
Η μελετήτρια Φιόνα Σάμπσον [Fiona Sampson], που προλογίζει μια νέα ανθολογία με κείμενα της Μέρι Σέλεϊ [Mary Shelley], υποστηρίζει πως η σκοτεινή ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος «Φρανκενστάιν» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Ψυχογιός) οφείλεται στην αυτοκτονία της αδερφής της συγγραφέα. Κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία «Bride of Frankenstein».
Επιμέλεια: Book Press
Το Φρανκενστάιν της Μέρι Σέλεϊ, το εμβληματικό γοτθικό μυθιστόρημα που θεωρείται από πολλούς ως το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, γράφτηκε το 1816, κατά τη διάρκεια των διακοπών της συγγραφέα στις Άλπεις.
Όταν η ηφαιστειακή τέφρα, από την έκρηξη του Τάμπορα της Ινδονησίας, έκρυψε απροσδόκητα τον ήλιο εκείνο το καλοκαίρι, η νεαρή συγγραφέας, ο ρομαντικός ποιητής και σύζυγός της, Πέρσι Σέλεϊ, και ο συνταξιδιώτης τους, κι επίσης ποιητής του Ρομαντισμού, Λόρδος Μπάιρον, αποφάσισαν να διαγωνιστούν μεταξύ τους και να γράψουν μια ιστορία τρόμου ο καθένας.
Σχεδόν διακόσια χρόνια μετά, μια συλλογή που περιλαμβάνει κείμενα από το ημερολόγιο της Σέλεϊ, έρχεται να υποστηρίξει πως ένα τραγικό περιστατικό ενέπνευσε τη ζοφερή ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος.
Η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Φιόνα Σάμπσον, που υπογράφει την εισαγωγή στη νέα συλλογή με ημερολογιακά κείμενα, επιστολές και διηγήματα της Σέλεϊ, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάρτιο, ισχυρίζεται πως η συγγραφέας επηρεάστηκε σημαντικά από τη μυστηριώδη αυτοκτονία της ετεροθαλούς αδερφής της, Φάνι Ίμλεϊ.
Αφού επέστρεψε από την Ελβετία, η Σέλεϊ, γνωστή ως Μέρι Γκόντγουιν (κόρη της επιδραστικής φεμινίστριας Μαίρι Ουόλστονκραφτ Γκόντγουιν), επισκέφτηκε την πόλη του Μπαθ, με τον μέλλοντα σύζυγό της και το μικρό τους παιδί.
«Ήλπιζαν πως θα έβρισκαν ένα διακριτικό μέρος για να ζήσουν, ενώ στην πραγματικότητα, βρέθηκαν στην καρδιά αυτού που γνωρίζουμε ως το ‘’Μπαθ της Τζέιν Όστεν’’, ενός τόπου όπου διαδίδονταν εκλεπτυσμένα κουτσομπολιά», είπε η Σάμπσον στον Observer.
Δύο τραγωδίες σημειώθηκαν, η μία μετά την άλλη. Αρχικά, τον Νοέμβριο, αυτοκτόνησε η 21χρονη εν διαστάσει σύζυγος του Πέρσι, η Χάριετ.
Στη συνέχεια, η αδελφή της Μέρι, το πρώτο παιδί της επιφανούς μητέρας της, επίσης αυτοκτόνησε, φαινομενικά ανεξήγητα, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Σουάνσι.
Λεπτομέρειες για την υπόθεση
Η μελετήτρια Φιόνα Σάμπσον αλίευσε την είδηση για την ανακάλυψη του ανώνυμου πτώματός της από το αρχείο των Cambrian Times. Την ταυτότητα του πτώματος υποδεικνύουν κάποια εσώρουχα με τα αρχικά της μητέρας της Σέλεϊ και της Ίμλεϊ, καθώς και το μαντίλι ενός κυρίου.
Προσπαθώντας να ανακαλύψει τους λόγους για τους οποίους η Ίμλεϊ επέλεξε να ταξιδέψει στο Σουάνσι μέσω του Μπαθ, αντί να πάει κατευθείαν εκεί από το Λονδίνο, η Σάμπσον στράφηκε στο ημερολόγιο της Σέλεϊ, το οποίο προοριζόταν για το αναγνωστικό κοινό, «λόγω των λογοτεχνικών φιλοδοξιών της, αλλά και της φήμης της μητέρας της». Την ημέρα του ερχομού της αδερφής της, η Σέλεϊ έγραψε «συγκεκριμένα ότι αυτή και ο Πέρσι πήγαν μια βόλτα στο Σάουθ Παρέϊντ, για μάθημα σχεδίου, κάτι που δεν συνήθιζε ποτέ να αναφέρει».
Η Σάμπσον έχει βάσιμες υποψίες πως η συγκεκριμένη καταχώρηση έγινε για να αποπροσανατολίσει τους αναγνώστες, αποκρύπτοντας μια οικογενειακή διαμάχη, που πιθανώς να ξεκίνησε εξαιτίας των αισθημάτων που έτρεφε η Φάνι Ίμλεϊ για τον ποιητή που αγαπούσε και η αδερφή της.
«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι [η Φάνι] συνάντησε τον Πέρσι εκείνη την ημέρα, επειδή ξεκίνησε για το Σουάνσι αμέσως μετά την ανακοίνωση της είδησης του θανάτου [της γυναίκας του Σέλεϊ]. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν πως η Φάνι είχε μιλήσει σε έναν από τους δυο τους. Επίσης, γίνεται ένας υπαινιγμός πως η Φάνι αγαπούσε τον Πέρσι. Ίσως τότε να συνέβη η τελική απόρριψη».
Για τη Σάμπσον, οι λυγμοί της Ίμλεϊ αντηχούν όταν μιλά το τέρας του μυθιστορήματος της Σέλεϊ:
«Είμαι μόνος και θλιμένος. Μόνο κάποιος εξίσου άσχημος θα μπορούσε να με αγαπήσει».
Η Ρεμπέκα Ράσελ, εκδότρια της νέας συλλογής, θέλησε να επικεντρωθεί στις ημέρες της Σέλεϊ στο Μπαθ:
«Η λογοτεχνική φήμη της Μαίρης διατηρήθηκε χάρη στο τέρας, στον σύζυγό της, ο οποίος ήταν κάπως αχρείος, στην πραγματικότητα, για να μην αναφέρουμε το σπουδαίο όνομα της μητέρας της, φυσικά. Έφερε, όμως, μεγάλη ευθύνη κι ως αδερφή, ως σύντροφος, ως μητέρα κι ως η υβρισμένη “άλλη γυναίκα”. Αυτή η συλλογή την παρουσιάζει ως ένα άτομο με τη δική του, εξαιρετική ζωή».