Μπαίνοντας στη θάλασσα, μου λες:
Αυτό είναι μια επίπονη διαδικασία μπες-βγες.
Άλλους τους ξεπλένει κι άλλους όχι.
Ποτέ δεν ξέρεις (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μέσα από μια μισάνοιχτη πόρτα, ένα παιδί κοπάζει κρυφά έναν άνδρα σκυμμένο πάνω σε ένα γραφείο. Φοράει μεγάλα τετράγωνα γυαλιά και ένα πουλόβερ με λαιμόκοψη, είναι βαθιά απορροφημένος, σχεδιάζοντας πάνω σε ένα πεντάγραμμο· το σώμα του είναι εκεί, στο κέντρο του δωματίου, αλλά το μυαλό και το πνεύμα του μοιάζουν να βρίσκονται αλλού, μακριά. «Ήταν ο πατέρας μου, αλλά ανάμεσα σε εκείνον και σ' εμένα υπήρχε μια τεράστια απόσταση». Ακριβώς από αυτόν τον πυρήνα μυστηρίου δεκαετίες αργότερα αυτό το παιδί, ο Μάρκο Μορικόνε, ο μεγαλύτερος γιος του Ένιο, προσπαθεί να δέσει τα νήματα των αναμνήσεών του με εκείνα του Βαλέριο Καπέλι, ιστορικού συντάκτη τηs Corriere della Sera και εγκάρδιου φίλου του συνθέτη, για να μας δώσει ένα εντυπωσιακό και αυθεντικό πορτρέτο μιας από τις μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυΐες που υπήρξαν ποτέ στην Ιταλία.
Οι σπουδές που διακόπηκαν μετά την τρίτη γυμνασίου, τα βράδια που έπαιζαν για τους Αμερικανούς στρατιώτες, η εμμονή για τη μουσική, η έντονη σχέση με τον μαέστρο Πετράσι, η πνευματικότητα, οι συναντήσεις με τον Σέρτζιο Λεόνε, την Τζόαν Μπαέζ, τον Κλιντ Ίστγουντ, η επιτυχία, τα Όσκαρ, η γλυκύτητα και η σκληρότητα ενός πατέρα (η απαγόρευση στα παιδιά του να ακούν μουσική στο σπίτι), το πάθος για τη Ρώμη, η λαιμαργία για σοκολάτες που του έκρυβε η σύζυγός του Μαρία, ο εξοστρακισμός που υπέστη από τον ακαδημαϊκό κόσμο. Ένα ταξίδι ζωής, ανάμεσα σε πρωτογενείς μαρτυρίες και αποκαλυπτικές ιστορίες. Ένας Ένιο Μορικόνε όπως δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ πριν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[ Η διαδικασία σχηματισμού της Μπρέτσια είναι γνωστή ως Brecciation και περιλαμβάνει τη θραύση και την επανασυναρμολόγηση του βράχου.
Η λέξη Breccia είναι ιταλική και αρχικά σημαίνει «μπάζα».]
Η Μπρέτσια περιέχει ιστορίες, εγκυκλοπαιδισμούς καθώς και ένα διαμέρισμα αθηναϊκής πολυκατοικίας του πενήντα. Πολλές ιστορίες διαδραματίζονται σε μέσα σταθερής τροχιάς.
Εκτείνεται σε διάρκεια ενός εξαμήνου άνοιξης και καλοκαιριού.
Το θέμα του είναι η εγγύτητα, η διαφορά, η συνάφεια και η συγκόλληση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ Τ.85 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2025 // 100 ΧΡΟΝΙΑ

"Επιτάφιος - Ρωμιοσύνη", Ρίτσος - Θεοδωράκης. Ποίηση μελοποιημένη, ποίηση κυρίως τραγουδισμένη, που έγινε κτήμα, τραγουδήθηκε και τραγουδιέται από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Πρόκειται για δύο έργα τα οποία έχουν μια αδιαμφισβήτητη αναγνωρισιμότητα στο ευρύ κοινό και μια αυτόνομη καλλιτεχνική πορεία η οποία μετράει πολλές δεκαετίες από τη δημιουργία τους μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τις μελοποιήσεις που περικλείουν με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την πορεία του ποιητικού-πολιτικού τραγουδιού τη δεκαετία του '60 στην Ελλάδα.
Το παρόν βιβλίο αναδεικνύει σε βάθος τη διαδρομή που ακολούθησε η πρόσληψη των εν λόγω μελοποιήσεων μέσα από μια πολύπλευρη παρουσίαση-ανάλυση του νέου καλλιτεχνικού προϊόντος που προκύπτει από τη συνάντηση της μουσικής με την ποίηση, του τραγουδιού, το οποίο αποτελεί όχι μόνο ένα λογοτεχνικό δημιούργημα, αλλά και ένα φαινόμενο με κοινωνιολογικές, πολιτιστικές και οικονομικές-αγοραστικές διαστάσεις. Μέσα από μια πολυετή έρευνα του αρχείου του συνθέτη, εφημερίδων της εποχής, μελετών και ηχητικών ντοκουμέντων, έρχονται στο φως αδημοσίευτα στοιχεία και αναμοχλεύονται με νέα ματιά παλιά, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται όλες οι πτυχές της μεγάλης πολιτιστικής επανάστασης του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το συχνά επαναλαμβανόμενο Εγώ του Jose Antonio Ramos Sucre όπως έχει ειπωθεί, είναι ένα Εγώ διστακτικό και επιφυλακτικό, μέσα στη μεγαλοπρέπειά του και την πολλαπλότητα που παράγει σε σχέση με το εκάστοτε ποιητικό υποκείμενο. Ένα Εγώ που χύνεται ο μυστικός ψυθυρισμός στις κατακόμβες, η άυπνη μνήμη της πέτρας, το χνάρι στις ομιλίες των λαβυρίνθων, οι στεναγμοί που δεν καταγράφηκαν από την επίσημη Ιστορία, οι εκστατικές εμπνεύσεις των αρχαίων ραψωδών, η αύρα της παραστρατισμένης αγιότητας. Ένα Εγώ αστραπή, μια σπίθα ανάφλεξης από την εμπύρετη έκσταση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο του Νίκου Δρόσου μας υπενθυμίζει ότι η μουσική έχει την δύναμη να αγγίξει την καρδιά και την ψυχή, όταν τη δούμε με τα μάτια της κατανόησης και της ευαισθησίας.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει ότι ακόμη και οι θρυλικές αυτές μορφές, όπως ο Καζαντζίδης και ο Γεραμάνης, είχαν την ανθρώπινη πλευρά τους.
Παρά τις προσωπικές τους δυσκολίες, την ευαισθησία και τις αδυναμίες τους, ήταν το ταλέντο και η αφοσίωση στον σκοπό τους, που τους έκαναν ξεχωριστούς.
Το πάθος τους για την τέχνη και τον πολιτισμό δεν ήταν απλώς μια επαγγελματική πορεία. Ήταν μια εσωτερική αναγκαιότητα, ένα καθήκον να υπηρετήσουν και να αναδείξουν τις αλήθειες και τα συναισθήματα της κοινωνίας. (Από τον πρόλογο του Χρήστου Γ. Γεωργιάδη)

Κοιτούσε σπάνια τον εαυτό του στον καθρέφτη. Σε κάτι μονάχα μικρά καθρεφτάκια κοιτούσε αναγκαστικά όταν ξυριζόταν στον στρατό. Στην άλλη του ζωή είχε πάντα γένια. Όλοι τού έλεγαν πως ήταν φτυστός ο Θάνος Μικρούτσικος και αυτός από εγωισμό έλεγε πως εκείνος ήταν ολόιδιος με αυτόν. Ήταν πια τριάντα χρόνων. Στέλεχος σε μια ανερχόμενη επιχείρηση λιανικής και ήταν υπεύθυνος αγορών. Ό,τι αγόραζε γινότανε ανάρπαστο. Είχε καλό «πρόσωπο» στην αγορά. Όλοι τον σέβονταν, προμηθευτές και ανταγωνιστές. Άκου πρόσωπο στην αγορά!, εκείνος που δεν θυμόταν το δικό του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο λόγος για τον οποίο έγινα συγγραφέας είναι τα ψηλά τακούνια που πάντοτε φορώ, και την ισορροπία πάνω τους καθώς και τη μύηση στην «ιδέα» τους μου τη δίδαξε η θεία μου η Σοφία, μία από τις μεγαλύτερες αδελφές της μητέρας μου. Το βράδυ που γλίστρησα εξαιτίας τους, πατώντας ένα γαρύφαλλο σε σκυλάδικο της Λάρισας, και γκρεμίστηκα από τα ανεμοδαρμένα τους ύψη έπαθα διάστρεμμα και έτσι αναγκάστηκα να παραμείνω ολόκληρο εικοσάλεπτο οκλαδόν στο δάπεδο της πίστας, ανάμεσα σε ζαλισμένους πότες, σπασμένα πιάτα και λιμνούλες από χυμένες σαμπάνιες. Στο διάστημα που μεσολάβησε, μέχρι να σηκωθώ, κατάλαβα πως η ζωή, από την αρχή ως το φινάλε, είναι ένας ανυποχώρητος αγώνας σε ρινγκ. Μπες βγες, από μικρή, σε αυτά που οι άλλοι λένε κωλάδικα και εγώ λιμάνια, τον διακαή μου πόθο τον έφτιαξα και τον υπηρέτησα. Πενθώ εκείνους οι οποίοι καταδέχονται να ηττηθούν από τη μετριότητα και από ολοένα μικρότερα πράγματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Δημήτρης Χριστοδούλου ανήκει στην κατηγορία των ποιητών που έκαμαν το βίωμα της πολεμικής αρετής αρετή της ποίησής τους.
Από παιδί στη σκληρή βιοπάλη πολλά έζησε κι έμαθε. Σε εκείνη την ανελέητη εποχή με τη δικτατορία του Μεταξά, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και την επτάχρονη δικτατορία. Συμπορεύτηκε με τη γενιά του, πού 'δωσε βροντερό το «παρών». Χτυπήθηκε κι αντιστάθηκε ματώνοντας στον πόλεμο του '40, στην Κατοχή και στον ελληνοελληνικό σκοτωμό. Με τον επακολουθήσαντα «δίχως μάτια ελέους» διωγμό των ηττημένων.
Ένα μεγαλειώδες κι εφιαλτικό πανόραμα (στοιχεία του τραγικού), που μεταποιήθηκε στα χέρια του σε ποίηση πυρετική και σφύζουσα εμπειρίες .Όπως έκανε κι ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Θανάσης Κωσταβάρας, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Κλείτος Κύρου. Και άλλοι, βέβαια, κατάδηλες περιπτώσεις ποιητών της «γενιάς του '50» που στάθηκε η κατ' εξοχήν γενιά του αίματος.
Ποιητής με αφοσίωση και ορμητικό, φιλέκδικο, πάθος κάποτε να ανυψώνεται σε αμνησίκακο λόγο, (με τριάντα ποιητικές συλλογές), ο Χριστοδούλου κατέστησε το διαυγές πολιτικό φρόνημα της αφιλόκερδης γενιάς του ήθος ποιητικό· στο πιο βαθύ ανθρωπιστικό του περιεχόμενο. Ένα ήθος που έφθασε, με γνώση και μεράκι του τεχνίτη ποιητή, να μετακενώσει στο ελληνικό τραγούδι· με τραγούδια ποιητικού διακόσμου διαχρονικά μες στην πλησμονή δεκαετιών, να ζουν στη μνήμη των Ελλήνων.
Το έργο του, όπως ανασυγκροτήθηκε στην Επιλογή, των ποιημάτων που έκανα κι εξέδωσε ο Μετρονόμος, σαν πλατύ ποτάμι παφλάζει έμπνευση πηγαία μιας άγρυπνης συνείδησης. Και στηλιτεύοντας αδιάκοπα την εξακολουθητική έκπτωση αξιών αποκαλύπτει την υποκριτική ηθική· αυτήν «την αληθινή κίρκη της ανθρωπότητας»! Για να θυμηθούμε τον αρχάγγελο της μεταξίωσης όλων των αξιών, Φρειδερίκο Νίτσε! [...] (Ηλίας Γκρης, από τον πρόλογο της έκδοσης)

ΚΟΡΜΙ ΑΦΟΡΕΤΟ

Κι έμπαινε ένα φως ισχνό
από το σκοροφαγωμένο στόρι
χτυπούσε τα πόδια μου
σήμαντρο άλλης εποχής
μα τ' αγνοούσα

Δε με ένοιαζε πια το φως
μήτε ο χρόνος
αφού μες στο δωμάτιο
μόνο το σώμα άφηνα.
[Από την έκδοση]

Η έκδοση συγκεντρώνει δεκαέξι μελέτες που καλύπτουν το σύνολο του έργου του Θάνου Μικρούτσικου. Τα κεφάλαια κινούνται πάνω σε τρεις κύριους άξονες: κοινωνία - ποίηση - μουσική, και εστιάζουν αντίστοιχα στις κοινωνικο-πολιτικές και ιστορικές αλληλεπιδράσεις του δημιουργού, τη σχέση του με τον ποιητικό λόγο, και τα ποικίλα μουσικά είδη στα οποία αυτός δραστηριοποιήθηκε με πυξίδα την ανανέωση της μουσικής φόρμας. Έμπειροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και διακεκριμένοι μελετητές της ελληνικής μουσικής υπογράφουν κείμενα που διαπνέονται από αγάπη, για το έργο του Θάνου Μικρούτσικου, χωρίς όμως να χάνουν την επιστημονική και κριτική οπτική τους. Κοινό εύρημα όλων των κεφαλαίων, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του βιβλίου, είναι η αέναη προσπάθεια του συνθέτη να υπερβεί τις καθιερωμένες μορφές και τους παγιωμένους τρόπους, κυνηγώντας την αισθητική και πολιτική ουτοπία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μαρία Παπαγιάννη
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ηρακλής Οικονόμου
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης των τελευταίων 50 χρόνων
Γιάννης Μηλιάς
Για τον Θάνο Μικρούτσικο
Δημήτρης Κουτσούμπας
Ο Θάνος Μικρούτσικος και η αισθητική της αντίστασης
Μανώλης Δαφέρμος
Τραγουδώντας το μέλλον που δεν γίναμε ακόμα
Ανδρέας Μαράτος
ΠΟΙΗΣΗ
Θάνος Μικρούτσικος - Ποίηση και μουσική
Τιτίκα Δημητρούλια
Ο γαλλόφωνος Μικρούτσικος
Μάκης Γκαρτζόπουλος
Ο Νίκος Καββαδίαςτου Θάνου Μικρούτσικου
Μιχάλης Γελασάκης
Οι μελοποιήσεις του Θάνου Μικρούτσικου ως μια τέταρτη διάσταση στο σώμα
Θανάσης Χουλιάρας
"Καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι";
Άλκης Αλκαίος και Θάνος Μικρούτσικος
Μαρία Γεωργιάδου
Μάνος Ελευθερίου, Κώστας Τριπολίτης, Οδυσσέας Ιωάννου - Τρεις στιχουργικές γενιές στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου
Σπύρος Αραβανής
Εικόνες και διαστάσεις ενός μουσικού μεγα-κόσμου
Γιώργος Χαρωνίτης
Ο κλασικός Θάνος Μικρούτσικος
Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
Αναζητώντας τη μουσική απελευθέρωση
Γιώργος Β. Μονεμβασίτης
Ο Θάνος Μικρούτσικος και η ποιητική της ελευθερίας
Αλεξάνδρα Μικρούτσικου
Η συμβολή του Θάνου Μικρούτσικου στην προώθηση της τζαζ στην Ελλάδα
Φώντας Τρούσας
Ο Μικρούτσικος του θεάτρου
Ηρακλής Οικονόμου
Οι συγγραφείς