Της Ιώς Κούκη
Κοιτούσες επίμονα το γυμνό σου στέρνο στον καθρέφτη για χρόνια. Βρίσκονταν εκεί από τη στιγμή της γέννησής σου, οι δυο συμμετρικές σου ελιές. Δεν τις κληρονόμησες από κανέναν, γεννήθηκαν μαζί με σένα. Η απόσταση ανάμεσά τους πάντα η ίδια. Δεν είδες ποτέ καμία διαφορά στο μέγεθος ή στο χρώμα τους, ούτε καν όταν ερωτεύτηκες συνειδητά τη μία και μοναδική φορά.
Στα αριστερά, πάνω από τους χτύπους της καρδιάς σου, σε ακουμπά εδώ και τριάντα εφτά χρόνια, μια σκουρόχρωμη κηλίδα ωμής ειλικρίνειας, ένας μικρός στρογγυλός κυνισμός. Μια καφετιά επιδερμική πηγή, απ’όπου αναβλύζει αυστηρότητα και μετρημένη, εμπειρική σκέψη. ‘Οταν την ακουμπάς με το αριστερό σου χέρι τα λόγια σου γίνονται αιχμηρά.
Στη δεξιά σου πλευρά ένα τραύμα. Το ξύνεις συνέχεια, το μέγεθός του όμως δεν αλλάζει. Παραμένει συμμετρικό της αριστερής σου κηλίδας, αλλά φέρει τα σημάδια των νυχιών σου γύρω του. Παλιότερα έβαζες φτηνό επίδεσμο για να το καλύψεις. «Γδάρθηκα απότομα», έλεγες. H δεξιά σου ελιά εκρηγνυόταν υπό το βάρος της φράσης αυτής και o φτηνός σου επίδεσμος τιναζόταν ξεσκισμένος.
Το τρίξιμό της σκηνής του μικρού θεάτρου που έπαιζες ενοχλούσε την αριστερή σου ελιά, η δραματικότητα των ρόλων που διάλεγες ακόμα πιο πολύ. Οι εγκεφαλικές σου δίνες, οι θυμικές λακούβες και οι φαντασιακοί σου παράδρομοι την εξόργιζαν. Κάθε φορά που έδινες τέλος σε όλα αυτά η αριστερή σου ελιά έσκαβε το δέρμα σου και έχωνε τις ρίζες της όλο και πιο βιαθιά. Κι όμως, θυμάμαι ακόμα ότι κάποτε αμυνόσουν. Πότιζες τη λογική σου με ουσίες, τη βίαζες με χίμαιρες, την έχανες τα βράδια που χανόσουν και εσύ ο ίδιος στο λιμάνι της πόλης σου. Και ύστερα ήρθαν οι αρρώστιες σου και σε οδήγησαν στο χάος.
Ήθελες να ζεις φαντασιακά. Αλλά η αριστερή σου ελιά δε σε άφησε ποτέ.
Ο φαντασιακός σου κόσμος σε περίμενε, εσένα και τη δεξιά σου ελιά, πολύ πιο πάνω από τη σκηνή που πατούσες, ακόμη πιο πέρα από τα συνηθισμένα μέρη που χανόσουν. Εκεί, θα αγαπούσες αβίαστα το στέρνο σου και η δραματικότητα που έδειχνες στο κοινό θα γινόταν αυτούσιο κομμάτι του. Θα έβλεπες το μπλε χρώμα του Κλάιν στην πινακίδα των επειγόντων του νοσοκομείου και όχι τις αρρώστιές σου. Θα ένιωθες τη φροντίδα στις λέξεις της γυναίκας που ξάπλωνε δίπλα σου και όχι το στείρο έρωτα. Ήθελες να ζεις φαντασιακά. Αλλά η αριστερή σου ελιά δε σε άφησε ποτέ.
Γιατί, η απόσταση ανάμεσα σε δυο συμμετρικές ελιές ενός σώματος δηλώνει την ανισορροπία των ιδεών και των συναισθημάτων ενός ατόμου. Και η απόσταση ανάμεσα στην αριστερή και τη δεξιά ελιά του στέρνου σου αποδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα στον ορθολογισμό και τον ρομαντισμό σου.
Έμαθες να αγαπάς πιο πολύ την αριστερή σου ελιά όταν τελείωσε η εξάρτησή σου από τις ουσίες που την κέρναγες, αφού την είχες ζαλίσει ήδη αρκετά τα βράδια σου στο λιμάνι και αφότου είχες χoρτάσει την απληστία της με ό,τι καινούργιο μεγαλοπιανόσουν. Σου πήρε δέκα, δεκαπέντε χρόνια για να γίνεις ορθολογιστής.
Σταμάτησες να ακούς τη δεξιά σου ελιά τη μέρα που έφυγες στη μέση της παράστασης γιατί δεν είχες άλλα λόγια να πεις κι ας ήσουν ο πρωταγωνιστής. Έχασες κάθε επιδερμική επαφή μαζί της το πρωί που έδιωξες τη γυναίκα από δίπλα σου γιατί απλά σου είχε τελειώσει ο καπνός. Σου πήρε ένα, δύο δευτερόλεπτα για να σκοτώσεις τον ρομαντισμό σου.
Το ραντεβού για την εξαγωγή της ελιάς σου είναι αύριο, στις πέντε και μισή το απόγευμα. Αγίου Δημητρίου και Στρ. Δουμπιώτου γωνία.
* Deux grains de beauté: Κυριολεκτικά, «δύο σπόροι ομορφιάς», ο γαλλικός όρος για τις ελιές του σώματος.
Η Ιώ Κούκη, ηπειρώτικης καταγωγής, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μετά από σπουδές και ενασχόληση με τα παιδαγωγικά, εξειδικεύτηκε στη λογοτεχνία με μεταπτυχιακά σε Ελλάδα και Γαλλία. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι όπου ετοιμάζει την διδακτορική της διατριβή.
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση diigima@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.