Επιλογές ελληνικών αστυνομικών βιβλίων από την πρόσφατη, ιδιαίτερα πλούσια παραγωγή.
Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Φέτος έσπασε ρεκόρ η κυκλοφορία ελληνικών αστυνομικών βιβλίων. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και όσα δεν εμπίπτουν ακριβώς στον όρο –ο οποίος είναι η λανθασμένη απόδοση του αγγλοσαξονικού crime fiction– έχουμε μια χορταστική στοίβα βιβλίων για κάθε αναγνώστη. Από αμιγώς whodunit μέχρι procedural, κι από νουάρ μέχρι πολιτικά θρίλερ, όλα γραμμένα με λογοτεχνική γλώσσα, λίγο ως πολύ, και με προσεγμένη αφήγηση. Παραθέτω όσα μόνο πρόλαβα να διαβάσω, με τα ονόματα των συγγραφέων κατά αλφαβητική σειρά...
Μονομαχία στην Ιερά Οδό, Ανδρέας Αποστολίδης (Άγρα)
«"Το θύμα στεκόταν όρθιο έξω από το Μπουκέτο", είπε ο πορτιέρης του ιστορικού μαγαζιού της Ιεράς Οδού. "Έμοιαζε να περιμένει κάποιον στην είσοδο. Σταμάτησε μια Volvo. Κατέβηκε μια γυναίκα με Scorpion και τον γάζωσε. Ο μάγκας τράβηξε Glock, αλλά δεν πρόλαβε να ρίξει". Ήταν ο spokesman του Συνδικάτου του Εγκλήματος. Όλα τα πρόσωπα του μυθιστορήματος είναι φανταστικά, πολλά όμως από τα αξιοσημείωτα γεγονότα στα οποία εμπλέκονται βασίζονται σε αληθινά περιστατικά και εγκλήματα, τα οποία έχουν απασχολήσει την αστυνομία, τις δικαστικές αρχές και τον Τύπο. Φυλακές Κορυδαλλού: Δαουτάκος και Βλάμης. Νονοί της εγχώριας Μαφίας. Ξενυχτάνε μαζί. Έχουν μια μπουκάλα Τζακ Ντάνιελς και δύο τρίφυλλα. Το πρώτο το κάπνισαν βλέποντας σ' επανάληψη τον Γερούν Ντάισελμπλουμ να ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του υπουργού Οικονομικών. Βλάμης: "Σ' το 'λεγα από καιρό. Τα πράγματα αλλάζουν δραματικά". Δαουτάκος: "Γιατί, εγώ δα, τί σου 'λεγα; Μην προσπαθείς να μου φας την ανάλυση..." Δεκαεπτά χρόνια μετά την επιχείρηση "Λοβοτομή", μια νέα κλοπή ιατρικών μηχανημάτων θα σταθεί αφορμή για μια συναρπαστική ανάλυση των εξελίξεων στον ελληνικό υπόκοσμο, όπου το Συνδικάτο του Εγκλήματος συναντά τη Μίζα των Εξοπλιστικών, ενώ ένας επιμελητής - λογοτεχνικός ατζέντης προσπαθεί να βάλει σε τάξη τα χειρόγραφα ενός επίδοξου μυθιστοριογράφου, που αποκτούν μορφή σύγχρονου τηλεοπτικού σήριαλ: παίζουν μεταξύ άλλων διπλοί πράκτορες της Ε.Υ.Π., λαθρέμποροι πετρελαίου, απόστρατοι των Ο.Υ.Κ., σύμβουλοι της Αρχιεπισκοπής, φίλοι των "Πυρήνων", μπουκαδόροι Ρομά, κρατικά λαμόγια και δημοσιογράφοι του κίτρινου Τύπου».
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, γνωστός συγγραφέας και μεταφραστής αστυνομικής λογοτεχνίας, και σκηνοθέτης επίσης, έχει μεγάλη πορεία στο αστυνομικό είδος. Το παίζει στα δάχτυλα, κυριολεκτικά, όπως φαίνεται και στο τελευταίο του βιβλίο, Μονομαχία στην Ιερά Οδό. Παίζει με τα στερεότυπα και τις συμβάσεις, τις εμμονές της ελληνικής κοινωνίας διότι, όπως έχει πει σε συνέντευξή του στο Downtown: «Η αστυνομική λογοτεχνία είναι φόρμα που συνδυάζει τη διασκέδαση, την υπαρξιακή αγωνία, το στοχασμό πάνω στην κοινωνία και την ανθρώπινη ματαιότητα». Το ολιγοσέλιδο αυτό βιβλίο με την αποσπασματική διάρθρωση που θυμίζει σενάριο για ντοκιμαντέρ πετυχαίνει «μια συναρπαστική ανάλυση των εξελίξεων στον ελληνικό υπόκοσμο», τον οποίο βλέπει στις αληθινές διστάσεις του και χωρίς ίχνος εξωραϊσμού.
Χρήσιμοι ηλίθιοι, Άντυ Βρόσγος (Κύφαντα)
Μια μεγάλη κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη, η πρώτη μέσα σε 120 χρόνια. Οι κλέφτες αρπάζουν έναν Πικάσο, έναν Μοντριάν κι ένα σχέδιο του αναγεννησιακού Κάτσα. Μια παρέα ενώνεται ξανά από τον θάνατο ενός παλιού μέλους της – τους παρακολουθούμε να διαλύονται ψυχολογικά όπως οι ήρωες του Big Chill. Ένας δημοσιογράφος στηλιτεύει καθημερινά στην εφημερίδα του τη νεοφασιστική οργάνωση «Λοξή Φάλαγγα». Ο αστυνόμος Αποστόλου, ένας διαφορετικός αστυνομικός – ακόμα και για τα δεδομένα του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Πώς θα δέσουν όλα αυτά με τη βοήθεια της μουσικής (από Byrds και Roky Erickson, μέχρι Αγγελάκα και Smashing Pumpkins) και με τις συνεχείς εναλλαγές προσώπων, τόπων, χρονικών στιγμών;
Ο συγγραφέας καταφέρνει να χτίσει ένα σύγχρονο, γρήγορο και εύστροφο μυθιστόρημα, με διακειμενικές αναφορές σε όλες τις μορφές τέχνης.
Η γυναίκα του Ίσνταλ, Βαγγέλης Γιαννίσης (Διόπτρα)
«Νορβηγία, χειμώνας 1970. Στο Μπέργκεν το έγκλημα είναι σχεδόν άγνωστη λέξη. Το απανθρακωμένο πτώμα μιας άγνωστης γυναίκας στην κοιλάδα του Ίσνταλ –στην Κοιλάδα του Θανάτου, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι– θα ταράξει την ήσυχη πόλη. Ο θάνατός της αποτελεί αίνιγμα. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν η γυναίκα αυτοκτόνησε ή αν έπεσε θύμα δολοφονικής ενέργειας. Όσο περνούν οι μέρες, όμως, οι πιθανότητες για τη δεύτερη περίπτωση αυξάνονται. Οι αρχές βρίσκονται μπροστά σε έναν γρίφο: Η γυναίκα είχε φροντίσει να κρύψει την πραγματική της ταυτότητα πίσω από μία ντουζίνα ψεύτικα έγγραφα, μεταμφιέσεις και κωδικοποιημένα σημειώματα, ενώ από τα καψαλισμένα ρούχα που βρίσκονται γύρω της έχουν κοπεί επιμελώς οι ετικέτες. Ταυτόχρονα, η δραστηριότητα ξένων κατασκόπων στην περιοχή, αλλά και μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, περιπλέκει ακόμα περισσότερο την έρευνα. Ο Ρολφ Στόλεσεν, αστυνομικός του τοπικού τμήματος, με τη βοήθεια του Άνερς Φλο, ειδικού πράκτορα του Εγκληματολογικού, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τι τράβηξε τη νεαρή γυναίκα στη μέση του πουθενά και τι προκάλεσε τον θάνατό της. Η προσπάθειά τους να ανακαλύψουν από τι προσπαθούσε να ξεφύγει η άγνωστη θα τους οδηγήσει στην αποκάλυψη ενός καλά φυλαγμένου μυστικού, το οποίο μπορεί και να τους συντρίψει».
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης αφήνει για λίγο τον Άντερς Οικονομίδη να ηρεμήσει με την οικογένειά του και ασχολείται με ένα αληθινό περιστατικό: τη δολοφονία (;) μιας μυστηριώδους γυναίκας το 1970, στη Νορβηγία. Κι αφού θα ακολουθήσει δεκάδες ίχνη, περνώντας από την Ευρώπη στη Λατινική Αμερική, όπου βρήκαν καταφύγιο χιλιάδες καταζητούμενοι εγκληματίες πολέμου μετά την ήττα του Άξονα, θα μας δώσει μια αρκετά πειστική εξήγηση, βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα. Αγωνιώδες πολιτικό θρίλερ, με πειστικούς ήρωες και συναρπαστική εξέλιξη.
Οδηγός φόνων, Αντώνης Γκόλτσος (Μεταίχμιο)
Ο Αλκιβιάδης Πικρός, συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, μας είναι γνωστός από το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα, την Αφιέρωση. Στη δεύτερη αυτή περιπέτειά του τον βρίσκουμε στα βάθη της κατάθλιψης, σχεδόν έγκλειστο στη μονοκατοικία του στου Μετς, να πάσχει από «κλινοφιλία», τρόπος του λέγειν. Και τότε, ο εκδότης του καταφτάνει με μια ενδιαφέρουσα πρόταση: ένας φανατικός αναγνώστης του Πικρού τού ζητά να γράψει ένα μυθιστόρημα κατά παραγγελία, καλά πληρωμένο, με αφορμή το διπλό φονικό ενός ζευγαριού στον Σχοινιά. Ο Πικρός δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό και αρχίζει το γράψιμο. Ωστόσο, όλα όσα έχουν σχέση με το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι αλλόκοτα. Από την παράδοση των κεφαλαίων και των χρημάτων μέχρι την ενδεχόμενη παρακολούθηση του συγγραφέα από μυστηριώδεις ζητιάνους. Η ιστορία εξελίσσεται με αλλεπάλληλες αφηγηματικές σπείρες, προσθέτοντας αληθή ή ίσως ψευδή στοιχεία, καθώς σύντομα ο συγγραφέας θα αναγκαστεί να ζητήσει τη βοήθεια της αληθινής αστυνομίας. Ο άγνωστος θαυμαστής κοπιάρει τους φανταστικούς φόνους που γράφει ο Πικρός. Πού σταματάει η φαντασία και πού αρχίζει η πραγματικότητα;
Ιδιαίτερα εγκεφαλικό και σύνθετο αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο παίζει με τις συμβάσεις του είδους αλλά και με το μυαλό του αναγνώστη. Και όπως σε όλα τα γραπτά του Αντώνη Γκόλτσου, μας εντυπωσιάζει η αφηγηματική δεινότητά του, αποτέλεσμα δεκαετιών εντρύφησης στην αστυνομική λογοτεχνία και τη γραφή γενικότερα.
Ο χορός της μέλισσας, Πάνος Ιωαννίδης (Κέδρος)
«Στο κτήμα του στο Ποσείδι της Χαλκιδικής την ημέρα που συντροφιά με τους φίλους του γιόρταζε το εφάπαξ που μόλις είχε πάρει, ο Αλέξανδρος Χρηστίδης βρίσκεται δολοφονημένος ανάμεσα στα αγαπημένα του λιόδεντρα. Το γεγονός φαντάζει ανεξήγητο για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Πολιτικός μηχανικός με αντιστασιακή δράση στα φοιτητικά του χρόνια τον καιρό της δικτατορίας, δημοτικός σύμβουλος στη μεταπολίτευση με πρωτοποριακή παρουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση, υποστήριξε με τόλμη και ρομαντισμό, στη δύση της καριέρας του, τις δομές της κοινωνικής οικονομίας που δημιουργήθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης. Η χήρα του εκλιπόντος αναθέτει τη διαλεύκανση του μυστηριώδους θανάτου του στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Πέτρο Ριβέρη. Η έρευνά του από την αρχή κινείται γύρω από το περιβάλλον του Αλέξανδρου Χρηστίδη. Παράλληλα, ωστόσο, τα παράξενα μηνύματα που αρχίζει να λαμβάνει από έναν άγνωστο τον ωθούν να αναζητήσει μια σειρά κειμένων που του αφήνουν σε κεντρικά σημεία της πόλης. Τα κείμενα περιπλέκουν την έρευνά του, καθώς αναφέρονται στην ιστορία μιας παρέας νεαρών, οι ζωές των οποίων στιγματίστηκαν και έσμιξαν μέσα από έναν εξίσου τραγικό θάνατο. Σιγά σιγά, καθώς ο ντετέκτιβ προχωράει στις κορυφές μιας ιδιόμορφης πολεοδομικής κυψέλης που σχηματίζεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αντιλαμβάνεται τον γρίφο και τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στα πρόσωπα και στα γεγονότα».
Προσπαθώντας να συγκεράσει το μεσογειακό νουάρ με το σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα, όπως έχει πει ο συγγραφέας, χρησιμοποιεί σαν αφορμή μια αστυνομική πλοκή για να αφηγηθεί τα τελευταία σαράντα χρόνια της ελληνικής ιστορίας, με φόντο τη Θεσσαλονίκη. Γιατί ίσως η πόλη να είναι ο κυριότερος πρωταγωνιστής της υπόθεσης, μαζί με τον Πέτρο Ριβέρη, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ που γνωρίσαμε στο προηγούμενο βιβλίο του, Τα μωρά της Αθήνας. Εγκιβωτισμένα μέσα στην πολυπρόσωπη αφήγηση υπάρχουν τα κείμενα που κάποιος άγνωστος αποστολέας στέλνει στον Ριβέρη – ένα αφηγηματικό τρικ που εν προκειμένω λειτουργεί αποτελεσματικά. Ίσως το πρώτο αστυνομικό των τελευταίων χρόνων που κοιτάζει με τόσο γλυκιά ματιά τη Θεσσαλονίκη.
Τοκορόρο, Γιάννης Μόσχος (Τόπος)
«Μαϊάμι, παραμονή Πρωτοχρονιάς 1961. Λίγες ώρες πριν ο Τζον Φ. Κένεντι αναλάβει την Προεδρία των ΗΠΑ, μέσα σε ένα κλίμα διαφθοράς και εξάρτησης της αστυνομίας από τη μαφία, ο αρχηγός του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Τέρι Φρίμαν ενημερώνεται για τη δολοφονία του Μπαντ Στόουν, μικροεγκληματία και στελέχους της Κου Κλουξ Κλαν. Η ειδεχθής φύση του εγκλήματος –το θύμα μεταμορφώνεται με άγριο τρόπο σε κλόουν– ωθεί τον Φρίμαν να αναθέσει την υπόθεση στον πλέον αμφιλεγόμενο αλλά αποτελεσματικό επιθεωρητή Τσαντ Ληρόι και τον βοηθό του Κερτ. Σύντομα ακολουθούν παρόμοιες δολοφονίες. Τα στοιχεία οδηγούν στους παίκτες μιας παρτίδας πόκερ, μέχρι να καταλήξουν στον άνθρωπο φάντασμα με το όνομα Στίνγκερ, ενορχηστρωτή μιας επικείμενης επιχείρησης εισβολής στην Κούβα.
Τέξας 1948. Στη βεράντα του σπιτιού του, ο Μπομπ ο Νεροχύτης, ρεμάλι της περιοχής, ετοιμάζεται να φάει τη ρεβιθόσουπά του, αναπολώντας τις μέρες της δόξας και της αλητείας του, όταν περιπλανιόταν στο Τέξας, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, όταν έγινε επιστάτης στις φυτείες βαμβακιών, όταν τον παράτησαν η γυναίκα και ο γιος του...
1938. Ένα κακοποιημένο αγόρι το σκάει από τις βαμβακάδες του Τέξας, διασχίζει την κόλαση του αμερικανικού Νότου και καταλήγει στο ηλιόλουστο Μαϊάμι. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να ελευθερωθεί από τις αναμνήσεις του;
Το Τοκορόρο είναι ένα θρίλερ νουάρ που θέτει σε αμφισβήτηση τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες έχει δομηθεί η κοινωνία μας και αποδεικνύει ότι ο μεγαλύτερος δαίμονας δεν είναι άλλος από τη σκιά μας στον καθρέφτη».
Ο Γιάννης Μόσχος, στο πρώτο αυτό μυθιστόρημά του, δείχνει πόσο καλά έχει μελετήσει την παράδοση των κλασικών του αμερικάνικου αστυνομικού μυθιστορήματος, αλλά και τη μεταπολεμική αμερικανική ιστορία. Εστιάζοντας σε στιγμές και περιστατικά που καθόρισαν την εξέλιξη του αμερικανικού υπόκοσμου, όπως η παροικία των Κουβανών αντικαθεστωτικών στο Μαϊάμι, έχει γράψει ένα αληθοφανές «αμερικάνικο» μυθιστόρημα που κουβαλάει και το πολιτικό μήνυμά του. Αναρωτιέμαι πότε θα βάλει στα σκαριά ένα ανάλογο βιβλίο που να διαδραματίζεται στην Ελλάδα, ίσως τις παραμονές της δολοφονίας του Λαμπράκη.
Σταχτόνερο, Κωνσταντίνα Μόσχου (Bell)
«Τι είναι αυτό που κρατά σφραγισμένα τα στόματα στο Λίθι; Στο μικρό απομονωμένο χωριό της Ηπείρου, πίσω από τα δαντελωτά κουρτινάκια των κλειστών παραθύρων, κάποιοι παραμονεύουν όμοια με ακρίδες, ακίνητες, έτοιμες να χιμήξουν. Όταν είναι πολλές μπορεί να γίνουν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ. Και μπορούν να σκοτώσουν τις αθώες παιδικές ψυχές της Αννούλας και του Νεόφυτου. Όπως κάποιος σκότωσε τη μητέρα τους.
Η δημοσιογράφος Ξένια Μαρίνη είναι εκείνη που θα χαλάσει τη σιωπηλή συμφωνία τους. Γιατί οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Δεν αρκεί όμως να μάθει ποιος είναι ο φονιάς. Πρέπει να μάθει γιατί το έκανε. Έτσι μόνο θα σταματήσει το μίσος. Η Ξένια είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην κάθαρση, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της. Νερό και στάχτη...»
Μετά την Τατιάνα Αβέρωφ, άλλη μία συγγραφέας χτίζει ένα αστυνομικό μυστήριο στα κακοτράχαλα τοπία της Ηπείρου. Χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του χωριού, όπου οι πάντες γνωρίζουν κι έχουν προκατασκευασμένη άποψη για τους πάντες, η Κωνσταντίνα Μόσχου τους παρομοιάζει με ακρίδες που παραμονεύουν να κατασπαράξουν κάθε τι διαφορετικό, κάθε άνθρωπο που δεν χωράει στο καλούπι τους. Πολλά κοινωνικά σχόλια, αμέτρητες πραγματολογικές λεπτομέρειες συνθέτουν αυτό το πειστικό κοινωνικό/αστυνομικό μυθιστόρημα.
Μυρίζει αίμα, Γιάννης Ράγκος (Καστανιώτης)
«Στις αρχές Μαρτίου του 1969, οι Γερμανοί Χέρμαν Ντουφτ και Χανς Μπασενάουερ φτάνουν στην Ελλάδα, δηλώνοντας ότι έρχονται για δουλειές και τουρισμό. Ωστόσο, στη διάρκεια των επόμενων σαράντα ημερών, διαπράττουν έξι ειδεχθείς δολοφονίες και πέντε ληστείες, επιλέγοντας τυχαίους στόχους. Παρά την κινητοποίησή τους και την άσκηση υπερβάλλουσας βίας, οι διωκτικές αρχές της Δικτατορίας αδυνατούν να φτάσουν στα ίχνη τους. Την ίδια στιγμή, απαγορεύεται κάθε δημοσιότητα ώστε να μην διαταραχθεί το κλίμα "τάξης και ασφάλειας", που επιμελώς παρουσιάζει το καθεστώς. Όταν τελικά οι λεπτομέρειες της δράσης των δύο Γερμανών γίνονται γνωστές, η κοινή γνώμη συγκλονίζεται: Οι πράξεις τους έχουν μεταβάλει οριστικά τη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με την έννοια του εγκλήματος, καθώς ήταν οι πρώτοι και παραμένουν μέχρι σήμερα οι πλέον "παραγωγικοί" κατά συρροήν δολοφόνοι στα εγχώρια ποινικά χρονικά. Ο Γιάννης Ράγκος ανασυνθέτει την πραγματική ιστορία, αλλά και ολόκληρη την εποχή, σε ένα καθηλωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει τη διαύγεια του ντοκουμέντου με την υποβλητικότητα της μυθοπλασίας».
Βαδίζοντας στα χνάρια του Τρούμαν Καπότε (Εν Ψυχρώ) και του Βασίλη Βασιλικού (Ζ), ο Γιάννης Ράγκος έγραψε ήδη από το 2008 αυτό το non-fiction noir, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα σε νέα, συμπληρωμένη έκδοση. Ο Ράγκος, ο οποίος εκτός από συγγραφέας είναι έμπειρος δημοσιογράφος, περιγράφει πειστικά την εποχή και την ατμόσφαιρα καταστολής που επικρατούσε στα χρόνια της χούντας, καθώς επίσης τις λεπτομέρειες των φόνων και του ανθρωποκυνηγητού των διωκτικών αρχών. Η ιστορία των πρώτων κατά συρροή δολοφόνων που έδρασαν στην Ελλάδα πριν 50 χρόνια, αποτέλεσε την πρώτη βίαιη επαφή της ελληνικής κοινωνίας με το Κακό χωρίς πολιτικό πρόσημο.
Τοξικά μάτια, Δημήτρης Σίμος (Bell)
+ δύο πολιτικά θρίλερ
τα οποία όπως προανέφερα δεν ανήκουν τυπικά στο αστυνομικό είδος, αλλά διαβάζονται με κομμένη την ανάσα
Το δεξί χέρι, Μανώλης Ανδριωτάκης (Μεταίχμιο)
«Ο Πέτρος Χρήστου είναι ένα κατ' ομολογία μέτριο άτομο που ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο. Η επιπόλαιη συνήθειά του να αναζητά ερωτικές εμπειρίες στο διαδίκτυο τον φέρνει αντιμέτωπο μ' έναν μυστηριώδη τύπο, τον Τζον Μάνος. Πώς θα διαχειριστεί τον διώκτη, τα προσωπικά αδιέξοδα και την ανεπάρκειά του ο Χρήστου, όταν καλείται ξαφνικά να γίνει το δεξί χέρι της Σωτηρίας, της πρώτης Ελληνίδας πρωθυπουργού; Παράγοντες της εξουσίας, πολιτικό παρασκήνιο, εσωκομματικοί ανταγωνισμοί, ανελέητοι εκβιασμοί και συνωμοσίες, χτυπήματα κάτω απ' τη μέση, το διαδικτυακό χάος, ο σκοτεινός ρόλος των μίντια, η ύπουλη εμπλοκή των επιχειρηματιών στη δημοκρατία και ο κίνδυνος των φονικών αυτόνομων όπλων συνθέτουν ένα συναρπαστικό σύγχρονο πολιτικό θρίλερ».
Υπερβολικά κοντά στα καθ’ ημάς, το βιβλίο του Μανώλη Ανδριωτάκη αναλύει πολλά σύγχρονα ελληνικά και διεθνή φαινόμενα: από τον διαδικτυακό εκφοβισμό μέχρι την ανέλιξη ανίκανων ανθρώπων σε καίριες πολιτικές θέσεις λόγω γνωριμιών, το τέλος της αθωότητας για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με την πολιτική, τη γενικευμένη διαφθορά που πλήττει τα ΜΜΕ και κατ’ επέκταση την ίδια τη δημοκρατία. Μήπως η λύση είναι να το πάρουμε αλλιώς; αναρωτιέται ο συγγραφέας, σε συνέντευξή του. Και όχι μόνο ως αποτέλεσμα κρίσης της μέσης ηλικίας, θα πρόσθετα.
Κλίμακα F, Ελένη Χουσνή (Κύφαντα)
«Μια επίθεση με εκρηκτικούς μηχανισμούς στην Ισραηλιτική Λέσχη και η αποκάλυψη της δολοφονίας μιας νεαρής γυναίκας κινητοποιούν δημοσιογράφους και πολιτική ηγεσία. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση "Κρυπτεία". Οι συλλήψεις που ανακοινώνει η αστυνομία αποτελούν κίνηση εντυπωσιασμού ή προάγγελο νέων χτυπημάτων; Μια ομάδα δημοσιογράφων με τη βοήθεια του καθηγητή Πουλιέζου προσπαθεί να αποκαλύψει την ταυτότητα των δραστών. Μια ομάδα νεαρών στην Αίθουσα ΘΕ.ΛΙ. επηρεάζει την κοινή γνώμη κάνοντας παρεμβάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο πόλεμος ξεκινά και τα νήματα κινούν "αόρατοι" παίκτες. Ποιος θα κερδίσει το παιχνίδι; Στο μέσο της μάχης η Κλίμακα F. Θα δώσει απαντήσεις; Ίσως τελικά η "αράχνη" αλλάξει όψη για να επιβιώσει...»
Η Έλενα Χουσνή έγραψε ένα δυστοπικό πολιτικό θρίλερ που θίγει τη διεθνή άνοδο της ακροδεξιάς και την επώαση του φιδιού η οποία γίνεται ευκολότερη χάρη στις τεχνολογικές εξελίξεις και τη λογική του σύγχρονου μάρκετινγκ, όπως αυτό εφαρμόζεται στην πολιτική. Ο φασισμός σαν εργαλείο χειραγώγησης, οι νεότερες γενιές που αντικαθιστούν την πληροφόρηση και τη ζωή την ίδια με τη διαδικτυακή ζωή και ενημέρωση, οι πολίτες ως εν δυνάμει πιόνια στα χέρια ανίερων, σκοτεινών συμφερόντων: αυτά και πολλά ακόμα σοβαρά ζητήματα σε προκαλεί το βιβλίο να συλλογιστείς.
* Η ΧΙΛΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ είναι μεταφράστρια και συγγραφέας.
Τελευταίο βιβλίο της, το αστυνομικό μυθιστόρημα «Η συχνότητα του θανάτου» (εκδ. Μεταίχμιο).
