Της Όλγας Κοζάκου Τσιάρα
Στο άκουσμα της κόρνας πεταγόμασταν έξω με λαχτάρα. Ακολουθούσαν χαρούμενες φωνές, ιαχές θριάμβου, αγκαλιές, φιλιά.
Ό μπαμπάς μας φάνταζε σαν ήρωας παραμυθιού με τη στολή παραλλαγής, τις μπότες και τα φυσεκλίκια στη ζώνη, όπου σχεδόν πάντα κρέμονταν και τα τρόπαια. Από έξι ως και δέκα πέρδικες χοντρουλές, με τα πλουμιστά τους φτερά, έτοιμες για την οικογενειακή ιεροτελεστία που θ' ακολουθούσε.
Στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας, ο θριαμβευτής κυνηγός καθάριζε τα όπλα του. H μαμά κι εμείς, οι περήφανες κόρες, ξεπουπουλιάζαμε τα νεκρά πουλιά, χωρίς καμιά ενοχή, καμιά τύψη.
Την επόμενη μέρα κόβαμε με την αδερφή μου τα φρέσκα σέλινα από το παρτέρι των ζαρζαβατικών πίσω από τις τριανταφυλλιές και σε λίγο το σπίτι παραδινόταν ηδονικά σε μια θεσπέσια μυρωδιά αχνιστού φαγητού. Πέρδικες με σέλινο κι ελιές κατσαρόλας.
Στο παιδικό μας μυαλό συμβόλιζε ίσως τη συνοχή της οικογένειας, την ασφάλεια που μας χάριζε ένας δυνατός κυνηγός πατέρας και μια άξια και συμπληρωματική μάνα που μαγείρευε με αγάπη, κανακεύοντας το φαγητό σα να χάϊδευε εμάς.
Όλα καλά και άγια στην παραμυθούπολή μας, σταθερά επαναλαμβανόμενα, ώς εκείνη τη μέρα. Την ώρα του ξεπουπουλιάσματος ακούστηκε ένα ανεπαίσθητο κράξιμο, μια κραυγούλα σαν ρόγχος. Η πέρδικα τινάχτηκε σπαρταρώντας, η μάνα μας ούρλιαξε κι εμείς αρχίσαμε να κλαίμε σπαρακτικά. Ο πατέρας μας σκοτεινιάζοντας και παραπατώντας βούτηξε το πουλί και το πήγε τρέχοντας στο φαρμακείο του μπάνιου.
Ψυχομαχούσε μια βδομάδα, την περιθάλψαμε ένα μήνα. Την είπαμε Ζωούλα κι ύστερα, γερή πια, την αφήσαμε στο βουνό. Δεν ξαναβάλαμε στο στόμα μας πέρδικες με σέλινο κατσαρόλας, ούτε άλλο κυνήγι.
Ακόμη και για τον πατέρα μας το σπορ έπεσε σε δυσμένεια. Χάρισε τα όπλα του σε φίλο κι έτσι δεν χρειάστηκε να τα παραδώσει στους Άγγλους που με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ τα κατάσχεσαν όλα, εν Κύπρω, το σωτήριον έτος 1955.
***
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.