alt

Για το δραματικό ποίημα του Ρίχαρντ Βάγκνερ Τριστάνος και Ιζόλδη (μετάφραση-εισαγωγή Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Ίκαρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το πολυαναμενόμενο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ του Μπάιροϊτ (25 Ιουλίου - 28 Αυγούστου) προσφέρει μια ωραία ευκαιρία για να επιστρέψουμε (και πάλι) σε παλιότερα βιβλία μας. Αυτή τη φορά πρόκειται για την υπέροχη, δίγλωσση έκδοση του εκτενούς δραματικού ποιήματος του Ρίχαρντ Βάγκνερ (1813-1883) Τριστάνος και Ιζόλδη που αποτέλεσε το κειμενικό υλικό για τη σύνθεση (1857-1859) του ομότιτλου μουσικού δράματος (παγκόσμια πρώτη 10 Ιουνίου 1864, στο Εθνικό Θέατρο της Βαυαρίας στο Μόναχο).

Για όσους παρακολουθούμε συστηματικά την κινητικότητα και την επικοινωνία των γλωσσών, η έκδοση αποδίδει με τον παραστατικότερο τρόπο την αντιστικτική σχέση ανάμεσα στη γερμανική/πρωτότυπη γλώσσα του ποιητικού κειμένου και στη δημιουργική μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη (η οποία σε μια πρώτη μορφή αξιοποιήθηκε στους υπέρτιτλους κατά την παρουσίαση και σε εκδοχή κοντσερτάντε του μουσικού δράματος Τριστάνος και Ιζόλδη στο Μέγαρο Μουσικής το 1995).

Η έκδοση του πρωτότυπου κειμένου και της μετάφρασης ενισχύεται αφενός με κείμενα του Ίσαρη υπό τους τίτλους «Θάνατος από αγάπη και αγάπη πέρα από το θάνατο» και «Ο μύθος του Τριστάνου και της Ιζόλδης», και αφετέρου με τη μελέτη του σημαντικού βαγκνεριστή Ντίτερ Μπόρχμαγερ (Dieter Borchmeyer, γενν. 1941) υπό τον τίτλο Ένας κόσμος σε θνήσκον φως (Ο Τριστάνος και ο μύθος της νύχτας), σε μετάφραση πάντα του Ίσαρη, η οποία αναγνωρίζεται ως βασικό στοιχείο προστιθεμένης αξίας της έκδοσης. Η έκδοση συμπληρώνεται με χρονολόγιο της ευρείας περιόδου όπου εντάσσεται η σύνθεση του μουσικού δράματος (κειμένου και μουσικής), καθώς και με σχετική ενδεικτική βιβλιογραφία, ενώ εντυπωσιακή είναι η εικονογράφηση της έκδοσης ως εικαστικός σχολιασμός και πραγματολογική τεκμηρίωση.

Η ιρλανδή πριγκήπισσα Ιζόλδη ταξιδεύοντας προς την Κορνουάλη επιθυμεί να εκδικηθεί τον επιφανή ιππότη Τριστάνο για τον θάνατο σε μονομαχία του αρραβωνιαστικού της αλλά τελικά τον ερωτεύεται παράφορα...

Εκτός από τα αυτονόητα, δηλαδή λεπτομέρειες για το εδώ-και-τώρα του ποιητικού κειμένου που αφορούν τον κοινό βίο και θάνατο του Τριστάνου και της Ιζόλδης, όπως (σε επιγραμματική διατύπωση): η ιρλανδή πριγκήπισσα Ιζόλδη ταξιδεύοντας προς την Κορνουάλη επιθυμεί να εκδικηθεί τον επιφανή ιππότη Τριστάνο για τον θάνατο σε μονομαχία του αρραβωνιαστικού της αλλά τελικά τον ερωτεύεται παράφορα, ο Τριστάνος συνοδεύει την Ιζόλδη στον βασιλιά Μάρκο προκειμένου να τη νυμφευθεί αλλά τον προδίδει για τη δική του αγάπη προς αυτήν, ο Τριστάνος μονομαχεί με τον φίλο του Μέλοτ για την αγάπη της Ιζόλδης και τραυματίζεται θανάσιμα, ο βασιλιάς Μάρκος δηλώνει τη φιλία του για τον θνήσκοντα Τριστάνο, η Ιζόλδη πέφτει νεκρή επάνω στο νεκρό σώμα του Τριστάνου αφού θρηνήσει για την αγάπη που οδηγεί και τους δύο στον θάνατο.

Εκτός λοιπόν από τα αυτονόητα, η ανάγνωση στην επιφάνεια αλλά και κάτω από τις γραμμές του ποιητικού κειμένου παράλληλα με τα συναγόμενα από τον συνδυασμό των παρακειμένων που το πλαισιώνουν, προσφέρει ποικίλες πληροφορίες γενικού όσο και ειδικότερου ενδιαφέροντος, όπως:

Οι πολιτικο-οικονομικές σκοπιμότητες κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα στο τρίγωνο της βορειοδυτικής Ευρώπης που σχηματίζουν η Ιρλανδία, η αγγλική Κορνουάλη και η γαλλική Βρετάνη, ως ιστορική βάση του ποιητικού κειμένου.

Το ποιητικό κείμενο ως πεδίο σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων χωρίς καμιά συνδιαλλαγή, όπως είναι αφενός ο κόσμος της ημέρας και της ιπποτικής ηθικής και αφετέρου ο κόσμος της «ιερής νύχτας» και του επέκεινα της αντικειμενικής πραγματικότητας.

Το ποιητικό κείμενο ως έκφραση του ώριμου ρομαντισμού, μάλλον η κατάληξη όλων των ρομαντισμών (κατά τον Ρίχαρντ Στράους) ή η συνισταμένη κάθε σκέψης και κάθε αισθήματος του ρομαντισμού (κατά τον Τόμας Μαν).

Το ποιητικό κείμενο ως περιοχή αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Ρομαντισμό (με τον μύθο της νύχτας) και στον Διαφωτισμό (με το άπλετο φως της συνετής σκέψης της ημέρας).

Η βαθιά διαστρωμάτωση στην καταγωγή του ποιητικού κειμένου (με το προϋποτιθέμενο γνωστικό φορτίο αλλά και το ευρύτερο πολιτισμικό περιβάλλον του Βάγκνερ), στην οποία (καταγωγή) ανήκουν η μυθολογία των κελτών και το Έπος του Τριστάνου και της Ιζόλδης του Γερμανού ποιητή του 13ου αιώνα Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ, ο ισπανικός μυστικισμός, το ιταλικό Νέο Ύφος (Dolce stil novo, 13ος αιώνας) και η παράδοση του Πετράρχη (1304-1374), ο Φρίντριχ Λέοπολντ Νοβάλις (1772-1801) και η ποιητική συλλογή του Ύμνοι στη νύχτα, ο Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1832), ο Άρτουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) και η πραγματεία του Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση, επίσης: το Συμπόσιον του Πλάτωνος, η δομή της αρχαίας τραγωδίας (κυρίως ο τρόπος με τον οποίον τα κεντρικά πρόσωπα απευθύνονται στον χορό), αλλά και ο Εμπεδοκλής (η ιδέα της αιώνιας ενότητας, κατά τον Φρίντριχ Νίτσε).

altΣτον ορίζοντα της σημασιολογικής και αισθητικής ατμόσφαιρας του ποιητικού κειμένου εντοπίζουμε ακόμα την Assunta (Η Ανάληψη της Θεοτόκου) του Τιτσιάνο (1488/1490-1576) και τη Madonna SixtinaMadonna από την Capella Sixtina στο Βατικανό) του Ραφαήλ (1483-1520).

Όλα αυτά τα δεδομένα συνθέτουν ένα ευρύ πεδίο στήριξης για την ανάπτυξη εννοιών, τις οποίες παρουσιάζεται να πραγματεύεται ο Βάγκνερ κατά τη θεματική οργάνωση του ποιητικού κειμένου του με άξονα το ζεύγος Τριστάνος-Ιζόλδη, σε σχέση με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες και τις παράπλευρες ιστορίες τους, ως υλικό μιας πινακοθήκης προσωπογραφιών που αποτυπώνει διαπροσωπικές σχέσεις ιδιαίτερης έντασης με τα συνακόλουθα εσωτερικά τοπία, όπου εντάσσονται καλά φυλαγμένα μυστικά που δεν επιτρέπεται να βγουν στο φως. Στο πλαίσιο αυτό κυριαρχεί το διφυές σχήμα έρως/αγάπη-θάνατος, σε συνάρτηση προς τις έννοιες: εκδίκηση, προδοσία, απιστία, φθόνος, ζήλια, πάθος και πόθος, φιλία, συμπόνοια.

Μέσα στο σύνθετο αυτό σημασιολογικό περιβάλλον, ο έρως αναγνωρίζεται ως υπέρτατο αγαθό που υπερβαίνει όλες τις κοινωνικές δεσμεύσεις και συμβάσεις. Πρόκειται για την αποθέωση του απόλυτου έρωτα που αντιπροσωπεύει την κατάργηση των ατομικών ανθρώπινων ορίων και λειτουργεί ως ένωση του ατόμου με το σύμπαν.

Μέσα στο σύνθετο αυτό σημασιολογικό περιβάλλον, ο έρως αναγνωρίζεται ως υπέρτατο αγαθό που υπερβαίνει όλες τις κοινωνικές δεσμεύσεις και συμβάσεις. Πρόκειται για την αποθέωση του απόλυτου έρωτα που αντιπροσωπεύει την κατάργηση των ατομικών ανθρώπινων ορίων και λειτουργεί ως ένωση του ατόμου με το σύμπαν.

Η μετάφραση ως ευρηματική ανάπλαση του ποιητικού κειμένου Τριστάνος και Ιζόλδη αποδίδει πρωτίστως την ιδιαίτερη ευαισθησία του Ίσαρη απέναντι στην αισθητική και στα σημαινόμενα του πρωτοτύπου, πράγμα άλλωστε που προσδιορίζει το σύνολο της μεταφραστικής του δραστηριότητας, και ειδικότερα όταν η μετάφραση λειτουργεί ως ασφαλής δίαυλος για την ανάπτυξη δημιουργικού διαλόγου ανάμεσα στην τέχνη του λόγου και στην τέχνη των ήχων. Ας θυμηθούμε π.χ. τη μετάφραση (εκδ. Άγρωστις) των είκοσι τεσσάρων δραματικών ποιημάτων του φιλέλληνα Βίλχελμ Μίλλερ (1794-1827) στη συλλογή με τον τίτλο Χειμωνιάτικο ταξίδι, τα οποία συνδυάστηκαν με τη μουσική του Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) στον ομότιτλο κύκλο των είκοσι τεσσάρων τραγουδιών (Lieder). Η μετάφραση αυτή αξιοποιήθηκε στους υπέρτιτλους, σε σχετική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής το 2014.

Στην περίπτωση του δραματικού ποιήματος Τριστάνος και Ιζόλδη, ο Ίσαρης μεταφέρει στα καθ’ ημάς την αισθητική και τον ρυθμό του κειμένου του Βάγκνερ που αποδίδει παραστατικά την πορεία του εσωτερικού ανθρώπου, όπως αυτός κωδικοποιείται στη μορφή του ζεύγους Τριστάνος-Ιζόλδη, κάτω από το βάρος οδυνηρών γεγονότων του προσωπικού βίου και ανάμεσα στις διελκυστίνδες της εξωτερικής, αντικειμενικής πραγματικότητας, καθώς οδεύει προς την υπέρβαση όλων των ανθρώπινων ορίων. Στο πλαίσιο αυτό, η σχέση του Τριστάνου και της Ιζόλδης είναι παραπληρωματική σε ένα επίπεδο όχι απλώς ανθρώπινο, αλλά γνωσιολογικό και κατ’ επέκταση οντολογικό. Η σύμπτωση ή ταύτιση των δύο παραπληρωματικών χαρακτήρων μέσα στο τοπίο του θανάτου επιτρέπει να αναγνωρίσουμε την αναγωγή τους σε μια αρχετυπική μονάδα. Το ζεύγος των χαρακτήρων δεν σημαίνει διχασμό και διάσπαση αυτής της αρχετυπικής μονάδας, αλλά αντιθέτως αποτελεί ανάλυση δύο αντίρροπων δυνάμεων, οι οποίες την συνθέτουν. (Με αυτή την ευκαιρία, ας αναζητήσουμε π.χ. ζεύγη χαρακτήρων ομόλογης δυναμικής και αισθητικής στα λογοτεχνικά κείμενα του Γιώργου Χειμωνά)

Η σύγχρονη δημιουργική ανάγνωση καθιστά σαφές ότι τα σημαινόμενα του ποιητικού κειμένου του Βάγκνερ παραβιάζουν τη συγχρονική διάσταση της ατμόσφαιρας του γερμανικού ρομαντισμού με την ορμή και τη θύελλα (Sturm und Drang) που αυτά τα σημαινόμενα προβάλλουν, και αναγνωρίζονται ως «συναισθηματικοί οδοδείκτες» διαχρονικής ισχύος για τις υπαρξιακές διαδρομές του εσωτερικού ανθρώπου. Δανείζομαι τον όρο «συναισθηματικοί οδοδείκτες» ακριβώς από τον Βάγκνερ, και με αυτή την ευκαιρία παραπέμπω και στον σημαντικό μουσικολόγο Καρλ Ντάλχαουζ (Carl Dahlhaus, 1928-1989) και στην πραγματεία του Τα μουσικά δράματα του Ρίχαρντ Βάγκνερ (μετάφραση στα ελληνικά: Θόδωρος Παρασκευόπουλος, εκδ. Αλεξάνδρεια 2010).

Ο οικείος, άμεσος, πλήρης συναισθήματος, παραστατικός, στοχαστικός λόγος του Ίσαρη με τον ιδιαίτερο ρυθμό και την υψηλή αισθητική αντιπροσωπεύει (και εδώ) έναν ιδεώδη συνομιλητή της σύνθετης γλώσσας του πρωτοτύπου, όπως αντιστοιχεί στην ισότιμη σχέση της γλώσσας του ποιητικού κειμένου με τη γλώσσα της εν προκειμένω μουσικής ως διφυές μέσον έκφρασης του δημιουργού κατά την αντίληψη του Βάγκνερ.

Η ταύτιση του απόλυτου έρωτα με τον θάνατο (θάνατος από τον απόλυτο έρωτα) που αποδίδει παραστατικά ο ταυτόχρονος θάνατος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, δηλώνει ακριβώς την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, και περαιτέρω τη μετάβαση του υποκειμενικού κόσμου σε μια διάσταση άυλων συνθηκών.

Ταυτόχρονα ο λόγος του Ίσαρη υπ’ αυτές τις συνθήκες λειτουργεί ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την αποτύπωση ενός σπαρακτικού υποκειμενικού/εσωτερικού κόσμου, ο οποίος δεσμεύεται από την προσωποποίηση του απόλυτου έρωτα και πορεύεται κάτω από τη διαρκή, διαβρωτική παρουσία του θανάτου μέχρι την τελική ταύτιση των δύο αυτών μεγεθών.

Η ταύτιση του απόλυτου έρωτα με τον θάνατο (θάνατος από τον απόλυτο έρωτα) που αποδίδει παραστατικά ο ταυτόχρονος θάνατος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, δηλώνει ακριβώς την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, και περαιτέρω τη μετάβαση του υποκειμενικού κόσμου σε μια διάσταση άυλων συνθηκών.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, ο σύγχρονος αποδέκτης των έργων του πολιτισμού που δεν (θέλει να) στηρίζεται κατ’ ανάγκην σε ανάλογο γνωστικό υλικό, έχει τη δυνατότητα αλλά και την άνεση να αναζητήσει στο ποιητικό κείμενο του Βάγκνερ ποικίλες ατραπούς για την προσέγγιση σημασιολογικών και αισθητικών πεδίων ενός εσωτερικού κόσμου, όπου η διάσταση των άυλων συνθηκών, όπως παραστατικά αποδίδεται με το μοτίβο του θανάτου, είναι η περιοχή του απόλυτου έρωτα ανεξάρτητα από καταστάσεις και συνθήκες της αντικειμενικής πραγματικότητας.

* Στην κεντρική φωτογραφία ο πίνακας του Edmund Leighton, Τριστάνος και Ιζόλδη (λάδι σε καμβά, 128.52 × 147.32 cm, 1902)

 

* Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός βιβλίου.
Τελευταίο της βιβλίο, η μελέτη «Ο δημιουργικός λόγος του Γιώργου Χειμωνά» (εκδ. Παρατηρητής).

Απόσπασμα από το βιβλίο

Το τραγούδι της Ιζόλδης «Θάνατος από αγάπη» («Liebestod»)

«Τί απαλά και ήρεμα / που μου χαμογελά, / πόσο γλυκά / τα μάτια του ανοίγει, - / βλέπετε φίλοι; / Δεν το βλέπετε; / Πώς λάμπει / όλο και πιο φωτεινός, / καθώς σηκώνεται ψηλά / μες στων άστρων τη φεγγοβολιά; / Δεν βλέπετε / πώς η καρδιά / γενναία πάλλεται, / καθώς μέσα στο στήθος του / ήσυχα και δυνατά χτυπά; / Πώς η γλυκιά ανάσα του / ηδονική και τρυφερή / μέσ’ απ’ τα χείλη / φτερουγίζει; / Κοιτάξτε, φίλοι! / Δεν το αισθάνεστε; Δεν το θωρείτε; / Μόνο εγώ ακούω / τούτο το σκοπό / που τόσο σιγανός / κι εξαίσιος, / γλυκά θρηνώντας, / τα πάντα λέγοντας, / συμφιλιώνοντας απαλά / βγαίνει απ’ αυτόν, / εισχωρεί εντός μου, / με δονεί / με τη θεία μουσική του / και μ’ αγκαλιάζει; / Είναι ένα απαλό αεράκι / που φυσά; / Είναι κύματα / από μεθυστικές μοσχοβολιές; / Πώς φουσκώνουν / καθώς με τριγυρίζουν! / Να πάρω αναπνοή βαθιά; / Να τα αφουγκραστώ; / Να τα ρουφήξω; / Ή μέσα τους / να βυθιστώ; / Γλυκά, στα αρώματά τους / να εξαφανιστώ; / Μέσα στο σάλο των κυμάτων, / στων ήχων τον ορυμαγδό, / στο κυματιστό σύμπαν / της ανάσας του κόσμου / να πνιγώ, / να καταποντιστώ - / δίχως αισθήσεις. / Υπέρτατη ηδονή!» 
altΤριστάνος και Ιζόλδη
Richard Wagner
Μτφρ. Αλέξανδρος Ίσαρης
Ίκαρος 2002
Σελ. 138, τιμή €47,22

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RICHARD WAGNER

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Πιστή και ενάρετη νύχτα» της Λουίζ Γκλικ (κριτική)

«Πιστή και ενάρετη νύχτα» της Λουίζ Γκλικ (κριτική)

Για το ποιητικό έργο της Λουίζ Γκλικ [Louise Glück] «Πιστή και ενάρετη νύχτα» (μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, Δήμητρα Κωτούλα, εκδ. Στερέωμα).

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Δημιουργός του έργου Πιστή και ενάρετη νύχτα είναι η ...

«Πράξεις των Αποστόλων» του Ιωάννη Πανουτσόπουλου (κριτική) – Η θέση του ανθρώπου στην κοσμική σούπα

«Πράξεις των Αποστόλων» του Ιωάννη Πανουτσόπουλου (κριτική) – Η θέση του ανθρώπου στην κοσμική σούπα

Για την ποιητική συλλογή του Ιωάννη Πανουτσόπουλου «Πράξεις των Αποστόλων» (εκδ. Τόπος). Στην κεντρική εικόνα, έργο της Valerie Hegarty.

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Για ένα «σύννεφο με παντελόνια»

...
«Τελευταίο σκοτάδι» του Αργύρη Παλούκα (κριτική) – Ολιγόστιχα ποιήματα, πυκνές συνθέσεις

«Τελευταίο σκοτάδι» του Αργύρη Παλούκα (κριτική) – Ολιγόστιχα ποιήματα, πυκνές συνθέσεις

Για την ποιητική συλλογή του Αργύρη Παλούκα «Τελευταίο σκοτάδι» (εκδ. Κριτική). Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία της Yan Palmer. 

Γράφει η Άλκηστις Σουλογιάννη

Είχαμε ήδη την ευκαιρία να αξιολογήσουμε προϊόντα λογοτεχν...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ημερίδα για την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη, στα Χανιά

Ημερίδα για την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη, στα Χανιά

Ο Πανελλήνιος Όμιλος Φίλων του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη διοργανώνει στις 27 Μαρτίου 2023 στο θέατρο ΚΥΔΩΝΙΑ στα Χανιά, ημερίδα με θέμα: Νοούμενα και υπονοούμενα στο θεατρικό έργο «Η Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη. Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία της Λούλας Αναγνωστάκη από τον Σπύρο Στάβερη.

...
«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

Συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Με αφορμή το βιβλίο «Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας» του Rodric Braithwaite

Συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Με αφορμή το βιβλίο «Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας» του Rodric Braithwaite

Οι εκδόσεις Ψυχογιός διοργανώνουν συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, με αφορμή το βιβλίο του Rodric Braithwaite «Μια Σύντομη Ιστορία της Ρωσίας», απόψε, Πέμπτη 23 Μαρτίου, στο βιβλιοπωλείο LIBER.

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση μέρους διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων του Χαρούκι Μουρακάμι [Haruki Murakami] «Σε πρώτο ενικό» (μτφρ. Βασίλης Κιμούλης), η οποία θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

With the ...

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Η νοσταλγία κι εγώ», που θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από τις εκδόσεις Αρμός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

— Αναρωτιέμαι τι νοσταλγείς;
— …
— Νοσταλγείς κάτι που συνέβη ή κάτι πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Σε ανάρτησή του στο Goodreads, με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας της ιστοσελίδας, ο Στίβεν Κινγκ ξεχώρισε δέκα αγαπημένα του βιβλία. Τα έργα του συγγραφέα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Σήμερα, 24 Φεβρουαρίου 2023, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Η ελληνική βιβλιογραφία αναπόφευκτα εμπλουτίστηκε από μελέτες και συλλογικούς τόμους, βιβλία στα οποία οι συγγραφείς των κειμένων επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις και ερμηνείες σε γεγονότα και εξελίξε...

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Η Αμερικανίδα πεζογράφος Κάρσον ΜακΚάλερς [Carson McCullers] είναι μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λογοτεχνικού «southern gothic». Τα μυθιστορήματά της εκτυλίσσονται στον αμερικανικό Νότο και παρουσιάζουν μοναχικούς, εκκεντρικούς χαρακτήρες που πασχίζουν να συνυπάρξουν με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ