alt

Για την παράσταση του Αντώνη Φωνιαδάκη Links στο θέατρο Ολύμπια.

Του Νίκου Ξένιου

Αφιερωμένη στον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και τον Γκεόργκ Φρήντριχ Χαίντελ, η χορογραφική παράσταση Links, του νέου διευθυντή μπαλέτου της Λυρικής Σκηνής Αντώνη Φωνιαδάκη, ανοίγει μια νέα περίοδο δημιουργίας, λίγο πριν την οριστική μεταστέγαση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο νέο της κτήριο.

Η σπονδυλωτή αυτή παράσταση αποτελείται από τρία μέρη, το Selon Désir (μέρος ρεπερτορίου που είχε παρουσιαστεί με το Ballet du Grand Théâtre de Genève) και τα Air και Links. Πολυμορφική χορογραφία, που μεταβαίνει από το κλασικό μπαλέτο στο σύγχρονο (και από την μπαρόκ μουσική στη σύγχρονη) διατηρώντας τους μουσικούς άξονες σταθερούς. Συνεργάτης του κύριου Φωνιαδάκη, ο συνθέτης Ζυλιέν Ταρρίντ, που προσθέτει δικά του κομμάτια στα "Κατά Ματθαίον" και "Κατά Ιωάννη Πάθη" του Μπαχ. Την επιμέλεια των σκηνικών έχει ο ίδιος ο χορογράφος (Apotosoma) μαζί με τον Σάκη Μπιρμπίλη, τα κοστούμια υπογράφει ο designer Τάσος Σοφρονίου και τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης. Συμμετέχουν οι πρώτοι χορευτές, οι σολίστ, οι κορυφαίοι (ημι-σολίστ) και το μπαλέτο της ΕΛΣ, καθώς και σπουδαστές της Σχολής Χορού της ΕΛΣ.

Selon désir

Μαιναδική ατμόσφαιρα και οπτικός αιφνιδιασμός με απανωτές χορογραφικές «επιθέσεις» στα πιο πομπώδη μουσικά μέρη και η μελαγχολική διάθεση στα πιο λυρικά προδίδουν τη βαθιά δουλεμένη χορογραφία και τη σοβαρότητα με την οποία ο χορογράφος αντιμετώπισε το όλο εγχείρημα.

Το Selon Désir είναι μέρος ενός ευρύτερου project, που δουλεύτηκε με μια σύγχρονη χορευτική ομάδα διεθνούς εμβέλειας. Η υβριδική μουσική σύνθεση του Ζυλιέν Ταρρίντ (με τον οποίον ο Φωνιαδάκης δουλεύει από το 2013) έχει «ψυχοακουστικό» χαρακτήρα και παραπέμπει σε ήχους «φυσικών χώρων», με μικροσυνθέσεις και αναπόφευκτους οπτικούς συνειρμούς: η σύνδεσή της με τη μπαρόκ μουσική των δύο μεγάλων συνθετών είναι πολύ πετυχημένη, και λειτουργεί ως μετάβαση από τη μια θεματικήν ενότητα στην άλλη, χωρίς ένα «λιμπρέτο» να τις συνδέει. Η χορογραφία αναλύει το pas de deux στην κλασική του φόρμα και το επανασυνθέτει σε ζεύγη χορευτών που επιδίδονται σε μια ποικιλία κινήσεων αντλημένων από το σύγχρονο μπαλέτο. Έτσι αναδύεται η πολλαπλότητα θεατρικών δυνατοτήτων που έχουν τα ντουέτα σε μια μεγάλη παράσταση. Η αισθητική άποψη του Σοφρονίου (τυρκουάζ αποχρώσεις και έντονα χρώματα σε υφάσματα και φούστες που φορούν χορευτές και χορεύτριες, ελευθερία κίνησης της κόμης) καθιερώνει ένα αμφίφυλο ύφος στο Selon désir, «θραύσματα» μουσικής επενδύονται με κινησιολογικές συνθέσεις ποικίλου ύφους. Μαιναδική ατμόσφαιρα και οπτικός αιφνιδιασμός με απανωτές χορογραφικές «επιθέσεις» στα πιο πομπώδη μουσικά μέρη και η μελαγχολική διάθεση στα πιο λυρικά προδίδουν τη βαθιά δουλεμένη χορογραφία και τη σοβαρότητα με την οποία ο χορογράφος αντιμετώπισε το όλο εγχείρημα.

Air

Αυτό το μέρος είναι πιο μοντέρνο και έντονα ιδιοσυγκρασιακό, με ασταμάτητη ροή κίνησης και αιφνιδιασμό ως κύρια του γνωρίσματα. Η κύρια παρατήρηση είναι πως η απουσία χορογραφικής αντίστιξης προς τη μουσική είναι επιλογή του κύριου Φωνιαδάκη: «Δεν κάνω αντιστίξεις, δεν αντιστέκομαι σε αυτό που ακούω, αλλά το μεταφράζω έτσι ώστε να γίνει μια παράλληλη παρτιτούρα. Όταν χορογραφώ μπαρόκ, δεν χρησιμοποιώ τις αντιστίξεις του σύγχρονου χορού, όπου κυριαρχούν η λιτότητα και οι αντιφάσεις», έχει δηλώσει σε συνέντευξή του. Υπό αυτήν την έννοια, η τεχνική του είναι αμιγώς κλασική. Ο λυρισμός της σουίτας του Μπαχ για ορχήστρα αρ.3 σε ρε μείζονα και η διαφορετική διάθεση που παράγει η σουίτα σε ρε ελάσονα του Χαίντελ είναι μια πρόκληση για ένα χορογράφο που διαρκώς δουλεύει με αντιθέσεις οργανωμένες σε «ταμπλώ» κατάλληλα φωτισμένα: τη μια στιγμή υπάρχει μια ομάδα που εισβάλλει επί σκηνής και ερμηνεύει ένα δυνατό σημείο, πιο κάτω εμφανίζονται κατακερματισμένα pas de deux που ακολουθούν και αντιστέκονται στην «τυραννία» της μουσικής.

Κάποιες ερμηνείες είναι εξαιρετικές, αλλά υπάρχει και αρκετή αυτονομία και αναζήτηση ρευστότητας σε σχέση με τον ρυθμό. Ο χορογράφος αφήνει μεγάλο ποσοστό ελευθερίας στους χορευτές του, και αυτή η διάθεση είναι έκδηλη κυρίως στο τρίτο μέρος της παράστασης.

«Στρογγυλές» οι κινήσεις των χορευτών του Φωνιαδάκη, καθιερώνουν επί σκηνής μια νέα εκδοχή μουσικότητας, που κυριολεκτικά χαϊδεύει την αντίληψη του θεατή. Η σκηνογραφική αντίληψη και ο φωτισμός εντυπωσιάζουν. Κάποιες ερμηνείες είναι εξαιρετικές, αλλά υπάρχει και αρκετή αυτονομία και αναζήτηση ρευστότητας σε σχέση με τον ρυθμό. Ο χορογράφος αφήνει μεγάλο ποσοστό ελευθερίας στους χορευτές του, και αυτή η διάθεση είναι έκδηλη κυρίως στο τρίτο μέρος της παράστασης.

Links

Δεν θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τα Links «νεοκλασικά» (ο ίδιος ο χορογράφος αποποιείται την επιπόλαιη χρήση του όρου αυτού), αλλά άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως μια προσπάθεια σύνθεσης των κλασικών πουέντ με το μοντέρνο πάτημα στο έδαφος, για ένα πείραμα αξιοποίησης της κλασικής κατάρτισης των χορευτών και για μιαν αντίστοιχη εξοικείωση του ελληνικού κοινού προς την ελευθερία έκφρασης που πρεσβεύει. Έπειτα από μια δεκαετία μπαρόκ χορογραφιών, έχουμε εδώ να κάνουμε με κλασικές συνθέσεις που αξιοποιούν αυτήν την πείρα. Xoρογραφώντας αποσπάσματα από τα ορατόρια «Θεοδώρα» και «Θρίαμβος του χρόνου και της αλήθειας», την καντάτα «Ερωτικό παραλήρημα», τα δώδεκα κοντσέρτι γκρόσι και το κοντσέρτο σε σολ ελάσσονα για εκκλησιαστικό όργανο, καθώς και το Dixit Dominus ("De torrente in via bibet") του Χαίντελ, ο Φωνιαδάκης εκθέτει στο ελληνικό κοινό ένα εντυπωσιακό ποτ-πουρί της δουλειάς του, έχοντας ήδη καθιερωθεί διεθνώς με τη χορογραφία του Kosmos (Τζαζ μπαλέτα του Μόντρεαλ), με τη χορογραφία του Echo (ομάδα χορού Μάρθα Γκρέιχαμ) για τη χορογραφία του Horizons (Ομάδα σύγχρονου χορού Cedar Lake), με τη χορογραφία του Glory (Μπαλέτο του Μεγάλου Θεάτρου της Γενεύης) και με τη χορογραφία του Wisteria Maiden, όπου επιστράτευσε μάσκες Καμπούκι, βεντάλιες, λευκά φτερά και πολεμικά μπαστούνια.

alt
   Ο Αντώνης Φωνιαδάκης
 

Ο Αντώνης Φωνιαδάκης από 1ης Σεπτεμβρίου 2016 θα αναλάβει Διευθυντής Μπαλέτου Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από το 1990 έως το 1992 φοίτησε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη Σχολή Ρούντρα-Μπεζάρ της Λωζάννης έως το 1994. Ως χορευτής έχει συνεργαστεί με το Μπαλέτο Μπεζάρ Λωζάννης (1994/6), με το Μπαλέτο της Όπερας της Λυών (1996-2002), με το Karas Co. υπό τη διεύθυνση του Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα (2004) και με τη δική του ομάδα χορού Apotosoma. Ως χορογράφος έχει συνεργαστεί με: Royal New Zealand Ballet, Sydney Dance Company, Aterbaletto, Luzern Ballet, CCN Ballet de Lorraine, Martha Graham Dance Company, Cedar Lake Contemporary Ballet, Geneva Ballet, Lyon Opera Ballet, Ballet Jazz de Montreal, Bern Ballet, Ballet du Rhin, Maggio Danza, National Dance Company of Wales, Dansgroep Amsterdam, MDTIstanbul, Cia Sociedade Masculina Brazil, Bale da Cidade of Sao Paulo Brazil, Helsinki Dance Company Finland, National Ballet of Greece, National Theater of Northern Greece, Benjamin Millepied Dance Company USA, Washington Ballet, Bejart Ballet Lausanne, Ballet Junior Geneva, Hellenic Dance Company, CNSMD Lyon, Copenhagen International Dance. Χορογράφησε τρεις όπερες, στο Theatre de Champs Elysees του Παρισιού («Κάστωρ και Πολυδεύκης» του Ραμώ), στην Opera National του Ρήνου ( «Les boreades» του Ραμώ) , και στο GRAME της Λυών («Το τραγούδι του δέρματος» του Αμπροσίνι). Το 2014 συνεργάστηκε ως κινησιολόγος με τον Ντάρεν Αρονόφσκι στην ταινία του δεύτερου «Νώε». Το 2012 έλαβε το βραβείο Danza and Danza ως «Kαλύτερος χορογράφος του 2012» στην Ιταλία για την χορογραφία Οι γάμοι στο Maggio Danza (Μουσικός Φλωρεντινός Μάης). Παράλληλα με την πορεία του ως χορευτή και χορογράφου, παραδίδει σεμινάρια σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα. Το 2003, ο Φωνιαδάκης δημιούργησε τη δική του ομάδα χορού Apotosoma στη Maison de la Danse de Lyon, οι επτά παραγωγές της οποίας έχουν παρουσιαστεί σε Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Γερμανία, Αγγλία και Αμερική (Sensitive Screens Skins Intervals, USE, Rite of Spring, All Things Are Quite Silent, Romeo and Juliet, Wisteria Maiden, Priority).

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

Info
Η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο Ολύμπια στις 3, 6, 10, 19, 22, 23 Απριλίου 2016. Περισσότερες πληροφορίες: http://www.nationalopera.gr/gr/event/links-3-april/ 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τυφλή, τυφλή φοράδα, πού πας;» σε σκηνοθεσία Διαμιανού Κωνσταντινίδη (κριτική) – Από τα διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου, στη σκηνή

«Τυφλή, τυφλή φοράδα, πού πας;» σε σκηνοθεσία Διαμιανού Κωνσταντινίδη (κριτική) – Από τα διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου, στη σκηνή

Για την παράσταση «Τυφλή, τυφλή φοράδα, πού πας;» σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, βασισμένη σε πέντε διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου που ανεβαίνει στο θέατρο Φούρνος. «Δεν υπάρχει κάποια προεξοφλημένη συνθήκη επιτυχίας: η δραματουργική παρέμβαση είναι απειροελάχιστη, ο σκηνοθέτης εμπιστεύεται τα κείμενα του συγ...

«Βαδίζοντας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Καζάζου (κριτική) – Αέναο περπάτημα, παράλογη ζωή

«Βαδίζοντας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Καζάζου (κριτική) – Αέναο περπάτημα, παράλογη ζωή

Για την παράσταση «Βαδίζοντας» του Τόμας Μπέρνχαρντ (Thomas Bernhard), σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Καζάζου, στο Θέατρο Δίπυλον. 

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είδα την παράσταση «Βαδίζοντας» του ...

«My fierce, ignorant step», του Χρήστου Παπαδόπουλου – Χορός δέκα σωμάτων σε μία κίνηση, στη Στέγη

«My fierce, ignorant step», του Χρήστου Παπαδόπουλου – Χορός δέκα σωμάτων σε μία κίνηση, στη Στέγη

Για την παράσταση χορού «My fierce, ignorant step», του Χρήστου Παπαδόπουλου που παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Έξι χορεύτριες και οι τέσσερις χορευτές κάνουν βήματα «εξερεύνησης και κατάκτησης ταυτόχρονα». Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου. 

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

Για το βιβλίο της Αουρόρα Βεντουρίνι (Aurora Ventoyrini) «Οι ξαδέλφες» (μτφρ. Μαρία Αθανασιάδου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδ. Carnivora). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι «Santa Sangre» (1989).

...
Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Για την αυτοβιογραφία του Πάπα Φραγκίσκου με τίτλο «Ελπίδα, η αυτοβιογραφία» που κυκλοφορεί σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου από τις εκδόσεις Gutenberg. 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Είμαι πάντοτε επιφυλακτικός απέναντι στις αυτοβιογραφίες, αν και έ...

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

Για το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Λουίζ Σβαρτς (Luiz Schwarcz) «Δεν έχω ανάσα» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Ίκαρος).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Ο Λουίζ Σβαρτζ είναι ένας από τους σημαντικότερους εκδότες της Βρ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...
«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μεχμέτ Ατές «Η σιωπή του κελιού», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίμετρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πάντα έλεγαν: «Συνήθως έρχονται γύρω στις έξι, έξι κα...

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα των Νίκι Φρεντς [Nicci French] «Δεν θα τελειώσει έτσι» (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Κίρα άκουγε αν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Η εξέλιξη της τεχνολογίας, η δίκη του Γαλιλαίου, η αποδοχή του θανάτου, αλλά και οι προκαταλήψεις μας για τους τσιγγάνους. Δέκα βιβλία που θα μας γεννήσουν πολλά ερωτήματα και θα μας δώσουν απαντήσεις.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Δέκα πρόσφατα βιβλία πεζογραφίας από όλον τον κόσμο, γραμμένα από γυναίκες, με πρωταγωνίστριες θηλυκότητες, που απευθύνονται σε όλους. Ιστορίες για τις ηχηρές ή σιωπηρές επαναστάσεις των γυναικών εντός και εκτός των έμφυλων ρόλων τους, τις εκφάνσεις της αυτενέργειας και χειραφέτησής τους. Μυθιστορήματα και διηγήματα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ