Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας John Steinbeck, ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς πεζογράφους του 20ου αιώνα, ψυχογράφησε στα αριστουργήματά του («Άνθρωποι και ποντίκια», «Τα σταφύλια της οργής», «Ανατολικά της Εδέμ»), τα φτωχά, λαϊκά στρώματα της αμερικανικής επαρχίας, τους περιπλανώμενους εργάτες που καταπιέζονται από την οικονομική ανισότητα μα δεν παύουν να αναζητούν κάποια δικαίωση· ένα καλύτερο μέλλον.
Επιμέλεια: Book Press
Οι επτά συγγραφικοί κανόνες του Τζον Στάινμπεκ, η μέθοδος που εφάρμοζε καθώς έγραφε:
1. Εγκαταλείψτε τη σκέψη ότι κάποτε θα τελειώσετε με το γράψιμο ενός βιβλίου. Μην σκέφτεστε ότι έχετε να γράψετε 400 σελίδες και γράψτε μόνο μία σελίδα την ημέρα, βοηθάει. Στη συνέχεια, όταν το βιβλίο ολοκληρωθεί, θα εκπλαγείτε.
2. Γράψτε ελεύθερα και όσο το δυνατόν γρηγορότερα και αποτυπώστε τα πάντα στο χαρτί σας. Μην διορθώνετε και μην ξαναγράφετε, προτού τελειώσετε με όλο το έργο. Το να διορθώνεις συχνά σου χαρίζει την κατάλληλη δικαιολογία για να μην προχωράς. Επίσης, παρεμβαίνει στη ροή και στον ρυθμό που δημιουργούνται αυθόρμητα, από τη σύνδεση που αποκτάς με το υλικό καθώς γράφεις.
3. Ξεχάστε το γενικό κοινό σας. Κατ’ αρχάς, η σκέψη ενός ανώνυμου, απρόσωπου κοινού θα σας τρομοκρατήσει, και επιπλέον, σε αντίθεση με το θέατρο, ένα τέτοιο κοινό δεν υφίσταται. Στη λογοτεχνία, το κοινό σας είναι μόνο ένας αναγνώστης. Έχω διαπιστώσει ότι μερικές φορές βοηθάει να διαλέγεις ένα άτομο – ένα πραγματικό πρόσωπο που γνωρίζεις ή ένα φανταστικό άτομο και να γράφεις γι' αυτό.
4. Εάν μια σκηνή ή ένα χωρίο του κειμένου σάς παιδεύει και εξακολουθείτε να πιστεύετε πως αξίζει να το κρατήσετε, προσπεράστε το και συνεχίστε να γράφετε. Αφού τελειώσετε με το συνολικό έργο, ίσως να επιστρέψετε στη συγκριμένη σκηνή και να ανακαλύψετε πως ο λόγος που σας παίδεψε τόσο, ήταν επειδή δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα του έργου.
5. Προσέξτε εκείνες τις σκηνές που σας είναι αγαπητές, πιο αγαπητές από τις υπόλοιπες. Συχνά αποδεικνύεται πως δεν είναι ιδιαίτερα καλογραμμένες.
6. Καθώς γράφετε διαλόγους, διαβάστε φωναχτά τα λόγια που γράφετε. Μόνο τότε θα αποκτήσουν τον πραγματικό ήχο του λόγου.
7. Αν υπάρχει μια κάποια μαγεία στη συγγραφή ιστοριών, και είμαι βέβαιος ότι υπάρχει, κανείς δεν θα καταφέρει να τη συνοψίσει σε μια συνταγή που μπορεί να περαστεί από το ένα άτομο στο άλλο. Η φόρμουλα φαίνεται να πηγάζει αποκλειστικά από την πονεμένη επιθυμία του συγγραφέα να μεταφέρει κάτι σημαντικό που αισθάνεται, στον αναγνώστη. Αν ο συγγραφέας έχει αυτή την επιθυμία, μπορεί μερικές φορές –και όχι πάντα– να βρει τον τρόπο να γράψει κάτι καλό. Πρέπει να αντιλαμβάνεστε μόνοι σας τις αρετές που κάνουν μια ιστορία καλή ή τα λάθη που κάνουν μια ιστορία κακή. Μια κακή ιστορία είναι μια αναποτελεσματική ιστορία.
Βρείτε τα βιβλία του συγγραφέα εδώ.