alt

Για το δραματικό ποίημα του Ρίχαρντ Βάγκνερ Τριστάνος και Ιζόλδη (μετάφραση-εισαγωγή Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Ίκαρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το πολυαναμενόμενο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ του Μπάιροϊτ (25 Ιουλίου - 28 Αυγούστου) προσφέρει μια ωραία ευκαιρία για να επιστρέψουμε (και πάλι) σε παλιότερα βιβλία μας. Αυτή τη φορά πρόκειται για την υπέροχη, δίγλωσση έκδοση του εκτενούς δραματικού ποιήματος του Ρίχαρντ Βάγκνερ (1813-1883) Τριστάνος και Ιζόλδη που αποτέλεσε το κειμενικό υλικό για τη σύνθεση (1857-1859) του ομότιτλου μουσικού δράματος (παγκόσμια πρώτη 10 Ιουνίου 1864, στο Εθνικό Θέατρο της Βαυαρίας στο Μόναχο).

Για όσους παρακολουθούμε συστηματικά την κινητικότητα και την επικοινωνία των γλωσσών, η έκδοση αποδίδει με τον παραστατικότερο τρόπο την αντιστικτική σχέση ανάμεσα στη γερμανική/πρωτότυπη γλώσσα του ποιητικού κειμένου και στη δημιουργική μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη (η οποία σε μια πρώτη μορφή αξιοποιήθηκε στους υπέρτιτλους κατά την παρουσίαση και σε εκδοχή κοντσερτάντε του μουσικού δράματος Τριστάνος και Ιζόλδη στο Μέγαρο Μουσικής το 1995).

Η έκδοση του πρωτότυπου κειμένου και της μετάφρασης ενισχύεται αφενός με κείμενα του Ίσαρη υπό τους τίτλους «Θάνατος από αγάπη και αγάπη πέρα από το θάνατο» και «Ο μύθος του Τριστάνου και της Ιζόλδης», και αφετέρου με τη μελέτη του σημαντικού βαγκνεριστή Ντίτερ Μπόρχμαγερ (Dieter Borchmeyer, γενν. 1941) υπό τον τίτλο Ένας κόσμος σε θνήσκον φως (Ο Τριστάνος και ο μύθος της νύχτας), σε μετάφραση πάντα του Ίσαρη, η οποία αναγνωρίζεται ως βασικό στοιχείο προστιθεμένης αξίας της έκδοσης. Η έκδοση συμπληρώνεται με χρονολόγιο της ευρείας περιόδου όπου εντάσσεται η σύνθεση του μουσικού δράματος (κειμένου και μουσικής), καθώς και με σχετική ενδεικτική βιβλιογραφία, ενώ εντυπωσιακή είναι η εικονογράφηση της έκδοσης ως εικαστικός σχολιασμός και πραγματολογική τεκμηρίωση.

Η ιρλανδή πριγκήπισσα Ιζόλδη ταξιδεύοντας προς την Κορνουάλη επιθυμεί να εκδικηθεί τον επιφανή ιππότη Τριστάνο για τον θάνατο σε μονομαχία του αρραβωνιαστικού της αλλά τελικά τον ερωτεύεται παράφορα...

Εκτός από τα αυτονόητα, δηλαδή λεπτομέρειες για το εδώ-και-τώρα του ποιητικού κειμένου που αφορούν τον κοινό βίο και θάνατο του Τριστάνου και της Ιζόλδης, όπως (σε επιγραμματική διατύπωση): η ιρλανδή πριγκήπισσα Ιζόλδη ταξιδεύοντας προς την Κορνουάλη επιθυμεί να εκδικηθεί τον επιφανή ιππότη Τριστάνο για τον θάνατο σε μονομαχία του αρραβωνιαστικού της αλλά τελικά τον ερωτεύεται παράφορα, ο Τριστάνος συνοδεύει την Ιζόλδη στον βασιλιά Μάρκο προκειμένου να τη νυμφευθεί αλλά τον προδίδει για τη δική του αγάπη προς αυτήν, ο Τριστάνος μονομαχεί με τον φίλο του Μέλοτ για την αγάπη της Ιζόλδης και τραυματίζεται θανάσιμα, ο βασιλιάς Μάρκος δηλώνει τη φιλία του για τον θνήσκοντα Τριστάνο, η Ιζόλδη πέφτει νεκρή επάνω στο νεκρό σώμα του Τριστάνου αφού θρηνήσει για την αγάπη που οδηγεί και τους δύο στον θάνατο.

Εκτός λοιπόν από τα αυτονόητα, η ανάγνωση στην επιφάνεια αλλά και κάτω από τις γραμμές του ποιητικού κειμένου παράλληλα με τα συναγόμενα από τον συνδυασμό των παρακειμένων που το πλαισιώνουν, προσφέρει ποικίλες πληροφορίες γενικού όσο και ειδικότερου ενδιαφέροντος, όπως:

Οι πολιτικο-οικονομικές σκοπιμότητες κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα στο τρίγωνο της βορειοδυτικής Ευρώπης που σχηματίζουν η Ιρλανδία, η αγγλική Κορνουάλη και η γαλλική Βρετάνη, ως ιστορική βάση του ποιητικού κειμένου.

Το ποιητικό κείμενο ως πεδίο σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων χωρίς καμιά συνδιαλλαγή, όπως είναι αφενός ο κόσμος της ημέρας και της ιπποτικής ηθικής και αφετέρου ο κόσμος της «ιερής νύχτας» και του επέκεινα της αντικειμενικής πραγματικότητας.

Το ποιητικό κείμενο ως έκφραση του ώριμου ρομαντισμού, μάλλον η κατάληξη όλων των ρομαντισμών (κατά τον Ρίχαρντ Στράους) ή η συνισταμένη κάθε σκέψης και κάθε αισθήματος του ρομαντισμού (κατά τον Τόμας Μαν).

Το ποιητικό κείμενο ως περιοχή αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Ρομαντισμό (με τον μύθο της νύχτας) και στον Διαφωτισμό (με το άπλετο φως της συνετής σκέψης της ημέρας).

Η βαθιά διαστρωμάτωση στην καταγωγή του ποιητικού κειμένου (με το προϋποτιθέμενο γνωστικό φορτίο αλλά και το ευρύτερο πολιτισμικό περιβάλλον του Βάγκνερ), στην οποία (καταγωγή) ανήκουν η μυθολογία των κελτών και το Έπος του Τριστάνου και της Ιζόλδης του Γερμανού ποιητή του 13ου αιώνα Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ, ο ισπανικός μυστικισμός, το ιταλικό Νέο Ύφος (Dolce stil novo, 13ος αιώνας) και η παράδοση του Πετράρχη (1304-1374), ο Φρίντριχ Λέοπολντ Νοβάλις (1772-1801) και η ποιητική συλλογή του Ύμνοι στη νύχτα, ο Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1832), ο Άρτουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) και η πραγματεία του Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση, επίσης: το Συμπόσιον του Πλάτωνος, η δομή της αρχαίας τραγωδίας (κυρίως ο τρόπος με τον οποίον τα κεντρικά πρόσωπα απευθύνονται στον χορό), αλλά και ο Εμπεδοκλής (η ιδέα της αιώνιας ενότητας, κατά τον Φρίντριχ Νίτσε).

altΣτον ορίζοντα της σημασιολογικής και αισθητικής ατμόσφαιρας του ποιητικού κειμένου εντοπίζουμε ακόμα την Assunta (Η Ανάληψη της Θεοτόκου) του Τιτσιάνο (1488/1490-1576) και τη Madonna SixtinaMadonna από την Capella Sixtina στο Βατικανό) του Ραφαήλ (1483-1520).

Όλα αυτά τα δεδομένα συνθέτουν ένα ευρύ πεδίο στήριξης για την ανάπτυξη εννοιών, τις οποίες παρουσιάζεται να πραγματεύεται ο Βάγκνερ κατά τη θεματική οργάνωση του ποιητικού κειμένου του με άξονα το ζεύγος Τριστάνος-Ιζόλδη, σε σχέση με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες και τις παράπλευρες ιστορίες τους, ως υλικό μιας πινακοθήκης προσωπογραφιών που αποτυπώνει διαπροσωπικές σχέσεις ιδιαίτερης έντασης με τα συνακόλουθα εσωτερικά τοπία, όπου εντάσσονται καλά φυλαγμένα μυστικά που δεν επιτρέπεται να βγουν στο φως. Στο πλαίσιο αυτό κυριαρχεί το διφυές σχήμα έρως/αγάπη-θάνατος, σε συνάρτηση προς τις έννοιες: εκδίκηση, προδοσία, απιστία, φθόνος, ζήλια, πάθος και πόθος, φιλία, συμπόνοια.

Μέσα στο σύνθετο αυτό σημασιολογικό περιβάλλον, ο έρως αναγνωρίζεται ως υπέρτατο αγαθό που υπερβαίνει όλες τις κοινωνικές δεσμεύσεις και συμβάσεις. Πρόκειται για την αποθέωση του απόλυτου έρωτα που αντιπροσωπεύει την κατάργηση των ατομικών ανθρώπινων ορίων και λειτουργεί ως ένωση του ατόμου με το σύμπαν.

Μέσα στο σύνθετο αυτό σημασιολογικό περιβάλλον, ο έρως αναγνωρίζεται ως υπέρτατο αγαθό που υπερβαίνει όλες τις κοινωνικές δεσμεύσεις και συμβάσεις. Πρόκειται για την αποθέωση του απόλυτου έρωτα που αντιπροσωπεύει την κατάργηση των ατομικών ανθρώπινων ορίων και λειτουργεί ως ένωση του ατόμου με το σύμπαν.

Η μετάφραση ως ευρηματική ανάπλαση του ποιητικού κειμένου Τριστάνος και Ιζόλδη αποδίδει πρωτίστως την ιδιαίτερη ευαισθησία του Ίσαρη απέναντι στην αισθητική και στα σημαινόμενα του πρωτοτύπου, πράγμα άλλωστε που προσδιορίζει το σύνολο της μεταφραστικής του δραστηριότητας, και ειδικότερα όταν η μετάφραση λειτουργεί ως ασφαλής δίαυλος για την ανάπτυξη δημιουργικού διαλόγου ανάμεσα στην τέχνη του λόγου και στην τέχνη των ήχων. Ας θυμηθούμε π.χ. τη μετάφραση (εκδ. Άγρωστις) των είκοσι τεσσάρων δραματικών ποιημάτων του φιλέλληνα Βίλχελμ Μίλλερ (1794-1827) στη συλλογή με τον τίτλο Χειμωνιάτικο ταξίδι, τα οποία συνδυάστηκαν με τη μουσική του Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) στον ομότιτλο κύκλο των είκοσι τεσσάρων τραγουδιών (Lieder). Η μετάφραση αυτή αξιοποιήθηκε στους υπέρτιτλους, σε σχετική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής το 2014.

Στην περίπτωση του δραματικού ποιήματος Τριστάνος και Ιζόλδη, ο Ίσαρης μεταφέρει στα καθ’ ημάς την αισθητική και τον ρυθμό του κειμένου του Βάγκνερ που αποδίδει παραστατικά την πορεία του εσωτερικού ανθρώπου, όπως αυτός κωδικοποιείται στη μορφή του ζεύγους Τριστάνος-Ιζόλδη, κάτω από το βάρος οδυνηρών γεγονότων του προσωπικού βίου και ανάμεσα στις διελκυστίνδες της εξωτερικής, αντικειμενικής πραγματικότητας, καθώς οδεύει προς την υπέρβαση όλων των ανθρώπινων ορίων. Στο πλαίσιο αυτό, η σχέση του Τριστάνου και της Ιζόλδης είναι παραπληρωματική σε ένα επίπεδο όχι απλώς ανθρώπινο, αλλά γνωσιολογικό και κατ’ επέκταση οντολογικό. Η σύμπτωση ή ταύτιση των δύο παραπληρωματικών χαρακτήρων μέσα στο τοπίο του θανάτου επιτρέπει να αναγνωρίσουμε την αναγωγή τους σε μια αρχετυπική μονάδα. Το ζεύγος των χαρακτήρων δεν σημαίνει διχασμό και διάσπαση αυτής της αρχετυπικής μονάδας, αλλά αντιθέτως αποτελεί ανάλυση δύο αντίρροπων δυνάμεων, οι οποίες την συνθέτουν. (Με αυτή την ευκαιρία, ας αναζητήσουμε π.χ. ζεύγη χαρακτήρων ομόλογης δυναμικής και αισθητικής στα λογοτεχνικά κείμενα του Γιώργου Χειμωνά)

Η σύγχρονη δημιουργική ανάγνωση καθιστά σαφές ότι τα σημαινόμενα του ποιητικού κειμένου του Βάγκνερ παραβιάζουν τη συγχρονική διάσταση της ατμόσφαιρας του γερμανικού ρομαντισμού με την ορμή και τη θύελλα (Sturm und Drang) που αυτά τα σημαινόμενα προβάλλουν, και αναγνωρίζονται ως «συναισθηματικοί οδοδείκτες» διαχρονικής ισχύος για τις υπαρξιακές διαδρομές του εσωτερικού ανθρώπου. Δανείζομαι τον όρο «συναισθηματικοί οδοδείκτες» ακριβώς από τον Βάγκνερ, και με αυτή την ευκαιρία παραπέμπω και στον σημαντικό μουσικολόγο Καρλ Ντάλχαουζ (Carl Dahlhaus, 1928-1989) και στην πραγματεία του Τα μουσικά δράματα του Ρίχαρντ Βάγκνερ (μετάφραση στα ελληνικά: Θόδωρος Παρασκευόπουλος, εκδ. Αλεξάνδρεια 2010).

Ο οικείος, άμεσος, πλήρης συναισθήματος, παραστατικός, στοχαστικός λόγος του Ίσαρη με τον ιδιαίτερο ρυθμό και την υψηλή αισθητική αντιπροσωπεύει (και εδώ) έναν ιδεώδη συνομιλητή της σύνθετης γλώσσας του πρωτοτύπου, όπως αντιστοιχεί στην ισότιμη σχέση της γλώσσας του ποιητικού κειμένου με τη γλώσσα της εν προκειμένω μουσικής ως διφυές μέσον έκφρασης του δημιουργού κατά την αντίληψη του Βάγκνερ.

Η ταύτιση του απόλυτου έρωτα με τον θάνατο (θάνατος από τον απόλυτο έρωτα) που αποδίδει παραστατικά ο ταυτόχρονος θάνατος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, δηλώνει ακριβώς την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, και περαιτέρω τη μετάβαση του υποκειμενικού κόσμου σε μια διάσταση άυλων συνθηκών.

Ταυτόχρονα ο λόγος του Ίσαρη υπ’ αυτές τις συνθήκες λειτουργεί ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την αποτύπωση ενός σπαρακτικού υποκειμενικού/εσωτερικού κόσμου, ο οποίος δεσμεύεται από την προσωποποίηση του απόλυτου έρωτα και πορεύεται κάτω από τη διαρκή, διαβρωτική παρουσία του θανάτου μέχρι την τελική ταύτιση των δύο αυτών μεγεθών.

Η ταύτιση του απόλυτου έρωτα με τον θάνατο (θάνατος από τον απόλυτο έρωτα) που αποδίδει παραστατικά ο ταυτόχρονος θάνατος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, δηλώνει ακριβώς την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, και περαιτέρω τη μετάβαση του υποκειμενικού κόσμου σε μια διάσταση άυλων συνθηκών.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, ο σύγχρονος αποδέκτης των έργων του πολιτισμού που δεν (θέλει να) στηρίζεται κατ’ ανάγκην σε ανάλογο γνωστικό υλικό, έχει τη δυνατότητα αλλά και την άνεση να αναζητήσει στο ποιητικό κείμενο του Βάγκνερ ποικίλες ατραπούς για την προσέγγιση σημασιολογικών και αισθητικών πεδίων ενός εσωτερικού κόσμου, όπου η διάσταση των άυλων συνθηκών, όπως παραστατικά αποδίδεται με το μοτίβο του θανάτου, είναι η περιοχή του απόλυτου έρωτα ανεξάρτητα από καταστάσεις και συνθήκες της αντικειμενικής πραγματικότητας.

* Στην κεντρική φωτογραφία ο πίνακας του Edmund Leighton, Τριστάνος και Ιζόλδη (λάδι σε καμβά, 128.52 × 147.32 cm, 1902)

 

* Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός βιβλίου.
Τελευταίο της βιβλίο, η μελέτη «Ο δημιουργικός λόγος του Γιώργου Χειμωνά» (εκδ. Παρατηρητής).

Απόσπασμα από το βιβλίο

Το τραγούδι της Ιζόλδης «Θάνατος από αγάπη» («Liebestod»)

«Τί απαλά και ήρεμα / που μου χαμογελά, / πόσο γλυκά / τα μάτια του ανοίγει, - / βλέπετε φίλοι; / Δεν το βλέπετε; / Πώς λάμπει / όλο και πιο φωτεινός, / καθώς σηκώνεται ψηλά / μες στων άστρων τη φεγγοβολιά; / Δεν βλέπετε / πώς η καρδιά / γενναία πάλλεται, / καθώς μέσα στο στήθος του / ήσυχα και δυνατά χτυπά; / Πώς η γλυκιά ανάσα του / ηδονική και τρυφερή / μέσ’ απ’ τα χείλη / φτερουγίζει; / Κοιτάξτε, φίλοι! / Δεν το αισθάνεστε; Δεν το θωρείτε; / Μόνο εγώ ακούω / τούτο το σκοπό / που τόσο σιγανός / κι εξαίσιος, / γλυκά θρηνώντας, / τα πάντα λέγοντας, / συμφιλιώνοντας απαλά / βγαίνει απ’ αυτόν, / εισχωρεί εντός μου, / με δονεί / με τη θεία μουσική του / και μ’ αγκαλιάζει; / Είναι ένα απαλό αεράκι / που φυσά; / Είναι κύματα / από μεθυστικές μοσχοβολιές; / Πώς φουσκώνουν / καθώς με τριγυρίζουν! / Να πάρω αναπνοή βαθιά; / Να τα αφουγκραστώ; / Να τα ρουφήξω; / Ή μέσα τους / να βυθιστώ; / Γλυκά, στα αρώματά τους / να εξαφανιστώ; / Μέσα στο σάλο των κυμάτων, / στων ήχων τον ορυμαγδό, / στο κυματιστό σύμπαν / της ανάσας του κόσμου / να πνιγώ, / να καταποντιστώ - / δίχως αισθήσεις. / Υπέρτατη ηδονή!» 
altΤριστάνος και Ιζόλδη
Richard Wagner
Μτφρ. Αλέξανδρος Ίσαρης
Ίκαρος 2002
Σελ. 138, τιμή €47,22

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RICHARD WAGNER

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τα ρόδα κόβονται στα 2/3» της Ειρήνης Ιωαννίδου (κριτική) – Η αθέατη καθημερινή σφαγή

«Τα ρόδα κόβονται στα 2/3» της Ειρήνης Ιωαννίδου (κριτική) – Η αθέατη καθημερινή σφαγή

Για την ποιητική συλλογή της Ειρήνης Ιωαννίδου «Τα ρόδα κόβονται στα 2/3» (εκδ. Σαιξπηρικόν). Κεντρική εικόνα: © Annie Spratt (Unsplash).

Γράφει ο Μάκης Καραγιάννης

«γύρω, φωτιά ψηλή κλαδεύε...

«Τραγούδι του εαυτού μου» του Ουόλτ Ουίτμαν (κριτική)

«Τραγούδι του εαυτού μου» του Ουόλτ Ουίτμαν (κριτική)

Για το ποίημα σε δύο εκδοχές του Ουόλτ Ουίτμαν [Walt Whitman] «Τραγούδι του εαυτού μου: 1. Η πρώτη έκδοση (1855), 2. Η τελευταία έκδοση (1891 – 92)» (μτφρ. Δημήτρης Δημηρούλης, εκδ. Gutenberg).

Γράφει ο Γιώργος Βέης

...
«Καταυλισμός» του Γιώργου Βέη (κριτική) – Εκτενείς τοιχογραφίες με ποικίλες προσωπογραφίες

«Καταυλισμός» του Γιώργου Βέη (κριτική) – Εκτενείς τοιχογραφίες με ποικίλες προσωπογραφίες

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη «Καταυλισμός» (εκδ. Ύψιλον). Κεντρική εικόνα: λεπτομέρεια από το εξώφυλλο.

Γράφει η Άλκηστις Σουλογιάννη

Οι αναγνώστες που ακολουθούν συστηματικά, ή έστω περιστασιακά, όσα προβάλλει ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Την ώρα που το ευρύ τηλεοπτικό κοινό παρακολουθεί με ενδιαφέρον κάποιες εξαιρετικές σειρές του Netflix και της HBO, όμως δεν ενοχλείται καθόλου από τα νέα ελληνικά σήριαλ, που σταθερά θέματά τους έχουν «τη βεντέτα, την τιμή της αδερφής και την κατσίκα του γείτονα» -όπως εύγλωττα είπε σε συνέντευξή του-, ο Δημήτρης Κ...

«Ο Πολωνός» του Τζ.Μ. Κουτσί (προδημοσίευση)

«Ο Πολωνός» του Τζ.Μ. Κουτσί (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Τζ.Μ. Κουτσί [J.M. Coetzee] «Ο Πολωνός» (μτφρ. Χριστίνα Σωτηροπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 4 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

Βίος και Πολιτεία #11: Η Σώτη Τριανταφύλλου, ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Βίος και Πολιτεία #11: Η Σώτη Τριανταφύλλου, ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Στο 11ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου, με τον Κώστα Κατσουλάρη θα συνομιλήσει η συγγραφέας και ιστορικός Σώτη Τριανταφύλλου, σε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης, από τα παιδικά της χρόνια στην Κυψέλη μέχρι τα νεανικά της χρόνια στη Νέα Υόρκη, τη ζωή της στο Παρίσι, τα ταξίδια της...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευσητο από το μυθιστόρημα του Κολμ Τόιμπιν [Colm Tóibín] «Ο μάγος» (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Λίμπεκ, 1892

Η ορχήστρα έπαιζε το Πρ...

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Σον Μπίθελ [Shaun Bythell] «Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» (μτφρ. Μαριάννα Καλέμη) το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Key Books.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τύπος τρία

ΕΙΔΟΣ: PARENTE...

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Μαργιωρή «Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα», το οποίο κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες…» Μέσα στο ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ