Του Γιώργου Βουργανά
«Πόσο πάει το φλόγιστρο»; ρώτησε ο Φάνης τον πωλητή. «Αυτό είναι καλό από Τουρκία, Kapalicarsi. Έφερε κτες. Εσύ ντώσεις πέντε τάλαρα και γκίνηκε ντικό σου». Ο Φάνης πήρε στα χέρια του το μπρούντζινο φλόγιστρο. Το περιεργαζόταν σχολαστικά, με ύφος αυστηρό -θα έλεγε κανείς- πίσω απ' τα γυαλιά πρεσβυωπίας. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί η φωτιά που άναψε μέσα του.
Και τι δεν είχε φτιάξει μ' αυτό. Γάνωνε μπακιρένια ταψιά και κατσαρόλες. Κατασκεύαζε ποτίστρες πουλιών και μπρίκια. «Αγγέλους» έφτιαχνε.
Ήταν ένα τυπικό φλόγιστρο της εταιρείας Buflam κατασκευασμένο στο Birmingham, στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Φάνης έπαιρνε όρκο ότι μ' ένα τέτοιο πανομοιότυπο συγκολλούσε ο πατέρας του με κασσίτερο, όταν ήταν φαντάρος στη σχολή λευκοσιδηρουργών, στο ΚΕΤΧ της Πάτρας. Και τι δεν είχε φτιάξει μ' αυτό. Γάνωνε μπακιρένια ταψιά και κατσαρόλες. Κατασκεύαζε ποτίστρες πουλιών και μπρίκια. «Αγγέλους» έφτιαχνε. Το είχε σημαδέψει με δύο πόντες για να μην του το μπερδέψουν με τα άλλα φλόγιστρα του εργαστηρίου. Στο τέλος της θητείας του ο διοικητής του το δώρισε. Για την ακρίβεια του το απένειμε για την προσφορά του στον στρατό, αλλά κυρίως για τα πολλά μερεμέτια που είχε κάνει αφιλοκερδώς. Με το φλόγιστρο συντροφιά ο πατέρας του μπαρκάρισε στα καράβια. Πειραιά, Λισαβώνα, Μπουένος Άιρες, Τόκιο, Φιλιππίνες. Έκτοτε, η τύχη του φλόγιστρου αγνοείται.
«Λες να δουλέψει»; αναρωτήθηκε. «Ντουλέψει, ντουλέψει. Μία τσιμούχα αλλάξει σι τρόμπα, και γκίνηκε», αποφάνθηκε ο πωλητής, που έμοιαζε και μιλούσε σαν αυτόχθονας έμπορος της πλατείας αβησσυνίας. Ο ήλιος είχε σηκωθεί ψηλά πια και του έκαιγε το κεφάλι και την πλάτη. Τα πεζούλια και οι πάγκοι γύρω, γεμάτα θησαυρούς. Το μέτωπο του Φάνη γυάλιζε απ' τον ιδρώτα. «Πάρε, με 20 ευρά», είπε τώρα –για το μαραφέτι- στον Φάνη, που ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του και καθυστερούσε ν' απαντήσει. Έβγαλε ένα κολλαριστό πενηντάευρο απ' το πορτοφόλι και το έδωσε στον πωλητή. Εκείνος το έχωσε στην τσέπη κι αφού σάλιωσε το δάχτυλό του τράβηξε μία μπλε σακούλα απ' τον πάκο μπροστά του. Την άνοιξε μ' ένα απότομο τίναγμα. «Κύριε, βάλει μέσα σι τσάντα». Το κρατούσε σφικτά. Είχε μείνει με το βλέμμα καρφωμένο στα δύο σημάδια από πόντα, πάνω στο σώμα του φλόγιστρου. «Κύριε»; Ο Φάνης άρπαξε τη σακούλα και ξεχύθηκε μέσα στο βουητό του γιουσουρούμ. Εκεί, όπου μπλέκονταν στον αέρα οι ιστορίες των ανθρώπων. «Κύριε, κύριε, ρέστα σου» φώναζε ο πωλητής. Κοντοστάθηκε, ίσα να βάλει τον θησαυρό στη σακούλα, πριν ξαναγίνει ένα με το ανθρώπινο μελίσσι.
Info
***
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr.
Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.
