
Με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο Χάρης Βλαβιανός, ιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού «Ποιητική», ανακοίνωσε ότι το τελευταίο τεύχος του περιοδικού είναι και το «αποχαιρετιστήριο».
Επιμέλεια: Book Press
Η ανακοίνωση του Χάρη Βλαβιανού
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν. Το ανά χείρας είναι το τελευταίο, αποχαιρετιστήριο τεύχος της «Ποιητικής». Πλούσιο και ενδιαφέρον όπως πάντα – με σημαντικά ποιήματα και δοκίμια Ελλήνων και ξένων ποιητών και δύο μεγάλα, πολυσέλιδα αφιερώματα στον ελληνικό υπερρεαλισμό και στη σχέση πεζογράφων και πανεπιστημιακών με την ποίηση – μπορεί να διαβαστεί ως η επιτομή ενός εγχειρήματος που άνθισε επί τρεις και πλέον δεκαετίες, ως σύνοψη ενός ταξιδιού στη γλώσσα – στην πιο καθαρή και δυνατή της μορφή –, ως αποθετήριο σκέψεων και αισθημάτων σαρκωμένων με λέξεις.
Δεκαπέντε χρόνια διηύθυνα την «Ποίηση» και δεκαεπτά την «Ποιητική». Για τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια προσπάθησα μέσα απ’ αυτά τα δύο περιοδικά να δημιουργήσω, μαζί με τους συνεργάτες μου, έναν χώρο που να στηρίζει το έργο ποιητών, μεταφραστών, δοκιμιογράφων και κριτικών – να το στηρίζει ουσιαστικά και να το αναδεικνύει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Επί τριάντα δύο χρόνια θέλησα να μεταγγίσω στην ποίησή μας όλα εκείνα τα στοιχεία που θεωρούσα ότι θα συμβάλλουν στην ανανέωσή της και θα την καταστήσουν πιο δραστική και αναγκαία στη λογοτεχνία μας. Αλλά τριάντα δύο χρόνια είναι πολλά, και η κόπωση αναπόφευκτη. Αισθάνομαι ότι ήρθε η ώρα νεότεροι ποιητές, με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και αισθητικές αξίες, να υπερασπιστούν με νέες πρωτοβουλίες την υπόθεση μιας τέχνης που δεν έπαψε ποτέ να γράφεται και να συγκινεί, όσο κι αν η εποχή μας την προσπερνά, στη βιαστική, ασθματική ροή της.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι συνέβαλαν στην προσπάθεια αυτή –τη συντακτική ομάδα της «Ποιητικής», τους συγγραφείς που μας εμπιστεύτηκαν το έργο τους και φυσικά τους αναγνώστες– γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχε νόημα η έκδοση τέτοιου ενός περιοδικού. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις «Πατάκη» που στήριξαν από την αρχή, και με κάθε τρόπο, μια περιπέτεια που ξεκίνησε από αγάπη και νεανικό ενθουσιασμό και ολοκληρώνεται με αίσθημα πληρότητας, αλλά και με την αναπόδραστη, ελαφρά μελαγχολία του αποχωρισμού. Όμως «η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος», όπως τόσο έξοχα έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος.
Όταν κλείνει ένα περιοδικό, ανήκει πλέον στην ιστορία της λογοτεχνίας του τόπου του. Οι μελετητές του μέλλοντος θα κρίνουν την προσφορά του. Θέλω να πιστεύω ότι θα την αποτιμήσουν θετικά.