Του Ευθύμιου Σακκά
Μια μέρα σαν σήμερα ο Φίοντορ Ντοστογιέφσκι οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα με την κατηγορία ότι ενεπλάκη σε αντιτσαρική οργάνωση. Την τελευταία στιγμή λαμβάνει χάρη και παραγκωνίζεται στη Σιβηρία.
Νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1846 είχε εισέλθει στα λογοτεχνικά δρώμενα σαν κομήτης με το πρώτο του μυθιστόρημα «Φτωχοί» και οι κριτικοί αρχίσανε να μιλάνε για τον νέο Γκογκόλ. Η υπεροπτική στάση όμως που ανέπτυξε ο Ρώσος έστρεψε τους ανθρώπους που τον εκθείαζαν εναντίον του, με πρώτο και καλύτερο τον Μπελίνσκι. Όσο γρήγορα λοιπόν ανέβηκε στην λογοτεχνική επιφάνεια το ίδιο γρήγορα κατακρημνίστηκε από αυτή και το δεύτερο πόνημά του, «Ο διπλός άνθρωπος» παρέμεινε στην αφάνεια.
Με την επιστροφή του από την εξορία και αφού εκθέτει τις εμπειρίες του από εκείνη την περίοδο στις «Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων» αρχίζει η κορύφωση της δημιουργικότητάς του, εν μέσω οικονομικών πάντως και προσωπικών προβλημάτων, και τα επόμενα είκοσι περίπου χρόνια αποδίδει το σπουδαιότερο μέρος του έργου του από το «Έγκλημα και τιμωρία» ως το κύκνειο άσμα του με τους «Αδελφούς Καραμαζόφ» που τον κατέστησαν έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.