Η Λιτσοσκουφίτσα

Σχηματίσαμε την αγέλη μας. Τρία αγόρια μπροστά σαν ιχνευτές, πίσω τα κορίτσια πάνοπλα και στο τέλος άλλα τρία αγόρια. Ακόμα κι όταν έπρεπε να χωριστούμε για λίγο, μια τουαλέτα, ένα προσωπικό κάλεσμα από καθηγητή ή ένα ραντεβού μετά το σχόλασμα, πάντα οι υπόλοιποι σερνόντουσαν εκεί τριγύρω σε επιφυλακή. Μπαίναμε στην τάξη σταθερά ένα δεκάλεπτο αργότερα. Σας πληρώνουμε και είστε υποχρεωμένοι να μας ανέχεστε, όπως είπε κάποτε ένας δικός μας, στον Λυκειάρχη. Και αυτός ο καημένος τον έδιωξε μεν, αλλά την επόμενη μέρα, μετά την επίπληξη από τον διευθυντή του, βρέθηκε ο μαθητής στην τάξη, κι αυτός με κρίση στομάχου. Εννοείται πως το υποκίνησα εγώ. Έπρεπε να πληρώσει ο μαλάκας για τους κάτω από τη βάση βαθμούς μου.

Ήμασταν δεκατρείς. Αδέλφια, συνένοχοι, συνωμότες. Στην πρώτη Λυκείου γίναμε δεκατέσσερις.

Ήμασταν δεκατρείς. Αδέλφια, συνένοχοι, συνωμότες. Στην πρώτη Λυκείου γίναμε δεκατέσσερις. Άλλο θηλυκό δεν χώραγε ανάμεσα μας. Και σίγουρα όχι κάποιο με τ’ όνομα Λίτσα. Δεν ήταν άσχημη, με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει νούμερο 7, αλλά μυρίστηκα αμέσως πως δεν ήταν από τα μέρη μας. Την πλησιάζαμε ένας ένας, αθώες ερωτήσεις, δήθεν φιλικά χαμόγελα, το κοριτσάκι νόμιζε ότι γινόταν δεκτή κι ανοίχτηκε. Σπίτι στον Κορυδαλλό –πού είναι αυτό;–, μούφα μάρκες στα ρούχα, μηδέν λεφτά για καφέ, σάντουιτς απ’ το σπίτι για το διάλλειμα, έξοδος ΣΚ απαγορευμένη. Την καλέσαμε στο πάρτι, στο σπίτι μου και εκεί... Αλλά τι το ψάχνουμε τώρα…

Το καλύτερο το μάθαμε μόνοι μας, όταν με απίστευτα προβληματισμένο ύφος πλησίασα τον φιλόλογο που με λάτρευε και του εκμυστηρεύτηκα πόσο ανησυχούσαμε για την Λίτσα που δεν έχει εγκλιματιστεί. Μου είπε ότι το βρίσκει λογικό αφού ήταν η κόρη του επιστάτη. Στο γέλιο μου κατάλαβε το λάθος του και για πρώτη φορά στη ζωή μου άκουσα από κάποιον ότι πρέπει να γίνω ηθοποιός. Και έγινα. Οι υπόλοιποι σκόρπισαν στην Ευρώπη να σπουδάσουν. Η Λίτσα; Α ναι… Κάποια μέρα στην Β Λυκείου, κρεμάστηκε στις τουαλέτες.

Μη φρικάρετε. Δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Πέρασε στο Μαθηματικό Αθηνών, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας να την εξαφανίσουμε απ’ τον χάρτη. Με τους άλλους βρισκόμαστε ακόμα πού και πού. Όταν την αναφέρω αναρωτιούνται και μετά λένε κάτι τύπου, Ναι, ρε συ! Πού τη θυμήθηκες;. Προχτές στη μετακόμιση, βρήκα μετά από χρόνια το σημείωμα προς τον Λυκειάρχη, που φρόντισα να της βουτήξω. Πρέπει να με βοηθήσετε να ξεφύγω απ τους λύκους, έλεγε. Γιατί να μετανιώσουμε; Στο φινάλε δεν την πειράξαμε ανεπανόρθωτα, αυτή ήταν περίεργη. Έτσι δεν είναι; σκέφτηκα, και έσκισα το σημείωμα.

* Στην κεντρική εικόνα, γλυπτό από την έκθεση FOUND FOUND FOUND του Γιώργου Λυντζέρη, στην γκαλερί Αγκάθι - Κartαλος, στην Κυψέλη, που διαρκεί μέχρι τις 30 Μαρτίου. 

Info

***

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr.
Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.