
Η Bernardine Evaristo είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Booker, για το μυθιστόρημά της με τίτλο «Κορίτσι, γυναίκα, άλλο» (εκδ. Gutenberg, μτφρ. Ρένα Χατχούτ).
Επιμέλεια: Book Press
Σε πρόσφατη ομιλία της στο λογοτεχνικό Φεστιβάλ Hay, η συγγραφέας δήλωσε ότι το κίνημα Black Lives Matter και η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ «επηρέασαν δραστικά τον χώρο του βιβλίου», καθώς πολλοί μαύροι συγγραφείς, που προηγουμένως δυσκολεύονταν να βρουν μια εκδοτική στέγη για το έργο τους, κατάφεραν να ακουστούν.
«Είναι μια καλή εποχή για τους μαύρους συγγραφείς. Δεν ξέρω αν θα ισχύει το ίδιο σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, θα το δούμε. Είναι καίριο η λογοτεχνία μας να ενσωματωθεί στη γενική κουλτούρα, και όχι να εξυπηρετήσει απλώς μια τάση ή μια μόδα.»
Μεταξύ άλλων, η Εβαρίστο μίλησε για τις ιδιαιτερότητες του βραβευμένου μυθιστορήματός της Κορίτσι, γυναίκα, άλλο:
«Οι αναγνώστες κάνουν λόγο για τα φυλετικά ζητήματα που θίγει το βιβλίο, αλλά πέραν αυτού, το έργο μιλάει για πολλά άλλα θέματα. Νομίζω πως χάρη σε αυτή την πληθωρικότητα κατάφερε να αγγίξει πολλούς αναγνώστες, με πολλούς τρόπους. Επιπλέον, χάρη στο βραβείο Μπούκερ, οι άνθρωποι ξεπέρασαν τους δισταγμούς τους και διάβασαν το έργο και τις σκέψεις μου».
Αρχικά, η Εβαρίστο θέλησε να γράψει τις ιστορίες 1,000 μαύρων γυναικών στο Κορίτσι, γυναίκα, άλλο. Αποφάσισε πως κάτι τέτοιο θα ήταν «αδύνατο», οπότε μείωσε τους χαρακτήρες της σε 100. Όταν συνειδητοποίησε πως αφιέρωνε 30 σελίδες σε κάθε χαρακτήρα, περιόρισε τις πρωταγωνίστριές της σε μόλις 12.
«Ήθελα να έχω όσο το δυνατόν περισσότερες μαύρες Βρετανίδες σε ένα μόνο μυθιστόρημα, καθώς είχα κουραστεί με το γεγονός ότι δεν εμφανιζόμαστε συχνά στη βρετανική λογοτεχνία. Ο μόνος τρόπος για να εμφανιστούμε είναι να γράψουμε εμείς οι ίδιες.»
Μιλώντας για το πρόσφατο, αυτοβιογραφικό βιβλίο της με τίτλο Μανιφέστο (εκδ. Gutenberg, μτφ. Ρένα Χατχούτ), η Εβαρίστο είπε:
«Παρόλο που δυσκολεύομαι να μιλήσω για την ανατροφή μου, έχοντας μεγαλώσει με έναν μαύρο πατέρα και μια λευκή μητέρα στο Woolwich της δεκαετίας του ’60 και του ‘70, ήθελα να εξερευνήσω το πώς όλα αυτά συνέβαλαν ώστε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα – δεν ήθελα να μιλήσω για το πώς με εμπόδισαν να γίνω κάτι άλλο.»