Αυτός, αφτί και τα μυστήρια (της επικοινωνίας)!

Όταν ο συνομιλητής δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, συχνά τον επαναφέρουμε στην τάξη λέγοντας “μα, δεν βλέπεις τί γίνεται γύρω σου ;” εννοώντας ότι δεν γνωρίζει την κατάσταση. Επικαλούμαστε όραση και ακοή ως ακλόνητα πειστήρια αντικειμενικότητας ή αλήθειας. Αρκετά παρακινδυνευμένο για αισθήσεις τόσο εξαρτώμενες από την υποκειμενική ερμηνεία. Βλέπουμε ό,τι θέλουμε ή ό,τι μπορούμε να αναγνωρίσουμε και αγνοούμε όλα τα άλλα. Ομοίως ακούμε και καταλαβαίνουμε.

Δεν υπάρχει πραγματικότητα χωρίς ερμηνεία. Όπως δεν υπάρχει αθώο μάτι, δεν υπάρχει και αθώο αυτί.

Στην περίπτωση της ποιήτριας Σοφίας Κολοτούρου, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το μάτι της κατηγορείται για σωρεία παρατηρήσεων περιστατικών με πρωταγωνίστρια την ίδια, τα οποία και καταγράφει στο νέο της βιβλίο “ Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς; “, που κυκλοφόρησε στα μέσα Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις ΚΨΜ.

Το αυτί της πάλι, εξαιρείται, “λόγω αμφιβολιών”, αφού έχει χάσει την ακοή της σε νεαρή ηλικία. Αντ’ αυτού, κρέμεται μόνιμα ως σκουλαρίκι ένα ερωτηματικό, στολίδι σε μια ζωή χωρίς ήχους, αχόρταγο για απαντήσεις. Αν δεν με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στο εμπνευσμένο εξώφυλλο του βιβλίου, φτιαγμένο από τον κομίστα και σκιτσογράφο Σπύρο Δερβενιώτη. Μπορεί η Κολοτούρου να ειδικεύτηκε στην Κυτταρολογία και γι αυτό ίσως αναζητά την ουσία των πραγματων είτε στην ποίηση είτε στον πεζό της λόγο, όμως και ο Δερβενιώτης είναι ανατόμος και μάλιστα από αυτούς που καμιά φορά λατρεύουν περισσότερο το ίδιο τους το νυστέρι αντί του ευρήματος. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, ο συγκεκριμένος έρχεται και διχοτομεί το βιβλίο με ένα έγχρωμο 16σέλιδο όπου καταγράφει κάποιες από αυτές τις ιστορίες, σε κόμικ.

Αν και κωφή, η Κολοτούρου μοιάζει απόλυτα συγχρονισμένη στον εσωτερικό ρυθμό της γλώσσας ( της) και σε παρασύρει μαζί του.