
Η συγγραφέας Saskia de Coster έμεινε για έναν μήνα στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, στοχεύοντας να περιορίσει στο ελάχιστο τις κοινωνικές επαφές της.
Επιμέλεια: Book Press
Αφού πέρασε έναν ολόκληρο μήνα δουλεύοντας σε μια μικρή γυάλινη αίθουσα, η Βελγίδα συγγραφέας Saskia De Coster απελευθερώθηκε προσφάτως, έχοντας ολοκληρώσει το τελευταίο της βιβλίο.
Η 47χρονη συγγραφέας, συμμετέχοντας σε ένα καλλιτεχνικό πείραμα, κλειδώθηκε σε ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών με γυάλινους τοίχους, στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Η De Coster, η οποία γράφει βιβλία στα φλαμανδικά, τη βελγική διάλεκτο της ολλανδικής γλώσσας, στόχευε να ολοκληρώσει το τελευταίο της μυθιστόρημα στη γυάλινη αίθουσα, χωρίς πολλές κοινωνικές επαφές. Ονόμασε το πείραμά της «Ο συγγραφέας είναι παρών» και ήλπιζε να αντλήσει έμπνευση από τους επισκέπτες του μουσείου, καθώς και από τα κλασικά έργα των καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στις εκθέσεις.
Σε μια συνέντευξή της στο Anadolu, η De Coster μίλησε για το πείραμά της, χαρακτηρίζοντάς το ως «μια μεγάλη πρόκληση»:
«Θεωρούσα πως το πείραμα θα εξελισσόταν κάπως έτσι: οι επισκέπτες θα με παρακολουθούσαν, θα έβλεπαν αυτά που γράφω, θα κοίταζαν τις σημειώσεις μου. Ήμουν εντελώς ανοιχτή σε αυτή την εμπειρία. Όμως, κατά τη διάρκεια του μήνα, άρχισα να συνειδητοποιώ πως είχα και εγώ ανάγκη την επαφή με το κοινό. Το κοινό μού έδινε έμπνευση, ήταν υπέροχο».
Η De Coster έμενε στο μουσείο εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, τρώγοντας και διανυχτερεύοντας εκεί για έναν ολόκληρο μήνα. Τα βράδια ένιωθε ασφαλής χάρη στους φύλακες του μουσείου, μα αισθανόταν σαν να ήταν χαρακτήρας κάποιας «γοτθικής ιστορίας».
Το νέο της βιβλίο μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Η εμπειρία της στο μουσείο ήταν πολύ εποικοδομητική, καθώς πέρασε τις μέρες της σε έναν «πολύ περιορισμένο κόσμο», χωρίς να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το μόνο άτομο που επισκέφτηκε την De Coster ήταν ο γιος της. Από αυτόν έμαθε για τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν προσφάτως την Τουρκία.
«Αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες», είπε η συγγραφέας, μιλώντας για την έλλειψη επαφής με τον έξω κόσμο.