Τα κόμικς Σλαπ και Dracula M.G.D. έκαναν πρώτα το πέρασμά τους από τα πίξελς της οθόνης, πριν πάρουν την έντυπη μορφή τους.
Του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου
Λουδίτες, φετιχιστές του εντύπου, ή απλώς αναγνώστες που υποστηρίζουν ότι η αίσθηση της ανάγνωσης ενός τυπωμένου κόμικ είναι μακράν ασύγκριτη με εκείνη της ανάγνωσής του στην οθόνη. Όπως και στο χώρο του βιβλίου, έτσι και σε εκείνον των κόμικς, είναι σαφές ότι θα υπάρξουν πολλές γενιές ακόμη, πριν τα ebooks και τα ψηφιακά κόμικς αντικαταστήσουν οριστικά την παραδοσιακή μορφή εντύπου. Κι αυτό, παρά την καταγεγραμμένη αυξητική επιρροή τους.
Υπάρχουν εκατοντάδες ψηφιακά comic strips ανά τον κόσμο, διαφόρων θεματικών και προσεγγίσεων, με έναν κοινό παρονομαστή: κάθε δημιουργός θέλει να δει τη δουλειά του τυπωμένη
Τα ψηφιακά comic strips, όμως, αποτελούν μια κατηγορία με πολλές ιδιαιτερότητες, καθώς τα οφέλη για τον δημιουργό είναι πολλά και αυταπόδεικτα: Από το χαμηλό, σχεδόν ανύπαρκτο κόστος φιλοξενίας σε έναν ιστότοπο (στον αντίποδα των κοστοβόρων εκδόσεων), και τη δυνατότητα που προσφέρει το διαδίκτυο να βρει μαζικά ένα έργο το κοινό του –και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί κάποιος να επενδύσει χρήμα σε μία έκδοση που μπορεί να φαίνεται ελκυστική (αλλά ίσως και να είναι τελικά μόνο αυτό), μέχρι τον κυρίαρχα αυτοτελή χαρακτήρα ιστοριών. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή εκατοντάδες –αν όχι χιλιάδες– ψηφιακά comic strips ανά τον κόσμο, διαφόρων θεματικών και προσεγγίσεων, με έναν κοινό παρονομαστή: (Σχεδόν) κάθε δημιουργός θέλει –εν τέλει– να δει τη δουλειά του τυπωμένη. Θα ήταν μάλλον μονόπλευρος ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για καλλιτεχνική ματαιοδοξία, και μάλλον πιο ρεαλιστικό να θεωρήσουμε ότι αυτοί, οι ίδιοι οι δημιουργοί που επέλεξαν συνειδητά το διαδίκτυο για να προωθήσουν αρχικά το έργο τους, θέλουν να το δουν τυπωμένο, για λόγους επαγγελματικής και καλλιτεχνικής «δικαίωσης», παρότι το υλικό συνήθως είναι σε μεγάλο ποσοστό ίδιο με εκείνο που έχει αναρτηθεί. Αναμφίβολα οι λόγοι είναι και οικονομικοί, με δεδομένο όμως ότι αν μια online δουλειά χαίρει μεγάλης ανταπόκρισης, τα έσοδα έρχονται συνήθως όχι τόσο από μια πιθανή έκδοση, αλλά κυρίως από το λεγόμενο merchandise (t-shirts, κούπες, κονκάρδες) η προαναφερθείσα δικαίωση μάλλον αναδεικνύεται σε κυρίαρχο κίνητρο. Πόσο μάλλον, όταν η αγορά των ελληνόφωνων κόμικς και comic strips είναι εξαιρετικά μικρή για να υποστηρίξει οικονομικά ένα έργο μέσω του merchandise.
Θεώρησα απαραίτητη αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή, πριν αναφερθώ ειδικότερα σε δύο νέες εγχώριες κυκλοφορίες, οι οποίες εκτός της κοινής εκδοτικής τους, εμπίπτουν αμφότερες στον κανόνα που θέλει πλέον τα comic strips να κάνουν πρώτα το πέρασμά τους από τα πίξελς της οθόνης, πριν καταλήξουν στην έντυπη μορφή τους.
Βία με αιτία (;)
Το ΣΛΑΠ σε κείμενα Λουκά Τσουκνίδα και Τάσου Ζαφειριάδη, και σχέδιο Πέτρου Χριστούλια, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2012, στην ιστοσελίδα του project, ashutupcomedy.gr, και σύμφωνα με τον συν-σεναριογράφο του Λουκά Τσκουκνίδα, «είναι μια παρώδηση του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε το διάλογο, που εκφέρουμε τις απόψεις μας και που εκφράζουμε τις διαφωνίες μας. Ο ένας χαρακτήρας ξεστομίζει μια κοινοτοπία κι άλλος τον “επιβραβεύει” με μια ηχηρή σφαλιάρα, άλλοτε απλή κι άλλοτε “θεματική” - χάριν ποικιλίας. Ο διάλογος πεθαίνει τη στιγμή ακριβώς που πάει να γεννηθεί, επειδή κανείς δεν είναι έτοιμος να διαλεχθεί πραγματικά.»
Η ιδέα πίσω από το ΣΛΑΠ είναι ευφυής, η εκτέλεσή του δε, ακόμη περισσότερο: Αν όλοι ενοχλούμαστε από την κοινοτοπία, τότε ποιοι την αναπαράγουν; Από τη στιγμή που διάβασα το πρώτο strip διαδικτυακά, αναγνώρισα ότι το ΣΛΑΠ είχε τη δυναμική να εξελιχθεί σε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και αιχμηρά εγχώρια πονήματα του είδους, και δεν διαψεύστηκα. Όχι μόνο γιατί μοιάζει να εμπνέεται από ένα περιστατικό βίας της δημόσιας ζωής και το μετασχηματίζει σε ένα ξεκαρδιστικό φεστιβάλ κοινοτοπίας, αλλά και γιατί κλείνει το μάτι στον αναγνώστη σε σχέση με το ρόλο που θέλει ο καθένας από εμάς να πιστέψει ότι πρεσβεύει, και την πραγματικότητα που αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι οι ρόλοι εναλλάσσονται. Θέμα στιγμής ή συγκυριακής στάσης, ο καθένας από εμάς μπορεί να υπάρξει από φορέας της κοινοτοπίας, μέχρι επικριτής της.
Οι αριστοτεχνικά «κεντημένες» ατάκες του Λουκά Τσουκνίδα και του Τάσου Ζαφειριάδη, όπου κάθε λέξη και κάθε σημείο στίξης έχουν λόγο που βρίσκονται εκεί, καθώς και το παραστατικό και –γεμάτο σημαντικές– λεπτομέρειες σχέδιο του Πέτρου Χριστούλια, συνθέτουν ένα εξαιρετικό strip, που αποτυπώνει την πραγματικότητα που ζούμε πολύ πιο εύστοχα από το μέσο, «στρατευμένο» strip κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου.
Τον γείτονά σου δεν τον διαλέγεις
Δύο από τις πλέον ταλαντούχες ελληνίδες δημιουργούς comics, η Δήμητρα Αδαμοπούλου και η Αλέξια Οθωναίου, επέλεξαν έναν από τους πιο ευφάνταστους και δημιουργικά απαιτητικούς τρόπους για να καυτηριάσουν και αυτές το εδώ και το τώρα, μοιράζοντας εξ ημισίας τις σεναριακές και εικονογραφικές ανάγκες του. Ο γνωστός σε όλους μας Δράκουλας, ο αθάνατος άρχοντας των απέθαντων έρχεται να ζήσει στη χώρα μας, και βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πιο θανάσιμο εχθρό που συνάντησε ποτέ: την –επίσης αθάνατη– ελληνική πραγματικότητα.
Το δίδυμο Οθωναίου-Αδαμοπούλου, εντάσσει την καρικατούρα του χαρακτήρα σε ένα κόσμο που ελάχιστα θυμίζει την ηλιόλουστη Ελλάδα, χρησιμοποιώντας μια παλέτα γήινων, σάπιων χρωμάτων που υποστηρίζουν άψογα την ατμόσφαιρα του strip
Από το DRACULA M.G.D. (My Greek Drama), παρελαύνουν όλοι οι στερεοτυπικοί πρωταγωνιστές αυτής της καθημερινότητας: Αστυνομικοί παραδομένοι στον παραλογισμό της τυπολατρείας, ταξιτζήδες στο δικό τους αγενές μικρόκοσμο, δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς συνείδηση του ρόλου τους, ψυχαναλυτές που οι ίδιοι αποδομούν ανενδοίαστα το κύρος τους, ματατζήδες με άλυτα υπαρξιακά.
Βασισμένες στην εικόνα του Δράκουλα όπως αυτή παρουσιάστηκε στην πλέον κλασική ταινία του Francis Ford Coppola, το δίδυμο Οθωναίου-Αδαμοπούλου, εντάσσει την καρικατούρα του χαρακτήρα σε ένα κόσμο που ελάχιστα θυμίζει την ηλιόλουστη Ελλάδα, χρησιμοποιώντας μια παλέτα γήινων, σάπιων χρωμάτων που υποστηρίζουν άψογα την ατμόσφαιρα του strip.
Ίσως όμως η μεγαλύτερη επιτυχία των δημιουργών του DRACULA M.G.D. είναι ότι το χιούμορ του δεν εξαντλείται στην πρώτη «ανάγνωση» (παντρέψτε το και με τα quotes μεγάλων ανδρών στην αρχή κάθε strip και θα έρθουν και οι δεύτερες και οι τρίτες), ενώ τα διάσπαρτα, ευφυή σεναριακά και εικονογραφικά ευρήματα, το καθιστούν απολαυστικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του.
Το DRACULA M.G.D. ξεκίνησε να αναρτάται καθημερινά στην ιστοσελίδα του socomic.gr, από όπου και προήλθε ένα μεγάλος μέρος του έντυπου περιεχομένου του. Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης καινούργιο αδημοσίευτο υλικό που δημιουργήθηκε αποκλειστικά γι’ αυτή.
Σλαπ
Λουκάς Τσουκνίδας, Τάσος Ζαφειριάδης
Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας
Jemma Press, 2014
Σελ. 48, τιμή € 5,50
Dracula M.G. D. (My Greek Drama)
Αλεξία Οθωναίου, Δήμητρα Αδαμοπούλου
Εικονογράφηση: Αλεξία Οθωναίου, Δήμητρα Αδαμοπούλου
Jemma Press, 2014
Σελ. 64, τιμή € 4,50