Επιμ. Κώστας Αγοραστός
Νέες τεχνολογίες, νέα μέσα, νέες φόρμες: το Fast Forward Festival (27 Απριλίου – 11 Μαΐου) της Στέγης μας συστήνει το θέατρο του μέλλοντος μέσω των πολυμορφικών και υβριδικών παραστάσεων που φιλοξενεί, από διεθνώς καταξιωμένες ομάδες.
Το φεστιβάλ βγαίνει και «εκτός των τειχών» της Στέγης με site-specific περφόρμανς σε απρόσμενους χώρους και στήνει μια αποκαλυπτική περιπατητική παράσταση στους δρόμους της Αθήνας. Ψηφιακές κάμερες, iPod, κινητά τηλέφωνα, Ίντερνετ, live-cinema, τεχνικές του ντοκιμαντέρ και του μοντάζ επιστρατεύονται στα διαδραστικά, πολύτεχνα και site specific θεάματα που φέρνει η Στέγη στο 1ο Fast Forward Festival (FFF). Γιατί το θέατρο της νέας εποχής είναι ανήσυχο και υβριδικό, ένα κολλάζ τεχνών, τεχνικών και μέσων, μια ολική, πρωτόγνωρη και συναρπαστική εμπειρία σε άμεση συνάφεια με τις τεχνολογικές κατακτήσεις, την πολιτικοκοινωνική εγρήγορση και τις παγκόσμιες αγωνίες.
Η Κάτια Αρφαρά, η οποία έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση του FFF, αναφέρει: «Θα έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε νέες τάσεις και κατεξοχήν υβριδικές παραστάσεις που υπερβαίνουν και, την ίδια στιγμή, διευρύνουν τα όρια των τεχνών. Δεν έχουμε ωστόσο να κάνουμε μόνο με νέες φόρμες, αλλά και με ουσιαστικές ανατροπές στον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε θέατρο. Οι καλλιτέχνες και οι ομάδες του FFF χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες ως ένα διαλεκτικό μέσο για να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο του θεατή, τη θέση της τέχνης στο δημόσιο χώρο, τα όρια του ακτιβισμού και της καλλιτεχνικής δράσης».
Θέατρο / Εγκατάσταση, Γερμανία: Rimini Protokoll: Situation Rooms
27 Απριλίου - 3 Μαΐου 2014
Το Situation Rooms συγκεντρώνει 20 ανθρώπους από διάφορες ηπείρους, οι ζωές των οποίων έχουν διαμορφωθεί από τη χρήση όπλων, σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό που αναδημιουργεί τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο των πιστολιών και των εκτοξευόμενων χειροβομβίδων, των εξουσιαστών και των προσφύγων μέσα από απροσδόκητες διαδρομές και αναπάντεχες συναντήσεις.
Το σκηνικό αποτελείται από έναν τεράστιο χώρο με αυτόνομα δωμάτια. Με τις προσωπικές αφηγήσεις των «κατοίκων» τους, οι εικόνες αρχίζουν να κινούνται και οι θεατές παρακολουθούν τις μεμονωμένες πορείες τους μέσα από τις ατομικές τους κάμερες και τα ακουστικά τους. Αρχίζουν να κατοικούν οι ίδιοι στο κτίριο και να ζουν για 90 λεπτά τις… ζωές των άλλων, ακολουθώντας την προσωπική οπτική των πρωταγωνιστών. Το κοινό εισχωρεί όλο και πιο βαθιά μέσα στο λαβύρινθο του κινηματογραφικού σκηνικού και ο καθένας γίνεται τμήμα της αναπαράστασης ενός περίτεχνου κινηματογραφικού γυρίσματος με πολλαπλές ταυτόχρονες οπτικές γωνίες.
Θέατρο / Κινηματογράφος, Βέλγιο: Berlin theatre company: Jerusalem
2-3 Μαΐου 2014
Παράσταση-ταινία και, ταυτόχρονα, εικαστική εγκατάσταση είναι το Jerusalem (2013) της σημαντικής φλαμανδικής θεατρικής ομάδας Berlin. Το έργο, που οι δημιουργοί του το προσδιορίζουν ως «πορτραίτο μιας πόλης», βασίζεται σε μια ιδιαίτερη σύνθεση από βίντεο τραβηγμένα στην Ιερουσαλήμ –από το Τείχος των Δακρύων μέχρι τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς– και από συνεντεύξεις των κατοίκων της: Ιουδαίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών.
Το Jerusalem είναι το πρώτο μέρος του κύκλου Holocene, μιας σειράς έργων αφιερωμένων σε «πορτραίτα πόλεων». Για τη δημιουργία του, η ομάδα Berlin επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ το 2003 –όταν δημιούργησε την πρώτη εκδοχή του πρότζεκτ– και επέστρεψε πέρυσι, αντλώντας νέο υλικό και παίρνοντας νέες δηλώσεις από τους πρώτους συνεντευξιαζόμενους, προκειμένου να διερευνήσει τι άλλαξε σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο μέσα σε μια δεκαετία.
Χορός / Κινηματογράφος, Βέλγιο: Michèle Anne De Mey - Jaco Van Dormael: Κiss & Cry
2-4 Μαΐου 2014
Ζευγάρι στη ζωή και συνεργάτες στη σκηνή, η σπουδαία Βελγίδα χορογράφος και χορεύτρια και ο πολυβραβευμένος στις Κάννες κινηματογραφιστής, παρουσιάζουν το επιτυχημένο έργο Kiss & Cry / Νanodanses (2011), ένα χοροθέαμα σε… μικρογραφία, όπως υποδηλώνει και ο υπότιτλός του, το οποίο διευρύνει τα όρια τόσο του χορού όσο και του σινεμά.
Μόνο τα χέρια και τα δάχτυλα των χορευτών διακρίνονται να χορεύουν πάνω σε ένα σκηνικό σε μικροκλίμακα, σαν να είναι βγαλμένο από την παιδική μας ηλικία, γεμάτο μινιατούρες τρένων, χειροτεχνίες, μικροσκοπικά κουκλόσπιτα και χιονισμένα τοπία. Τα χέρια που χορεύουν ανάγονται σε ιδανικούς ερμηνευτές μιας ιστορίας αγάπης και λήθης: μια γυναίκα αναπολεί το παρελθόν και αναζητά στις ατραπούς της μνήμης τα πρόσωπα που κάποτε την όριζαν, την αγάπησαν κι έπειτα εξαφανίστηκαν από τη ζωή της. Μικροκάμερες κινηματογραφούν και προβάλλουν το μαγικό αυτό χορογραφικό μικρόκοσμο σε μεγάλη οθόνη, οδηγώντας τον θεατή σε μια νέα συνείδηση του βλέμματος και των αισθήσεων.
Περφόρμανς, Λίβανος: Rabih Mroué: Riding on a cloud
4-5 Μαΐου 2014
Εικόνες. Μία εικόνα εξαφανίζεται και μία άλλη εμφανίζεται. Τις περισσότερες φορές, αυτός δεν αντιλαμβάνεται πώς συνδέεται μια εικόνα με την αμέσως επόμενή της. Χρειάζεται κάποιον που να τον γνωρίζει καλά για να του επισημάνει αυτή τη σύνδεση και να θέσει την εικόνα σε κίνηση, έτσι ώστε αυτή να μην είναι πλέον ακίνητη. Όταν οι αναμνήσεις στο κεφάλι είναι σαν ακίνητες εικόνες, χωρίς σκηνές από το παρελθόν, πώς λειτουργεί η μνήμη;
Ο τίτλος αυτής της ιδιοσυγκρασιακής και συγκινητικής «οικογενειακής» περφόρμανς είναι δανεισμένος από μια ποιητική συλλογή του Γιάσσερ Μρουέ, αδερφού του Ραμπί. Σε αυτή την περφόρμανς οι δύο αδερφοί συμπρωταγωνιστούν. Ο Γιάσσερ σχολιάζει με το δικό του τρόπο το συμβάν που επαναπροσδιόρισε την ύπαρξή του και τα όνειρά του, απαγγέλλοντας τα ποιήματά του. Ο Ραμπί, με τη σειρά του, απομυθοποιεί μια σειρά από κατασκευασμένες αφηγήσεις σχετικά με τα γεγονότα του πολέμου, προκειμένου να αμφισβητήσει τις καθιερωμένες αντιλήψεις και τις συλλογικές αυταπάτες.
Διάλεξη-Περφόρμανς, Λίβανος: Rabih Mroué: Pixelated Revolution
4-5 Μαΐου 2014
Ο διεθνώς καταξιωμένος Λιβανέζος καλλιτέχνης Ραμπί Μρουέ παρουσιάζει την πολύκροτη, «αντι-ακαδημαϊκή» σύμφωνα με τον ίδιο, διάλεξη-περφόρμανς Pixelated Revolution (2012). «Ο συριακός λαός φιλμάρει τον ίδιο το θάνατό του…» Ξεκινώντας με αυτήν τη διαπίστωση, ο Μρουέ σχολιάζει την καταγραφή –μέσω των κινητών τηλεφώνων αυτόπτων μαρτύρων– της εν ψυχρώ δολοφονίας αμάχων στην πόλη Χομς της Συρίας και της αναπαραγωγής αυτών των βίντεο και των φωτογραφιών στο Ίντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα. Με ανάμικτη πικρία και ειρωνεία και ύφος εκφωνητή δελτίου ειδήσεων, ο Μρουέ προβαίνει σε έναν απροσδόκητο συνειρμό: Συνδέει αυτό το φαινόμενο με το δανέζικο κινηματογραφικό κίνημα «Δόγμα ‘95», το οποίο υπερασπίζεται την αισθητική του εσκεμμένα ερασιτεχνικού. Σταδιακά, το βλέμμα του θεατή ταυτίζεται με εκείνο του ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, αλλά και με εκείνο του ελευθέρου σκοπευτή που πυροβολεί, διακόπτοντας για πάντα την κινηματογράφηση. Η πρώτη εκδοχή του Pixelated Revolution παρουσιάστηκε στην πρόσφατη Documenta 13 στο Κάσσελ της Γερμανίας.
Θέατρο εκτός Στέγης / Ολλανδία: Dries Verhoeven: No Man’s Land
2-11 Μαΐου 2014
Ο διακεκριμένος Ολλανδός σκηνοθέτης και εικαστικός Ντρις Φερχούφεν στήνει στους δρόμους της Αθήνας μια περιπατητική παράσταση / πολιτική πράξη. Είκοσι θεατές συναντιούνται σε έναν κεντρικό σταθμό της πόλης με είκοσι οικονομικούς μετανάστες και πολιτικούς πρόσφυγες. Κάθε θεατής, έχοντας ένα iPod που του δίνει ηχητικές πληροφορίες, ακολουθεί τον «δικό» του μετανάστη-οδηγό σε έναν αποκαλυπτικό περίπατο. Από τα ακουστικά του iPod, ο θεατής ακούει τη βιογραφία ενός μετανάστη, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι εκείνος που τον οδηγεί στους δρόμους της πόλης. Θεατής και οδηγός αποκτούν μια ιδιότυπη σχέση γειτνίασης, καθώς ο πρώτος εμπιστεύεται τον δεύτερο σε μια περιήγηση στην αθέατη πλευρά της πόλης του. Μετά την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ισπανία, το No Man’s Land αναπροσαρμόζεται ειδικά για την παρουσίασή του στην Αθήνα, όπου, σύμφωνα με τον δημιουργό του, «η συνθήκη είναι τόσο επείγουσα ώστε πρέπει να δοθεί μια συγκινητική, ποιητική όσο και γεμάτη νόημα απάντηση στο τι μπορεί να σημαίνει “διαπολιτισμικό περιβάλλον”».
Η παράσταση "No Man’s Land" πραγματοποιείται σε εξωτερικό χώρο. Προτείνουμε τη χρήση άνετων ρούχων και υποδημάτων, καθώς η παράσταση προϋποθέτει περίπατο του κοινού για περίπου 40 λεπτά.
Διεθνές Συμπόσιο: «Μedia, Πολιτική, Περφόρμανς: Ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) στο δημόσιο χώρο»
5-6 Μαΐου 2014
Στο πλαίσιο του 1ου Fast Forward Festival η Στέγη, σε συνεργασία με την Ομάδα Εργασίας Intermediality in Theatre and Performance της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τη Θεατρική Έρευνα (ΙFTR), διοργανώνει διήμερο διεθνές συνέδριο με θέμα «Μedia, Πολιτική, Περφόρμανς: Ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) στο δημόσιο χώρο».
Ειδικότερα, το συνέδριο θα εξετάσει θέματα όπως: Ποιος είναι ο ρόλος του διαμεσικού θεάτρου (Intermedial Theatre) και της περφόρμανς σε ένα δημόσιο χώρο διαμεσολαβημένο από τα Μedia; Πώς απαντούν το διαμεσικό θέατρο και η περφόρμανς στα τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι η οικονομική κρίση στις Δυτικές κοινωνίες, τα επαναστατικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο ή η διόγκωση της εταιρικής κουλτούρας και της κουλτούρας του κυβερνοχώρου; Ποιοι είναι οι ρόλοι που οι πολίτες/θεατές καλούνται να αναλάβουν σε έναν κόσμο διαμεσολαβημένο από τα Μedia; Ποιες είναι οι λειτουργίες της εμβύθισης (immersion) και της ενεργούς συμμετοχής τους στην παρούσα φάση των κρίσιμων μετασχηματισμών του δημόσιου χώρου;
Το συμπόσιο περιλαμβάνει ένα ακαδημαϊκό πρόγραμμα εισηγήσεων, pecha kucha παρουσιάσεις και δραματοποιημένες παρεμβάσεις.