alt

Για τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Μίλτου Σαχτούρη Ποιήματα 1945-1998 (εκδ. Κέδρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Ο Κέδρος, από τη σχεδόν μυθική εποχή της Νανάς Καλιανέση μέχρι τη σύγχρονη εποχή της Κάτιας Λεμπέση και του Βαγγέλη Παπαθανασόπουλου, ενισχύει σταθερά και με συνέπεια την αγορά του πολιτισμού με εκδόσεις σημαντικές και προσδιοριστικές για την εξέλιξη των λογοτεχνικών (και όχι μόνον) πραγμάτων. Στο πλαίσιο αυτό ανήκει και η εντυπωσιακή έκδοση των ποιημάτων του Μίλτου Σαχτούρη (1919-2005) που περιλαμβάνει τις συλλογές: Η λησμονημένη (1945), Παραλογαίς (1948), Με το πρόσωπο στον τοίχο (1952), Όταν σας μιλώ (1956), Τα φάσματα ή Η χαρά στον άλλο δρόμο (1958), Ο περίπατος (1960), Τα στίγματα (1962), Σφραγίδα ή Η όγδοη σελήνη (1964), Το σκεύος (1971), Χρωμοτραύματα (1980), Εκτοπλάσματα (1986), Καταβύθιση (1990), Έκτοτε (1996), Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια (1998).

altΗ έκδοση αυτή χαρτογραφεί ποικίλες λεπτομέρειες που προσδιορίζουν την ανάπτυξη ενός πρωτότυπου υπο-/κειμενικού σύμπαντος και τεκμηριώνει τη διαχρονική σημασία της ποιητικής παραγωγής του Μ. Σαχτούρη (ανεξάρτητα από τη γραμματολογική ένταξή του στην Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά), καθώς αυτή η παραγωγή είναι σαφές σε απόλυτη έννοια ότι ανταποκρίνεται σταθερά στους όρους της σύγχρονης δημιουργικής πρόσληψης κατά την εξέλιξη του αντικειμενικού και κυρίως του πολιτισμικού χρόνου.

Με αυτή την προϋπόθεση έρχεται στην πολιτισμική επικαιρότητα και στο οριστικοποιημένο πλέον σύνολό της μια έντονη, θυελλώδης, εξωλογική ή υπερλογική υποκειμενική πραγματικότητα που παραβιάζει, ανατρέπει, αναδιατάσσει, παραμορφώνει τον αντικειμενικό ή εξωτερικό κόσμο.

Κυριαρχία μιας εσωτερικής βίας

Οι νεκροί ζουν δίπλα στους ζωντανούς χωρίς να είναι πάντοτε σαφές ποιός είναι ο νεκρός και ποιός ο ζωντανός, ο έρωτας συνομιλεί με τον θάνατο, ενίοτε ο θάνατος είναι ο ίδιος ο έρωτας.

Εδώ κυριαρχούν βία και αίμα (ακρωτηριασμένα σώματα, πεθαμένα μωρά, σφαγμένα πουλιά και ζώα, σπίτια σακατεμένα), πόνος στην ψυχή και στο σώμα, τρόμος, φρίκη, αγωνία, πίκρα, νοσταλγία και ελπίδες, κενό και χάος, μίσος και ηδονή, μοναξιά, παγωνιά, στάχτες, χειμώνας, βροχή, χιόνι, σύννεφα, αέρας. Οι νεκροί ζουν δίπλα στους ζωντανούς χωρίς να είναι πάντοτε σαφές ποιός είναι ο νεκρός και ποιός ο ζωντανός, ο έρωτας συνομιλεί με τον θάνατο (όπου εντάσσεται και η μορφή της αυτοχειρίας), ενίοτε ο θάνατος είναι ο ίδιος ο έρωτας. Ομόλογο είναι και το περιεχόμενο του χρόνου, καθώς συχνά τα ρολόγια «δείχνουν θάνατο».

Στη φορτισμένη αυτή ατμόσφαιρα ο εσωτερικός άνθρωπος διαγράφει τις διαδρομές του με οδηγούς τα όνειρα και τη φαντασία, μέσα στη μόνιμη σύγκρουση εσωτερικών και εξωτερικών τοπίων (όπου και η απαραίτητη Φωκίωνος Νέγρη), αντιμέτωπος με δαίμονες και με αγγέλους, ενίοτε κάτω από το βάρος της ακυρωμένης ύπαρξης και του απολεσθέντος προσωπικού περιβάλλοντος, αλλά πάντοτε με την προσφυγή σε ανοιχτούς ορίζοντες («πάντα θά ’χουμε ανάγκη από ουρανό»).

Οι διαπροσωπικές σχέσεις μετρούν την ένταση της διελκυστίνδας ανάμεσα στη ζωή και στον «δίχως ανάσταση» θάνατο, όπου εντοπίζεται η ιδιαίτερη αναφορά στη μητέρα («η μητέρα μου ολοένα κλαίει», «Έψαχνα να βρω το σπίτι μου. Οι δρόμοι ήταν/ γεμάτοι ερείπια…/ Και τότε φάνηκε η άρρωστη μητέρα./ Ποτέ δεν ήταν τόσο καλά, γεμάτη ενέργεια και δύναμη,/ με πήρε απ’ το χέρι…/ Εγώ έκλαιγα, έκλαιγα γοερά…/ Κι αυτή: Μη κλαις, ο καθένας μας με τη σειρά του»).

«Η Κυρα-Λένη όλη μέρα τραγουδάει/ δεν το καταλαβαίνει ότι κλαίει»

Στο πλαίσιο αυτό, ο καθρέφτης λειτουργεί ως όχημα για την αυτογνωσία και για τη γνώση του Άλλου, για την ελεύθερη διάβαση των ορίων ανάμεσα στον υποκειμενικό και στον εξωτερικό κόσμο, για την πρόσβαση στο περιεχόμενο του προσωπικού χωρόχρονου, για την υποκειμενική πρόσληψη της προσπελάσιμης όψης του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Όλα αυτά τα δεδομένα ανιχνεύονται μέσα σε εσωτερικά τοπία που διατηρούν μόνιμη σύγκρουση με τα εξωτερικά αντίστοιχά τους, και συνθέτουν μια εκτενέστατη πινακοθήκη ποικίλων θεμάτων και χρωμάτων, όπως: κίτρινο φόρεμα, κίτρινα βεγγαλικά, κίτρινοι σκελετοί, πράσινος παπαγάλος, πράσινοι τοίχοι, πράσινα κεριά, κόκκινα νερά, κορδέλα κόκκινη, πύργος κατακόκκινος, κόκκινο σκαμνί, κόκκινο σύννεφο, έκθαμβο σπίτι άσπρο και κόκκινο, γαλανό παράθυρο, φως θαλασσί, άγρια λουλούδια βυσσινιά και γαλάζια, πορτοκαλί μεσοφόρι, ροζ ξεσκονόπανο, χλομά αρνιά, χρώμα βροχής («είναι άσπρο;/ πράσινο;/ ή μήπως είν’ γαλάζιο;»), γκρίζο σύννεφο με μαύρο δάχτυλο, μαύρα πηγάδια, μαύρες μάσκες, άλογο κατάμαυρο, μαύροι αγέρηδες, μαύρος ουρανός, μαύρο άστρο, μαύρος ήλιος, μαύρη πεταλούδα, μαύρος κόκορας που κλαίει πριν από τη σφαγή.

Λόγος παραστατικός κι εξπρεσσιονιστικός

Η ποίηση του Μ. Σαχτούρη με άμεσο τρόπο και με απλά υλικά αποδίδει την πλέον συμπυκνωμένη σημασιολογική ένταση.

Με τον τρόπο αυτόν οδηγούμαστε στον παραστατικό, εξπρεσσιονιστικό λόγο («παγωμένος» εξπρεσσιονισμός) του Μ. Σαχτούρη, όπως αποτυπώνεται σε ιδιαίτερης έντασης γραμματικές εικόνες ως αποτέλεσμα πρωτότυπου συνδυασμού σημαινομένων, και ενισχύεται με το φαινόμενο της μεταφοράς, π.χ.: «απ’ το πρωί χαίρομαι ένα φίδι τυλιγμένο στο λαιμό μου», «σηκώσανε ψηλά στριφογυρίζουνε μια χαραυγή», «κρέμασαν στον ώμο τους ένα γκρίζο σύννεφο», «Οι γιορτινές μέρες πυκνοκατοικημένες», «η δυστυχία είχε δόντια σιδερένια» και «Η δυστυχία απ’ έξω/ έγδερνε τις πόρτες», «κοιτάζουν…/ μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια/ στον ουρανό», «η απάντηση/ έρχεται…/ … από μακρυά/ σαν αλυσοδεμένο φάντασμα/ και σα βαρύ άδειο καράβι», «Η γάτα ήρθε σα φωνή από έναν ορίζοντα φο-/βισμένο», «Ένα φύλλο έπεσε/ από το δέντρο/ το βράδυ/ κι άρχισε/ να πηδάει/ πάνω στο χώμα/ ουρλιάζοντας», «Χιόνι που πέφτει…/ σαν παγοπώλης του θανάτου/ ο Θεός», «αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή/ απελπισμένη», «τα μάτια ανοίξανε σαν τάφοι», «ένα λυσσασμένο/ κόκκινο φεγγάρι/ ούρλιαζε δεμένο/ σα σφαγμένο βόδι», «Κρυμμένος/ μές στο θάνατό μου/ τραγουδώ», «ο πόνος/ σκύλος με σπασμένο πόδι/ μένει», «ατάραχος ο Θάνατος κάθεται/ στην καρέκλα του», «το πένθος άφωνο κοκάλωσε τριγύρω», «Ένας κρύος αγέρας φύσηξε μέσ’ απ’ τα πρόσωπα του Μεγάλου Καθρέφτη μου», «Άλογα περήφανα/ οι επιθυμίες μου/ γονάτισαν κάθισαν κάτω», «η πόλη όλη βάφτηκε στο σκοτάδι».

Επιπλέον, πρόκειται για λόγο παραβολικό (με θεματικό διεκπεραιωτή π.χ. έναν μαύρο κόρακα ή έναν λαμπερό ποντικό), αφοριστικό (π.χ. «Οι μέρες περνούν/ το χιόνι μένει»), με νεολογισμούς (π.χ.: αιματοσυκλοποδηλατιστής, ματοκλαδοσκοπιστής, μοτοσυλλεκταποδοχοπωλητής), με ρυθμό ελεύθερων στίχων και παρηχήσεων (π.. «ο χρόνος/ πάντοτε Κρόνος/ Κανίβαλος τρόμος»), αφηγηματικής ροής αλλά και παραδοσιακού ήχου (π.χ. «Φεγγάρι πεθαμένο μου/ για ξαναβγές και πάλι/ θέλω να δω το αίμα σου/ δεν έκαιγες λυχνάρι»). Προς την παράδοση προσβλέπει και ο τίτλος της συλλογής Παραλογαίς (ποιητικά κείμενα με αφηγηματική ροή και έντονο φανταστικό στοιχείο).

Η ποίηση του Μ. Σαχτούρη με άμεσο τρόπο και με απλά υλικά αποδίδει την πλέον συμπυκνωμένη σημασιολογική ένταση, π.χ.: «Η Κυρα-Λένη όλη μέρα τραγουδάει/ δεν το καταλαβαίνει ότι κλαίει».

Διακειμενικές αναφορές

Παράλληλα, προσφέρει ποικίλα τεκμήρια μεταγλωσσικότητας, ως αυτοαναφορικότητα της ποιητικής γραφής, ως αυτοδιακειμενικότητα (πολλαπλή αναφορά του Μ. Σαχτούρη σε δικά του ποιήματα κατά την εξέλιξη της δημιουργικής παραγωγής του), ως χρήση γλωσσικών στοιχείων στο πλαίσιο της διαχείρισης του λογοτεχνικού υλικού, καθώς και ως συνάντηση με άλλους δημιουργούς λόγου χωρίς να πρόκειται ακριβώς για χρήση διακειμένων (π.χ.: Διονύσιος Σολωμός, Κώστας Καρυωτάκης, Μέλπω Αξιώτη, Άρης Αλεξάνδρου, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νίκος Εγγονόπουλος, Νίκος Καχτίτσης, Γιώργος Ιωάννου, Νίκος Καρούζος, Αλέξης Τραϊανός, και ακόμα: Αρθούρος Ρεμπώ, Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, Φρήντριχ Χαίλντερλιν, Φραντς Κάφκα, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ντύλαν Τόμας, Τσέζαρε Παβέζε). Περαιτέρω, η θεματική του Μ. Σαχτούρη ενισχύεται αφενός με δεδομένα από την έκταση των εικαστικών τεχνών (π.χ. οι ζωγράφοι Αμεντέο Μοντιλιάνι, Ντάντε Γκάμπριελ Ροσσέττι, Γιώργος Μπουζιάνης, ο γλύπτης Γεράσιμος Σκλάβος) και της μουσικής (Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Νίκος Σκαλκώτας), και αφετέρου με γενικές αναφορές περί κινηματογράφου.

Όλο αυτό το υλικό, σε θεματικούς και υφολογικούς συσχετισμούς ποικίλους, ευρηματικούς, αποκλίνοντες από την κοινή χρήση, εξυπηρετεί τον υψηλό βαθμό εκφραστικής έντασης που χαρακτηρίζει το κειμενικό σύμπαν του Μ. Σαχτούρη στο σύνολό του κατά παραβίαση της αντικειμενικής λογικής.

Ένας μοναδικός δίαυλος επίσκεψης σε ποικίλα σημασιολογικά και αισθητικά πεδία. 

Υπ’ αυτή την έννοια, είναι σαφές ότι αυτό το κειμενικό σύμπαν αποτελεί ένα ενδιαφέρον, πρωτότυπο πεδίο στην ευρεία και πολύμορφη περιοχή του εξπρεσσιονισμού. Και με αυτή την προϋπόθεση, η ποίηση του Μ. Σαχτούρη θα ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί ως ένας καλός συνομιλητής με την ποίηση του Γκέοργκ Τρακλ, με την πεζογραφία του Άλφρεντ Ντέμπλιν (το θρυλικό Berlin Alexanderplatz), με τον κινηματογράφο του Φριτς Λανγκ (το κλασικό Metropolis), με τη μουσική του Άρνολντ Σένμπεργκ, με τη ζωγραφική του Έμιλ Νόλντε, του Όσκαρ Κοκόσκα, του Τζάκσον Πόλοκ, ή ακόμα με τον χορό της Πίνα Μπάους. Άλλωστε προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζει τη δημιουργική ανάγνωση ο ίδιος ο Μ. Σαχτούρης με την προβολή συγκεκριμένων στοιχείων κατά τη σύνθεση των κειμένων του.

Από αυτή την άποψη, ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιητικών συλλογών του Μ. Σαχτούρη, όπως παρουσιάζονται σε ενιαίο και απόλυτο/αύταρκες σύνολο (δηλαδή χωρίς να συνοδεύονται από σχετικά θεωρητικά και πάντως ενδιαφέροντα κείμενα του Γιάννη Δάλλα, του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή της Νόρας Αναγνωστάκη), λειτουργεί ως ένας μοναδικός δίαυλος επίσκεψης σε ποικίλα σημασιολογικά και αισθητικά πεδία εντός και εκτός του βιβλίου, τα οποία εξασφαλίζουν ποικίλες μορφές πρόσληψης σύμφωνα με το βιωματικό και το γνωστικό φορτίο των αποδεκτών.

* Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός βιβλίου.


altΠοιήματα (1945-1998)
Μίλτος Σαχτούρης
Κέδρος 2014
Σελ. 386, τιμή € 27,50

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

 


Ένα ποίημα από τη συλλογή Εκτοπλάσματα (1986):

 Ο νεκρός τις γιορτές 

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια
σὰν πλησιάζουν τὰ Χριστούγεννα
(αὐτός) ὁ νεκρὸς γεννιέται μέσα μου
δὲ θέλει δῶρα
δὲ θέλει χρήματα
πάγο καὶ χρόνια
χιόνια καὶ πάγο
σκισμένα ροῦχα
ἀχνὰ παπούτσια
ὁ χρυσὸς νεκρὸς
θὰ βγεῖ ἔξω
δὲν τὸν γνωρίζει κανένας
τὸν ἀλήτη νεκρὸ
θὰ κάτσει στὸ πικρὸ καφενεῖο
νὰ πιεῖ τὸν καφέ του
κι ὕστερα πάλι
σὲ λίγες μέρες
ἥσυχα θὰ πεθάνει
(ὁ νεκρός)

ὅταν ἔρθει ὁ χρόνος

κι ὅλες οἱ ρόδες
κόκκινες ὅπως πρῶτα
θὰ γυρίζουν πάλι.

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τραγούδι του εαυτού μου» του Ουόλτ Ουίτμαν (κριτική)

«Τραγούδι του εαυτού μου» του Ουόλτ Ουίτμαν (κριτική)

Για το ποίημα σε δύο εκδοχές του Ουόλτ Ουίτμαν [Walt Whitman] «Τραγούδι του εαυτού μου: 1. Η πρώτη έκδοση (1855), 2. Η τελευταία έκδοση (1891 – 92)» (μτφρ. Δημήτρης Δημηρούλης, εκδ. Gutenberg).

Γράφει ο Γιώργος Βέης

...
«Καταυλισμός» του Γιώργου Βέη (κριτική) – Εκτενείς τοιχογραφίες με ποικίλες προσωπογραφίες

«Καταυλισμός» του Γιώργου Βέη (κριτική) – Εκτενείς τοιχογραφίες με ποικίλες προσωπογραφίες

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη «Καταυλισμός» (εκδ. Ύψιλον). Κεντρική εικόνα: λεπτομέρεια από το εξώφυλλο.

Γράφει η Άλκηστις Σουλογιάννη

Οι αναγνώστες που ακολουθούν συστηματικά, ή έστω περιστασιακά, όσα προβάλλει ...

«Ανήμερο» της Λένας Καλλέργη (κριτική) – Δήθεν απούσα με κρυφό μαχαίρι

«Ανήμερο» της Λένας Καλλέργη (κριτική) – Δήθεν απούσα με κρυφό μαχαίρι

Για την ποιητική συλλογή της Λένας Καλλέργη «Ανήμερο» (εκδ. Ίκαρος). 

Γράφει η Αριστέα Παπαλεξάνδρου

Το Ανήμερο (εκδ. Ίκαρος) είναι το πρόσφατο δημιούργημα μίας ήρεμης, και συγχρόνως πολυδιάστατης παρουσί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτή είναι η βραχεία λίστα για το Βραβείο Μπούκερ 2023

Αυτή είναι η βραχεία λίστα για το Βραβείο Μπούκερ 2023

Οι έξι συγγραφείς που επιλεχτήκαν από την κριτική επιτροπή «παρουσιάζουν έργα εντυπωσιακής δομής». Ανάμεσά τους βρίσκονται δύο πρωτοεμφανιζόμενοι πεζογράφοι. Στη φωτογραφία, η υποψήφια Σάρα Μπερνστάιν [Sarah Bernstein].

Επιμέλεια: Book Press

...
Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Με «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά ξεκινάει το πρόγραμμα της Στέγης για το φθινόπωρο

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη με μια περφόρμανς–παραβολή για τη βία, τον εθισμό στην εικόνα και την κατάργηση των ψευδαισθήσεων ή, αλλιώς, για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα θα έρθει να σε βρει.

Επιμέλεια: Book Press

Από τις 30 Σεπτεμβρί...

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Ο Πολωνός» του Τζ.Μ. Κουτσί (προδημοσίευση)

«Ο Πολωνός» του Τζ.Μ. Κουτσί (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Τζ.Μ. Κουτσί [J.M. Coetzee] «Ο Πολωνός» (μτφρ. Χριστίνα Σωτηροπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 4 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Ο νεαρός Μάνγκο» του Ντάγκλας Στιούαρτ (προδημοσίευση)

«Ο νεαρός Μάνγκο» του Ντάγκλας Στιούαρτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Ντάγκλας Στιούαρτ [Douglas Stuart] «Ο νεαρός Μάνγκο» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 28 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Περίμενε ώσπου να α...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

4 σημαντικές εκδόσεις για την Αθήνα – Όψεις μιας πόλης σε διαρκή κίνηση

4 σημαντικές εκδόσεις για την Αθήνα – Όψεις μιας πόλης σε διαρκή κίνηση

Τέσσερις εκδόσεις για τη μελέτη, το σήμερα και το άλλοτε της Αθήνας. Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία της Διονυσίας Αλεξιάδου, από το λεύκωμα των εκδόσεων Καπόν «Η Αθήνα στον καιρό της πανδημίας».

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ