5 λεπτά με την Πόπη Μακρύγιαννη

Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για εσάς;

Στη νουβέλα μου Μέσα στη βαλίτσα μου έχω (εκδ. Βακχικόν) η Άννα, μια πενηντάχρονη συγγραφέας, ξεδιπλώνει κι αργότερα ξαναδιπλώνει τρυφερά ιστορίες από τη ζωή της. Βλέπει τη ζωή της να μεταμορφώνεται σε μια βαλίτσα κι αναρωτιέται τι κουβαλά; Χωρούν, χωρούν όλα; Αντέχει άραγε να τα σηκώνει;

Πρόσωπα, χαρές, λύπες, απώλειες, ταξίδια, ιστορίες άλλων ανθρώπων παρελαύνουν εμπρός της. Το «κουβάλημα» προσθέτει μόνο βάρος ή κρύβει και μεγάλες χαρές κι αποδοχές για τη ζωή μας; Κι αν όλα αυτά που έζησε ήταν απλά ένα προσχέδιο για μια δεύτερη ζωή; Η βαλίτσα της Άννας είναι μια διαδρομή ζωής, είναι κι ένα παιχνίδι μνήμης κι ετοιμότητας που έπαιζαν παλιά με την παρέα, είναι όμως και το «μια βαλίτσα κι όπου με βγάλει ο δρόμος».

Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;

Ίσως κι εγώ στο παρελθόν να έχω «εκστομίσει» παρόμοιες φράσεις. Από την άλλη δεν πιστεύω πως ένα βιβλίο «ακόμη» θα βλάψει τον κόσμο. Το αντίθετο. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γράφουν και κάποια στιγμή αποφασίζουν να μοιραστούν τις σκέψεις τους μέσω της έκδοσης. Δε θεωρώ πως φέρνω κάτι καινούριο. Θα μου ήταν αρκετό το βιβλίο μου να συγκινήσει κάποιους αναγνώστες, να γελάσουν να βρουν κάτι οικείο ή ανοίκειο στις γραμμές του.

Πιστεύω πως ακόμη κι ένα «κακό» βιβλίο θα μπορούσε να είναι χρήσιμο, με την έννοια πως σε βάζει σε μια διαδικασία σκέψης μέχρι τη στιγμή που θα το απορρίψεις. Άλλωστε υπάρχει πάντα η επιλογή να μην αγοράσεις ένα βιβλίο. Οι άνθρωποι όμως προτιμούμε να γινόμαστε αφοριστικοί και να μην κάνουμε τις δικές μας επιλογές.

Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».

Ξεκίνησα να γράφω τις ιστορίες της Άννας την εποχή της καραντίνας. Εκείνο τον καιρό αποφάσισα να κάνω και κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής, θέλοντας να γεμίσω τις ώρες της απομόνωσης και του αποκλεισμού μας. Οι δυστοπικές μέρες της καραντίνας για μένα λειτούργησαν πολύ δημιουργικά στο κομμάτι της γραφής.

Ήταν βέβαια κι η παρότρυνση της δασκάλας μου, της Αργυρώς Μαντόγλου, που με τη μόνιμη επωδό της «γράφε, γράφε», με έκανε να δώσω πολύ περισσότερο χρόνο και χώρο στο γράψιμο. Είμαι σίγουρη πια πως οι ιστορίες μου, γράφονται πρώτα στο μυαλό μου κι ύστερα είναι έτοιμες να αποτυπωθούν στο «χαρτί».

Μου πήρε περίπου δύο χρόνια για να νιώσω ότι ολοκλήρωσα τη βαλίτσα μου. Λυτρωτική στιγμή για μένα ήταν όταν βρήκα τον τίτλο του βιβλίου.

Ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας είναι για μένα όλες οι μορφές τέχνης. Μια ταινία, ενα μουσικό κομμάτι, μια θεατρική παράσταση, μια έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μου,

Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες -κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.- τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;

Ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας είναι για μένα όλες οι μορφές τέχνης. Μια ταινία, ενα μουσικό κομμάτι, μια θεατρική παράσταση, μια έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μου, τα συναισθήματά μου, το βίωμά μου και σίγουρα, συνειδητά ή ασυνείδητα, πάντα έχουν τον τρόπο τους να βρουν μια θέση στις ιστορίες μου.

Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;

Η αλήθεια είναι πως δε νιώθω πως βίωσα κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Όχι επειδή τα πράγματα είναι εύκολα για έναν νέο συγγραφέα, αλλά γιατί μπήκα σε αυτή την ιστορία χωρίς να είναι «αυτοσκοπός μου» η έκδοση. Είπα θα το δοκιμάσω κι αν μου βγει καλώς, διαφορετικά θα συνεχίσω να μοιράζομαι τα γραπτά μου με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Έστειλα το βιβλίο σε κάποιους εκδοτικούς οίκους, κάποιοι απάντησαν θετικά, κάποιοι αρνητικά και κάποιοι ποτέ, κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Μια απάντηση, ακόμη κι αρνητική, στα πλαίσια της αστικής ευγένειας, είναι πάντα θεμιτή.

Αποφάσισα να συνεργαστώ με τις εκδόσεις Βακχικόν, για καθαρά συναισθηματικούς λόγους. Πρώτον ήταν η πρώτη πρόταση για συνεργασία που δέχτηκα και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεύτερον η απάντηση τους με βρήκε στις καλοκαιρινές μου διακοπές σε μία υπέροχη διάθεση στη μοναδική Σαμοθράκη. Αυτό ήταν καλό σημάδι για μένα κι οφείλω να πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένη με αυτή μου τη συνεργασία και τους ευχαριστώ πολύ γιατί ένιωσα μεγάλη στήριξη τόσο στο κομμάτι της έκδοσης όσο και στην προώθηση του βιβλίου μου.

Η βαλίτσα ενός ανθρώπου, σε πρώτο επίπεδο, μπορεί να χωρέσει αυτά που ο ίδιος επιλέγει να βάλει μέσα. Χαρές, λύπες, απώλειες, πρόσωπα, τις ιστορίες του, τις ιστορίες άλλων ανθρώπων.

Πόσα πράγματα μπορεί να χωρέσει η βαλίτσα ενός ανθρώπου και πόσα το βιβλίο ενός συγγραφέα;

Η βαλίτσα ενός ανθρώπου, σε πρώτο επίπεδο, μπορεί να χωρέσει αυτά που ο ίδιος επιλέγει να βάλει μέσα. Χαρές, λύπες, απώλειες, πρόσωπα, τις ιστορίες του, τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, τα ταξίδια του, τις ήττες του, τις νίκες του. Σε δεύτερο επίπεδο η βαλίτσα μας χωρά πράγματα που ίσως ούτε εμείς τα φανταζόμαστε, γιατί υπάρχουν στο ασυνείδητό μας. Πάντως, επειδή έχω μεγαλώσει αρκετά, ξέρω πως μπορείς αν το θελήσεις να ξεσκαρτάρεις τη βαλίτσα σου και να κρατήσεις αυτά που εσύ αληθινά θες και νιώθω ακόμη πως χωράνε πολλές ζωές μέσα σε αυτή τη μία ζωή που μας αντιστοιχεί.

Το βιβλίο ενός συγγραφέα χωρά τις σκέψεις του, τις απόψεις του για τη ζωή. Δεν μπορεί ένας συγγραφέας να μην επηρεάζεται από την καθημερινότητα και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί. Είναι παρατηρητής της ζωής και των ανθρώπων. Έχω γράψει μόνο ένα βιβλίο, έχω διαβάσει όμως πολλά και γοητεύομαι από τα βιβλία που με συγκινούν, έχουν χιούμορ, μου ανοίγουν νέους δρόμους, ταυτίζομαι με τους ήρωες, ταξιδεύω, αναρωτιέμαι και διακρίνω πολλές φορές την πραγματικότητα να ξεπερνά τη φαντασία.