alt

Για τη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι Η Μητέρα του σκύλου σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη.

Του Νίκου Ξένιου

«Γεννήθηκα στας επάλξεις» Ραραού

Στη μεθόριο μεταξύ μελοδράματος και θεάτρου του Παραλόγου, η Μητέρα του Σκύλου του Παύλου Μάτεσι προσφέρει τον καμβά για μια πολυπρόσωπη παράσταση του «Σύγχρονου Θεάτρου», σε σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη. Για να επιστρατεύσουμε τα λόγια του ίδιου του Μάτεσι, τη μυθιστορηματική ηρωϊδα Ραραού τη συνοδεύει «η αποδοχή της λύπης ως αναγκαίου συστατικού της ζωής», μιας ζωής που δεν διαφέρει από ένα φύλλο δέντρου: ο άνεμος το παίρνει, το στροβιλίζει, ο άνεμος της Ιστορίας το δέρνει, το σκίζει, το πετά κατάχαμα, ο περαστικός άνθρωπος το πατά. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εάν το κύριο συστατικό αυτού του θεατρικού οχήματος ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα ή την παριστά με υπερβολή. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως η φύση του ανθρώπου, «οία φύλλων γενεή», αναζητά στην περσόνα της Ραραούς ψήγματα της αλήθειας της. Η δραματουργική επεξεργασία του Σταύρου Τσακίρη παρακολουθεί το κείμενο από τη στιγμή της γένεσής του -κυριολεκτικά- και το μεταπλάθει, σκηνή προς σκηνή, σε επικό ψηφιδωτό χαρακτήρων.

Ο σπασμένος κόθορνος

Ο Μάτεσις εγκατέστησε τη μορφή της οικονομικά εξαθλιωμένης Ρουμπίνης Μεσκάρη στο πάνθεον των προσώπων της νεοελληνικής λογοτεχνίας με την ωμότητα κυνικού φιλοσόφου.

Ο Μάτεσις εγκατέστησε τη μορφή της οικονομικά εξαθλιωμένης Ρουμπίνης Μεσκάρη στο πάνθεον των προσώπων της νεοελληνικής λογοτεχνίας με την ωμότητα κυνικού φιλοσόφου. «Ραραού» τη βαφτίζει ένας σακάτης χωρίς όνομα, εκείνος που κατοικεί σε ό,τι απέμεινε από ένα υπόγειο πολυβολείο, ένας πληγωμένος, ακρωτηριασμένος, επαίτης, αλλά και θεατρώνης, πλανόδιος ντελάλης της πολιτιστικής φτώχειας του τόπου. Η σκηνή αυτή, με τη φωκνερική διάσταση όπου αγαπούσε ο συγγραφέας να εμβαπτίζει το νεοελληνικό γίγνεσθαι, εξελίσσεται σε μια No Man’s Land, σε ένα χώρο οριακό, που μπορεί να ερμηνευθεί ως η ουδός του παραλογισμού, η μεθόριος της βίαιης μεταπολεμικής αστικοποίησης, το σημείο αντιστροφής του κλασικού οιδιποδείου συμπλέγματος, ή και -γιατί όχι- το όριο των τελετών μύησης στην «ιερή τρέλα»: αυτή η τελεστική, καρναβαλική μανία, διενεργούμενη κυρίως από τις γυναικείες μορφές της παράστασης του Σταύρου Τσακίρη, μπορεί να χαρακτηρισθεί (ευτυχώς) ως αιρετική και βλάσφημη, στον βαθμό στον οποίο το θέατρο επιτρέπει την εκτροπή της καθιερωμένης ηθικής.

altΒαθιά ανθρώπινη, γκροτέσκα, ανορθόδοξη, η ηρωίδα του Μάτεσι ολοκληρώνει την πορεία που ο συγγραφέας ξεκίνησε στην Τελετή και συνέχισε στον Δρόμο προς την Ελευσίνα. Ένα χωματένιο πάτωμα και μια κουρελού, μια διπλωμένη και καταχωνιασμένη ελληνική σημαία που θα τεμαχιστεί και θα γίνει ρούχο χρηστικό, ένας αραμπάς που οδηγεί τις ξεσπιτωμένες, θηλυκές εκδοχές του Οιδίποδα σε ένα σύγχρονο «Κολωνό», υφή και γεύση από χώμα («…χώμα πατημένο ήταν όλο το σπίτι…») και μια κουβέρτα για πόρτα, αλλά και το ανοιχτό στις φωνές και ανθρώπινες παρουσίες στερεότυπο της παλιάς αθηναϊκής αυλής, συναθροίζουν τον σκηνικό χώρο που απελευθερώνεται από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό του θεάτρου του Καμπανέλλη και εγκαινιάζουν την ανοιχτή κοινωνική σκηνή ως καζάνι «μαγειρέματος» της σαθρής ιδεολογίας του μικροαστού.

Ο σκηνοθέτης και οι συντελεστές της παράστασης ερημώνουν με συνέπεια το αχανές σκηνικό από τα «συμπτωματικά» του γνωρίσματα, διαλύουν τα αντικείμενα που συνθέτουν τον μικρόκοσμο της οικογένειας, θραύουν τα υπολείμματα κρεβατιών, τραπεζιών, ενδυμάτων, υποδημάτων, τα όρια της κατοικίας, διαστρέφουν σκοπίμως τα σημάδια προσανατολισμού στον χώρο, διανοίγουν κανάλια Καθόδου στον Άδη και «πηγάδια» κατοίκησης στα έγκατα της γης. Η εξαιρετική καλλιτεχνική παραγωγή διαθέτει στον θίασο ένα πολυμορφικό θέατρο που αναδιατάσσει, σταδιακά, τον χώρο, στήνοντας επί σκηνής την ανθρωποθυσία που απαιτείται για να ολοκληρωθεί το δράμα. Στο τέλος της παράστασης, ένα κρεβάτι που δημιουργεί συνειρμούς με πίνακες ανεκπλήρωτης μητρότητας της Φρίντα Κάλο κι ένας «πραγματικός» θεατρικός χώρος μεταστοιχειωμένος σε κατώφλι μιας Εις Άδου Καθόδου.

alt
   Ο Σταύρος Τσακίρης

Η τεθλασμένη ταυτότητα μιας γυναίκας

«Η συμβολική των ονειρικών επιθυμιών» στην οποία αναφέρεται ο Γάλλος μεταφραστής του έργου Ζακ Μπουσάρ αποδίδεται με μια πολλαπλότητα αφηγηματικών φωνών, η διανομή των οποίων έγινε αριστοτεχνικά σε αυτήν την παράσταση. Η Ραραού του Σταύρου Τσακίρη μοιάζει να εστιάζει στο ψυχοπαθολογικό σκέλος της περσόνας μιας Ραραούς εξαρχής φελλινικής και clownesque, που δεν επιτρέπει υψηλό βαθμό αποδόμησης του ρόλου. Ωστόσο, προς επίρρωσιν των προθέσεων του σκηνοθέτη, τα κομβικά σημεία κορύφωσης του συναισθήματος και απαρτίωσης του αξιόλογου εικαστικού δρωμένου της παράστασης ανακαλούν Κούνδουρο και Αγγελόπουλο, χορογραφώντας το σύνολο του θιάσου σε δυναμικές τελεστικές σκηνές, δραπετεύουν από το κάδρο του νατουραλισμού κι επιχρωματίζουν το θέατρο με τις πινελιές του υπερρεαλισμού. Στο θετικό αυτό αποτέλεσμα συντείνουν οι αξιοπρόσεκτες ερμηνείες των υπόλοιπων ηθοποιών, που πλαισιώνουν την ανίερη, βέβηλη κεντρική περσόνα με καλά δουλεμένα θεατρικά μέσα.

Είναι αμφίβολο κατά πόσον Η Μητέρα του Σκύλου φιλοτεχνεί το πορτραίτο μιας πραγματικής γυναίκας, παρόλο που η πραγματικότητα καθημερινά μας υποδεικνύει την παρουσία τέτοιων γυναικών. Σε αυτήν την αβεβαιότητα συντείνουν η ασάφεια των διαδοχικών προσωπείων που φέρει η μυθιστορηματική ηρωΐδα, η αφηγηματική αποστασιοποίηση του Μάτεσι και η μάλλον θολή ενσάρκωση του ρόλου από την κυρία Χατούπη. Η ιδιαιτερότητα του εκφωνούμενου από την Ραραού κειμένου συνίσταται στη διακριτική απομάκρυνση από τις συνήθεις «αφηγήσεις» των εχθρικών εισβολών και των συνακόλουθων κακοποιήσεων του τόπου μας και οδηγεί στην απομύθευση του θέματος-ταμπού «η γυναίκα που κοιμάται με τον εχθρό». Το ίδιο το κείμενο οριοθετεί τις κοινωνικές καταβολές της «σκυλίσιας» ζωής που διάγει η ηρωίδα μετά την κοινωνική κατακραυγή και την κηλίδωση της Μητέρας Ασιμίνας με το στίγμα της «πορνείας» και της «προδοσίας της Πατρίδος». Εν ολίγοις, στο έργο αυτό η παραπλανημένη κοινή αντίληψη περί αξιοπρέπειας τίθεται ευθέως επί τάπητος. Εγείρονται ερωτήματα περί αυτοδιάθεσης του ανθρώπινου υποκειμένου, αποδόμησης των κοινωνιογενών χαρακτηριστικών της ηθικής του συγκρότησης, ένστασης σχετικά με την αδικία και άμεσης υποκατάστασης των εθνικιστικών ιδεωδών με τα ανθρωπιστικά ομόλογά τους.

alt

Το εικόνισμα ενός εκπεπτωκότος αγγέλου

Η Ραραού δεν «κατασκευάζεται» από τον Μάτεσι - αντιθέτως, προϋπάρχει του κειμένου του.

Η Ραραού είναι, όπως σωστά την έχουν χαρακτηρίσει, αναξιόπιστη αφηγήτρια. Και αυτό επιτρέπει τις πολλαπλές αναγνώσεις των σκηνών της ζωής της. Η διαπόμπευση της «πόρνης» μητέρας της αναγιγνώσκεται ως αδικία, τη στιγμή που οι «μεγαλοπουτάνες» της κοινότητας κρέμασαν αγγλική σημαία στα μπαλκόνια τους και διέφυγαν από το δημόσιο όνειδος. Η σιωπή της χλευασμένης Μητέρας-Ασιμίνας, σε κάθετην αντίστιξη προς τη δική της αδολεσχία, είναι συνώνυμη με τη φρόνηση. Αντιθέτως, η λογοδιάρροια της Ραραούς οικοδομεί το κείμενο της αφήγησης σε βάσεις σαθρής λογικής, με το ευεργετικό αποτέλεσμα ενός παραμορφωτικού πρίσματος θεώρησης της ιστορικής αλήθειας. Η Ραραού είναι ένας σαιξπηρικός «τρελός» (fool), μια σαλεμένη που αναδύεται από τα ικριώματα των βιασμένων, κακοποιημένων, αποκληρωμένων, διακορευμένων και δημοσίως διεσυρμένων γυναικών της εισβολής, του πολέμου, της υποταγής, της Κατοχής, του Εμφυλίου και της ανεξέλεγκτης ένταξης στα πλοκάμια της μικροαστικοποίησης μετά τη δεκαετία του πενήντα.

Είναι η θεατρική περσόνα που συνοψίζει τους αποκαθηλωμένους πόθους των Ελλήνων που μαζεύτηκαν στην Αθήνα για να γιορτάσουν τον ξεσπιτωμό τους εκπορνεύοντας τις μνήμες τους, τα υπάρχοντά τους, τα ιδεώδη και τις αρχές τους.

Βέβαια, αυτή είναι μια «ιστορικίζουσα», «βιογραφική» προσέγγιση της κεντρικής περσόνας, που όμως παραγνωρίζει τον «οριακό» χρονικό χαρακτήρα του κειμένου. Θα ήταν ανεπίτρεπτο να μην διακρίνει κανείς, ανάμεσα στις εμπνευσμένες σελίδες του μυθιστορήματος, τον μίτο που συνδέει απευθείας τη Ραραού με την Εκάβη και την Κασσάνδρα, τη Μήδεια, την Ελένη και την Ιφιγένεια. Η Ραραού δεν «κατασκευάζεται» από τον Μάτεσι- αντιθέτως, προϋπάρχει του κειμένου του, γλιστρά και γκρεμίζεται από το λογείον της Τραγωδίας, περνά τον Λόπε ντε Βέγκα και τον Καλντερόν από τον ηθμό της ελληνικότητας, βαφτίζεται στα ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας και εμποτίζεται από τα διδάγματα της Ψυχανάλυσης. Κατ’ουσίαν δεν πρόκειται καν για αλληγορία, όπως εκ πρώτης όψεως δηλώνει το αμφίσημο περιβάλλον όπου εκθρέφεται η ύπαρξή της, ούτε για προβολή στο χώρο του νοητού μιας σύλληψης μητρότητας που εξέπεσε του άμβωνός της. Είναι η θεατρική περσόνα που συνοψίζει τους αποκαθηλωμένους πόθους των Ελλήνων που μαζεύτηκαν στην Αθήνα για να γιορτάσουν τον ξεσπιτωμό τους εκπορνεύοντας τις μνήμες τους, τα υπάρχοντά τους, τα ιδεώδη και τις αρχές τους. Που επέβησαν στον αραμπά ενός γκροτέσκου θιάσου φτιαγμένου από τα υπολείμματα των ανθρώπινων υπάρξεων, βασισμένου στο σπασμένο δεκανίκι μιας ανάπηρης χώρας και μπέρδεψαν τα δεδομένα της ιστορικής πραγματικότητας με το ονειρόδραμα της θεατρικής σκηνής, όχι από αδυναμία κατανόησης, αλλά από ιδιοσυγκρασιακά κληρονομημένη ουτοπική αντίληψη του κόσμου.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

 

theatro-raraouΗ μητέρα του σκύλου
του Παύλο Μάτεσι
Σκηνοθεσία: Σταύρος Τσακίρης
Παίζουν: Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Εφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη
Κίνηση: Γιάννης Αντωνίου
Φωτισμοί:Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Αγγελής
Σύγχρονο Θέατρο - Εταιρεία Θεάτρου
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ : 2103425410
Πληροφορίες : Απόγ.: Πέμ., Κυρ. 7.30 μ.μ. Βραδ.: Παρ., Σάβ. 9 μ.μ.
Τιμή : € 20, 15, 10.

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ