Η «Μεγάλη Πυρκαγιά» έναν αιώνα μετά..., ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Μια "κυρα-Στρατήγα" από τη Σμύρνη, που σχεδιασμένα πυρπολείται για να σβήσει κάθε ίχνος ελληνικής και χριστιανικής "κατάθεσης" στον πολιτισμό, στην αγωνιζόμενη να δει άσπρη μέρα ελλαδίτικη μιζέρια...
Ούτε "χρονικό" ούτε "τοιχογραφία" ούτε τίποτα τέτοιο: επικλήσεις της άμεσης ανθρώπινης μοίρας, σαν να "διαβάζεις Ιστορία" και σιγά σιγά να θυμάσαι ότι "έτσι μου τα έλεγε ο/η... στην παιδική γειτονιά"...
Ένα ατελές και ίσως κάπως "αφηρημένο", σπασμωδικό και μεταπαραδοσιακό πορτρέτο, που στα "χαντάκια" και τους ασύνδετους ήχους του πυκνώνει η αίσθηση του "νεοέλληνα" ότι τα γεγονότα δεν έχουν καμιά συνοχή και, άρα, είναι φυσική η "μνήμη χρυσόψαρου"...
Συμβάντα, εκρηκτική πρόοδος ουσίας, "προκυμαίες" και "τάγματα εργασίας", θάνατοι, τυραννίες, πολιτικά λάθη και εγκλήματα, "προοδευτικοί" και "αντιδραστικοί" σε μια ισότιμη επαναθεμελίωση της βασικής στρέβλωσης που γεννά αδιάκοπα την Ελλάδα σαν "από θαύμα ζούμε", "σύμμαχοι" που εξευτελίζουν κάθε έννοια "φιλίας" και ανθρωπιάς, "συνέλληνες" από πυρωμένο σίδερο να αφήνει ανεξίτηλα σημάδια κακίας και "λαός" ταγμένος να υπηρετεί τη ρωμέικη πίστη της δοτικότητας και της γης ως κοινού αγαθού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)