Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο Stefan Zweig υπήρξε στην εποχή του αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε «μπεστσελερίστας». Ήταν ο δημοφιλέστερος αυστριακός συγγραφέας και ένας από τους δημοφιλέστερους στην Ευρώπη. Έγραψε κείμενα για σχεδόν όλα τα είδη λόγου, αλλά στην ιστορία έμεινε για τις νουβέλες και τα διηγήματά του. Εννιά από αυτά επέλεξε και ανθολόγησε η εμπειρότατη μεταφράστρια Γιώτα Λαγουδάκου, καλύπτοντας και τα σαράντα χρόνια συγγραφικής πορείας του συγγραφέα, μέχρι και το άδοξο τέλος τους στην εξορία, το 1942. Ορισμένα από αυτά, όπως η νουβέλα «Αμόκ», έχουν δημοσιευτεί αυτοτελώς και μάλιστα πολύ πρόσφατα, αλλά η συγκέντρωση των εννιά ιστοριών σε ένα τόμο προσφέρει μια ευκαιρία για την προσέγγιση ενός κοινού που αναζητά μια περιεκτική και ποιοτική εκδοτική πρόταση. Από τα γνωστότερα και πιο διαβασμένα έργα του, η «Σκακιστική νουβέλα», ευλόγως δεν περιλαμβάνεται σε αυτή την ανθολόγηση. Πέρα από την προσεγμένη μετάφραση, η έκδοση αποπνέει συνολικά ποιότητα και φροντίδα, ενώ ακόμη και το σχεδιαστικό μέρος (γραφιστική απεικόνιση του συγγραφέα, διχρωμία στο εξώφυλλο, που χαρακτηρίζει και άλλα βιβλία της νέας σειράς) είναι εξαιρετικά καλαίσθητο.

Ποιος είναι ο συγγραφέας

Ο Στέφαν Τσβάιχ (1881-1942), αυστριακός συγγραφέας, δημοσιογράφος, βιογράφος, έζησε στην Βιέννη μέχρι την άνοδο του ναζισμού όταν και κατέφυγε αρχικά στην Αγγλία και στη συνέχεια στη Βραζιλία. Εκεί αυτοκτόνησε μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, το 1942, απογοητευμένος από τη διαφαινόμενη κυριαρχία του ναζισμού και το ζοφερό μέλλον που προοιωνιζόταν για την ανθρωπότητα. Υπήρξε στενός φίλος του Γιόχαν Στράους και του Σίγκμουντ Φρόιντ, με τον οποίο είχε τακτική αλληλογραφία, ενώ τα βιβλία του απαγορεύτηκαν από το ναζιστικό καθεστώς ως αντιγερμανικά και παρακμιακά. Το έργο του αποτελείται από δεκάδες διηγήματα και νουβέλες, όπως και ορισμένα μυθιστορήματα, ενώ πλούσιο είναι και το έργο του για άλλους συγγραφείς, όπως για τον Μπαλζάκ, τον Νίτσε και τον Ντοστογιέφσκι, αλλά και για τον Νίτσε ή τον Ρομέν Ρολάν. Διέθετε επίσης τη μεγαλύτερη συλλογή από χειρόγραφα μουσικής μεγάλων μουσουργών όπως του Μπαχ, του Βάγκνερ, του Μάλερ κ.ά.

Απόσπασμα από το βιβλίο

Στη μικρή πανσιόν της Ριβιέρας, όπου διέμενα τότε, δέκα χρόνια πριν από τον πόλεμο, ξέσπασε στο τραπέζι μας μια έντονη συζήτηση, που απροσδόκητα κινδύνευε να καταλήξει σε σφοδρή αντιπαράθεση, σε εχθρότητα και προσβολή μάλιστα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ζωηρή φαντασία. Ό,τι δεν τους αγγίζει άμεσα, ό,τι δεν επιμένει να διαπερνά έντονα τις αισθήσεις τους σαν σφήνα αιχμηρή δεν είναι σε θέση να τους προκαλέσει την παραμικρή έξαψη· αν όμως, κάποια φορά, ακριβώς μπροστά στα μάτια τους, σε άμεση απτική εγγύτητα με το συναίσθημα συμβεί ακόμα και κάτι ασήμαντο, προκαλεί αμέσως μέσα τους υπερβολικό πάθος. Κι έπειτα αντικαθιστούν κατά κάποιον τρόπο το σπανίως εκφραζόμενο ενδιαφέρον τους με μια ανάρμοστη και υπερβολική σφοδρότητα. (η πρώτη παράγραφος από τη νουβέλα «Είκοσι τέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας»)