
Της Μαρίας Τζαμπούρα
Στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο ο,τιδήποτε πρωτοποριακό έρχεται από τη Γαλλία. Η Παρισινή Κομμούνα, οι καλλιτέχνες της Μονμάρτης, ο Μάης του ’68 και η καριέρα του Νίκου Αλιάγα έχουν επηρεάσει ποικιλοτρόπως τους νεοέλληνες που συχνά δηλώνουν γοητευμένοι από τον αναρχικό πειραματισμό του γαλλικού τρόπου σκέψης.
Αυτό που ίσως οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε είναι ότι το Παρίσι εκτός από λίκνο αυτεξόριστων πολιτικών της δεκαετίας του ’60 έχει μια εξίσου ιδιαίτερα μακρά παράδοση στο χιούμορ και τη γελοιογραφία, καθώς τα πρώτα σατιρικά έντυπα και εφημερίδες χρονολογούνται από την εποχή της Παλινόρθωσης!
Οι προεδρικές απιστίες του Ζοσπέν, η νόθα κόρη του Μιτεράν και άλλες πληροφορίες περί του ιδιωτικού βίου δημοσίων προσώπων αντιμετωπίζονται με ευρωπαϊκή ιλαρότητα και ανώτερη ερωτική κουλτούρα. Ή μήπως όχι;
“Sarkozy et ses femmes” ( “Ο Σαρκοζί και οι γυναίκες του” ) είναι ένα γαλλικό κόμικ που κυκλοφορεί ήδη από το Σεπτέμβρη του 2010, από τις εκδόσεις Drugstore. Ο σεναριογράφος Renaud Dely και ο σκιτσογράφος Aurel (http://www.lesitedaurel.com/) χτίζουν -ή γκρεμίζουν οριστικά- το ψυχολογικό προφίλ ενός ηγέτη, μέσα από τις σχέσεις του. Για όσους δεν ξέρουν γαλλικά, το σκίτσο μιλάει από μόνο του. Βαθιά παρατηρητικός και καίρια αναλυτικός ο Aurel σημειώνει στα καρέ του, με απίθανες λεπτομέρειες σε εκφράσεις, αντικείμενα ή χρώματα, όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν αλλιώς.
Le non-dit, που λένε και οι Γάλλοι!
Κι αν μερικές εβδομάδες πριν, από αυτό τον ιστότοπο, αναρωτιόμασταν αν μπορεί ένας σκιτσογράφος να υπάρξει εκτός πλαισίου εφημερίδας, στη Γαλλία το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί και μάλιστα πειστικά, αν κρίνουμε από την αμείωτα ανοδική πορεία πωλήσεων των βιβλίων κόμικ πολιτικού περιεχομένου.
Μένει τώρα να θέσουμε ένα νέο ερώτημα: Ποιος από τους έλληνες δημιουργούς θα επιχειρούσε ένα αντίστοιχο εγχείρημα; Όσο για τα πολιτικά πρόσωπα που προσφέρονται για σενάριο, είμαι σίγουρη ότι όλο και κάπου πάει το μυαλό σας, κι ας μην είστε σκιτσογράφοι!