Διήγημα της Λένας Βελόγλου
Έχω ένα χαλάκι μπλε λίγο ξεθωριασμένο. Κάθε πρωί το στρώνω στην αυλή, δίπλα στις μεγάλες γλάστρες και πάνω του αραδιάζω τα παιχνίδια μου. Το γαλάζιο σερβίτσιο με τα μικροσκοπικά κουταλάκια, τα κουζινικά, την κρεβατοκάμαρα και τα δύο μωρά. Το πιο μεγάλο ένα ξανθό και ροζ είναι το δικό μου. Έχει ένα κορδονάκι στην πλάτη κι όταν το τραβάς λέει mommy is so pretty. Το άλλο είναι μικρό και μαύρο, το λέμε Αραπίνα και είναι το μωρό της Αγγέλας. Η Αγγέλα έρχεται κάθε μέρα όποτε τη φωνάζω. Διαλέγω εγώ τι θα παίξουμε και συνήθως συμφωνεί. Λίγες φορές μαλώνουμε και τότε η μαμά που ακούει απ την κουζίνα λέει, μπα σε καλό σου με την Αγγέλα και σκάει στα γέλια.
Είμαστε κουμπάρες. Εγώ είμαι στο σπίτι μου κι εκείνη με επισκέπτεται με τη μικρή Αραπίνα αγκαλιά.
Είμαστε κουμπάρες. Εγώ είμαι στο σπίτι μου κι εκείνη με επισκέπτεται με τη μικρή Αραπίνα αγκαλιά. Χτυπάει την πόρτα, τοκ τοκ κι εγώ πετάγομαι να της ανοίξω. Φιλιόμαστε στον αέρα και καθόμαστε σταυροπόδι. Μετά λέμε χρυσό μου και βγάζουμε τα τσιγάρα από τις τσάντες μας.Τα καλύτερα είναι τα μαύρα Faber Castell που έχουν μείνει μισά από το ξύσιμο. Τα κρατάμε με τα δάχτυλά μας ψηλά πάνω από το κεφάλι μας κι εγώ ρωτάω καφέ, τσάι; Tea,coffee;, όπως η θεία Σούζυ που δουλεύει στην Ολυμπιακή. Αφού σερβιριστούμε και ρουφήξουμε τους καφέδες μας, σηκωνόμαστε πιανόμαστε αγκαζέ και πάμε βόλτα τα μωρά με το μοναδικό μας καροτσάκι. Τα βάζουμε το ένα πάνω στο άλλο και τα τσουλάμε γύρω από το τραπέζι της αυλής μέχρι που η μαμά φωνάζει για πορτοκαλάδα. Στην Αγγέλα δε φτιάχνει ποτέ κι έτσι εγώ της φέρνω ένα γαλάζιο φλιτζανάκι και της βάζω λίγη απ τη δική μου.
Στο μεσημεριανό μαρτύριο του ύπνου έρχεται ευτυχώς πάντα μαζί μου. Κουκουλωνόμαστε με την πικέ κουβέρτα και μιλάμε τόσο ψιθυριστά που κανείς δεν ακούει. Λέμε για τη συμμαθήτριά μου την Ουρανία που έχει παίξει σε διαφήμιση και έχει γίνει διάσημη. Η Αγγέλα δεν τη συμπαθεί.
Τα απογεύματα πάμε στα ξαδέλφια μου. Η Αγγέλα δεν έρχεται ποτέ. Μια φορά που την πήρα μαζί μου την κορόιδευαν κι εκείνη θύμωσε. Γι΄αυτό την αφήνω πάντα σπίτι μαζί με όλα τα αγαπημένα μου παραμύθια για να μη βαριέται. Της υπόσχομαι ότι στο γυρισμό θα της φέρω μια σοκολάτα Σεράνο που της αρέσει και που αρέσει και σε μένα ,νομίζω πιο πολύ, και δεν ξέρω τελικά αν θα τη μοιραστούμε ή αν θα τη φάω πάλι όλη μόνη μου.
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.