toc toc terzanides

– Τι βλέπεις;
– Έχει μια συζήτηση στο ΣΚΑΙ για τον κορωνοϊό, για το πώς μπορούμε να προστατευτ…
– Αχ, να χαρείς, όχι άλλο… δεν αντέχω άλλο! Βάλε να δούμε καμιά ταινία στο Netflix καλύτερα. Καμιά κωμωδία. Δε θέλω βία και αίματα και σκοτωμούς. Φτάνει το άγχος που έχω...

Του Κώστα Τερζανίδη

Η Δέσποινα προσπάθησε να βολευτεί στον καναπέ χώνοντας τα πόδια της κάτω από τα πόδια του Μιχάλη. Τα ένιωθε παγωμένα, παρόλο που φορούσε κάλτσες και το κλιματιστικό δούλευε στο φουλ. Τα καλοριφέρ τα είχαν κλείσει εδώ και μια βδομάδα. Δεν υπήρχε λόγος να πληρώνουν τσάμπα πετρέλαιο. Είχε μπει ήδη ο Απρίλης, το κρύο είχε μαλακώσει αισθητά, αλλά η Δέσποινα συνέχιζε να αισθάνεται ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα της κάθε βράδυ τέτοια ώρα. Την ώρα που καθόταν στον καναπέ να χαλαρώσει, αφού είχε πλύνει και τα τελευταία πιάτα στο νεροχύτη της κουζίνας. Δεν ήταν σίγουρη αν το ρίγος οφειλόταν στη θερμοκρασία του δωματίου ή σε κάποιους ιογενείς παράγοντες.
– Λες να έχω πυρετό;
Ο Μιχάλης άγγιξε με το εξωτερικό της παλάμης του το μέτωπό της.
– Ωχ! Ζεματάς! Μάλλον έχεις κορωνοϊό.
– Κορόιδευε εσύ…
– Τι να σε κάνω; Αφού σου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
– Ναι, αλλά το πρωί στο σούπερ μάρκετ…
– Καλά, καλά… Τι να βάλω; Τι λες γι’ αυτήν την ισπανική; Toc toc. Αυτό δεν παιζόταν και στο θέατρο; Με κάτι ψυχαναγκαστικούς που πάνε στον ψυχίατρο… Πλάκα θα έχει.
Η Δέσποινα κατένευσε με έναν μορφασμό εκδηλώνοντας περισσότερο την αδιαφορία της για την ταινία παρά την συγκατάθεσή της. Η σκέψη της έτρεχε αλλού. Το πρωί είχε πάει στο σούπερ μάρκετ και αισθάνθηκε λες και ανέβαινε την οδό του μαρτυρίου. Η άλλοτε χαλαρωτική και άκρως διασκεδαστική βόλτα στο σύγχρονο ναό της κατανάλωσης είχε μετατραπεί σε καταναγκαστικό έργο, πηγή άγχους και απειλή της ίδιας ακόμα της ζωής της. Φορώντας εκείνα τα αηδιαστικά γάντια αλλά και την απαραίτητη μάσκα που κάλυπτε τη μύτη και το στόμα της έσερνε βιαστικά το καρότσι στους διαδρόμους του πολυκαταστήματος κάνοντας μάλιστα επιδέξιους ελιγμούς, μη τυχόν και διασταυρωθεί με κανέναν πελάτη. Τα αντανακλαστικά της ήταν αξιοθαύμαστα, κάθε φορά που ερχόταν αντιμέτωπη με κάποιον μη μασκοφορεμένο. Λες και συναντούσε τον ίδιο τον εξαποδώ, έβαζε όπισθεν και άλλαζε διάδρομο με ταχύτητα που θα τη ζήλευε και ένας ραλίστας.
«Σαν να παίζουμε σε video game!», σχολίασε η Μαργαρίτα, η μικρή της κόρη, η οποία σε αντίθεση με τη μητέρα της μάλλον απολάμβανε την όλη φάση. Εφοδιασμένη με την ίδια εξάρτυση ακολουθούσε κατά πόδας την ατρόμητη αλλά και κάπως τρομακτική σούπερ μαμά της χωρίς να μπορεί να εντοπίσει επακριβώς την αιτία αυτής της συμπεριφοράς. Στο κρεβάτι λίγο πριν, ενώ της διάβαζε ένα παραμύθι, η Μαργαρίτα τη ρώτησε αν θα φοράνε τη μάσκα και μέσα στο σπίτι. Η σκέψη και μόνο της προκάλεσε πανικό αλλά έσπευσε να καθησυχάσει τη μικρή. «Μαμά, μου λείπει πολύ η γιαγιά. Πότε θα τη δούμε επιτέλους;» Τι να της απαντήσει; Είχε θέσει τη μάνα της σε αυστηρή καραντίνα, και δικαιολογημένα, αφού κινδύνευε περισσότερο απ’ όλους. Στην ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσε να την κολλήσει… Κι αυτός ο αθεόφοβος εκεί μπροστά στο ψυγείο με τα γιαούρτια ήταν ανάγκη να φταρνιστεί πάνω μου; Δε φορούσε και μάσκα…
Το τρανταχτό γέλιο του άντρα της την τρόμαξε. Τόσο αστεία ήταν λοιπόν η ταινία; Δεν την είχε παρακολουθήσει ούτε λεπτό. Πάλι καλά που ο Μιχάλης αντιμετωπίζει το θέμα της πανδημίας πιο χαλαρά. Όχι ότι δεν έπαιρνε κι εκείνος τα μέτρα του. Ας μπορούσε και διαφορετικά… Τον είχε η Δέσποινα υπό στενή παρακολούθηση. Αυτό που την ανησυχούσε όμως ήταν η δουλειά του. Το ωδείο είχε κλείσει και, όπως έδειχναν τα πράγματα, θα παρέμενε κλειστό τουλάχιστον ως το τέλος της σχολικής χρονιάς. Άρα, έπρεπε να ξεχάσουν για αρκετά μεγάλο διάστημα τη σημαντικότερη πηγή εσόδων και να αρκεστούν στον δικό της μισθό. Πάλι καλά να λέμε που υπάρχει κι αυτός. Είτε ανοίξουν τα σχολεία είτε συνεχίσουμε την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, εμάς τους δασκάλους θα συνεχίσουν να μας πληρώνουν. Απορούσε με την ψυχραιμία του Μιχάλη. Μα πού βρίσκει την όρεξη και το κουράγιο και γελάει με την ταινία; Θα αγχώνεται και αυτός –πώς όχι;– αλλά προσπαθεί, φαίνεται, να το κρύψει, για να μη με στεναχωρεί. Πάσχιζε βέβαια ο καημένος να διατηρήσει μια στοιχειώδη επαφή με τους μαθητές του είτε μέσω Skype είτε ανεβάζοντας βιντεάκια στο κανάλι του στο Youtube παίζοντας κιθάρα. Το θέμα όμως ήταν ότι οι γονείς των μαθητών δε θα πλήρωναν φυσικά τα δίδακτρα για όλους τους εναπομείναντες μήνες. Κι εκείνο το αναθεματισμένο το δάνειο σαν βραχνάς μου κάθεται στο λαιμό. Κι έρχεται και καλοκαίρι, μια ούτως ή άλλως νεκρή περίοδος. Και του χρόνου; Θα έχουμε ξεμπερδέψει με αυτόν τον διάολο;
– Μα καλά, δε γελάς καθόλου; Δε βλέπεις την ταινία; Για σένα δεν την έβαλα; Εσύ δε μου είπες να δούμε μια κωμωδία;
– Τι;
Η Δέσποινα τον κοίταξε ανέκφραστη μασουλώντας τα νύχια της, ώσπου ο πόνος που ένιωσε τραβώντας μια παρανυχίδα την επανέφερε στην πραγματικότητα.
– Φτάνει πια, τα έφαγες τα νύχια σου! Κοίτα τι έκανες… το μάτωσες. Δεν πας καλά, μου φαίνεται… Μήπως να σε δει κανένας ψυχίατρος; Να, όπως αυτοί εδώ.
Στο νιπτήρα του μπάνιου η Δέσποινα βάλθηκε να καθαρίσει την πληγή. Καθώς το νερό έτρεχε μουσκεύοντας το φαγωμένο νύχι της, έτρεχαν συγχρόνως χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό της. Από πότε είχε αποκτήσει αυτή την κακιά συνήθεια; Ποτέ στο παρελθόν δεν έτρωγε τα νύχια της. Κοίταξε τα χέρια της. Χάλια! Με τόσα αντισηπτικά και χλωρίνες θα πάθω στο τέλος καμιά δερματίτιδα. Τύλιξε με ένα handsaplast τον τραυματισμένο παράμεσο του αριστερού της χεριού. Τέρμα πια η περιποίηση νυχιών και προσώπου. Τα μαλλιά; Τώρα βρήκε να βγει κι η ρίζα; Θα τα βάψω μόνη μου, τι να κάνω; Το βλέμμα της έπεσε στα αθλητικά παπούτσια του γιου της.
– Γρηγόρη, δε σου είπα να μην μπαίνεις μέσα στο σπίτι με τα παπούτσια; Γιατί δεν τα έβγαλες έξω στο διάδρομο;
Πού να ακούσει ο Γρηγόρης με τα ακουστικά στα αυτιά του και την προσοχή του στραμμένη στην οθόνη του υπολογιστή παίζοντας Fortnite.
– Γρηγόρη, σου μιλάω!
– Τι θες, ρε μαμά;
– Είπαμε θα βγάζεις τα παπούτσια έξω στο διάδρομο.
– Εντάξει, πώς κάνεις έτσι;
Φόρεσε ένα γάντι και πιάνοντας τα παπούτσια με το ένα χέρι τα πέταξε στο διάδρομο. Αμέσως έπιασε ένα υγρό πανάκι και άρχισε να καθαρίζει το μπάνιο. Έτριβε με μανία το πάτωμα, τη λεκάνη, τον νιπτήρα αποφασισμένη να μην αφήσει ίχνος κορωνοϊού σε καμία επιφάνεια. Οι έφηβοι δεν αισθάνονται τον κίνδυνο. Μόνο την πάρτη τους σκέφτονται, δεν υπολογίζουν το κακό που μπορούν να προξενήσουν. Ποιος ξέρει με πόσα άτομα συγχρωτίστηκε το απόγευμα ο Γρηγόρης. Μου είπε ότι ήταν μόνο με τον Άγγελο και τον Χρήστο στο παρκάκι αλλά δεν τον πιστεύω. Χτες που πέρασα από κει γινόταν χαμός από πιτσιρίκια. Τουλάχιστον τριάντα άτομα μαζεμένα και φυσικά ούτε λόγος για αποστάσεις. Και πού να ανοίξουν τα σχολεία! Αυτό ήταν, θα κολλήσουμε όλοι!
Έβγαλε το γάντι από το χέρι της, πήρε την οδοντόβουρτσα και άρχισε να βουρτσίζει τα δόντια της. Μακάρι να μην ανοίξουν. Αλλά τότε δε θα ανοίξουν ούτε τα φροντιστήρια ούτε τα ωδεία ούτε οι σχολές χορού. Τι θα γίνει με τον Μιχάλη; Πώς θα τα βγάλει πέρα χωρίς δουλειά; «Θα ασχοληθώ με τα χωράφια του πατέρα μου», είπε προχτές. Ελπίζω να μη σοβαρολογούσε. Πώς θα τα καταφέρει; Τα χέρια του δεν κάνουν για φτυάρια και γκασμάδες, τα δάχτυλά του είναι μόνο για να αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές της κιθάρας.
Σταμάτησε το βούρτσισμα, όταν ένιωσε τσούξιμο στα ούλα της και συνειδητοποίησε ότι είχαν ματώσει σε ένα σημείο. Τι έχω πάθει;
Τοκ τοκ!
– Άντε, τι κάνεις τόση ώρα εκεί μέσα; Θέλω να κατουρήσω…

 

X.GoutaInfo
Ο Κώστας Τερζανίδης γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1976 στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε και μένει στην Ξάνθη, όπου και διδάσκει σε Γυμνάσιο του νομού Ξάνθης ως φιλόλογος. Δεν κάνει ιδιαίτερα, αλλά κάνει ιταλικά, χορό και ντραμς. Παιδιά δεν έχει, αλλά έχει δύο ανίψια και ένα βαφτιστήρι. Έχει γράψει ένα μυθιστόρημα που περιμένει να εκδοθεί. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ένα έχει συμπεριληφθεί στην Ανθολογία μικροδιηγήματος «Με μια σχεδία».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

***

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική κι εκφραστική επιμέλεια.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το αληθινό γάλα (διήγημα)

Το αληθινό γάλα (διήγημα)

«Επιστρέφω σπίτι και σε κάθε φανάρι πετάγονται μπροστά μου εικόνες που δεν έχω ζήσει, αλλά έχω επιθυμήσει. Στρώνω μόνη το κρεβάτι μου με κάτασπρα σεντόνια. Μαγειρεύω το φαγητό μου. Πίνω δροσερό κρασί με αληθινούς φίλους. Ζω δίπλα στη θάλασσα, μαυρίζω στον ήλιο. Κάθε φανάρι, μια στιγμή. Αφήνω τις επιθυμίες μου να τρυ...

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκο δεν είχα ξανακόψει ούτε ξαναφάει στη ζωή μου. Το πρωί που γύρισα στο πατρικό πήγα σαν το μοσχάρι να πιάσω ένα με γυμνά χέρια. Ευτυχώς με είδε η μάνα μου από την κουζίνα και με σταμάτησε. Τι κάνεις παιδάκι μου; Χωρίς γάντια; Θα πληγωθείς. Έγινες κι εσύ αμερικανάκι σαν τον πατέρα σου».

...
Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

«Το δικό μας Πάσχα ήταν πάντα αθόρυβο, μια μυσταγωγική τελετουργία ελάχιστων επεισοδίων, μακριά απ’ τα μάτια και τ’ αυτιά των ανθρώπων. Πέντε αυγά, ένα για τον καθένα μας, ένα σταυρό στα γρήγορα, ένα Χριστός Ανέστη ίσα που ακουγόταν, κι η τελετή λάμβανε τέλος».

Του Γιώργου Μάλου

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Το συλλογικό graphic novel «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» (μτφρ. Στεφανία Γεωργάκη, εκδ. Επόμενος Σταθμός), υπό τη διεύθυνση της Μαρζάν Σατραπί, μια πολυσυλλεκτική καταγραφή της κατάστασης στο Ιράν σήμερα, εστιάζει στην ασφυκτική ζωή των γυναικών, ενώ αναδεικνύει και άλλες πλευρές του θεοκρατικού καθεστώτος. ...

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Η θρυλική πολιτική σάτιρα «Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας τιμά τ...

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ