Για την εμφάνιση του «Harris Lambrakis Quartet» στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Της Χρύσας Στρογγύλη
Μια όμορφη βραδιά χάρισε στο κοινό του το Harris Lambrakis Quartet το βράδυ του Σαββάτου 11 Φεβρουαρίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κουαρτέτο εμφανίζεται στον χώρο αυτό. Είχε συμμετάσχει στο Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ στις 4 Δεκεμβρίου του 2011 με τη σύμπραξη του φλαουτίστα Αντρέα Ρομάνι.
Το σύνολο αποτελείται από τέσσερις σπουδαίους μουσικούς: τον Χάρη Λαμπράκη (νέυ), τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (τύμπανα), τον Δημήτρη Θεοχάρη (πιάνο) και τον Δημήτρη Τσεκούρα (κοντραμπάσο). Η συναυλία χωρίστηκε σε τέσσερις ενότητες, στις οποίες οι καλλιτέχνες παρουσίασαν κομμάτια από τη Λαφίνα, τον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους, και κομμάτια από τα προηγούμενα άλμπουμ τους, Θέα και Μετέωρα.
Ξεκινώντας από τα βουνά και φτάνοντας στα πέρατα της γης
Στοιχεία του ήχου του αποτελούν η τροπική (modal) τζαζ, η ελληνική παραδοσιακή αλλά και οι τροπικές μουσικές της Ανατολικής Μεσογείου, οι τζαζ αρμονίες της δεκαετίας του 1960, αλλά και η αυτοσχεδιαστική μουσική.
Στην προσπάθειά του να περιγράψει κάποιος τη μουσική του Harris Lambrakis Quartet σκοντάφτει πάνω στην θεωρητική τοποθέτηση του συγκροτήματος να μην ορίζει απόλυτα αυτό που κάνει, μολονότι αυτό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Στοιχεία του ήχου του αποτελούν η τροπική (modal) τζαζ, η ελληνική παραδοσιακή αλλά και οι τροπικές μουσικές της Ανατολικής Μεσογείου, οι τζαζ αρμονίες της δεκαετίας του 1960, αλλά και η αυτοσχεδιαστική μουσική. Με μια λέξη θα μπορούσε να πει κανείς πως το κουαρτέτο πραγματοποιεί ένα μαγικό μουσικό ταξίδι, ξεκινώντας από το νέυ του Χάρη Λαμπράκη, που ταξιδεύει τον ακροατή στις όχθες του Νείλου ή στα βουνά και τα λαγκάδια της ηπειρωτικής Ελλάδας και νιώθει πως ακούει τη φλογέρα ενός βοσκού. Τότε προστίθεται το κλασικό τζαζ τρίο –πιάνο, κρουστά, κοντραμπάσο– για να πάρει τον ακροατή από το χέρι και να τον ταξιδέψει στη Δύση, στην μόνταλ τζαζ της δεκαετίας του ’60 και του ‘70, στις μουσικές του Κολτρέιν, με αποτέλεσμα το νέυ να μεταμορφώνεται σε συγκερασμένο όργανο και να ακούγεται σαν σαξόφωνο της τζαζ, ακουμπώντας με το ένα πόδι στη Νέα Ορλεάνη και με το άλλο σε μιαν βουνοκορφή της ηπειρωτικής χώρας μας. Συνδετικός κρίκος όλων αυτών των τάσεων ο αυτοσχεδιασμός, που δένει τις μουσικές παραδόσεις του κόσμου με την τζαζ, αλλά και ο λυρισμός των μελωδιών.
Όλοι για έναν και ένας για όλους
Όπως συμβαίνει σε πολλά συγκροτήματα που παίζουν για χρόνια μαζί, η αλληλεπίδραση των μουσικών είναι εντυπωσιακή. Παραμένουν πιστοί στη φόρμα, και αυτό αποδεικνύεται από το στιβαρό τους παίξιμο και τον άψογο συντονισμό τους, ενώ ταυτόχρονα είναι ελεύθεροι να εκφραστούν, να ξεδιπλώσουν τη διάθεσή τους, να σολάρουν και να νιώσουν εμπιστοσύνη πως οι υπόλοιποι του συγκροτήματος θα συνοδεύσουν, θα συμπράξουν και θα στηρίξουν την πρωτοβουλία τους.
Εκπρόσωποι μιας μουσικής χωρίς σύνορα και φραγμούς, ταλαντούχοι και ως μονάδες και ως σύνολο, οι μουσικοί του Harris Lambrakis Quartet μας κάνουν να ανυπομονούμε για το επόμενο συνθετικό τους εγχείρημα.
Στις συνθέσεις του Harris Lambrakis Quartet, που διαθέτουν σαφή δομή και όμορφες κορυφώσεις, κυριαρχούν οι μελωδικές γραμμές και ο ευδιάκριτος ρυθμός. Ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης έπαιζε τα τύμπανα με μια ευαισθησία που δεν συναντά συχνά κανείς σε ντράμερ, ενώ ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο ανέδειξε ασυνήθιστες δυνατότητες του οργάνου που σε κάποιες έντονα αυτοσχεδιαστικές στιγμές ακουγόταν σαν έγχορδο παραδοσιακής μουσικής (λαούτο, ούτι). Ο Δημήτρης Θεοχάρης εντυπωσίασε, όχι μόνο με τις δεξιοτεχνικές ικανότητές του στο πιάνο, αλλά και με τη γλυκύτητα του ήχου του, ενώ ο αρχηγός της παρέας, ο Χάρης Λαμπράκης, με το νέυ του ήταν ένας πραγματικός μουσικός γητευτής. Εκπρόσωποι μιας μουσικής χωρίς σύνορα και φραγμούς, ταλαντούχοι και ως μονάδες και ως σύνολο, οι μουσικοί του Harris Lambrakis Quartet μας κάνουν να ανυπομονούμε για το επόμενο συνθετικό τους εγχείρημα.
Το Χάρης Λαμπράκης Quartet σχηματίστηκε το 2006. Το γκρουπ έχει εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές τόσο στην Αθήνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα όπως Παράφωνο Jazz Club, Dizzy Miles, Café Αλάβαστρον, Αυλαία, Duente (Λάρισα) κ.ά. και φεστιβάλ σε Ελλάδα και Κύπρο όπως: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών - Ίδρυμα Ωνάση (1o Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ), 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ Δήμου Αθηναίων (Τεχνόπολις 2012, όπου απέσπασε το βραβείο κριτών), 1ο Τζαζ Φεστιβάλ Καλαμάτας, Τζαζ Φεστιβάλ Τήνου, Τζαζ Φεστιβάλ Ζακύνθου (Zante Jazz Festival), Μονή Λαζαριστών (Θεσσαλονίκη), Καστελλιώτισσα (Λευκωσία), Φεστιβάλ Πανεπιστημίου Κύπρου στην Αξιοθέα (Λευκωσία).Το συγκρότημα συνεχίζει μέχρι σήμερα παίζοντας και συλλέγοντας υλικό για την επόμενη δισκογραφική δουλειά του.
* Η ΧΡΥΣΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ είναι μουσικός και εκπαιδευτικός.
