alt

Για τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Μίλτου Σαχτούρη Ποιήματα 1945-1998 (εκδ. Κέδρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Ο Κέδρος, από τη σχεδόν μυθική εποχή της Νανάς Καλιανέση μέχρι τη σύγχρονη εποχή της Κάτιας Λεμπέση και του Βαγγέλη Παπαθανασόπουλου, ενισχύει σταθερά και με συνέπεια την αγορά του πολιτισμού με εκδόσεις σημαντικές και προσδιοριστικές για την εξέλιξη των λογοτεχνικών (και όχι μόνον) πραγμάτων. Στο πλαίσιο αυτό ανήκει και η εντυπωσιακή έκδοση των ποιημάτων του Μίλτου Σαχτούρη (1919-2005) που περιλαμβάνει τις συλλογές: Η λησμονημένη (1945), Παραλογαίς (1948), Με το πρόσωπο στον τοίχο (1952), Όταν σας μιλώ (1956), Τα φάσματα ή Η χαρά στον άλλο δρόμο (1958), Ο περίπατος (1960), Τα στίγματα (1962), Σφραγίδα ή Η όγδοη σελήνη (1964), Το σκεύος (1971), Χρωμοτραύματα (1980), Εκτοπλάσματα (1986), Καταβύθιση (1990), Έκτοτε (1996), Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια (1998).

altΗ έκδοση αυτή χαρτογραφεί ποικίλες λεπτομέρειες που προσδιορίζουν την ανάπτυξη ενός πρωτότυπου υπο-/κειμενικού σύμπαντος και τεκμηριώνει τη διαχρονική σημασία της ποιητικής παραγωγής του Μ. Σαχτούρη (ανεξάρτητα από τη γραμματολογική ένταξή του στην Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά), καθώς αυτή η παραγωγή είναι σαφές σε απόλυτη έννοια ότι ανταποκρίνεται σταθερά στους όρους της σύγχρονης δημιουργικής πρόσληψης κατά την εξέλιξη του αντικειμενικού και κυρίως του πολιτισμικού χρόνου.

Με αυτή την προϋπόθεση έρχεται στην πολιτισμική επικαιρότητα και στο οριστικοποιημένο πλέον σύνολό της μια έντονη, θυελλώδης, εξωλογική ή υπερλογική υποκειμενική πραγματικότητα που παραβιάζει, ανατρέπει, αναδιατάσσει, παραμορφώνει τον αντικειμενικό ή εξωτερικό κόσμο.

Κυριαρχία μιας εσωτερικής βίας

Οι νεκροί ζουν δίπλα στους ζωντανούς χωρίς να είναι πάντοτε σαφές ποιός είναι ο νεκρός και ποιός ο ζωντανός, ο έρωτας συνομιλεί με τον θάνατο, ενίοτε ο θάνατος είναι ο ίδιος ο έρωτας.

Εδώ κυριαρχούν βία και αίμα (ακρωτηριασμένα σώματα, πεθαμένα μωρά, σφαγμένα πουλιά και ζώα, σπίτια σακατεμένα), πόνος στην ψυχή και στο σώμα, τρόμος, φρίκη, αγωνία, πίκρα, νοσταλγία και ελπίδες, κενό και χάος, μίσος και ηδονή, μοναξιά, παγωνιά, στάχτες, χειμώνας, βροχή, χιόνι, σύννεφα, αέρας. Οι νεκροί ζουν δίπλα στους ζωντανούς χωρίς να είναι πάντοτε σαφές ποιός είναι ο νεκρός και ποιός ο ζωντανός, ο έρωτας συνομιλεί με τον θάνατο (όπου εντάσσεται και η μορφή της αυτοχειρίας), ενίοτε ο θάνατος είναι ο ίδιος ο έρωτας. Ομόλογο είναι και το περιεχόμενο του χρόνου, καθώς συχνά τα ρολόγια «δείχνουν θάνατο».

Στη φορτισμένη αυτή ατμόσφαιρα ο εσωτερικός άνθρωπος διαγράφει τις διαδρομές του με οδηγούς τα όνειρα και τη φαντασία, μέσα στη μόνιμη σύγκρουση εσωτερικών και εξωτερικών τοπίων (όπου και η απαραίτητη Φωκίωνος Νέγρη), αντιμέτωπος με δαίμονες και με αγγέλους, ενίοτε κάτω από το βάρος της ακυρωμένης ύπαρξης και του απολεσθέντος προσωπικού περιβάλλοντος, αλλά πάντοτε με την προσφυγή σε ανοιχτούς ορίζοντες («πάντα θά ’χουμε ανάγκη από ουρανό»).

Οι διαπροσωπικές σχέσεις μετρούν την ένταση της διελκυστίνδας ανάμεσα στη ζωή και στον «δίχως ανάσταση» θάνατο, όπου εντοπίζεται η ιδιαίτερη αναφορά στη μητέρα («η μητέρα μου ολοένα κλαίει», «Έψαχνα να βρω το σπίτι μου. Οι δρόμοι ήταν/ γεμάτοι ερείπια…/ Και τότε φάνηκε η άρρωστη μητέρα./ Ποτέ δεν ήταν τόσο καλά, γεμάτη ενέργεια και δύναμη,/ με πήρε απ’ το χέρι…/ Εγώ έκλαιγα, έκλαιγα γοερά…/ Κι αυτή: Μη κλαις, ο καθένας μας με τη σειρά του»).

«Η Κυρα-Λένη όλη μέρα τραγουδάει/ δεν το καταλαβαίνει ότι κλαίει»

Στο πλαίσιο αυτό, ο καθρέφτης λειτουργεί ως όχημα για την αυτογνωσία και για τη γνώση του Άλλου, για την ελεύθερη διάβαση των ορίων ανάμεσα στον υποκειμενικό και στον εξωτερικό κόσμο, για την πρόσβαση στο περιεχόμενο του προσωπικού χωρόχρονου, για την υποκειμενική πρόσληψη της προσπελάσιμης όψης του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Όλα αυτά τα δεδομένα ανιχνεύονται μέσα σε εσωτερικά τοπία που διατηρούν μόνιμη σύγκρουση με τα εξωτερικά αντίστοιχά τους, και συνθέτουν μια εκτενέστατη πινακοθήκη ποικίλων θεμάτων και χρωμάτων, όπως: κίτρινο φόρεμα, κίτρινα βεγγαλικά, κίτρινοι σκελετοί, πράσινος παπαγάλος, πράσινοι τοίχοι, πράσινα κεριά, κόκκινα νερά, κορδέλα κόκκινη, πύργος κατακόκκινος, κόκκινο σκαμνί, κόκκινο σύννεφο, έκθαμβο σπίτι άσπρο και κόκκινο, γαλανό παράθυρο, φως θαλασσί, άγρια λουλούδια βυσσινιά και γαλάζια, πορτοκαλί μεσοφόρι, ροζ ξεσκονόπανο, χλομά αρνιά, χρώμα βροχής («είναι άσπρο;/ πράσινο;/ ή μήπως είν’ γαλάζιο;»), γκρίζο σύννεφο με μαύρο δάχτυλο, μαύρα πηγάδια, μαύρες μάσκες, άλογο κατάμαυρο, μαύροι αγέρηδες, μαύρος ουρανός, μαύρο άστρο, μαύρος ήλιος, μαύρη πεταλούδα, μαύρος κόκορας που κλαίει πριν από τη σφαγή.

Λόγος παραστατικός κι εξπρεσσιονιστικός

Η ποίηση του Μ. Σαχτούρη με άμεσο τρόπο και με απλά υλικά αποδίδει την πλέον συμπυκνωμένη σημασιολογική ένταση.

Με τον τρόπο αυτόν οδηγούμαστε στον παραστατικό, εξπρεσσιονιστικό λόγο («παγωμένος» εξπρεσσιονισμός) του Μ. Σαχτούρη, όπως αποτυπώνεται σε ιδιαίτερης έντασης γραμματικές εικόνες ως αποτέλεσμα πρωτότυπου συνδυασμού σημαινομένων, και ενισχύεται με το φαινόμενο της μεταφοράς, π.χ.: «απ’ το πρωί χαίρομαι ένα φίδι τυλιγμένο στο λαιμό μου», «σηκώσανε ψηλά στριφογυρίζουνε μια χαραυγή», «κρέμασαν στον ώμο τους ένα γκρίζο σύννεφο», «Οι γιορτινές μέρες πυκνοκατοικημένες», «η δυστυχία είχε δόντια σιδερένια» και «Η δυστυχία απ’ έξω/ έγδερνε τις πόρτες», «κοιτάζουν…/ μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια/ στον ουρανό», «η απάντηση/ έρχεται…/ … από μακρυά/ σαν αλυσοδεμένο φάντασμα/ και σα βαρύ άδειο καράβι», «Η γάτα ήρθε σα φωνή από έναν ορίζοντα φο-/βισμένο», «Ένα φύλλο έπεσε/ από το δέντρο/ το βράδυ/ κι άρχισε/ να πηδάει/ πάνω στο χώμα/ ουρλιάζοντας», «Χιόνι που πέφτει…/ σαν παγοπώλης του θανάτου/ ο Θεός», «αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή/ απελπισμένη», «τα μάτια ανοίξανε σαν τάφοι», «ένα λυσσασμένο/ κόκκινο φεγγάρι/ ούρλιαζε δεμένο/ σα σφαγμένο βόδι», «Κρυμμένος/ μές στο θάνατό μου/ τραγουδώ», «ο πόνος/ σκύλος με σπασμένο πόδι/ μένει», «ατάραχος ο Θάνατος κάθεται/ στην καρέκλα του», «το πένθος άφωνο κοκάλωσε τριγύρω», «Ένας κρύος αγέρας φύσηξε μέσ’ απ’ τα πρόσωπα του Μεγάλου Καθρέφτη μου», «Άλογα περήφανα/ οι επιθυμίες μου/ γονάτισαν κάθισαν κάτω», «η πόλη όλη βάφτηκε στο σκοτάδι».

Επιπλέον, πρόκειται για λόγο παραβολικό (με θεματικό διεκπεραιωτή π.χ. έναν μαύρο κόρακα ή έναν λαμπερό ποντικό), αφοριστικό (π.χ. «Οι μέρες περνούν/ το χιόνι μένει»), με νεολογισμούς (π.χ.: αιματοσυκλοποδηλατιστής, ματοκλαδοσκοπιστής, μοτοσυλλεκταποδοχοπωλητής), με ρυθμό ελεύθερων στίχων και παρηχήσεων (π.. «ο χρόνος/ πάντοτε Κρόνος/ Κανίβαλος τρόμος»), αφηγηματικής ροής αλλά και παραδοσιακού ήχου (π.χ. «Φεγγάρι πεθαμένο μου/ για ξαναβγές και πάλι/ θέλω να δω το αίμα σου/ δεν έκαιγες λυχνάρι»). Προς την παράδοση προσβλέπει και ο τίτλος της συλλογής Παραλογαίς (ποιητικά κείμενα με αφηγηματική ροή και έντονο φανταστικό στοιχείο).

Η ποίηση του Μ. Σαχτούρη με άμεσο τρόπο και με απλά υλικά αποδίδει την πλέον συμπυκνωμένη σημασιολογική ένταση, π.χ.: «Η Κυρα-Λένη όλη μέρα τραγουδάει/ δεν το καταλαβαίνει ότι κλαίει».

Διακειμενικές αναφορές

Παράλληλα, προσφέρει ποικίλα τεκμήρια μεταγλωσσικότητας, ως αυτοαναφορικότητα της ποιητικής γραφής, ως αυτοδιακειμενικότητα (πολλαπλή αναφορά του Μ. Σαχτούρη σε δικά του ποιήματα κατά την εξέλιξη της δημιουργικής παραγωγής του), ως χρήση γλωσσικών στοιχείων στο πλαίσιο της διαχείρισης του λογοτεχνικού υλικού, καθώς και ως συνάντηση με άλλους δημιουργούς λόγου χωρίς να πρόκειται ακριβώς για χρήση διακειμένων (π.χ.: Διονύσιος Σολωμός, Κώστας Καρυωτάκης, Μέλπω Αξιώτη, Άρης Αλεξάνδρου, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νίκος Εγγονόπουλος, Νίκος Καχτίτσης, Γιώργος Ιωάννου, Νίκος Καρούζος, Αλέξης Τραϊανός, και ακόμα: Αρθούρος Ρεμπώ, Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, Φρήντριχ Χαίλντερλιν, Φραντς Κάφκα, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ντύλαν Τόμας, Τσέζαρε Παβέζε). Περαιτέρω, η θεματική του Μ. Σαχτούρη ενισχύεται αφενός με δεδομένα από την έκταση των εικαστικών τεχνών (π.χ. οι ζωγράφοι Αμεντέο Μοντιλιάνι, Ντάντε Γκάμπριελ Ροσσέττι, Γιώργος Μπουζιάνης, ο γλύπτης Γεράσιμος Σκλάβος) και της μουσικής (Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Νίκος Σκαλκώτας), και αφετέρου με γενικές αναφορές περί κινηματογράφου.

Όλο αυτό το υλικό, σε θεματικούς και υφολογικούς συσχετισμούς ποικίλους, ευρηματικούς, αποκλίνοντες από την κοινή χρήση, εξυπηρετεί τον υψηλό βαθμό εκφραστικής έντασης που χαρακτηρίζει το κειμενικό σύμπαν του Μ. Σαχτούρη στο σύνολό του κατά παραβίαση της αντικειμενικής λογικής.

Ένας μοναδικός δίαυλος επίσκεψης σε ποικίλα σημασιολογικά και αισθητικά πεδία. 

Υπ’ αυτή την έννοια, είναι σαφές ότι αυτό το κειμενικό σύμπαν αποτελεί ένα ενδιαφέρον, πρωτότυπο πεδίο στην ευρεία και πολύμορφη περιοχή του εξπρεσσιονισμού. Και με αυτή την προϋπόθεση, η ποίηση του Μ. Σαχτούρη θα ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί ως ένας καλός συνομιλητής με την ποίηση του Γκέοργκ Τρακλ, με την πεζογραφία του Άλφρεντ Ντέμπλιν (το θρυλικό Berlin Alexanderplatz), με τον κινηματογράφο του Φριτς Λανγκ (το κλασικό Metropolis), με τη μουσική του Άρνολντ Σένμπεργκ, με τη ζωγραφική του Έμιλ Νόλντε, του Όσκαρ Κοκόσκα, του Τζάκσον Πόλοκ, ή ακόμα με τον χορό της Πίνα Μπάους. Άλλωστε προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζει τη δημιουργική ανάγνωση ο ίδιος ο Μ. Σαχτούρης με την προβολή συγκεκριμένων στοιχείων κατά τη σύνθεση των κειμένων του.

Από αυτή την άποψη, ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιητικών συλλογών του Μ. Σαχτούρη, όπως παρουσιάζονται σε ενιαίο και απόλυτο/αύταρκες σύνολο (δηλαδή χωρίς να συνοδεύονται από σχετικά θεωρητικά και πάντως ενδιαφέροντα κείμενα του Γιάννη Δάλλα, του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή της Νόρας Αναγνωστάκη), λειτουργεί ως ένας μοναδικός δίαυλος επίσκεψης σε ποικίλα σημασιολογικά και αισθητικά πεδία εντός και εκτός του βιβλίου, τα οποία εξασφαλίζουν ποικίλες μορφές πρόσληψης σύμφωνα με το βιωματικό και το γνωστικό φορτίο των αποδεκτών.

* Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός βιβλίου.


altΠοιήματα (1945-1998)
Μίλτος Σαχτούρης
Κέδρος 2014
Σελ. 386, τιμή € 27,50

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

 


Ένα ποίημα από τη συλλογή Εκτοπλάσματα (1986):

 Ο νεκρός τις γιορτές 

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια
σὰν πλησιάζουν τὰ Χριστούγεννα
(αὐτός) ὁ νεκρὸς γεννιέται μέσα μου
δὲ θέλει δῶρα
δὲ θέλει χρήματα
πάγο καὶ χρόνια
χιόνια καὶ πάγο
σκισμένα ροῦχα
ἀχνὰ παπούτσια
ὁ χρυσὸς νεκρὸς
θὰ βγεῖ ἔξω
δὲν τὸν γνωρίζει κανένας
τὸν ἀλήτη νεκρὸ
θὰ κάτσει στὸ πικρὸ καφενεῖο
νὰ πιεῖ τὸν καφέ του
κι ὕστερα πάλι
σὲ λίγες μέρες
ἥσυχα θὰ πεθάνει
(ὁ νεκρός)

ὅταν ἔρθει ὁ χρόνος

κι ὅλες οἱ ρόδες
κόκκινες ὅπως πρῶτα
θὰ γυρίζουν πάλι.

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Η φωνή των αφανών Ελλήνων στρατιωτών

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Η φωνή των αφανών Ελλήνων στρατιωτών

Για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Κοσμόπουλου «Έθνος εξαιρετικά» (εκδ. Περισπωμένη). Kεντρική εικόνα: Ανεξάρτητη Μεραρχία. Διανομή αλληλογραφίας και δεμάτων. Συλλογή Μικρασιατικής Εκστρατείας/ Αρχείο ΕΡΤ.

Γράφει η Αγάθη Γεωργιάδη

...
«Γυναικών τε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη (κριτική) – Δέος και λατρεία για τις γυναίκες του κόσμου

«Γυναικών τε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη (κριτική) – Δέος και λατρεία για τις γυναίκες του κόσμου

Για την ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη «Γυναικών τε, Ποίηση», (εκδ. Εύμαρος). Κεντρική εικόνα: ο πίνακας του Γιάννη Μόραλη «Νέα γυναίκα». 

Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

...

«Μύθοι για το τέλος του κόσμου» της Ευτυχίας Παναγιώτου (κριτική) – O μύθος της ανθρώπινης συνθήκης

«Μύθοι για το τέλος του κόσμου» της Ευτυχίας Παναγιώτου (κριτική) – O μύθος της ανθρώπινης συνθήκης

Για την ποιητική συλλογή της Ευτυχίας Παναγιώτου «Μύθοι για το τέλος του κόσμου» (εκδ. Κέδρος). Κεντρική εικόνα: πίνακας του Γκάι Ντένινγκ. 

Γράφει η Ευσταθία Δήμου

Οι ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ