος και Σέξι και την έπαιξα με την Ντάιαν Κίτον. Διάβασα Τσαρλς Ράιτ Μιλς και το The Ginger Man και έμαθα τι εστί πολυμορφική διαστροφή από τον Νόρμαν Ο. Μπράουν». [Σελ.49]

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μια ασήμαντη γυναίκα» της Σόνια Παρνέλ (κριτική) – Βιρτζίνια Χολ, μια αφανής και δαιμόνια κατάσκοπος

«Μια ασήμαντη γυναίκα» της Σόνια Παρνέλ (κριτική) – Βιρτζίνια Χολ, μια αφανής και δαιμόνια κατάσκοπος

Για το βιβλίο της Σόνια Παρνέλ [Sonia Purnell] «Μια ασήμαντη γυναίκα» (μτφρ. Θεοδώρα Δαρβίρη, εκδ. Μίνωας). Κεντρική εικόνα: Η κατάσκοπος Βιρτζίνια Χολ. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Η επιβλητική θωριά και το απαράμιλλο σ...

«Φλεγόμενο αγόρι» του Πολ Όστερ (κριτική) – Στίβεν Κρέιν, ένας πρωτοπόρος που χάθηκε νωρίς

«Φλεγόμενο αγόρι» του Πολ Όστερ (κριτική) – Στίβεν Κρέιν, ένας πρωτοπόρος που χάθηκε νωρίς

Για το βιβλίο του Πολ Όστερ [Paul Auster] «Φλεγόμενο αγόρι» (μτφρ. Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο). Κεντρική εικόνα: Ο Στίβεν Κρέιν [Stephen Crane] όπως φωτογραφήθηκε το 1897 (© Britannica). 

Γράφει ο Μιχάλης Πιτένης

Κά...

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

Για το βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον [Walter Isaacson] «Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κλειδάριθμος).

Γράφει ο  Διονύσης Μαρίνος

Πριν από λίγες ημέρες ο ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ