prodimosieysi azariadis

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Αζαριάδη «Παραπλάνηση», που κυκλοφορεί στις 2 Ιουλίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μια Σκιά

Τέταρτη εβδομάδα παρακολούθησης. Το πρόγραμμα τηρείται σχεδόν ευλαβικά. Βγαίνει από το διαμέρισμά της στην οδό Βαρδουσίων και κατευθύνεται με τα πόδια μέχρι το μπαρ της οδού Νικίου. Ο άντρας που την παρακολουθεί κόβει βόλτες στην πλατεία. Τρεις τέσσερις φορές. Λίγο μετά τις 23:00, μπήκε στο μπαράκι και ήπιε δυο ποτά. Έμεινε μέχρι να κλείσει.

Είναι τόσο εκθαμβωτικά όμορφη, που αν περάσεις μια νύχτα μαζί της, θα κάνεις χρόνια να τη βγάλεις από το μυαλό σου. Κάθεται πίσω από την μπάρα. Σερβίρει ποτά. Οι πελάτες φαίνεται να την ξέρουν. Είναι φιλικοί, κουβεντιάζουν και γελάνε μαζί της. Κάνα δυο πλησιάζουν διακριτικά και ανταλλάσσουν χαρτονομίσματα με φακελάκια. Μπορείς να μαντέψεις το περιεχόμενό τους.

Κάποιες βραδιές φεύγει μόνη. Επιστρέφει στην πολυκατοικία της. Τις περισσότερες, όλο και κάποιος την περιμένει. Φεύγουν μαζί με κατεύθυνση την Αριστείδου. Συνήθως, ο πελάτης μένει για μία, μιάμιση ώρα το πολύ. Λίγα λεπτά μετά την αναχώρησή του, κατεβαίνει και εκείνη και παίρνει τον δρόμο για την οδό Βαρδουσίων.

Μια φορά την εβδομάδα φαίνεται ότι αναλαμβάνει μια ιδιαίτερη αποστολή. Παίρνει το τελευταίο μετρό από την Αγία Μαρίνα, κατεβαίνει στη Δουκίσσης Πλακεντίας και μόλις βγει από τον σταθμό, ακολουθεί τη Γαρηττού, παράλληλα με τη λεωφόρο Δουκίσσης Πλακεντίας. Μετά από πεντακόσια περίπου μέτρα, στα δεξιά, υπάρχει ένα μικρό υπαίθριο πάρκινγκ. Μπαίνει και αφήνει στο υπόστεγο ένα μικρό δέμα. Έπειτα γυρίζει στον σταθμό του μετρό με τα πόδια, παίρνει ταξί και επιστρέφει στην Αγία Μαρίνα.

Ο άντρας που την παρακολουθεί έχει γίνει σκιά της. Έχει καταγράψει κάθε λεπτομέρεια του καθημερινού δρομολογίου της. Αρκετές φορές έχει την ανεξήγητη, βασανιστική υποψία ότι κάποια σκιά ακολουθεί πιστά τα βήματά του. Όσες φορές και αν στρέψει όμως πίσω το βλέμμα του, δεν βλέπει τίποτε πέρα από το αφιλόξενο σκοτάδι. Συνεχίζει να την ακολουθεί σαν πιστό σκυλί. Γυρίζει ξαφνικά το κεφάλι να συλλάβει τη σκιά που τον παρακολουθεί. Τίποτε. Το απόλυτο σκοτάδι.

Και όμως ξέρει ότι κάποιος είναι εκεί, πίσω του. Όχι ότι αυτό αλλάζει κάτι στο σχέδιό του...

22 Μάρτη 2016

Το οδοιπορικό της Ιλόνα Γκοσποντίνοβα ξεκινάει από τη Λάβριτσα, μια μικρή κωμόπολη κάμποσα χιλιόμετρα νότια της Λιουμπλιάνα. Στα δεκαέξι της, ο πατέρας της τη νοικιάζει αντί 300 ευρώ τον μήνα στον Διονύση Περπερίδη, έναν εξηντάχρονο έλληνα μηχανικό που εργάζεται σε μια κατασκευαστική εταιρεία στη Σλοβενία. Η Ιλόνα φροντίζει όλο το νοικοκυριό και παράλληλα είναι αναγκασμένη να ικανοποιεί κάθε σκληρή φαντασίωση του Περπερίδη.

Τα Χριστούγεννα του 2012, ο Περπερίδης υποδέχεται τον ανεψιό του Μπάμπη Καραλίδη. Ο τριανταπεντάχρονος, ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου στη Βέροια, έχει όλο το πακέτο. Σκληρός, ωραίος και ανοιχτοχέρης. Και το μοιραίον δεν αργεί. Ο μικρούλης φτερωτός θεός σημαδεύει το κέντρο της καρδιάς της νεαρής Σλοβένας. Αλλά και ο Καραλίδης δείχνει να καψουρεύεται σφόδρα την πανέμορφη Ιλόνα και το μυθικό κορμί της.

Η αντίδραση του Περπερίδη, όταν τους συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω να παίζουν τον Αχιλλέα και τη Βρησηίδα, είναι σχετικά χλιαρή. Ο Καραλίδης επιμένει ότι έχει σοβαρό σκοπό και τελικά τον πείθει να ζητήσουν την Ιλόνα από τον πατέρα της. Εκείνος αρχικά το παίζει άγριος, αλλά στη θέα έξι κολλαριστών χρώματος μοβ αναγκάζεται να κάνει πέτρα την καρδιά και να δώσει δακρυσμένος την ευχή του.

Η Ιλόνα λατρεύει τον άνθρωπο που την τράβηξε μακριά από τον απόλυτο πάτο μιας θλιβερής ζωής και της έδωσε πίσω τη χαμένη αθωότητα και τη διαλυμένη αξιοπρέπεια. Όταν αργότερα αρχίζουν οι πρώτες δικαιολογίες του Καραλίδη για την καθυστέρηση του γάμου, δεν περνάει στιγμή από το μυαλό της ότι ο μνηστήρας της, ως διακεκριμένο μέλος στο οργανωμένο κύκλωμα εκμετάλλευσης γυναικών από χώρες του τέως σοσιαλιστικού παραδείσου, λειτουργεί βάσει προσχεδιασμένου πλάνου.

Τον Φλεβάρη του 2013, το ζεύγος μετακομίζει στη Βέροια. Οι πρώτοι μήνες είναι γεμάτοι παθιασμένο έρωτα, σαμπάνια και λουλούδια. Η Ιλόνα λατρεύει τον άνθρωπο που την τράβηξε μακριά από τον απόλυτο πάτο μιας θλιβερής ζωής και της έδωσε πίσω τη χαμένη αθωότητα και τη διαλυμένη αξιοπρέπεια. Όταν αργότερα αρχίζουν οι πρώτες δικαιολογίες του Καραλίδη για την καθυστέρηση του γάμου, δεν περνάει στιγμή από το μυαλό της ότι ο μνηστήρας της, ως διακεκριμένο μέλος στο οργανωμένο κύκλωμα εκμετάλλευσης γυναικών από χώρες του τέως σοσιαλιστικού παραδείσου, λειτουργεί βάσει προσχεδιασμένου πλάνου.

Μόλις οι οικονομικές δυσκολίες υποχρεώνουν το ζεύγος να μετεγκατασταθεί στην Αθήνα, ο Καραλίδης αρχίζει να φέρεται σκαιά και καταλήγει να την πιέζει να αρχίσει να βλέπει μερικούς πελάτες, «προσωρινά μόνο». Και τη διαβεβαιώνει ότι την αγαπάει όπως την πρώτη στιγμή και, μόλις φτιάξουν λίγο τα πράγματα, θα παντρευτούν αμέσως.

Η πανέμορφη Σλοβένα περνάει στην επόμενη πίστα της ζωής της. Μπαργούμαν στο Red Parrot στην οδό Νικίου, στην Αγία Μαρίνα. Κινείται στον στενό χώρο με μεγαλοπρέπεια βασίλισσας ανάμεσα στους υπηκόους της. Εκπέμπει ένα σχεδόν εξωπραγματικό σεξαπίλ, σε σημείο που αν κάποιος κλείσει τα μάτια μπορεί να αφουγκραστεί την έκρηξη της λίμπιντο των μεσήλικων πελατών.

Ο Καραλίδης διευρύνει σύντομα την γκάμα των υπηρεσιών της. Στις σεξουαλικές υπηρεσίες προστίθεται το πλασάρισμα ναρκωτικών. Σταδιακά υιοθετεί και εκείνη τη χρήση ουσιών. 

Πριν από τρεις μήνες, ένας δημοσιογράφος έκανε την εμφάνισή του στο μπαρ. Ήρθε δυο τρεις φορές, ήπιε δυο τρία ουίσκι, άφησε χοντρό πουρμπουάρ και, περιέργως, δεν έκανε καμιά νύξη για «ιδιαίτερη» περιποίηση. Την τελευταία φορά, της εκμυστηρεύτηκε ότι κάνει μια έρευνα για το trafficking. Ένιωσε ότι ήταν άνθρωπος που θα μπορούσε να εμπιστευτεί. Άνοιξε την καρδιά της και τα εξομολογήθηκε όλα. Στο τέλος έκρυψε το κεφάλι στο στήθος του και έκλαψε. Έκλαψε πολλή ώρα χωρίς σταματημό. Δεν θυμόταν πόσα χρόνια είχε να κλάψει έτσι. Δεν θυμόταν πόσα χρόνια είχε να νιώσει μια ζεστή, ανθρώπινη επαφή. Όταν της υποσχέθηκε ότι θα «κάνω ό,τι μπορώ για να σου δώσω πίσω τον εαυτό σου», πόσο όμορφο είχε ακουστεί στα αυτιά της.

Τις δύο τελευταίες εβδομάδες παρατηρεί έναν περίεργο τύπο που κάθεται στην άκρη της μπάρας και πίνει Johnny black σκέτο. Στρίβει τσιγάρα και πίνει. Μόνος. Έρχεται λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, κάθεται καμιά ώρα και φεύγει. Η μόνη του κουβέντα είναι για να δώσει την παραγγελία του. Δεν την κοιτάζει. Το βλέμμα του είναι καρφωμένο στο κενό. Όλο το σκηνικό της φαίνεται αφύσικο. Άκυρο.

Όταν η φίλη της η Ταμίλα έρχεται να τη σκαντζάρει ακολουθούν τη μικρή ιεροτελεστία που τις βοηθάει να αντεπεξέλθουν στις σκληρές συνθήκες της δουλειάς. Καπνίζουν έναν μπάφο πίσω από την μπάρα. Η Ταμίλα την προειδοποιεί ότι το πράγμα «είναι αλβανικό, πολύ δυνατό». Μπορεί να της προκαλέσει διάφορες παραισθήσεις. Η Ιλόνα δεν της αναφέρει τίποτε για τα δύο χάπια που έχει πάρει λίγη ώρα νωρίτερα.

azariadis Με τις πρώτες τζούρες καταλαβαίνει ότι δεν αξιολόγησε σωστά την προειδοποίηση. Όσο περνάει η ώρα, αρχίζει να ταξιδεύει με κατεύθυνση έναν άλλο κόσμο. Χαλαρώνει και ένα σύννεφο ευδαιμονίας την τυλίγει. Μιλάνε για λίγο, και μετά η Ιλόνα την αποχαιρετά και ξεκινάει για τον σταθμό του μετρό.

Είναι η μέρα που κάνει την παράδοση. Δεν ξέρει ποιος παραλαμβάνει το δέμα. Η αποστολή της περιορίζεται στην τοποθέτηση του δέματος στο υπόστεγο του μικρού πάρκινγκ.

Βγαίνει έξω. Στους μισοφωτισμένους δρόμους, λίγοι μοναχικοί διαβάτες βιάζονται να επιστρέψουν στη θαλπωρή των οικογενειακών κλουβιών τους. Μολυβένια σύννεφα έχουν κάνει κατάληψη στον ουρανό και ένα ψυχρό αεράκι σηκώνεται ξαφνικά και την αναγκάζει να τραβήξει το φερμουάρ του κόκκινου μπουφάν μέχρι ψηλά στον λαιμό. Χώνεται βιαστικά στον σταθμό του μετρό της Αγίας Μαρίνας. Ο τελευταίος συρμός με κατεύθυνση τη Δουκίσσης Πλακεντίας αναχωρεί στις 00:07. Κρατάει στα χέρια το μικρό μαύρο σακίδιο με μοναδικό περιεχόμενο ένα μικρό σφιχτοδεμένο δέμα, τυλιγμένο με ημιδιάφανο πλαστικό.

Πηγαινοέρχεται στην αποβάθρα του σταθμού, σε μια απόσταση λίγων μέτρων. Μπρος πίσω. Και πάλι μπρος πίσω. Το βλέμμα της κολλημένο στο μεγάλο, στρογγυλό ρολόι. Οι δείκτες μοιάζουν να καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια για να κινηθούν από το ένα λεπτό στο επόμενο. 00:02, 00:03, 00:04...

Καμιά δεκαριά καθυστερημένοι ξενύχτηδες καρτερούν υπομονετικά τον τελευταίο συρμό παίζοντας τα αγαλματάκια ακούνητα και αμίλητα στην απελπιστική ερημιά της πλατφόρμας. Μόλις το αρθρωτό θηρίο προσεγγίζει βρυχώμενο στον σταθμό, οι περισσότεροι σπεύδουν στα τελευταία βαγόνια, εντελώς αντιδιαμετρικά από εκεί όπου περιφέρεται η ίδια. Όσο τα λεπτά τσουλάνε βασανιστικά αργά, αισθάνεται τη θερμοκρασία του σώματος να πέφτει σταδιακά και την κυκλοφορία του αίματος να συναντά τα πρώτα εμπόδια.

Ακούει τον στριγκό συριγμό, σήμα της αναχώρησης, και πηδάει στο πρώτο βαγόνι. Κάθεται στην τελευταία ακριβώς θέση, έχοντας οπτική πρόσβαση σε όλο το άδειο βαγόνι. Ο συρμός αναπτύσσει σταδιακά ταχύτητα. Αιγάλεω, Ελαιώνας, Μοναστηράκι...Ένα αδύναμο σήμα κινδύνου ηχεί μέσα της γραμμένο σε έναν ακατανόητο κώδικα.

Τα πρόσωπα και τα αντικείμενα αποκτούν διαφορετικό σχήμα και μορφή, λες και διαθλώνται μέσα από ένα τεράστιο παραμορφωτικό πρίσμα. Πίσω από ένα πέπλο ομίχλης διακρίνει αχνά την επέλαση μιας ομάδας μαύρων σκιών που πλησιάζουν απειλητικά. Ανακαλεί την προειδοποίηση της Ταμίλας, της μοναδικής της φίλης. «Είναι αλβανικό. Είναι πολύ δυνατό». Δεν έπρεπε να κάνω τον μπάφο αφού είχα πάρει τα χάπια, συλλογίζεται. Τρίβει τα μάτια σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επιστρέψει στα όρια του φυσιολογικού.

Νιώθει να διασχίζει τα Σύνορα του Κόσμου των Παραισθήσεων. Οι μαύρες σκιές παίρνουν τώρα διαστάσεις γιγάντιων τεράτων και χορεύουν δαιμονικούς χορούς στην αποβάθρα εφορμώντας με στόχο το βαγόνι της. Σε μια αντανακλαστική κίνηση, κλείνει πανικόβλητη τα μάτια. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, τα ξανανοίγει διστακτικά. Οι σκιές είναι εκεί, μπροστά της. Απλώνουν τα χέρια να την αρπάξουν. Η αδρεναλίνη ρέει στο αίμα της ανεξέλεγκτη.

Γεμίζει τα πνευμόνια της με αέρα και αμέσως ξεφυσάει με ανακούφιση, όταν οι πόρτες κλείνουν τις σκιές έξω. Μόλις το τρένο ξεκινάει, έχει την εντύπωση ότι η ταχύτητά του ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, με κίνδυνο να εκτροχιαστεί ανά πάσα στιγμή. Το στομάχι της συσπάται επικίνδυνα, τα γαστρικά οξέα ψάχνουν απεγνωσμένα διέξοδο να αναδυθούν στην επιφάνεια.

Στην Πανόρμου, παρατηρεί έναν ευτραφή μεσήλικα με μαύρο δερμάτινο μπουφάν και μπλε κοτλέ παντελόνι να της ρίχνει ξελιγωμένες ματιές. Αποστρέφει αηδιασμένη το βλέμμα και τότε... μια ψηλή, αδύνατη φιγούρα ντυμένη στα μαύρα εισβάλλει αποφασιστικά στο οπτικό της πεδίο. Στέκεται όρθιος στη μέση του βαγονιού. Η Ιλόνα δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν είναι άντρας ή γυναίκα, ή πόσων χρονών είναι. Από το ελάχιστο άνοιγμα της κουκούλας του μαύρου φούτερ μπορεί μόνο να διακρίνει αμυδρά ένα κάτασπρο κομμάτι προσώπου, που της θυμίζει κάτι σαν βρικόλακα. Μόλις αντιλαμβάνεται ότι τον παρατηρεί, η φιγούρα κατεβάζει το κεφάλι.

Η Ιλόνα βλέπει τον τύπο με το μαύρο φούτερ να ετοιμάζεται να κατέβει. Οι πόρτες ανοίγουν. Στρέφεται και την κοιτάζει. Το πρόσωπο είναι εφιαλτικά τρομακτικό. Άσπρο του νεκρού, μαύρο στο στόμα και μια περίεργη διαγώνια κόκκινη γραμμή. Την κοιτάζει επίμονα για λίγα δευτερόλεπτα. Το βλέμμα του δεν έχει τίποτε το ανθρώπινο. Μοιάζει να γράφει «Καλώς ήρθες στην κόλαση». Η Ιλόνα νιώθει το αίμα να παγώνει στις αρτηρίες και το κυκλοφορικό της σύστημα να καταρρέει αυτόματα.

Εθνική Άμυνα. Η Ιλόνα βλέπει τον τύπο με το μαύρο φούτερ να ετοιμάζεται να κατέβει. Οι πόρτες ανοίγουν. Στρέφεται και την κοιτάζει. Το πρόσωπο είναι εφιαλτικά τρομακτικό. Άσπρο του νεκρού, μαύρο στο στόμα και μια περίεργη διαγώνια κόκκινη γραμμή. Την κοιτάζει επίμονα για λίγα δευτερόλεπτα. Το βλέμμα του δεν έχει τίποτε το ανθρώπινο. Μοιάζει να γράφει «Καλώς ήρθες στην κόλαση». Η Ιλόνα νιώθει το αίμα να παγώνει στις αρτηρίες και το κυκλοφορικό της σύστημα να καταρρέει αυτόματα. Οι πόρτες κλείνουν. Η απόκοσμη σκιά μένει εγκλωβισμένη στο βαγόνι.

Η Ιλόνα διακτινίζεται ασυνείδητα από το πρώτο βαγόνι του μετρό στο Τρενάκι του Τρόμου με κατεύθυνση τον Άλλο Κόσμο. Η ταχύτητα του συρμού πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο και οι μόνες εικόνες που καταγράφει η οθόνη του εγκεφάλου της είναι οι μαύρες απειλητικές σκιές, που είναι παραδομένες στον δαιμονικό χορό τους. Βυθίζεται χωρίς φιάλη οξυγόνου σε ένα κλειστοφοβικό σκηνικό ταινίας τρόμου όπου όλα δείχνουν να οδηγούν αναπόφευκτα σε ένα φρικιαστικό φινάλε. Μια μέγγενη σφίγγει ασφυκτικά τον λαιμό της εμποδίζοντας τον αέρα να κατέβει στους πνεύμονες. Και ο συρμός συνεχίζει ακάθεκτος την τρελή, ανεξέλεγκτη πτήση του προς το Υπερπέραν.

Δουκίσσης Πλακεντίας. Η φωνή από τα μεγάφωνα ανακοινώνει «Τερματικός σταθμός». Το τρένο ακινητοποιείται απότομα, λες και το σταμάτησε το αόρατο χέρι ενός αόρατου υπερφυσικού γίγαντα. Η μαύρη σκιά πηδάει πρώτη έξω και εξαφανίζεται με γοργά βήματα προς τις σκάλες. Η Ιλόνα περιμένει ακίνητη στην πλατφόρμα. Παίρνει βαθιές, κοφτές ανάσες προσπαθώντας να επανέλθει στην πραγματικότητα.

Αφήνει να περάσουν δυο λεπτά. Κοιτάζει το ρολόι του σταθμού. Δείχνει 00:40. Ανεβαίνει από την κυλιόμενη σκάλα. Κατευθύνεται δεξιά και βγαίνει από το ανηφορικό δρομάκι στην οδό Γαρηττού. Κάποιες διστακτικές ψιχάλες που αιωρούνται στα χαμηλά του ουρανού δείχνουν αιφνιδιαστικά τη διάθεση να αυτοκτονήσουν πέφτοντας σχεδόν κάθετα στον έρημο δρόμο. Η Ιλόνα σηκώνει μέχρι τέρμα το φερμουάρ του κόκκινου αντιανεμικού. Ταχύνει το βήμα. Έχει ξανά την αίσθηση πως κάποιος την παρακολουθεί. Γυρίζει ξαφνικά πίσω λες και θέλει να τον αιφνιδιάσει. Κανείς. Κατευθύνεται στο καθορισμένο σημείο παράδοσης. 

Πριν μπει μέσα, στρέφεται αλαφιασμένη. Και τότε βλέπει τη σκοτεινή φιγούρα μπροστά της. Το πρόσωπο κρυμμένο στην κουκούλα του μαύρου φούτερ. Δεν μπορεί και πάλι να διακρίνει τα χαρακτηριστικά, όμως κατά έναν ανεξήγητο τρόπο κάτι της θυμίζουν. Η σκιά κρατάει στο δεξί χέρι ένα πιστόλι προτεταμένο προς το μέρος της. Η Ιλόνα θέλει να πέσει στα γόνατα, να ικετεύσει να μην το κάνει, να εκλιπαρήσει ταπεινά για τη ζωή της. Τα πόδια της όμως δεν ανταποκρίνονται, παραμένουν κολλημένα στην άσφαλτο. Λες και ένα αόρατο πέπλο, σαν κι αυτά που στοιχειώνουν τα όνειρά της από παιδί, την τυλίγει χωρίς να επιτρέπει την παραμικρή κίνηση. Βουλιάζει παθητικά στον βάλτο της παράδοσης άνευ όρων.

Το περίστροφο τη σημαδεύει. Λίγα μόνο δευτερόλεπτα τη χωρίζουν από την επιβίβαση στο βαρκάκι του Χάρου. Λίγα δευτερόλεπτα που είναι όμως αρκετά για ένα ιλιγγιώδες φλας μπακ στη σύντομη ζωή της. Και όταν η βολίδα εκτοξεύεται από το στόμιο του πιστολιού, προλαβαίνει να ολοκληρώσει τη μικρού μήκους ταινία της ζωής της με το πρόσωπο του πρώτου αληθινού της έρωτα.

Εκείνη δεκαπέντε κι ο Γιούρι δεκαεφτά. Κάνουν έρωτα στο χορτάρι, δίπλα στο θολό ποτάμι με τα ήρεμα νερά που διασχίζει τα παρατημένα εργοστάσια, στα περίχωρα της Λάβριτσα. Ξανθά ακατάστατα μαλλιά, αραιά γένια, γαλάζια μάτια κι εκείνο το θεσπέσιο χαμόγελο. Και η Ιλόνα με τα πρασινογάλαζα μάτια εγκαταλείπει τα εγκόσμια, χαμογελώντας, καθώς το βλέμμα της χαϊδεύει το χαμόγελο στο πρόσωπο του αγαπημένου της.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας που επέλεξε η ομάδα Loxodox «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδ...

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Ο Κινέζος Νομπελίστας Μο Γιάν κατηγορείται ότι με τα βιβλία του σπιλώνει τον κομμουνιστικό στρατό της Κίνας και εξυμνεί τον αντίστοιχο της Ιαπωνίας. 

Επιμέλεια: Book Press

Το να είσαι ...

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 θα γίνει η τελετή της απονομής των λογοτεχνικών βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν οι μικρές λίστες και μαζί οι νικητές σε κάθε κατηγορία, καθώς και το μεγάλο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ