Σε αυτή τη στήλη αναρτώνται αδημοσίευτα ποιήματα σύγχρονων Ελλήνων ποιητών. Σήμερα, η Χλόη Κουτσουμπέλη.
Επιμέλεια: Γιώργος Αλισάνογλου
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Τίποτε δεν είναι πραγματικά καινούργιο.
Μήπως από παλιά δεν συνέλεγαν οι άνθρωποι το Χρόνο
σε ξύλινα βαρέλια που είχαν μία τρύπα στον πάτο,
κι όταν έσμιγαν στο δάσος
οι φλέβες τους δεν σχημάτιζαν
πεταλούδες στους καρπούς;
Και όταν έθαβαν τα παιδιά τους,
δεν έβαφαν μαύρο το χώμα
κι έσπαζαν το νερό μες στο πηγάδι
για να μην αντανακλά το πρόσωπο του Καβαλάρη;
Και όταν χώριζαν,
δεν έριχναν στη θάλασσα
τα πήλινα ομοιώματα των αγαπημένων
βαμμένα μπλε για να μη ξεχωρίζουν στο βυθό;
Και όταν τους πρόδιδαν οι φίλοι
δεν χαράκωναν την αριστερή παλάμη
και πασάλειβαν το μισό τους πρόσωπο με αίμα
αφού είχαν χάσει τον άλλο εαυτό.
Όλα είναι παλιά κι έχουν συμβεί ξανά.
Αυτό που εσύ αποκαλείς πόνο
είναι μόνο ένα παλιό λαγήνι
γεμάτο από στιγμές
που συστρέφονται με αγωνία
και τρώνε την ουρά τους.
Γι αυτό όταν μου λες πρώτη φορά
εγώ ακούω πάλι.
Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962, σπούδασε Νομική, δούλεψε στον τραπεζικό τομέα. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα, δύο θεατρικά έργα. Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, ποιήματά της μεταφράστηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε πολλές ελληνικές και ξενόγλωσσες ανθολογίες. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και μέλος του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιητική της συλλογή με τίτλο Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης, εκδόσεις Γαβριηλίδη 2016, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Σύντομα από τις εκδόσεις Πόλις θα εκδοθεί η δέκατη ποιητική της συλλογή με τίτλο Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον.