Το βιβλίο του Νίκου Δρόσου μας υπενθυμίζει ότι η μουσική έχει την δύναμη να αγγίξει την καρδιά και την ψυχή, όταν τη δούμε με τα μάτια της κατανόησης και της ευαισθησίας.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει ότι ακόμη και οι θρυλικές αυτές μορφές, όπως ο Καζαντζίδης και ο Γεραμάνης, είχαν την ανθρώπινη πλευρά τους.
Παρά τις προσωπικές τους δυσκολίες, την ευαισθησία και τις αδυναμίες τους, ήταν το ταλέντο και η αφοσίωση στον σκοπό τους, που τους έκαναν ξεχωριστούς.
Το πάθος τους για την τέχνη και τον πολιτισμό δεν ήταν απλώς μια επαγγελματική πορεία. Ήταν μια εσωτερική αναγκαιότητα, ένα καθήκον να υπηρετήσουν και να αναδείξουν τις αλήθειες και τα συναισθήματα της κοινωνίας. (Από τον πρόλογο του Χρήστου Γ. Γεωργιάδη)