alt

Για την παράσταση «Duende – Το πνεύμα της Γης», σε σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη, με τον ίδιο και τους Χρήστο Γεροντίδη και Κώστα Μπουγιώτη, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Φρυνίχου».

Του Νίκου Ξένιου

Ξεκινά ο Σταμάτης Κραουνάκης και είναι σαν να μιλά ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα [1]: «Κυρίες και Κύριοι, από το 1918 που έγινα δεκτός στο "Σπίτι των Φοιτητών" στη Μαδρίτη, ως το 1928 που έφυγα έχοντας συμπληρώσει τις σπουδές μου στη Φιλοσοφική Σχολή, έχω ακούσει πάνω από χίλιες διαλέξεις σ' αυτή την ίδια εκλεπτυσμένη αίθουσα όπου σύχναζε η παλιά αριστοκρατία της Ισπανίας για να διορθώσει την επιπολαιότητα που 'φερνε μαζί της γυρίζοντας από τις γαλλικές πλαζ».

Την παράσταση «Duende – Το πνεύμα της Γης» βασισμένη στην ομιλία του Λόρκα για το Ντουέντε, σε απόδοση Ολυμπίας Καράγιωργα, ανεβάζει ο Σταμάτης Κραουνάκης στο θέατρο της οδού Φρυνίχου και την πλαισιώνει με μελοποιήσεις δικές του γνωστών ποιημάτων του μεγάλου Ισπανού σε μετάφραση Ανδρέα Αγγελάκου.

Ταμπλάο[2] και μαύροι διονυσιακοί στίχοι

Ο ίδιος ο συνθέτης είναι μια άλλη εκδοχή του Λόρκα, καλλιτέχνης με τεράστιο εκτόπισμα, που φέρνει στη ζωή μας και στα μέτρα μας ένα δοκίμιο αισθητικής με θαυμαστό τρόπο, κάνοντας δικά μας τα τάνγκος, τα τιέντος, τα ταράντος, τις σιγκιρίγιες.

«Απλά, με τον τόνο της ποιητικής μου φωνής που δεν έχει ούτε αποχρώσεις ξύλου, ούτε λαβυρίνθους δηλητηρίου, ούτε αρνιά που ξαφνικά γίνονται μαχαίρια ειρωνείας, θα προσπαθήσω να σας δώσω ένα μάθημα απλό για το κρυμμένο πνεύμα της πληγωμένης Ισπανίας»[3]. Ο Σταμάτης Κραουνάκης, καθισμένος σ’ ένα απλό ξύλινο τραπέζι με συγκεκριμένα αντικείμενα, μια γυάλα, τα χαρτιά του, κεριά αναμμένα ολόγυρα και ένα κόκκινο ύφασμα, αφαιρετικός όσο ποτέ, είναι το κέντρο ενός φωνητικού τρίο. Οι δυο φωνές που έχει επιλέξει να τον πλαισιώνου, ο Χρήστος Γεροντίδης και ο Κώστας Μπουγιώτης, ερμηνεύουν τους στίχους των έντεκα καινούργιων τραγουδιών του: «Κανείς δεν καταλάβαινε την ευωδιά της μελαμψής μανόλιας της κοιλιάς σου». Ο ίδιος ο συνθέτης είναι μια άλλη εκδοχή του Λόρκα, καλλιτέχνης με τεράστιο εκτόπισμα, που φέρνει στη ζωή μας και στα μέτρα μας ένα δοκίμιο αισθητικής με θαυμαστό τρόπο, κάνοντας δικά μας τα τάνγκος, τα τιέντος, τα ταράντος, τις σιγκιρίγιες.

Δίπλα στους τρεις βασικούς ερμηνευτές, ένα αναλόγιο για τον Γιώργο Ταμιωλάκη και το τσέλο του και ένα πιάνο όπου κάθεται ο Βασίλης Ντρουμπογιάννης, απαρτιώνοντας αυτή την έξοχη, λιτή σύνθεση καλλιτεχνών. Αυτοσχεδιάζοντας ως ένα βαθμό, ο Κραουνάκης πραγματοποιεί επί σκηνής ένα δρώμενο που πόρρω απέχει της ακαδημαϊκής διάλεξης, καθώς μπορεί να εντάξει το απρόοπτο στο εκφωνούμενο κείμενο του ισπανού ποιητή χωρίς να διαταράξει την αισθητική της στιγμής και δίχως να χάσει τον ειρμό του. Ενώ λοιπόν τραγουδά μαζί με τα αγόρια του: «Χίλια λογάκια αποκοιμήθηκαν στη φεγγαρόφωτη άπλα του μετώπου σου», το κοινό παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τον ποταμό Γουαλδακιβίρ να κυλά επί σκηνής και νιώθει τον ιδρώτα και τον μπουχό της Σεβίλλης, βλέπει τη Μάλαγκα να ξεδιπλώνεται θρηνώντας, τα άλογα να τρέχουν στην παραλία του Σανλούκαρ δε Μπαραμέδα.

Η πηγή απ’ όπου αναβλύζει η έμπνευση

Πώς να το εξηγήσεις αυτό με όρους θεωρητικούς, εφόσον κανένας φιλόσοφος δεν μπορεί να καταλάβει πως το ντουέντε εκλύεται από τους Έλληνες των βακχικών οργίων και φτάνει στους χορευτές του Καντίθ και στους quatro muleros.

Με τους μυστήριους «μαύρους ήχους» που ο Λόρκα αποδίδει στο αισθητικό κατηγόρημα του ντουέντε, αναζητώντας ρίζες στο χώμα της Ανδαλουσίας και στις φωνές των τσιγγάνων του Χερέθ ντε λα Φροντέρα, μια ανεξήγητη, όμως κάθε άλλο παρά αφηρημένη, δύναμη χαρακτηρίζει την παράσταση. Πολύ συγκεκριμένη και απτή είναι η ενέργεια που ξεπηδά από τα λαρύγγια των τριών ερμηνευτών. Όμως «το ντουέντε δεν βρίσκεται στο λαρύγγι. Το ντουέντε ανεβαίνει απ΄ τις γυμνές πατούσες των ποδιών». Πώς να το εξηγήσεις αυτό με όρους θεωρητικούς, εφόσον κανένας φιλόσοφος δεν μπορεί να καταλάβει πως το ντουέντε εκλύεται από τους Έλληνες των βακχικών οργίων και φτάνει στους χορευτές του Καντίθ και στους quatro muleros. Όπως λέει ο Λόρκα: «Το σκοτεινό κι ολότρεμο ντουέντε για το οποίο μιλώ είναι απόγονος του εύθυμου δαίμονα του Σωκράτη, όλο αλάτι και μάρμαρο, που όρμησε ξέφρενα κι άρχισε να τσαγκρουνάει τον κύριό του τη μέρα που πήρε το κώνειο».

«Σαράντα νύχτες έσφιγγα τη μέση σου που εχθρεύεται το χιόνι», λένε με σπαρακτική φωνή οι δυο νέοι τραγουδιστές ερμηνεύοντας ποιήματα του Λόρκα σε όμορφη μετάφραση Ανδρέα Αγγελάκη: «Ανάμεσα από γιασεμιά και γύψο η ματιά σου ήταν ένα χλωρό κλαδί από σπόρους». Και ένας άντρας ντυμένος νύφη με κόκκινο πέπλο ανοίγει τα χέρια του να αγκαλιάσει το ελληνικό κοινό της εκστατικής αυτής εμπειρίας.

alt
Χρήστος Γεροντίδης – Κώστας Μπουγιώτης 

Η έκπληξη του ντουέντε σε μήκη και πλάτη γεωγραφικά

Ενώ η Γερμανία οφείλει την έμπνευσή της στη Μούσα, ενώ η Ιταλία την οφείλει σε κάποιον άγγελο, η Ισπανία («και η Ελλάδα», προσθέτει ο Σταμάτης Κραουνάκης) την οφείλουν στο ντουέντε.

«Συχνά, το ντουέντε του συνθέτη περνάει στον ερμηνευτή. Κι αξίζει να σημειωθεί πως ακόμα κι αν ο συνθέτης ή ο ποιητής είναι ψεύτικος, το ντουέντε του ερμηνευτή μπορεί να δημιουργήσει ένα καινούργιο θαύμα που πολύ λίγο να μοιάζει με το αρχικό δημιούργημα».

Η σπουδαία τσιγγάνα τραγουδίστρια La Malena άκουσε κάποτε μια ερμηνεία του Μπαχ κι αναφώνησε: «Ολέ! Αυτό έχει ντουέντε!» Ο Λόρκα πίστευε πως το ντουέντε θα μπορούσε να επιτευχθεί σε κάθε γωνιά της γης, και μέσω κάθε μορφής τέχνης. «Κυρίες και Κύριοι», λέει ο Λόρκα, «έστησα τρεις αψίδες και με χέρι αδέξιο τοποθέτησα πάνω τη μούσα, τον άγγελο και το ντουέντε». Αλλά, ενώ η Γερμανία οφείλει την έμπνευσή της στη Μούσα, ενώ η Ιταλία την οφείλει σε κάποιον άγγελο, η Ισπανία («και η Ελλάδα», προσθέτει ο Σταμάτης Κραουνάκης) την οφείλουν στο ντουέντε.

Το ντουέντε είναι η εναλλακτική λύση στο στυλ. Αλλά, όπως είπε κάποτε ο Νικ Κέιβ, το συναντά κανείς και στον Λέονταρντ Κοέν, και στον Βαν Μόρισον, και στον Τομ Γουέιτς και στον Νιλ Γιάνγκ. (Εγώ θα προσέθετα: και στο Wooster Group, και στον Ουίλιαμ Μπλέικ, και στον Ζαν Ζενέ, και στον Άλεν Γκίνσμπεργκ). Γιατί δεν είναι αυτονόητη έννοια για μας τους μη-ανδαλουσιανούς, ούτε έχει απαραίτητα τη φόρτιση που διατηρεί στην περιοχή ανάμεσα στη Χαέν και το Καντίξ: είναι οι σκοτεινοί ήχοι του Μανουέλ δε Φάλια στο Zorongo Gitano, είναι μια δύναμη και όχι ένας μόχθος, είναι μια πάλη και όχι μια σκέψη. Το πνεύμα της ισπανικής γης, η ταυρομαχία, αλλά και το πνεύμα που ενέπνεε τα αρχαία ελληνικά μυστήρια και τις κραυγές της σιγκιρίγια που τραγουδά ο Σιλβέριο, είναι το πνεύμα του Ελ Γκρέκο, του Γκόγια και του Θουρμπαράν. «Είναι», όπως λέει ο Λόρκα, «ένας άνεμος που μυρίζει σάλιο παιδιού, φρεσκοκομμένο χορτάρι και πέπλο μέδουσας αναγγέλλοντας το αιώνιο βάπτισμα των νεογέννητων πραγμάτων».

Το ελληνικό ντουέντε του Σταμάτη Κραουνάκη

Η τέχνη παραμένει ανυπεράσπιστη μπροστά στα μεγάλα προβλήματα των ημερών μας και μπορεί να ξεπεταχτεί μόνο με αυτό το συγκεκριμένο είδος ενέργειας, που ο συνθέτης κρατά σαν άσβεστη φλόγα.

Την αίσθηση αυτήν αναζητούσε η Παστόρα Παβόν, «το κορίτσι με τις χτένες», σ’ ένα ταβερνείο στο Καντίξ, μέχρι που την αναστάτωσε κάποιος που την κορόιδεψε και τότε η τραγουδίστρια ξανασηκώθηκε τρέμοντας σαν τρελή και άρχισε να τραγουδά με σκοτεινή φωνή, χωρίς ανάσα, χωρίς χρωματισμούς, αλλά με απόλυτο ντουέντε, ακριβώς όπως τραγουδούν οι νέγροι στις Αντίλλες. Η φωνή της είχε «ανοίξει» σαν τη βεντάλια που σχηματίζουν τα καρφωμένα χέρια του Ιησού.

«Το ντουέντε δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, όπως τα σχήματα της θάλασσας δεν επαναλαμβάνονται ποτέ στη θύελλα (...) Ο ερχομός του προϋποθέτει πάντοτε μια ριζική αλλαγή όλων των μορφών που στηρίζονται σε παλιές βάσεις. Φέρνει μαζί του ένα συναίσθημα φρεσκάδας πρωτόγνωρο έτσι όπως μοιάζει με καινούριο τριαντάφυλλο, με θαύμα, γεννώντας στο τέλος ένα σχεδόν θρησκευτικό ενθουσιασμο», λέει ο Λόρκα. Ως λέξη προκαλεί μεγάλη αμηχανία γιατί δεν μεταφράζεται. Και «εμφανίζεται», λέει ο Λόρκα, «μόνον αν υπάρχει μια πιθανότητα και μια υποψία θανάτου». Αυτή είναι η άποψη του Λόρκα.

Και αυτή είναι και η άποψη του Σταμάτη Κραουνάκη, που πειραματίζεται τολμηρά και πετυχαίνει νέες καλλιτεχνικές μορφές σχηματοποιώντας την υπαρξιακή του αγωνία σε αισθητική απόλαυση. Ο Κραουνάκης δεν κάθεται φορώντας χιτώνες, ούτε δέχεται έτοιμα αισθητικά καλούπια ανάμεσα στις δάφνες του. Ούτε χάρτες ακολουθεί, ούτε τους «σωστούς τρόπους». Γιατί η τέχνη παραμένει ανυπεράσπιστη μπροστά στα μεγάλα προβλήματα των ημερών μας και μπορεί να ξεπεταχτεί μόνο με αυτό το συγκεκριμένο είδος ενέργειας, που ο συνθέτης κρατά σαν άσβεστη φλόγα. «Το αίμα από τις φλέβες σου στο στόμα μου» λένε οι στίχοι, και ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν έχει απλώς ντουέντε: ο Σταμάτης είναι το ντουέντε.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


[1] Διάλεξη του Λόρκα στο Μπουένος Άιρες το 1933 με τίτλο: Juego y teoria del duende. Το κείμενο περιλαμβάνεται στα άπαντα του Λόρκα, που εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του. Ο ποιητής δεν το είδε ποτέ δημοσιευμένο.
[2] Είδος ταβέρνας της Ανδαλουσίας όπου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει αυτοσχεδιασμούς φλαμένκο μουσικής και χορού από τσιγγάνους της περιοχής.
[3] Ό.π.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα» του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στο Θέατρο Σταθμός

«Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα» του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στο Θέατρο Σταθμός

Το έργο «Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα», βασισμένο στη νουβέλα του Εμμανουήλ Ροΐδη, ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, από 4 Οκτωβρίου έως 29 Νοεμβρίου.

Επιμέλεια: Book Press

Μετά από δύο επι...

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, κοσμούν το φετινό, πλουσιότατο και άκρως ερεθιστικό, πρόγραμμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. «Και τώρα, τι κάνουμε; Δεν περιμένουμε. Ούτε συνεχίζουμε αμέριμνοι. Μιλάμε και φωνάζουμε για τις πληγές, που πρέπει να τις νιώ...

Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη με μια περφόρμανς–παραβολή για τη βία, τον εθισμό στην εικόνα και την κατάργηση των ψευδαισθήσεων ή, αλλιώς, για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα θα έρθει να σε βρει.

Επιμέλεια: Book Press

Από τις 30 Σεπτεμβρί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Ο δημοφιλής συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας Τζο Νέσμπο [Jo Nesbø] αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Επιμέλεια: Ευλαλία Πάνου

...
Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Στο 10ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου, με τον Κώστα Κατσουλάρη θα συνομιλήσει ο συγγραφέας και πανεπιστημιακός Παναγής Παναγιωτόπουλος. Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά, την Πέμπτη, 28 Σεπτεμβρίου, στις 7μμ.

Επιμέλεια: Book Press

Βίος ...

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

Για το βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ [Michel Houellebecq] «Κάποιοι μήνες της ζωής μου» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Εστία). 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Προβοκάτορας, φίλεχθρος, άνθρωπος που ζει από τις αντιπαραθέσεις και...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Μαργιωρή «Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα», το οποίο κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες…» Μέσα στο ...

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Τζορντάνα Λεβίν [Jordanna Levin] «Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» (μτφρ. Νοέλα Ελιασά), που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ