V. Οι όσοι εκείνοι εθισμένοι
Πνέει τα λοίσθια η γλώσσα
των εθισμένων στη φωνή τους,
καθώς απομακρύνει όσα
τους διαμορφώνουν· η ποινή τους
είν' ακριβώς πως διακυβεύουν
το νόημα της διάνοιάς τους,
με κίνδυνο όσα πρεσβεύουν
να παν αδιάβαστα - μα άσ' τους,
εκείνοι στήνουν τις υπάρξεις
κατεξοχήν ως στρατευμένοι
και ανατέμνουν τις επάλξεις
όλων των δράσεων, ελέω
ενός θανάτου που επιμένει.
Εκείνοι: εγώ, για μένα λέω.
[Από την έκδοση]