
Σε συνέντευξή του στο DW, ο Mohamed Mbougar Sarr μίλησε για το μυθιστόρημά του «Η πιο μυστική μνήμη των ανθρώπων», που απέσπασε το Βραβείο Goncourt για το 2021. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Μήνας Πατεράκη-Γαρέφη.
Επιμέλεια: Book Press
Ο Σενεγαλέζος συγγραφέας Μοχάμεντ Μπουγκάρ Σαρ μίλησε στο DW για το βραβευμένο μυθιστόρημά του Η πιο μυστική μνήμη των ανθρώπων (εκδ. Πατάκη, μτφρ. Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη). Όταν ερωτήθηκε για τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο, ο Σαρ απάντησε:
«Πρώτα από όλα, υπάρχει το θέμα της γραφής, του μυστηρίου της γραφής. Στη συνέχεια, φυσικά, υπάρχει το θέμα της σιωπής του συγγραφέα και το θέμα της αναγνώρισης των Αφρικανών συγγραφέων στον δυτικό κόσμο.
»Ασχολούμαι με όλα αυτά τα θέματα καθώς αφηγούμαι την πραγματική ιστορία ενός νεαρού Σενεγαλέζου συγγραφέα, του Diegane Latyr Faye, ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη ενός εξαφανισμένου συγγραφέα, του TC Elimane. Όλα του τα βιβλία έχουν να κάνουν με την αναζήτηση αυτού του θρυλικού συγγραφέα που εξαφανίστηκε πριν από ογδόντα χρόνια. Ψάχνει στην Ιστορία, τον αναζητά σε τρεις ηπείρους, μαθαίνει για την αποικιοκρατία, θέτει ερωτήματα για το Ολοκαύτωμα και αμφισβητεί τον ρόλο της γραφής στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα».
Τα τελευταία χρόνια, οι κριτικοί και το αναγνωστικό κοινό φαίνεται να στρέφονται όλο και περισσότερο προς την αφρικανική λογοτεχνία. Το 2021, άλλωστε, το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε στον Αμπντουλραζάκ Γκούρνα, συγγραφέα με καταγωγή από την Τανζανία. Ο Μοχάμεντ Μπουγκάρ Σαρ, ο πρώτος συγγραφέας από την υποσαχάρια Αφρική που τιμήθηκε με το Βραβείο Γκονκούρ, τοποθετήθηκε σχετικά με αυτό:
«Νομίζω πως η λογοτεχνία της Αφρικής δεν έπαψε ποτέ να είναι γεμάτη με ζωντάνια και να εξαπλώνεται. Έτσι είχαν τα πράγματα, παρόλο που δεν ήταν πάντα εύκολο. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε την έλλειψη μια ισχυρής πολιτιστικής πολιτικής που θα μπορούσε να προωθήσει περισσότερο τη λογοτεχνία και να ενισχύσει τη σημασία της ανάγνωσης και του πολιτισμού.
»Οι συγγραφείς της Αφρικής δεν σταμάτησαν ποτέ να γράφουν και να παράγουν σημαντικά έργα. Δεν πρέπει να πέσει κανείς στην παγίδα και να πιστέψει πως η αφρικανική λογοτεχνία άρχισε τώρα να υπάρχει ή πως βρίσκεται στο στάδιο της αναγέννησής της, απλώς και μόνο επειδή ξαφνικά αποκτά διεθνή αναγνώριση. Ίσως η [αφρικανική] ήπειρος θα έπρεπε να έχει τα δικά της διεθνή λογοτεχνικά βραβεία, που να απονέμονται όχι μόνο σε Αφρικανούς συγγραφείς, αλλά σε συγγραφείς από όλο τον κόσμο».