alt

Για τον τόμο με πρωτότυπα έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη σε μια συνομιλία τους με ποιήματα του Αντώνη Φωστιέρη και τίτλο «Ζωγραφική συνομιλία με την ποίηση» (εκδ. Καστανιώτη).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Η ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη ανήκει στις κειμενικές περιοχές που προσκαλούν σε ποικίλες δημιουργικές επισκέψεις, τόσο από την πλευρά της ευρύτερης κοινότητας των αναγνωστών όσο και στο πλαίσιο των ισχυόντων μέσα στο ευρύ πεδίο της πολιτισμικής παραγωγής. Από τη δεύτερη αυτή περίπτωση προέρχεται η σύνθεση της έκδοσης υπό τον τίτλο Ζωγραφική συνομιλία με την ποίηση ως τόπος συνάντησης δύο αγωγών αισθητικής και σημαινομένων, όπως αυτοί οι αγωγοί αντιστοιχούν στον δημιουργικό λόγο του Αντώνη Φωστιέρη και στον εικαστικό κώδικα του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Το υλικό της έκδοσης αποτελεί επιλογή δεκαεπτά ποιημάτων από τις συλλογές: Σκοτεινός Έρωτας (1977), Το θα και το να του θανάτου (1987), Η σκέψη ανήκει στο πένθος (1996), Πολύτιμη Λήθη (2003), Τοπία του Τίποτα (2013).

Εδώ εντοπίζουμε θεματικά μοτίβα, όπως είναι το φορτίο του ατομικού χωροχρόνου, η παραπληρωματική σχέση μνήμης και φαντασίας ως σημαντικών σταθερών στο περιεχόμενο του εσωτερικού ανθρώπου, ο μύθος και η πραγματικότητα, ο έρως...

Τα ποιήματα αυτά στη συγχρονική συσχέτισή τους είναι δυνατόν να εκτιμηθούν ως τοπία ενός νέου, πρωτότυπου κειμενικού κόσμου μέσα στο ποιητικό σύμπαν του Αντώνη Φωστιέρη, όπως αυτό το σύμπαν άρχισε να δημιουργείται με τη συλλογή Το Μεγάλο Ταξίδι (1971) και με ενδιαφέροντα στάδια ανάπτυξης τις συλλογές Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι (1973), Ποίηση μες στην ποίηση (1977), Ο διάβολος τραγούδησε σωστά (1981), σε συνδυασμό με το σύνολο των κειμένων στις συλλογές, από τις οποίες προέρχονται τα ποιήματα της ανά χείρας έκδοσης. Εδώ εντοπίζουμε θεματικά μοτίβα, όπως είναι το φορτίο του ατομικού χωροχρόνου, η παραπληρωματική σχέση μνήμης και φαντασίας ως σημαντικών σταθερών στο περιεχόμενο του εσωτερικού ανθρώπου, ο μύθος και η πραγματικότητα, ο έρως, η ύλη και το άυλο, η φθορά, η αθανασία, η αιωνιότητα, το σώμα, οι βιωματικές συντεταγμένες για τη συνάντηση του εσωτερικού ανθρώπου με τη φύση.

Όσοι ακολουθούμε συστηματικά τον Αντώνη Φωστιέρη στη δημιουργική πορεία του έχουμε ήδη αναγνωρίσει τα μοτίβα αυτά κατά την ευρηματική διαχείριση ζητημάτων που προσδιορίζουν τη θεματική οργάνωση των (μέχρι τώρα) ποιητικών συλλογών του, όπως είναι η μετεξέλιξη της εξωτερικής πραγματικότητας σε ένα σύστημα εσωτερικών τοπίων, η συσχέτιση ανάμεσα στο λεκτό και στο άλεκτο ή ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο, η τέχνη του λόγου ως χώρου σύνθεσης εσωτερικών τοπίων γύρω από έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο εννοιών και συναισθημάτων, η διαρκής αμφίδρομη σχέση ζωής και θανάτου, η μνήμη με όσα έχει αποθησαυρίσει στη βαθιά αν και με ρωγμές δεξαμενή της και η λήθη με το φορτίο που έχει διασώσει στις δυσπρόσιτες αλλά και υπό όρους προσπελάσιμες περιοχές της, οι ποικίλες διαπροσωπικές σχέσεις, η φύση και η μεταφυσική, ο εσωτερικός άνθρωπος και το κοινωνικό προσωπείο του, ο χώρος και ο χρόνος, οι αισθήσεις και η διόραση.

«Αυτός ο βράχος με το αλάτι του / δεν είναι τόπος. Χρόνος σου είναι». Αντώνης Φωστιέρης

Με αυτές τις προϋποθέσεις, και με τη συνδρομή μηχανισμών και φαινομένων που προσδιορίζουν την υφολογική οργάνωση των ποιημάτων του Αντώνη Φωστιέρη, όπως είναι η συχνά απροσδόκητη εκδοχή της μεταφοράς, η αφοριστική διατύπωση, η μεταγλωσσικότητα (αυτοαναφορικότητα της δημιουργικής γραφής, αξιοποίηση γλωσσικών στοιχείων ως υλικού δομής ποιημάτων ανεξάρτητα από την κοινή χρήση της γλώσσας ως οχήματος διεκπεραίωσης σημαινομένων), συναντούμε στην προ οφθαλμών έκδοση γραμματικές εικόνες με ποικίλη θεματική και με υψηλή αισθητική, π.χ.: «Στολισμούς φυλλωμάτων, βλαστάρια, χυμούς / Τα βοσκάει ανεμπόδιστα ο χρόνος», «Στο δροσερό σαλόνι σας θροΐζει ένα δάσος. / Κορμοί ορεσίβιοι / Έπιπλα τώρα οικόσιτα / Που κάθε τόσο οι ρόζοι τους / Στάζουνε κόμπους από ιδρώτα αν θυμηθούν / Τον υλοτόμο», «Απόλυτη παραβολή / Στο βάζο / Η τουλίπα. / Πρωί πρωί ανοίγοντας τα πέταλά της όλα / Κι ώς το σούρουπο / Που μ’ απαλές κινήσεις τα μαζεύει / […] / Την άλλη την παράλλη / Τα ίδια: / […] / Μια εύληπτη παραβολή ένα κήρυγμα / Ισόβιας ανανέωσης […] / Γι’ αυτό μού ήρθε ξαφνικό / Καθώς την έβδομη / Ούτε λουλούδι ούτε μπουμπούκι / Αλλά τα πέταλα / Ριγμένα ξέπνοα στο τραπέζι», «Απ’ την αυλή / Ακούω το γάβγισμα / Του λύκου. / Στα μαλακά του καναπέ / Την τίγρη / Γουργουρίζοντας. / Κι όπως βραδιάζει γρήγορα / Σαύρες κροκόδειλοι / Ώς το ταβάνι αναρριχώνται / Σαμιαμίδια», «Ακούω τη θάλασσα. […] / Ορχήστρα εγχόρδων και πνευστών να υψώνεται / Κι από μακριά ο αντίλαλος κρουστών / Πάνω στα βράχια», «Αυτός ο βράχος με το αλάτι του / δεν είναι τόπος. Χρόνος σου είναι», «Σπαράζει ο κόσμος μες στου ήλιου τη θηλιά / […] / Ανοίγει η νύχτα την αστέρινη κοιλιά / Χιλιάδες φόβοι τη φωνάζουνε μητέρα».

Επίσης: «Ο χρόνος η βαθιά στοά το διαμπερές μου τραύμα / Ζωή το φίδι που άγρυπνο δαγκώνει την ουρά του», «παρόν / Σημαίνει απλώς το παρελθόν του μέλλοντος. Ή, πιο σωστά, το μέλλον ενός άλλου παρελθόντος».

Ή ακόμα: «Το ποίημα ένας θόρυβος μια σφήκα στο κεφάλι μου», «Πώς σπαταλήσαμε τη λίγη αιωνιότητα που μας αναλογεί / Χαμένοι σε μιαν έρημο από λέξεις», «Μια λέξη μόνο δεν γνωρίζω: Επέκεινα. / Τι πιο επέκεινα να υπάρξει δηλαδή / Από ’να τόσο τρομερό / Αόρατο Τώρα;», «Ασώματα σαν άγγελοι τα πράγματα / Με τα εξαπτέρυγα των φθόγγων ίπτανται / Στων ονομάτων τους το μνήμα / Λιώνοντας».

alt
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945.
Από το 1963 μέχρι το 1968 σπουδάζει χαρακτική στην
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στην
συνέχεια ζωγραφική με υποτροφία του γερμανικού
κράτους στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του
Μονάχου (1970-1976).
Μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Α» την δεκαετία
του '60 και μέλος της εικαστικής ομάδας του περιοδικού
«Επιθεώρηση Τέχνης».
Από το 1977 μέχρι και το 1986 ζει και εργάζεται στο
Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι το 1992 ζει και εργάζεται
στις Βρυξέλλες. Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου
δίδαξε έως το 2012. Το 2013 εκλέγεται ομότιμος
καθηγητής.


Αυτές οι γραμματικές εικόνες, και όσες άλλες ομοειδείς, είναι φανερό ότι άνοιξαν διαύλους επικοινωνίας με τη ζωγραφική του Γιάννη Ψυχοπαίδη και οδήγησαν σε ένα εικαστικό ισοδύναμο απέναντι στην ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη. Άλλωστε, για να ακολουθήσω τον Γουόλτ Γουίτμαν (Walt Whitman, 1819-1892) στα Φύλλα Χλόης (ελληνική έκδοση: Κέδρος 2019, στη δημιουργική μετάφραση της Ελένης και της Κατερίνας Ηλιοπούλου), «αυτό που αποκαλούμε ποιήματα δεν είναι παρά εικόνες» (από την ενότητα «Τα Παιδιά του Αδάμ»).

Συναντούμε δεκαεπτά (ομοίως) συνθέσεις του Γιάννη Ψυχοπαίδη, στις οποίες ανιχνεύουμε τη δημιουργική ανάγνωση, την αποτύπωση, τον σχολιασμό, την επεξεργασία, τον συσχετισμό λεπτομερειών από τα ποιήματα του Αντώνη Φωστιέρη. Στην οργάνωση των συνθέσεων συμμετέχουν ερανισμένες λέξεις ή στίχοι, όπως αυτά τα κειμενικά αποσπάσματα «εγκιβωτισμένα» στο εικαστικό περιβάλλον ενισχύουν την έμφαση στα σημαινόμενα των αντιστοίχων ποιημάτων.

Ο αποδέκτης της έκδοσης, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με την κριτική και κυρίως τη συγκριτική πρόσληψη των έργων της τέχνης, θα αναγνωρίσει την αντίστιξη στους τρόπους, με τους οποίους αξιοποιούν τις διαδικασίες δημιουργικής παραγωγής ο Αντώνης Φωστιέρης και ο Γιάννης Ψυχοπαίδης. Προς αυτή την κατεύθυνση οδηγεί και το κείμενο του Ψυχοπαίδη που εισάγει στον διφυή κόσμο της έκδοσης, υπό τον τίτλο «Αντί-λαλο φως» σε συνδυασμό με τον υπότιτλο «Με τον τρόπο του Αντώνη Φωστιέρη». Αυτή η αντίστιξη παρακολουθεί τη διάταξη, την ένταση, το θεματικό περιβάλλον, τις συγκλήσεις και τις αντιθέσεις των σημαινομένων σε ό,τι αφορά τη σχέση παραλληλίας που αναπτύσσουν οι γραμματικές εικόνες και οι εικαστικές συνθέσεις μέσα στη συγχρονία της έκδοσης. Λέξεις και χρώματα συναποτελούν όχημα και δίαυλο για τη διέλευση της ουσίας των πραγμάτων, και περαιτέρω για την αποκάλυψη πληροφοριών που τεκμηριώνουν την ποιότητα ιδεών και συν-/αισθημάτων.

Λέξεις και χρώματα συναποτελούν όχημα και δίαυλο για τη διέλευση της ουσίας των πραγμάτων, και περαιτέρω για την αποκάλυψη πληροφοριών που τεκμηριώνουν την ποιότητα ιδεών και συν-/αισθημάτων.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η διαστρωμάτωση του σημασιολογικού βάθους στα ποιήματα του Αντώνη Φωστιέρη και η ανάπτυξη του χρωματικού φάσματος στις συνθέσεις του Γιάννη Ψυχοπαίδη φαίνεται να δηλώνουν ένα «προσχέδιο» εκλεκτικής συγγένειας που οδηγεί στη δομή του υλικού της έκδοσης ως παραδειγματική εφαρμογή για τους όρους της επικοινωνίας ανάμεσα στις εκφάνσεις της τέχνης με αντίληψη διαγνωσιακή (για να θυμηθούμε και πάλι τον Γιάννη Ξενάκη).

Με τον τρόπο αυτόν, μέσα στον σύνθετο κόσμο του βιβλίου βρίσκουμε μια ωραία ευκαιρία για μια ιδιωτική «ακρόαση» όσων μεταφέρει η ηχώ του κειμενικού χρόνου, όπως αυτός αποτυπώνεται στη διαδοχή των ποιημάτων του Αντώνη Φωστιέρη, και όσων εξομολογούμενος αποκαλύπτει ο χώρος, όπως αυτός αναπτύσσεται στη διαδοχή των εικαστικών συνθέσεων του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η προστιθεμένη αξία της έκδοσης.

* Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός βιβλίου.
Τελευταίο της βιβλίο, η μελέτη «Ο δημιουργικός λόγος του Γιώργου Χειμωνά» (εκδ. Παρατηρητής).


Αποσπάσματα από το βιβλίο

«Έξω παφλάζουνε τα χρώματα της μέρας / Σκέψεις αισθήματα χαράζουν το κενό. / Κι εσύ κλεισμένος κλειδωμένος έγκλειστος / Στους τέσσερις στίχους».
(Αντώνης Φωστιέρης, το ποίημα «Το κελί»)

«Τι μακρινό αεράκι απ’ το Αθέατο / Που όλο υπόσχεται / Κι όλο ευλογεί / Χαλκεύοντας / Το πιο γκροτέσκο αντίγραφο / Αυτού του κόσμου. / Γκροτέσκο αντίγραφο ενός κόσμου αληθινού / Που πύρωσε απ’ τη θέρμη των αισθήσεων / Κόρωσε / Και ξαφνικά / εξατμίστηκε / σε λέξεις».
(Αντώνης Φωστιέρης, από το ποίημα «Χρυσόσκονη αφθαρσίας»)

«Ανάμεσα στην ποίηση που ’ναι “το καταφύγιο που φθονούμε” και την ποίηση που ’ναι “μια παυσίπονη σταγόνα σε ωκεανό λύπης”, ο ποιητικός λόγος του Αντώνη Φωστιέρη μαρτυράει την “σύμπτυξη του στίλβοντος χρόνου σε αλφάβητο”, ένα ποιητικό ισοζύγιο εν σοφία ανάμεσα στον Κ. Καρυωτάκη και την Κ. Δημουλά.

Το στίλβον ποιητικό αλφάβητο του Φωστιέρη, διασχίζοντας την μνήμη της προσωπικής ιστορίας και την ιστορία της ποιητικής μνήμης, μεταμορφώνεται σε έναν –έμπλεο ελεγχόμενου πάθους και υπαρξιακών αποριών– αναστοχασμό πάνω στον Χρόνο. Ασκήσεις περισυλλογής και εξομολόγησης γύρω από το μυστικό μνημόσυνο της μνήμης και της πολύτιμης λήθης».
(Γιάννης Ψυχοπαίδης, από το εισαγωγικό κείμενο «Αντί-λαλο φως»)


altΖωγραφική συνομιλία με την ποίηση
Αντώνης Φωστιέρης
Γιάννης Ψυχοπαίδης
Καστανιώτης 2019
Σελ. 48, τιμή εκδότη €10,00

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΦΩΣΤΙΕΡΗ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Κωμωδίας εγκώμιον – Η σοβαρότητα του γέλιου», του Σάββα Πατσαλίδη (κριτική)

«Κωμωδίας εγκώμιον – Η σοβαρότητα του γέλιου», του Σάββα Πατσαλίδη (κριτική)

Για τη μελέτη «Κωμωδίας εγκώμιον - Η σοβαρότητα του γέλιου» του Σάββα Πατσαλίδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις University Studio Press, για το «παρεξηγημένο ανά τους αιώνες κωμικό στοιχείο».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

To σύγγραμμα του Σάββα Πατσαλίδη ...

«Παρασκήνια στην κορυφή του Ολύμπου – Μια αλληγορία σε δύο ραψωδίες», της Ζωής Σαμαρά (κριτική)

«Παρασκήνια στην κορυφή του Ολύμπου – Μια αλληγορία σε δύο ραψωδίες», της Ζωής Σαμαρά (κριτική)

Για το θεατρικό δοκίμιο «Παρασκήνια στην κορυφή του Ολύμπου, Μια αλληγορία σε δύο ραψωδίες», της Ζωής Σαμαρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις University studio press. 

Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

...

«Ο μακάβριος χορός» του Στίβεν Κινγκ (κριτική) – «Λοιπόν, γιατί μάς αρέσει να τρομάζουμε;»

«Ο μακάβριος χορός» του Στίβεν Κινγκ (κριτική) – «Λοιπόν, γιατί μάς αρέσει να τρομάζουμε;»

Για τη μελέτη του Στίβεν Κινγκ [Stephen King] «Ο μακάβριος χορός – Η ανατομία του τρόμου» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κλειδάριθμος).

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν τον Κινγκ τον καλύτερο/μεγαλύτερο/σπουδαιότερο κλπ. εν ζωή συ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ήλια Μπούρα: «Ό,τι ειπώνεται έχει ήδη ειπωθεί και θα ξαναειπωθεί με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις»

Ήλια Μπούρα: «Ό,τι ειπώνεται έχει ήδη ειπωθεί και θα ξαναειπωθεί με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις»

Η Ήλια Μπούρα μας συστήθηκε πρόσφατα με την ποιητική της συλλογή «Εύκρατη ζώνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. «Ένας νέος ποιητής δεν φέρνει τίποτα καινούργιο εκτός από τη βιωματική χρήση των λέξεων που υπάρχουν στη γλώσσα μας τόσες χιλιάδες χρόνια», σημειώνει, μεταξύ άλλων.

...
«Mαρία Skłodowska Κιουρί» του Θέμη Μουμουλίδη, στο Σύγχρονο Θέατρο (κριτική)

«Mαρία Skłodowska Κιουρί» του Θέμη Μουμουλίδη, στο Σύγχρονο Θέατρο (κριτική)

Η παράσταση «Mαρία Skłodowska Κιουρί» παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

H παράσταση «Mαρία Skłodowska Κιουρί» που ανεβάζει στο Σύγχρονο Θέατ...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ξεπέρασε τον Θερβάντες

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ξεπέρασε τον Θερβάντες

Σύμφωνα με έρευνα, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες [Gabriel García Márquez} είναι ο πιο μεταφρασμένος συγγραφέας ισπανόφωνης λογοτεχνίας των τελευταίων είκοσι ετών, εκθρονίζοντας από την πρώτη θέση τον Θερβάντες [Miguel de Cervantes], δημιουργό του «Δον Κιχώτη».

Επιμέλεια: Boo...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση μέρους διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων του Χαρούκι Μουρακάμι [Haruki Murakami] «Σε πρώτο ενικό» (μτφρ. Βασίλης Κιμούλης), η οποία θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

With the ...

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Η νοσταλγία κι εγώ», που θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από τις εκδόσεις Αρμός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

— Αναρωτιέμαι τι νοσταλγείς;
— …
— Νοσταλγείς κάτι που συνέβη ή κάτι πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Σε ανάρτησή του στο Goodreads, με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας της ιστοσελίδας, ο Στίβεν Κινγκ ξεχώρισε δέκα αγαπημένα του βιβλία. Τα έργα του συγγραφέα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Σήμερα, 24 Φεβρουαρίου 2023, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Η ελληνική βιβλιογραφία αναπόφευκτα εμπλουτίστηκε από μελέτες και συλλογικούς τόμους, βιβλία στα οποία οι συγγραφείς των κειμένων επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις και ερμηνείες σε γεγονότα και εξελίξε...

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Η Αμερικανίδα πεζογράφος Κάρσον ΜακΚάλερς [Carson McCullers] είναι μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λογοτεχνικού «southern gothic». Τα μυθιστορήματά της εκτυλίσσονται στον αμερικανικό Νότο και παρουσιάζουν μοναχικούς, εκκεντρικούς χαρακτήρες που πασχίζουν να συνυπάρξουν με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ