alt

Για την παράσταση «Ρομπ/Rob» του Ευθύμη Φιλίππου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάζεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Για να παρακολουθήσεις ένα έργο του Ευθύμη Φιλίππου ίσως προϋποτίθεται να έχεις θητεύσει και στα άλλα έργα του Ευθύμη Φιλίππου. Ωστόσο, το «Ρομπ/Rob» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση έχει μιαν αυτονομία θεματικής και σύνθεσης που αγγίζει και τον πιο αμύητο θεατή. Το θεατρικό κείμενο κάνει ένα βήμα πέρα από το έργο του Κολτές «Ρομπέρτο Τσούκο», αποδεικνύοντας για μιαν ακόμη φορά ότι το πάντρεμα της δουλειάς δυο δεξιοτεχνών, σε συνδυασμό με δέκα άρτιους ηθοποιούς, δίνει θαυμαστά αποτελέσματα.

Η σύλληψη του Ευθύμη Φιλίππου ακολουθεί τις συμβουλές της δραματουργού Θεοδώρας Καπράλου για να παραγάγει μια εικαστική πανδαισία, στα πλαίσια της οποίας δέκα μονόλογοι συνθέτουν το πορτραίτο του ήδη νεκρού Ρομπέρτο Τσούκο, το όνομα του οποίου εδώ είναι το συντετμημένο «Ρομπ».

«Κρίναι ζώντας και νεκρούς»

Πέθανε στις 23 Μαΐου του 1988 στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Βιτσέντζα της Ιταλίας. Ήταν είκοσι έξι χρονών και είχε διαπράξει επτά φόνους. Το 1981 σκότωσε τον πατέρα και τη μητέρα του στο Μεστρ, το εργατικό προάστειο της Βενετίας. Δραπέτευσε από ψυχιατρική κλινική το 1986 και κρύφτηκε στη Σαβοΐα και στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας, όπου διέπραξε αδικήματα και κακουργήματα, ληστείες και βιασμούς, χωρίς να συλληφθεί. Στις 28 Ιανουαρίου του 1988 δολοφόνησε έναν αστυνομικό επιθεωρητή στην Τουλόν. Ένα μήνα αργότερα, μετά από τρελή καταδίωξη που τον οδήγησε στην Ελβετία, συνελήφθη στην Ιταλία και τον ξαναβρίσκουμε ημίγυμνο, με το λευκό εσώρουχό του, ανεβασμένο στην ταράτσα της φυλακής του. Το όνομά του ήταν Ρομπέρτο Τσούκο και είναι το κεντρικό πρόσωπο του ομώνυμου έργου του Μπερνάρ Μαρί Κολτές.

Σε μιαν οριζόντια διάταξη, όπως επιβάλλει το καλαίσθητο, μετωπικό σκηνικό της Κλειώς Μπομπότη, παρατάσσονται σε μετωπικό συμπόσιο με πορτοκάλια και νεροπότηρα δέκα ζωντανοί και νεκροί, κατ' ευθείαν αντιστοιχία προς το πλατωνικό «Συμπόσιον» περί έρωτος. Η σύλληψη του Ευθύμη Φιλίππου ακολουθεί τις συμβουλές της δραματουργού Θεοδώρας Καπράλου για να παραγάγει μια εικαστική πανδαισία, στα πλαίσια της οποίας δέκα μονόλογοι συνθέτουν το πορτραίτο του ήδη νεκρού Ρομπέρτο Τσούκο, το όνομα του οποίου εδώ είναι το συντετμημένο «Ρομπ»: το μεταμοντέρνο αυτό πανηγύρι λόγου ολοκληρώνουν, σαν σε ροκ όπερα, οι μονοχρωματικές εκδοχές των έξοχων κοστουμιών της Ιωάννας Τσάμη που έχουν αναγεννησιακές καταβολές, οι μυστικιστικοί φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου, η ηχητική/μουσική υπογράμμιση του Δημήτρη Καμαρωτού, αλλά κυρίως η ιδιαίτερα φροντισμένη «χορογραφία» al fresco (γιατί περί χορογραφίας πρόκειται) του Τάσου Καραχάλιου.

Πες μου ποιον σκότωσες να σου πω ποιος είσαι

Αλληλοδιαθλώμενοι υποκειμενισμοί συνθέτουν μιαν εφιαλτική συνύπαρξη μνήμης που με έντονο χιούμορ, ξεκαρδιστική αντιστροφή της λογικής και συνθήκη αμοιβαίας αποδοχής του εξωφρενικού υποσκάπτει το κάστρο του αξιακού συστήματος.

Ο δολοφονημένος αστυνομικός επιθεωρητής (Χρήστος Λούλης) συγκαλεί debate πάνω στο ζήτημα της Αγάπης και θέτει αυστηρούς κανονισμούς και όρια: «–Πρέπει να πλένετε τα δόντια σας –Πρέπει να είστε πιστοί στους συντρόφους σας –Πρέπει ο τόνος της φωνής σας να μην είναι ούτε πολύ ψηλός ούτε πολύ χαμηλός –Πρέπει να κάθεστε οι ζωντανοί όπως κάθονται οι ζωντανοί και οι νεκροί όπως κάθονται οι νεκροί».

Γελοίοι αλλά και φαντασιωσικά αισθησιακοί, οι «νεκροζώντανοι» συνδαιτημόνες εκθέτουν καθένας το δικό του αφήγημα, με γνώμονα την άντληση του «ενδιαφέροντος» του ακροατή, σαν να επιδίδονται σε ρητορικό γύμνασμα. Έτσι, αλληλοδιαθλώμενοι υποκειμενισμοί συνθέτουν μιαν εφιαλτική συνύπαρξη μνήμης που με έντονο χιούμορ, ξεκαρδιστική αντιστροφή της λογικής και συνθήκη αμοιβαίας αποδοχής του εξωφρενικού υποσκάπτει το κάστρο του αξιακού συστήματος. Ένας άνδρας θέλει να μοιάσει, σώνει και καλά, στον Ρομπέρτο Τσούκο (ο ταλαντούχος ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης), επιστρατεύει την πανουργία μιας ανεπίδοτης επιστολής και βαδίζει ολόγυμνος σε μιαν αυτο-αποθέωση γελοιότητας, ενώ ένα κορίτσι που τον έχει αγαπήσει (Αγγελική Παπούλια) αποκαλύπτει τη μοναδικότητα των αισθημάτων προς ένα ψυχωτικό δολοφόνο και βιαστή.

Το αφήγημα του δεσμοφύλακα (ρεσιτάλ του Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη) περιλαμβάνει την κρυπτομοφυλόφιλη λαγνεία για το λευκό εσώρουχο του κατάδικου, αλλά και μιαν ενδιαφέρουσα παραφθορά της θυσίας της Ιφιγένειας στην Αυλίδα, συντεθειμένη σε μια παραλία όπου απογοητευμένοι σέρφερς αντιμετωπίζουν την απροσδόκητη άπνοια σφαγιάζοντας μιαν έφηβη. Στο πιο ξεκαρδιστικό σημείο της παράστασης, η στραγγαλισμένη μητέρα του Τσούκο (Μαρία Σκουλά) δικαιολογεί με οιδιπόδεια στωϊκότητα τη μητροκτονία, αναπολώντας νοσταλγικά μικρές επιβεβαιώσεις της «καλής φύσης» του Ρομπ. Η Μαρία Σκουλά καθιερώνει ένα πλήρη θεατρικό τύπο επί σκηνής. Ο επίσης δολοφονημένος πατέρας του εγκληματία (καλή ερμηνεία χαμηλών τόνων του Γιάννη Κλίνη) αναφέρεται στον παράλογο χαρακτήρα των αισθημάτων της αγάπης. Πέρα από τους ξεκοιλιασμένους γεννήτορες, την αποθεωτική αναφορά στο πορτραίτο του Ρομπ συνεχίζουν μια εκνευριστική εστέτ πωλήτρια καταστήματος οπτικών (εδώ η Εύη Σαουλίδου κυριολεκτικά «κλέβει» την παράσταση), η διευθύντρια ενός σουρρεαλιστικού σχολείου «ειδικοτήτων» και απόλυτου προορισμού στη ζωή (εξαιρετική στον ρόλο η Σταυρούλα Σιάμου) και η μικρή αδελφή του δολοφόνου (Ελίνα Ρίζου), θεμέλια λίθος στο αιμομεικτικό, βίαιο σκηνικό της αληθινής ζωής. 

Όμως το σημαντικότερο στοιχείο είναι και ο επίλογος αυτού του συμποσίου σαρκικότητας, που κάθε άλλο παρά υπερρεαλιστικής υφής είναι: το κομμένο χέρι του Ρομπέρτο Τσούκο, φωτισμένο από μια υπερφυσική πηγή φωτός, κάνει ένα άλμα από την «Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» του Μπουνιουέλ για να εναποτεθεί στο τελικό αφήγημα του «κολλητού», του παιδικού φίλου του εγκληματία (Βασίλης Μαγουλιώτης): εδώ το πορτραίτο του ηγέτη, του φασίστα, του προτύπου της απόλυτης κακουργίας σκιαγραφεί την αήθη, αμοραλιστική δομή του κοινωνικού πλαισίου εκ του αντιστρόφου [1], μέσα από την πρωκτική διείσδυση, για να προσδώσει την απαραίτητη ηδονιστική διάσταση στη δημόσια, splatter εκδοχή της αγάπης και της «δικαιοσύνης-α-λα Τσούκο». 

alt

Rob. Ή, αλλιώς, Tommy. Ή, αλλιώς, Equus

Όλα συνθέτουν ένα πολύχρωμο, μπαρόκ ψηφιδωτό αποτροπαϊκού χαρακτήρα που έρχεται να εμπλουτίσει τη νεοελληνική δραματουργία με ένα σημαντικό, πολυδιάστατο έργο και να αποδείξει ότι η μετανεωτερική γραφή στην Ελλάδα πηγαίνει τον νεωτερισμό του εικοστού αιώνα ένα βήμα πιο πέρα.

Η ιδιορρυθμία αυτής της παράστασης συνίσταται, πιστεύω, στο ότι ο ειδεχθής δολοφόνος είναι απών, ενώ με μια λοξή ματιά όλα τα θύματά του αναδεικνύονται τελεσίδικα σε κατά συρροήν εγκληματίες της Αγάπης: η τερατώδης υφή μιας υποταγμένης κοινωνίας προσεγγίζει, νομιμοποιώντας το, το αφήγημα του Κακού υπό ένα πρίσμα ελιτισμού: ο Ευθύμης Φιλίππου είναι τόσο σαρκαστικός όσο χρειάζεται για να είναι βαθιά ανθρωπιστής. Ως post scriptum πάνω στο έργο του Κολτές, κάποιος βιαστής μέντωρ «κύριος Σαμ», που ξεκληρίστηκε από τον Τσούκο αλλά απλώς σιώπησε, παραπέμπει στον Uncle Ernie από το μιούζικαλ «Τόμμυ» του Ρότζερ Ντάλτρεϊ και των Who. Κατά σημεία το έργο κρατά υπόγεια σύνδεση με τη θεματική του Equus του Πήτερ Σάφερ, ενώ σταθερά επανέρχεται στη συμβολική διάσταση του «φαλλού του ήλιου» όπως τον προσέγγισε ο Γιουνγκ [2]: όλα συνθέτουν ένα πολύχρωμο, μπαρόκ ψηφιδωτό αποτροπαϊκού χαρακτήρα [3] που έρχεται να εμπλουτίσει τη νεοελληνική δραματουργία με ένα σημαντικό, πολυδιάστατο έργο και να αποδείξει ότι η μετανεωτερική γραφή στην Ελλάδα πηγαίνει τον νεωτερισμό του εικοστού αιώνα ένα βήμα πιο πέρα.

Ο Ευθύμης Φιλίππου (1977) έχει συνυπογράψει όλα τα σενάρια του Γιώργου Λάνθιμου καθιερώνοντας ένα νέο ιδιόλεκτο στο σενάριο και στη θεατρική γραφή. Για το θέατρο έχει γράψει τα έργα ΑίματαΤα ωραία μας χέρια, Απολογίες 4 και 5, και Διάφορες Επιλογές – Πέτρος. Ο Δημήτρης Καραντζάς γεννήθηκε το 1987 και συνεργάστηκε με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο Αμόρε, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Σκηνοθέτησε τον Κυκλισμό του Τετραγώνου του Δημήτρη Δημητριάδη, Τα κύματα της Virginia Woolf και ένα σωρό άλλες σημαντικές παραστάσεις, που τον έχουν ήδη καθιερώσει. Είναι υποψήφιος για το 14o Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου στην κατηγορία «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες», με το οποίο έχουν τιμηθεί κορυφαίοι δημιουργοί του παγκόσμιου θεάτρου. Ο Τάσος Καραχάλιος (1978) χορογράφησε για τις ομάδες Quasi Stellar της Αποστολίας Παπαδαμάκη και Αμάλγαμα της Μαρίας Γοργία, ενώ συνεργάστηκε με τον Αντώνη Φωνιαδάκη, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τη Γεωργία Βαρδαρού.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


[1] Βλέπε, σχετικά, το δοκίμιο του Pascale Froment, Je te tue. Histoire vraie de Roberto Succo assassin sans raison, Collection Au vif du sujet, Gallimard
[2] Για τη σχετική μελέτη της Μαριανίκης Δορμπαράκη βλέπε εδώ.
[3] Ο σκηνοθέτης Πήτερ Στάιν διέγνωσε, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Αν Λωράν, την παρουσία του φόβου ως «προσώπου» στο έργο αυτό, με αποτέλεσμα να διαγνώσει την «αρχαϊκή» ιδέα της διαφάνειας του ήρωα, επιβεβαιώνοντας την –ανακριβή– φιλολογική αναφορά του Καρλ Γιουνγκ που στέκει στην προμετωπίδα του κειμένου, καθώς και την τερατώδη φύση της ανθρώπινης ενέργειας.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα» του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στο Θέατρο Σταθμός

«Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα» του Εμμανουήλ Ροΐδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στο Θέατρο Σταθμός

Το έργο «Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα», βασισμένο στη νουβέλα του Εμμανουήλ Ροΐδη, ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, από 4 Οκτωβρίου έως 29 Νοεμβρίου.

Επιμέλεια: Book Press

Μετά από δύο επι...

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, κοσμούν το φετινό, πλουσιότατο και άκρως ερεθιστικό, πρόγραμμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. «Και τώρα, τι κάνουμε; Δεν περιμένουμε. Ούτε συνεχίζουμε αμέριμνοι. Μιλάμε και φωνάζουμε για τις πληγές, που πρέπει να τις νιώ...

Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη με μια περφόρμανς–παραβολή για τη βία, τον εθισμό στην εικόνα και την κατάργηση των ψευδαισθήσεων ή, αλλιώς, για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα θα έρθει να σε βρει.

Επιμέλεια: Book Press

Από τις 30 Σεπτεμβρί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Ο δημοφιλής συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας Τζο Νέσμπο [Jo Nesbø] αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Επιμέλεια: Ευλαλία Πάνου

...
Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Στο 10ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου, με τον Κώστα Κατσουλάρη θα συνομιλήσει ο συγγραφέας και πανεπιστημιακός Παναγής Παναγιωτόπουλος. Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά, την Πέμπτη, 28 Σεπτεμβρίου, στις 7μμ.

Επιμέλεια: Book Press

Βίος ...

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

Για το βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ [Michel Houellebecq] «Κάποιοι μήνες της ζωής μου» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Εστία). 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Προβοκάτορας, φίλεχθρος, άνθρωπος που ζει από τις αντιπαραθέσεις και...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Μαργιωρή «Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα», το οποίο κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες…» Μέσα στο ...

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Τζορντάνα Λεβίν [Jordanna Levin] «Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» (μτφρ. Νοέλα Ελιασά), που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ