«Οι μετρ μιας ψυχορρραγούσας τέχνης» του Κλαούντιου Κομαρτίν (προδημοσίευση)

[ΓΡΑΨΕ ΕΣΥ, ΤΥΧΕΡΕ]

γράψε εσύ, τυχερέ γιατί οι ενδορφίνες
διοχετεύονται στον εγκέφαλό σου, γράψε εσύ που κέρδισες το λαχείο
και βολτάρεις τα λαγωνικά σου μέσα στα θερμά χειροκροτήματα
των κηπουρών, γράψε εσύ, λεπτολόγε κοσμηματοπώλη και συ,
σουλτάνε των οχιών
για την ευτυχία όταν κατεβαίνει από τον μαύρο κύκλο κάτω από
το μάτι
όπως ανοίγουν οι ορχιδέες όταν πατάς ένα κουμπί
όπως χάνεις τα μυαλά σου όταν πατάς ένα άλλο.

ΣΤΙΧΟΙ

Ήρθε το κρύο και το φως πυορροεί
την αυγή πάνω σε κουφάρια, περιφρονημένο από τους ραψωδούς.
Έχει επουλωθεί, αλλά ακόμη πονάει λίγο
από κάτω βράζει συγκρατημένα, ενώ
στα πεζοδρόμια παιδιαρίζουν φύλλα
ανακατεμένα με σκουπίδια, αυτή είναι η πόλη και ξέρουμε
ότι δεν διαφέρει ούτε στο χωριό.

Θα περάσει και η φθινοπωρινή ισημερία: εμείς είμαστε πάλι
αυτοί που πληρώνουν. Ο Εμμανουήλ αρχίζει να ξεχωρίζει
στη σιλουέτα σκυμμένη πάνω από το καρότσι,
μια ψηλή και ζαλισμένη ύπαρξη, της οποίας
της μπαίνει ο άνεμος κάτω από το πουκάμισο,
που τη χαϊδεύει δροσιστικά και της τραβάει την κουβέρτα
μέχρι το πιγούνι.

Ύστερα η χρονιά θα είναι όλο και πιο φθίνουσα,
και η μέρα θα μειωθεί και αυτή, αλλοιώνοντας
τις χειρονομίες μας σαν το γάλα – ποθητές από κουρελιασμένα
σύννεφα,
τα πάντα τα πιο αγαπημένα μας θα μαζευτούν
πίσω από τις κουρτίνες, όπου περιμένουν
η κουνιστή πολυθρόνα, η τίγρη με μουστάκια φώκιας,
τα αποξηραμένα λουλούδια στις γλάστρες. 

ΑΠΛΟ ΠΟΙΗΜΑ

Εκείνο το βράδυ, στον ακάλυπτο των κοιτώνων
δίπλα στη γέφυρα, ήρθες προς εμένα
όπως δίπλα σ’ έναν άντρα που θα μπορούσες να ερωτευτείς.
Ή ευτυχία έσκασε σαν σφαίρα
φοβήθηκα ότι θα μου σκορπίσει το μυαλό πάνω στην άσφαλτο.

Δίπλα μας τρεις γυναίκες με γαλάζια μαντίλια
έθαβαν φύλλα από ντροπή απέναντι σε κάποιον.

Πριν από ένα βράδυ είχε χιονίσει στα βουνά,
οι ανάσες που πλέκονταν γύρω από εκείνο το ποίημα του Ρέξροθ
κι εμείς ελαφροί και χωρίς περίγραμμα
με χαμένο βλέμμα με τον γιακά σηκωμένο ανάμεσα στα ταξί
που σε πάνε στο πουθενά

ή που σε πάνε οπουδήποτε μέσα στη νύχτα
μόνο στο σπίτι σου
μπα

Λίγα λόγια για τον ποιητή

Ο Κλαούντιου Κομαρτίν [Claudiu Komartin] γεννήθηκε στο Βουκουρέστι. Το πρώτο του βιβλίο Păpușarul și alte insomnii, 2003 / Ο μαριονετίστας και άλλες αϋπνίες, κέρδισε το πρώτο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου λογοτέχνη στη Ρουμανία· ήταν η καταξίωση και αναγνώρισή μιας νέας φωνής της γενιάς του. Μετά το ντεμπούτο του δημοσίευσε την συλλογή Circul domestic / Το Οικογενειακό Τσίρκο (2005), η οποία βραβεύτηκε από τη Ρουμανική Ακαδημία με το Βραβείο Ποίησης· επόμενα βιβλία του: Un anotimp în Berceni / Μια εποχή στο Μπερτσένι (2009) και Cobalt / Κοβάλτιο (2013). Ως ποιητής, ο Komartin, πέρα από την θεματική της καθημερινότητας, υποστηρίζει ενεργά την ποίηση της πατρίδας του, έχοντας εκδώσει τρεις ανθολογίες ρουμανικής ποίησης, ενώ, ταυτοχρόνως συνεχίζει να δημοσιεύει τακτικά νέα έργα του και μεταφράσεις. Από το 2009 συντονίζει την δημοφιλή Λέσχη ανάγνωσης του Institutul Blecher στο Βουκουρέστι. Ενώ από το 2010 είναι αρχισυντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού Poesis international και του εκδοτικού οίκου Max Blecher. Το 2011-2012 ήταν στο Writers in Residence στο Πολιτιστικό Ινστιτούτο της Ρουμανίας στο Λονδίνο όπου και δημοσίευσε το εκτενές ποίημα «Ποίημα για ποπ» στο περιοδικό Long Poem. Από τα αγγλικά ο Komartin μετέφρασε τους Matthew Sweeney, Stephen Watts, Denise Duhamel, Goran Simić· από τα γαλλικά τους Valéry Larbaud και Victor Segalen· από τα ιταλικά τους Pier Paolo Pasolini, Cesare Pavese, Andrea Inglese, JMG Le Clézio, Tahar Ben Jelloun, Philippe Claudel. Επίσης, μετέφρασε στα ρουμανικά βιβλία σύγχρονων ποιητών απ' όλη την Ευρώπη, όπως των Ivan Hristov, Glen Calleja και Gökçenur Ç. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Σουηδικά, Φλαμανδικά, Σλοβένικα, Ουγγρικά, Σερβικά, Τουρκικά, Κροατικά, Βουλγαρικά, Πολωνικά, Τσεχικά, Ιαπωνικά και Κορεάτικα.