Gatsby_1925_jacket250

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Το 1924, όταν ο Φ.Σ. Φιτζέραλντ έγραφε τον Υπέροχο Γκάτσμπυ ξέσπασε το σκάνδαλο της κυβέρνησης Χάρντινγκ: μέλη της αμερικανικής διοίκησης είχαν δωροδοκηθεί από εταιρεία πετρελαίου με αντάλλαγμα εκδουλεύσεις. Τον Αύγουστο του 1925, λίγες μέρες μετά την έκδοση του βιβλίου, η Κου-Κλουξ-Κλαν πραγματοποιούσε μεγάλη πορεία στην Ουάσινγκτον, ενώ στο Ντέυτον του Τεννεσσή δικαζόταν ο πολίτης Τζον Σκόουπς επειδή αμφισβητούσε τη Γένεση υποστηρίζοντας τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών.

Εκείνη την εποχή, οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη λεγόμενη «δίκη του πιθήκου» παρά για το τρίτο μυθιστόρημα ενός νέου συγγραφέα από τα Μεσοδυτικά που είχε πρόσφατα μετακομίσει στη γαλλική Ριβιέρα. Ο Φ.Σ. Φιτζέραλντ ανακάλυψε, ή επινόησε, τη Ριβιέρα μαζί με συμπατριώτες του που αναζητούσαν εγκόσμια χάρη, λάμψη και κομψότητα[1]· όπως κι ο ίδιος, όπως και η γυναίκα του Ζέλντα που προερχόταν από τα βάθη της αμερικανικής επαρχίας. Ο Φιτζέραλντ τελείωσε τον Υπέροχο Γκάτσμπυ σ’ αυτό το περιβάλλον τoυ glamour, που, αν και βρισκόταν μακριά από τις αμερικανικές βαρβαρότητες, δεν ήταν απαλλαγμένο από την αγωνία και τον πόνο.

Μολονότι οι Φιτζέραλντ έμεναν στο Σαν Ραφαέλ από τον Μάιο του ’24, ο Υπέροχος Γκάτσμπυ είναι ένα μυθιστόρημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για το διάλειμμα της χλιδής και του γλεντιού ανάμεσα σε δυο μεγάλους πολέμους. Το 1925 στις Ηνωμένες Πολιτείες η βιομηχανία Φορντ γιορτάζει την παραγωγή δέκα εκατομμυρίων αυτοκινήτων από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της, και στη Νέα Υόρκη ο Τζορτζ Γκέρσουιν παίζει ξανά και ξανά το “Rhapsody in Blue”: η εποχή της ταχύτητας και της τζαζ έχει αρχίσει. Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ εκδόθηκε την ίδια χρονιά με την Αμερικανική τραγωδία του Θίοντορ Ντράιζερ και το Manhattan Transfer του Τζον Ντος Πάσσος, που θεωρήθηκε υπόδειγμα μητροπολιτικού μυθιστορήματος: η οικονομική κρίση δεν διαγραφόταν ακόμα στον ορίζοντα, ούτε φαινόταν πού μπορούσε να φτάσει ο διχασμός των Ηνωμένων Πολιτειών και η θεσμοθετημένη βία[2].

Συνήθως, ο Υπέροχος Γκάτσμπυ αναφέρεται ως ένα μυθιστόρημα της εποχής της τζαζ, ως ένα χρονικό της λεγόμενης χαμένης γενιάς. Πράγματι, ο Τζέυ Γκάτσμπυ είναι ήρωας-loser: η χαμένη γενιά δεν έχει ήρωες θριαμβευτές, έχει μονάχα ηττημένους. Ωραία, νέα, αχόρταγα μυθιστορηματικά πρόσωπα, όπως ο Τζέικ Μπαρνς και η Μπρεττ Άσλυ στο Ο ήλιος ανατέλλει ξανά του Ε. Χέμινγουέυ, και συγγραφείς σαν τον Φιτζέραλντ, τον Χαρτ Κρέιν, την Τζούνα Μπαρνς – συμπότες και συγχορευτές σε μια δεκαετία τόσο ξεφρενη που λίγοι θα τη θυμούνταν αργότερα: οι περισσότεροι ήταν υπερβολικά μεθυσμένοι για να θυμούνται.

gg1a2Το 1925, το αμερικανικό όνειρο —μια έννοια που σήμερα έχει υπερχρησιμοποιηθεί και τσαλαπατηθεί— αναδυόταν σαν μια καινούρια Επαγγελία: το αμερικανικό ατομικό ιδεώδες υποσχόταν ευτυχία, χρήμα και δόξα για όποιον ενδιαφερόταν να τα αποκτήσει. Και για όποιον προσπαθούσε αρκετά. Και για όποιον είχε την τύχη με το μέρος του. Αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως, το όνειρο μεταμορφωνόταν σε πικρή απώλεια όταν κανείς κέρδιζε χρήμα και γόητρο ενώ η ευτυχία τού διέφευγε. Αυτή ήταν πάντα η μοίρα του κόσμου και του μυθιστορήματος: όπως συμβαίνει στον Υπέροχο Γκάτσμπυ, η ευτυχία ξεγλιστράει. Ο Τζέυ έχει την ψευδαίσθηση ότι με τον πλούτο μπορεί να την αγοράσει: στην περίπτωσή του η ευτυχία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αγάπη της Νταίζυ. Ωστόσο, κάνει μια σειρά από λάθη: το πρώτο είναι ότι μένει προσκολλημένος στο παρελθόν, το χαμένο για πάντα· ζει στην εύθραυστη κατάσταση της νοσταλγίας. Ο Γκάτσμπυ δεν νοσταλγεί μόνο την Νταίζυ, νοσταλγεί τον προπολεμικό κόσμο, το αμερικανικό βουκολικό ειδύλλιο: τα τρένα της πρώτης του νιότης, τις γκαζόλαμπες του δρόμου, τα έλκηθρα που γλιστρούσαν στο χιόνι κουδουνίζοντας, το δενδροφυτεμένο δρομάκι του σπιτιού του. Το δεύτερο λάθος του Γκάτσμπυ είναι ότι αρνείται να δει ότι η Νταίζυ δεν είναι πια η ίδια· η «προπολεμική» Νταίζυ έχει γίνει η κυρία Μπιουκάναν, σύζυγος ενός δύστροπου μεγιστάνα. Έχει κάνει αυτό που της ταιριάζει, αυτό για το οποίο προοριζόταν· αντιθέτως, ο Τζέυ είναι ένας νεόπλουτος που έχει έρθει από την ενδοχώρα κυνηγώντας ένα άπιαστο όνειρο που δεν είναι καν δικό του: είναι το συλλογικό αμερικανικό όνειρο της επιτυχίας· κυρίως, είναι το όνειρο της Νταίζυ. Η Νταίζυ έχει βρει τη θέση της μέσα στον κόσμο· ο Τζέυ “jaywalks”: διασχίζει ονειροπαρμένος έναν πολυσύχναστο δρόμο, έναν δρόμο επικίνδυνο. Μόλις αποκτά χρήματα και εξουσία, αγοράζει μια έπαυλη στο Λονγκ Άιλαντ: μόνον ένας μικρός κόλπος τη χωρίζει από το φωταγωγημένο σπίτι των Μπιουκάναν. Τα δυο μέγαρα μοιάζουν με τις συμπληγάδες, και τα τεράστια, ανοχύρωτα πάρτι του Τζέυ με τις σειρήνες· ο Τζέυ ψυχαγωγεί την crème de la crème του Λονγκ Άιλαντ μόνο και μόνο για να συναντήσει και να ξανακατακτήσει την Νταίζυ. Ο ίδιος δεν συμμετέχει στο ξεφάντωμα· δεν είναι party animal· στέκεται παράμερα και παρακολουθεί τους χορούς περιμένοντας. Αυτό είναι το τρίτο λάθος του Τζέυ: περιμένει, διαστέλλει τον χρόνο, δείχνει υπομονή. Η υπομονή αποδεικνύεται καταστροφική. Αργότερα, τον βλέπουμε στο πολυτελές ξενοδοχείο Πλάζα να αναλαμβάνει το φταίξιμο για τον θάνατο της Μυρτλ: ο Νικ Καραγουέυ, ο αφηγητής της ιστορίας, φίλος του Τζέυ και εξάδελφος της Νταίζυ, ανησυχεί —διαβλέπει στο όνειρο του Τζέυ μια μορφή τρέλας που θα τον οδηγήσει σε αναπόδραστο αδιέξοδο.

Είναι ο Τζέυ Γκάτσμπυ «υπέροχος»; Ο Γκάτσμπυ είναι «υπέροχος» εκεί που ο Τομ Μπιουκάναν είναι χυδαίος· ο Γκάτσμπυ ζητάει την αγάπη της Νταίζυ ως αντάλλαγμα για την αφοσίωσή του — απόδειξη αυτής της αφοσίωσης είναι το χρήμα που δεν ενδιαφέρει τον ίδιο, αλλά την Νταίζυ. Ο Τομ Μπιουκάναν τον προλαβαίνει: αγοράζει την Νταίζυ μ’ ένα μαργαριταρένιο κολιέ αξίας τριών χιλιάδων δολαρίων. Κι «υπέροχος» Γκάτσμπυ γίνεται ο ήρωας ενός τρελού έρωτα τον οποίον ο έρωτας σκοτώνει ακριβώς επειδή είναι «τρελός». Ο Γκάτσμπυ δεν έχει συναίσθηση αυτής της τρέλας: πιστεύει ότι τα αισθήματά του μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, την τάξη των πραγμάτων· σ’ αυτό το σημείο συναντιέται με τους μεγάλους ρομαντικούς ήρωες που «πιστεύουν» μέχρι τον θάνατό τους. Συνήθως, ο θάνατός τους είναι ένα παράλογο γεγονός, ένα παιχνίδι της τύχης, ένα freak accident. «Μα μπορεί κανείς να ξαναζωντανέψει το παρελθόν;» ρωτάει ο Νικ τον Τζέυ. «Ναι, καλέ μου φίλε, μπορεί», απαντάει γαλήνια ο Γκάτσμπυ. Ο Γκάτσμπυ είναι υπέροχος μέσα σ’ αυτή την εσωτερική ειρήνη που του χαρίζει η πίστη - δεν ξέρει τι τον περιμένει. Όπως δεν ξέρει πως είναι καλύτερος από την Νταίζυ, όπως κι απ’ όλη τη φανταχτερή αφρόκρεμα της κοινωνίας του Λονγκ Άιλαντ: παρά τις ύποπτες δουλειές του, διατηρεί την προπολεμική αμερικανική παιδικότητα που χάνεται μαζί του για πάντα. Τέλος, ο Γκάτσμπυ δεν φαίνεται να κινείται από ηθικές αρχές: δεν είναι «αήθης»· τοποθετεί όμως τυφλά τον εαυτό του σε μια αγορά, σ’ έναν ανταγωνισμό, σ’ ένα πλειστηριασμό, χωρίς να παίρνει υπόψη του πως η Νταίζυ είναι παντρεμένη με τον Τομ. Δεν υποπτεύεται καν ότι τον παντρεύτηκε επειδή τον διάλεξε.

Το περιβάλλον της βόρειας ακτής του Λονγκ Άιλαντ αποτελεί έναν από τους χαρακτήρες του Υπέροχου Γκάτσμπυ. Το Γουέστ Εγκ, όπου ο Τζέυ αγοράζει τη βίλα με την πισίνα και το μεγάλο βάθρο για τις ορχήστρες, είναι το Γκρέιτ Νεκ της πολιτείας της Νέας Υόρκης, στην κομητεία Νάσσαου, μια αποικία καλοκαιρινών επαύλεων ήδη από τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Η ακτή, που βρίσκεται απέναντι από το Μπρονξ, συνδέθηκε με τη σιδηροδρομική γραμμή το 1921 και το Λονγκ Άιλαντ έγινε το προνομιακό προάστιο της Νέας Υόρκης, η προέκταση του ξενοδοχείου Γουόλντορφ Αστόρια και του Πλάζα, των μυθικών αιθουσών χορού όπου οι ήρωες του Φ.Σ. Φιτζέραλντ ξεφάντωναν ενώ άσπρα πιάνα με ουρά έπαιζαν ρυθμούς τσάρλεστον. Έτσι, το Γκρέιτ Νεκ έγινε το «υπέροχο» σκηνικό ενός «υπέροχου» έρωτα, μοιραίου και χωρίς ανταπόκριση. Διότι η Νταίζυ, παρ’ όλα όσα πιστεύει ο Τζέυ, δεν ενδιαφέρεται για τον Γκάτσμπυ. Η Νταίζυ ενδιαφέρεται για τη ζωή της. Κι όπως λέει ο Νικ, «ο Τομ και η Νταίζυ ήταν απρόσεκτοι άνθρωποι — έσπαγαν πράγματα και πλάσματα κι έπειτα αποσύρονταν πάλι στα λεφτά τους και στην απροσεξία τους που δεν είχε όριο, ή σε οτιδήποτε ήταν αυτό που τους ένωνε, κι έβαζαν τους άλλους να μαζεύουν τα χαλάσματα που άφηναν πίσω τους...».

Τέσσερα χρόνια μετά τα μνημειώδη πάρτι του Γκάτσμπυ, οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώρισαν μια πρωτοφανή οικονομική κρίση. Η αίγλη της αργόσχολης τάξης φαινόταν να μην έχει πια θέση στη λογοτεχνία: οι συγγραφείς της κοινωνικής κριτικής (Τζέιμς Τ. Φάρελ, Σίνκλαιρ Λιούις, Τζον Στάινμπεκ) και του «προλεταριακού» μυθιστορήματος (Γκρέις Λάμπκιν, Ρόμπερτ Κάλντγουελ) περιέγραφαν με σοσιαλιστικορεαλιστικούς όρους την Αμερική της δεκαετίας του ’30. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός ξεθώριασε: στον χρόνο άντεξαν τα μυθιστορήματα που προχωρούσαν το μοντερνισμό της προηγούμενης δεκαετίας, ανάμεσα στα οποία ήταν το Τρυφερή είναι η νύχτα του Φ.Σ. Φιτζέραλντ, το Πες το ύπνο του Χένρυ Ροθ, Η Μέρα της ακρίδας του Ναθάνιελ Γουέστ, το Ραντεβού στη Σαμάρρα του Τζον Ο' Χάρα. Με λίγα λόγια, το πολιτικό μυθιστόρημα αποδείχτηκε λιγότερο ανθεκτικό από τον Υπέροχο Γκάτσμπυ, που διαβάζεται σαν ένα ρομάντζο, το ρομάντζο μιας γενιάς που τα ήθελε όλα. Και που τα απέκτησε όλα, εκτός από το σπουδαιότερο που ήταν πάντα η αγάπη.

Gatsby_1925_jacketΤα μεγάλα μυθιστορήματα του αμερικανικού αιώνα μοιάζουν σήμερα ξεπερασμένα: ακόμα και ο Τόμας Γουλφ, που αποτελεί τη συνέχεια του Γουίτμαν, είναι πια μουσειακό αντικείμενο· ο Φόκνερ εκθειάζεται αλλά δεν διαβάζεται· κι ο Άπτον Σίνκλαιρ κατέληξε να γράφει επιφυλλίδες και να περιλαμβάνεται στα κομμουνιστικά πλάνα αυτομόρφωσης. Όσο για τους «λυρικούς», όπως η Γουίλα Κάθερ, είναι σχεδόν άγνωστοι στην Ευρώπη. Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ είναι ένα σύντομο και γρήγορο μυθιστόρημα, το προϊόν μιας εποχής όπου όλα τρέχουν ολοταχώς σε μια χαμένη λεωφόρο. Κι όπου όλα τσακίζονται: στη χαμένη λεωφόρο δεν υπάρχει όριο ταχύτητας, κι ο θάνατος παραμονεύει. Τέλος, ο Υπέροχος Γκάτσμπυ είναι μια μεταφορά: ο Τζέυ και το όνειρό του αποτελούν το σύμβολο της αμερικανικής ζωής που κτίζεται στην προοπτική του μέλλοντος πασχίζοντας να εξωραΐσει ένα νεκρό κι αμφίβολο παρελθόν. Όταν ο Νικ ανακαλύπτει το πτώμα του Τζέυ στην πισίνα, όλα μοιάζουν ήσυχα: είναι μια ηλιόλουστη μέρα, το νερό κυματίζει ανεπαίσθητα, μερικά πεσμένα φύλλα στριφογυρίζουν σ’ έναν λεπτό κόκκινο κύκλο — δεν είναι τυχαίο που το Μάρτιο του ’25 ο Φιτζέραλντ ήθελε ν' αλλάξει τον τίτλο του μυθιστορήματος σε Under the Red White and Blue, αλλά δεν πρόλαβε· το βιβλίο είχε κιόλας πάρει τον δρόμο του. Όλα είναι κόκκινα, κι άσπρα και γαλάζια, κι ο Τζέυ είναι νεκρός. 

Μέχρι το 1940, όταν πέθανε ο Φιτζέραλντ, ο Υπέροχος Γκάτσμπυ είχε πουλήσει 29.000 αντίτυπα. Η αποτυχία τον συνόδευε, κι είχε μάθει τον τρόπο να της προσδίδει ένα επικό μεγαλείο, ένα είδος ρομαντικού εγωτισμού. Σιγά σιγά, είχε ολισθήσει μέσα στο σώμα του Γκάτσμπυ, είχε ταυτιστεί μ’ έναν ήρωα της μυθοπλασίας: ίσως αυτή να ήταν η αιτία που η αφήγηση είχε τέτοια τελειότητα, και που ο χρόνος και τα πρόσωπα κτίζονταν τόσο απλά και μαζί τόσο περίτεχνα. Αν ζούσε ο Χένρυ Τζέιμς, θα χειροκροτούσε τον Υπέροχο Γκάτσμπυ ως το αποκορύφωμα της τέχνης του μυθιστορήματος και της αμερικανικής γλώσσας στον εικοστό αιώνα.


[1] Rotily, Jocelyne, Au sud d’Eden: Des Américains dans le Sud de la France (Années 1910-1940), ACFA, 2006

[2] Το 1927 οι αναρχικοί Νικόλα Σάκκο και Μπαρτολόμεο Βαντσέττι εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα, και παρόλο που ο Φ.Σ. Φιτζέραλντ δεν ασχολείται με «πολιτικά» ζητήματα, μοιάζει να συλλαμβάνει το κλίμα της “malaise” που τυλίγει όχι μόνο τις φτωχογειτονιές αλλά και τις αστραφτερές αίθουσες χορού.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η καταγωγή της οικογένειας

Η καταγωγή της οικογένειας

Για την πραγματεία του Φρίντριχ 'Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» (Στο φως των ερευνών του Λ. Χ. Μόργκαν) (εκδ.  Σύγχρονη Εποχή)

Της Σώτης Τρια...

Με τον Σπινόζα, σε αναζήτηση της ευτυχίας

Με τον Σπινόζα, σε αναζήτηση της ευτυχίας

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Σ' αυτό το βιβλίο, ο Βalthasar Thomass αναλύει τη σκέψη του Σπινόζα γύρω από τα ζητήματα της καλής ζωής, τους όρους της γνώσης, τον προσδιορισμό της αλήθειας, της ηθικής, καθώς και της πολιτικής και αισ...

Η συνωμοσιολογία ως τρόπος σκέψης

Η συνωμοσιολογία ως τρόπος σκέψης

Σκέψεις με αφορμή το βιβλίο του Pierre-André Taguieff «Θεωρίες συνωμοσίας» (μτφρ. Αναστασία Καραστάθη, εκδ. Πόλις).

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Ο Pierre-André Taguieff είναι από εκείνους τους ιστορικούς που έχουν αναλάβει τη mission impossible να...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ