
Οι συντάκτες της Book Press προτείνουν 50 βιβλία ελληνικής και ξένης πεζογραφίας για το καλοκαίρι (και για κάθε εποχή).
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Η εκδοτκή παραγωγή, αν και έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να μας δίνει πλήθος νέων τίτλων. Σημαντικά βιβλία ξένων συγγραφέων, ερεθιστικές προτάσεις Ελλήνων καθώς και ποικίλες επανεκδόσεις που αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για παλαιότερα βιβλία κυριαρχούν στους πάγκους των βιβλιοπωλείων. Ζητήσαμε από τους βασικούς συντάκτες της Book Press να προτείνουν πέντε τίτλους της πρόσφατης παραγωγής.
O ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ προτείνει:
Μπαρακούντα, Χρήστος Τσιόλκας (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Ωκεανίδα)Η άνοδος και η πτώση ενός εφήβου πρωταθλητή της κολύμβησης. Η ιστορία του Ντάνι Κέλι είναι μια ιστορία για την αποτυχία, την ντροπή και τον έρωτα. Για το πώς είναι να αλλάζεις, όχι μόνο κοινωνική τάξη, σχολείο και φίλους, αλλά κατά βάσιν εαυτό. Ο Χρίστος Τσιόλκας σκιαγραφεί με απόλυτη επιτυχία την ψυχοσύνθεση του νεαρού Ντάνι και τις τεράστιες αλλαγές που αυτή υφίσταται. Μέσα από μια μελετημένη μυθιστορηματική δομή αναδεικνύει έναν ήρωα και μια ιστορία μακριά από κάθε είδους συγγραφικά κλισέ.
Ο αγνός εραστής, David Plante (μτφρ. Ηλίας Μαγκλίνης, Εστία)
Σε αυτό το ευσύνοπτο μυθιστόρημα παρακολουθούμε την ιστορία δυο εραστών από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας τους μέχρι τη στιγμή του θανάτου του ενός από τους δύο. Γραμμένο στο δεύτερο πρόσωπο και με αξιοσημείωτη ισορροπία λυρισμού και συναισθηματικής απόστασης από τα αφηγούμενα, ο David Plante μάς έδωσε μια συγκινητική ιστορία ζωής. Η αγάπη για το ωραίο, την πνευματική καλλιέργεια, την Ελλάδα, είναι ορισμένα από τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο. 'Ενα άρτιο πεζογραφικό αποτέλεσμα βασισμένο σε πραγματική ιστορία.
Το αίμα νερό, Χάρης Βλαβιανός (Πατάκης)
Πραγματική ιστορία είναι και αυτή μου μας αφηγείται ο Χάρης Βλαβιανός σε αυτό το πρώτο του μυθιστόρημα. Μια ιστορία αγάπης και αλληλοσπαραγμού, μια ιστορία οικογενειακού κανιβαλισμού δοσμένη μέσα από σαράντα πέντε στιγμιότυπα. Άλλοτε με λυρισμό και άλλοτε με κυνική διάθεση ο συγγραφέας επιτυγχάνει να περιγράψει ελλειπτικά το ζόφο, το κενό, την έλλειψη αγάπης και το βίωμα της απουσίας.
Γυναίκα με ποδήλατο, Νικόλας Σεβαστάκης (Πόλις)
Ιστορίες που αντλούνται από παιδικές μνήμες του συγγραφέα στο νησί, τα φοιτητικά του χρόνια στη Γαλλία, τη διαμονή του στη Θεσσαλονίκη. Ιστορίες με έρμα και γλώσσα λιτή, διανθισμένη με ποιητικές πινελιές. O Σεβαστάκης στο πρώτο του πεζογραφικό βιβλίο αποτύπωσε εικόνες δυνατές, έδωσε το στίγμα μιας εποχής που ήδη έχει φύγει αφήνοντας πίσω της μόνο μνήμες και φιγούρες μοναχικών ανθρώπων.
Τα μηχανάκια του Μανόλη, Jan-Henrik Swahn (μτφρ. Μαρία Φραγκούλη, Εντευκτήριο)
Μια ιστορία για έναν παραιτημένο άνθρωπο. Ο Μανόλης ζει σ' ένα νησί, μόνος του στην κορυφή ενός βουνού, επάνω από το χωριό του. Παρέα του η φύση και οι αναμνήσεις του. Και φυσικά τα παλιά του, σκουριασμένα μηχανάκια, που βρίσκονται παραπεταμένα στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Ο Μανόλης έχει βολευτεί εκεί και δεν τον κουνάει τίποτα, ούτε καν ο κίνδυνος μιας μεγάλης πυρκαγιάς. Ο Swahn με αυτό το μικρό μυθιστόρημα μας δίνει το πορτρέτο ενός στριφνού αλλά παράλληλα αξιαγάπητου ήρωα, φιλοτεχνημένο με αδρές γραμμές, όπου κυριαρχούν ο ελληνικός ήλιος, η θέα της θάλασσας, ο αέρας και οι μυρωδιές της φύσης.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ προτείνει:
Αλλάζει πουκάμισο το φίδι, Κώστας Ακρίβος (Μεταίχμιο)
Πλεκτό υφών. Αυτοβιογραφία, οδοιπορικό, μαρτυρία: οι ισορροπίες που τηρούνται δηλώνουν τη δόκιμη πείρα του αφηγητή. Το εγώ διαχέεται στους πανταχού παρόντες άλλους, κρατώντας όμως στοιχεία ικανά και αναγκαία για να το αυτοπροσδιορίσουν όποτε και εάν χρειαστεί. Η ροή του λόγου αδιάπτωτη. Βουτιά στο ζέον τώρα, αλλά και επισκέψεις στο συλλογικό κεκτημένο παλαιών παθών και κριμάτων. Δεν κρύβεται η εμπειρία του συγγραφέα: ο στοχασμός δεν διαφθείρει τους άλλους δομικούς συντελεστές του κειμένου, ούτε εκφυλίζει το μυθιστόρημα σε ψευδο-δοκίμιο του συρμού.
More Veneto, Γιώργος Γώτης (Στιγμή)
Η ετοιμότητα του συγγραφέα είναι χαρακτηριστική: όχι μόνον δεν αφήνει τίποτε σχεδόν να πέσει κάτω, στο έδαφος της λησμονιάς, αλλά σπεύδει να δει από πολλές οπτικές γωνίες τα όποια ινδάλματα του χώρου, καταφεύγοντας συχνά πυκνά σε διάφορους μηχανισμούς ενδελεχούς αποκρυπτογράφησης της συγκεκριμένης χωροταξίας. Ό,τι τον συνδράμει στο έργο του αυτό, ό,τι του καθίσταται στο τέλος των αναζητήσεων κλειδί γεωγνωσίας θεωρείται αυτομάτως μέγα δώρο της περιηγητικής μοίρας.
Ελληνιστί: ο γρίφος, Ηρώ Νικοπούλου (Γαβριηλίδης)
Τα συμπλέγματα, οι καταθλιπτικές εμμονές, τα αίτια και τα αιτιατά των κατά συνθήκη ψευδών των χαρακτήρων αναδύονται με απλότητα και σαφήνεια στο κειμενικό φως. Οι εσωτερικές τριβές των φορέων της συγκινησιακής δράσης συμπλέουν μαζί τους και διερμηνεύονται με αναλυτική δεξιότητα, αλλά και υποδειγματική νηφαλιότητα. Η Ηρώ Νικοπούλου σέβεται τις λεπτομέρειες των εσωτερικών και εξωτερικών τοπίων, παραμένοντας πιστή στο συγγραφικό της όρκο: δεν απορρίπτει εκ των προτέρων το δήθεν μηδαμινό στοιχείο του χώρου ή τη δήθεν αδιάφορη πτυχή της συγκεκριμένης αντίδρασης σε κάποιο ερέθισμα.
Μακάρι να ήσουν εδώ, Graham Swift (μτφρ. Θωμάς Σκάσσης, Εστία)
Ο δαφνοστεφής βετεράνος συγγραφέας προβάλλει εδώ τις περιπέτειες των Λάξτον και Μέρικ, οι οποίοι αποτελούν τον κορμό δύο φίλεργων, μέτριας ή και χαμηλής παιδείας, από το μάλλον καταθλιπτικό Ντέβον της πρώην θαλασσοκράτειρας Αγγλίας. Ένα οικογενειακό ρομάντζο αντί να εκφυλιστεί σε υπέρ-συγκινησιακό εξάμβλωμα, όπως συνήθως συμβαίνει, μεταμορφώνεται σε κατατοπιστική διερεύνηση των παθών και κριμάτων του σύγχρονου ανθρώπου. Η μετάφραση αντιμετώπισε με επάρκεια και σύνεση όλες τις γλωσσικές ιδιαιτερότητες του πρωτοτύπου, όπου αφθονούν, ως εικός, τα δίσημα αποτυπώματα του καθημερινού λόγου.
Λεξικό αναμνήσεων, Γιώργος Χουλιάρας (Μελάνι)
Αν και μπορεί να διαβαστεί σαν λεξικό, το πρωτότυπο και εξόχως συναρπαστικό αυτό έργο συνιστά πρωτίστως ένα πολλαπλώς διευρυμένο, συνειδητά εξομολογητικό, ημιεπινοημένο Bildungsroman. Πλήρες σοφίας βίου, ποικίλων, σαφώς ετερόκλητων, αναστοχαστικών εμπειριών και βεβαίως υποδόριου, ανατρεπτικού χιούμορ, όπως θα περίμενε εξ ορισμού ο έμπειρος αναγνώστης από τον πολυμήχανο, πολύπλαγκτο συγγραφέα, το παρόν βιβλίο συνιστά μια χρηστική επιτομή της συγγραφικής πρότασης του Γιώργου Χουλιάρα. Ο δε έντονος αυτοβιογραφικός τόνος είναι άλλωστε που δίνει στο βιβλίο την ισχυρότερη δόση της ομολογούμενης αίγλης του.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΤΑΣ προτείνει:
Αφήστε με να ολοκληρώσω, Γιώργος Γκόζης (Πόλις)
Ο λογοτεχνικός κομήτης, που ακούει στο όνομα Γιώργος Γκόζης, κυκλοφόρησε νέα συλλογή διηγημάτων ύστερα από 12 χρόνια. Ρέουσα γλώσσα, αφηγηματική δεινότητα βασισμένη σε παλιούς μάστορες του είδους (Γιώργος Ιωάννου), το σώσιμο δια της μνήμης ένδοξων εποχών (λουκουμάδες στη Θάσο, τα μπάνια του λαού στην Επανομή, η Θεσσαλονίκη του '80) και πολύ χιούμορ. Καυστικός με την επικαιρότητα και νοσταλγικός (όχι γλυκερός) με το παρελθόν. Μοναδική παραφωνία, η ιστορία όπου ο αυθεντικός, χαβαλές μαθητής Μάκης Μπαλντού γράφει στις εξετάσεις... οπτική ποίηση.
Ζωοφιλικά, μια μαρτυρία και δώδεκα διηγήματα, Περικλής Σφυρίδης (Εστία)
Στο συγκεκριμένο βιβλίο συνυπάρχουν 12 ζωοφιλικά διηγήματα του θεσσαλονικιού πεζογράφου Περικλή Σφυρίδη με μία εκτεταμένη μαρτυρία. Πτηνά, άλογα, κατσίκια, γάτες και σκυλιά παρελαύνουν στα διηγήματα, εκφράζοντας έναν ιδιότυπο ανιμισμό. Άνθρωποι και ζώα συνυπάρχουν αρμονικά, τα ζώα εξανθρωπίζουν και γαληνεύουν τους ανθρώπους, οδηγώντας τους σε κάποιας μορφής αυτογνωσία. Της μαρτυρίας και των διηγημάτων προηγείται εισαγωγή της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, που επιμελήθηκε το βιβλίο. Για την αληθοφάνεια των γεγονότων ο συγγραφέας πρόσθεσε 56 φωτογραφίες με τα ζώα και τους ήρωες των ιστοριών του.
Υπόκλιση στον πειρασμό, Ιγνάτης Χουβαρδάς (Οδός Πανός)
Οχτώ διηγήματα του Ιγνάτη Χουβαρδά, τα οποία έχουν ως κύριους πρωταγωνιστές έναν αφηγητή (συχνά με διαφορετικό όνομα) και κάποιο γυναικείο πρόσωπο νεαρής ηλικίας, είκοσι, είκοσι δύο χρονών, που ο αφηγητής προσπαθεί να πολιορκήσει ερωτικά και συνήθως μένει με τη στυφή γεύση του ανικανοποίητου στα χείλη. Στις ιστορίες υπάρχει έντονο το στοιχείο της περιπλάνησης και της μετακίνησης των ηρώων. Επίσης γίνονται συχνά σχολαστικές και ακριβείς περιγραφές προσώπων, δωματίων, αντικειμένων, τοπίων της φύσης, αλλά κυρίως φερσίματος, συμπεριφοράς και σωματικής περιγραφής των ηρωίδων.
Η ποίηση των δίσκων, Σάκης Παπαδημητρίου (Σαιξπηρικόν)
Ο πεζογράφος και συνθέτης της τζαζ Σάκης Παπαδημητρίου καταθέτει σε κομψή έκδοση πεζά κείμενα στα οποία φανερώνεται η αλληλοδιείσδυση της ποίησης στην τζαζ και στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Ο συγγραφέας εξερευνά μέσα από μια σειρά ανάγλυφων μουσικών πορτρέτων τις διαδικασίες μετατροπής του λόγου σε μουσικό έργο, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. Των κειμένων, κάποια εκ των οποίων δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά, προηγείται εισαγωγή του Κώστα Παπαθανασίου. Ο Σάκης Παπαδημητρίου έκανε γνωστή στην Ελλάδα την τζαζ, όπως ο Χριστιανόπουλος το ρεμπέτικο.
Τα Χριστούγεννα ενός άτυχου μπάτσου και άλλα διηγήματα, Ανδρέας Μήτσου (Καστανιώτης)
Κείμενα για τα Χριστούγεννα, με τη μνήμη να υπεισέρχεται σε καταστάσεις του σήμερα, αλλά και το μεταφυσικό στοιχείο να υπονομεύει τον ρεαλισμό, με τέχνη και πειστικότητα. Πέντε ιστορίες που φανερώνουν μιαν άλλη οπτική των εορταστικών ημερών, δίχως χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες, θρησκευτικά στερεότυπα, λαμπιόνια, κουραμπιεδόσκονη και γλυκερή μελαγχολία. Πέντε δυνατά διηγήματα από τον συγγραφέα του βραβευμένου Ο κύριος Επισκοπάκης, Ανδρέα Μήτσου, που διαβάζονται μονορούφι και μέσα στο κατακαλόκαιρο. Κάποια εξ αυτών δημοσιεύτηκαν σε εορταστικά αφιερώματα εφημερίδων, ενώ άλλα συγκαταλέγονται σε προηγούμενες συλλογές του συγγραφέα.
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΡΗΣ προτείνει:
Πολύχρωμες αφηγήσεις, Άντον Τσέχοφ (μτφρ. Πάνος Σταθογιάννης, Ροές)
Δεκατέσσερα διηγήματα του Ρώσου διηγηματογράφου και θεατρικού συγγραφέα, που ανοίγονται σε βάθος εικοσαετίας. Διαφορετικές τεχνοτροπίες και θεματικές, αλλά κοινά σε όλα η πίστη του συγγραφέα στη δύναμη του χαρακτήρα, στη λιτότητα των μέσων, στην ακρίβεια των περιγραφών. Χαμηλόφωνα, κι ενώ συχνά εκκινούν από ασήμαντα περιστατικά, οι ιστορίες του Τσέχοφ αφήνουν έντονη και παρατεταμένη επίγευση.
Περιμένοντας τους βαρβάρους, Τζ.Μ. Κουτσί (μτφρ. Μίλτος Φραγκόπουλος, Μεταίχμιο)
Κλασικό πλέον μυθιστόρημα, αν και μόλις πριν λίγες δεκαετίες γραμμένο, που μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους και να γεννά διαρκώς νέα ερωτήματα. Ο «αλληγορικός ρεαλισμός» του νοτιοαφρικανού συγγραφέα σε μια από τις καλύτερες στιγμές του. Συνίσταται η ανάγνωσή του χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά άλλη σύσταση: Οι πολλές «συστάσεις» περιορίζουν τους αναγνωστικούς ορίζοντες, ειδικά αν έχει να κάνει κανείς με ολοκληρωμένα λογοτεχνικά έργα. Τουτέστιν, ακόμη και ο κατατοπιστικός πρόλογος του Μίλτου Φραγκόπουλου καλύτερα να διαβαστεί σαν επίμετρο.
Ένα πολύ πρωτότυπο δείπνο, Fernando Pessoa (μτφρ. Κωνσταντίνος Αρμάος, Gutenberg)
Λογοτεχνία φαντασίας, σε πρώτο επίπεδο. Ο Pessoa όμως με αυτό το βιβλίο καταφέρει κάτι πολύ βαθύτερο: Η εξουσία, οι αξίες του Δυτικού Πολιτισμού, η τάση για επιβολή και ο σαρκασμός της ανθρώπινης κατάστασης συνυπάρχουν σε ένα δείπνο υψηλών γαστρονομικών και λογοτεχνικών απαιτήσεων. Υπό το συγγραφικό προσωπείο του Αλεξάντερ Σερτς, ο δεκαεννιάχρονος τότε Pessoa γράφει ένα βιβλίο που η θεματική του θα τον ακολουθεί στα περισσότερα μεταγενέστερα έργα του.
Έλα να πούμε ψέματα, Μάρω Δούκα (Πατάκη)
Τρίτο μέρος μιας άτυπης πλην ξεκάθαρης θεματικά και υφολογικά τριλογίας, μετά τα Αθώοι και Φταίχτες και Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ. Εστιάζοντας στην γενέτειρά της Κρήτη, η Μάρω Δούκα μπολιάζει ιστορικά γεγονότα μεγάλου, μικρού και ελάχιστου βεληνεκούς με γερές δόσεις μυθοπλασίας, σε αναζήτηση των δυνάμεων που κινούν την Ιστορία, ανυψώνουν ή καταρρακώνουν ζωές και υπολήψεις. Λεπτομερή ιστορικά στοιχεία (πλεονάζοντα, ίσως, για τη μυθιστορηματική οικονομία, από διάθεση πιστότητας και ακριβολογίας), πολλά πρόσωπα, ενδελεχής έρευνα με την αγωνία αναζήτησης νοήματος και ηθικής δικαίωσης, με το βλέμμα στους αδύναμους, τους ξεχασμένους, αλλά και σ' εκείνους, τους ισχυρούς, που επεδίωξαν και κατάφεραν με την αύρα του νικητή να ξεπλύνουν τις προσωπικές τους αμαρτίες στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Άχνα, Στρατής Χαβιαράς (Κέδρος)
Το πιο ιδιότυπο, προσωπικό και έκκεντρο βιβλίο του συγγραφέα, το πρώτο που έγραψε κατευθείαν στα ελληνικά, έχοντας πίσω του μόλις τρία μυθιστορήματα, τα δύο εκ των οποίων έκαναν σημαντική πορεία στο εξωτερικό – και ειδικότερα στις ΗΠΑ όπου ο συγγραφέας έζησε για χρόνια. Γραφή μοντερνιστική, ποιητική, φέρνει στο νου Γιάννη Πάνου, απαιτεί συγκέντρωση και επαναληπτικές αναγνώσεις, αλλά μπορεί να αποδειχτεί βάλσαμο σε συνθήκες ήσυχου καλοκαιρινού απογεύματος.
Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ προτείνει:
Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, Ισίδωρος Ζουργός (Πατάκης)
Ένα μυθιστόρημα που εξιστορεί τις κακοτράχαλες διαδρομές του προοδευτικού πνεύματος στην Ευρώπη. Εκδοτικό κατόρθωμα και οπωσδήποτε μια συγγραφική υπέρβαση από πλευράς Ισίδωρου Ζουργού. Οι πνευματικές ζυμώσεις στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, όπου αντιμάχονταν τα αυταρχικά δόγματα με τις δυνάμεις της καινοτομίας. Ο Ματίας Αλμοσίνο, ένας θερβαντικός ήρωας γέννημα θρέμμα της διαφωτιστικής σποράς, συγκρούεται με την οπιστοδρόμηση, παίρνοντας μέρος στη δόμηση του επιστημονικού μοντερνισμού. Η επιτυχία του συγγραφέα είναι ότι δεν κατασκευάζει έναν μονόπλευρο «φωταδιστή». Αλλά έναν διαλεκτικό χαρακτήρα με οικουμενικές διαστάσεις.
Οι μνήμες με βλέπουν, Tomas Transtromer (μτφρ. Βασίλης Παπαγεωργίου, Σαιξπηρικόν)
Ο νομπελίστας ποιητής σε μια εκ βαθέων ανασκόπηση όσων τον εμπεριέχουν. Όλων όσων σπιθήζουν τους στίχους του. Ο ποιητής αυτοβιογραφείται όπως ένας πίνακας ανακαλεί τα χρώματα να παίξουν μαζί του για άλλη μια φορά. Η αποθέωση της αφαίρεσης για έναν από τους τελευταίους διανοούμενους της μεταπολεμικής γενιάς, στην Ευρώπη. Σχολαστικά, προσπαθεί να εισβάλλει στο σκληρό δέρμα της εμφατικής του μοίρας, για να σχολιάσει από ευγενή απόσταση τα πεπραγμένα ενός πολυτάραχου βίου. Ένα σπαρακτικό χρονογράφημα μνήμης, για τους εραστές της τέχνης του λόγου.
Μ' ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι, Αλέξανδρος Κυπριώτης (Ίνδικτος)
Γρήγορο, σαν επιδέξιος δολοφόνος, παχύρευστο όπως το αίμα που αναβλύζει. Ένας νέος συγγραφέας κυκλοφορεί στη πόλη, με μια πένα ακονισμένη σαν ξυράφι. Εκρηκτικά, ιδιοστατικά διηγήματα που γυρίζουν σαν σβούρα το υπαρξιακό απόστημα του σημερινού ανθρώπου. Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης τακτικός μεταφραστής των Ελφρίντε Γέλινεκ, Τζενυ Έρπενμπεκ και Τόμας Μαν, παραδίδει έναν λεπτό τόμο δραματουργικού consensus.
Κύριε Διοικητά, Romain Slocombe (μτφρ. Έφη Κορομηλά, Πόλις)
Ένας από τους αρτιότερους στυλίστες του σύγχρονου γαλλικού μυθιστορήματος, σ' ένα γοητευτικό πολιτικό μυθιστόρημα, βουτηγμένο στην ερωτική οδύνη στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Φυλετικοί και ταξικοί διαχωρισμοί, τανύζουν τον κοινωνικό ιστό και τον κατασπαράσουν. Μια τοιχογραφία με αιχμηρές άκρες, που αναφέρεται στο σήμερα, μελετώντας τις χίμαιρες του χθες. Διεισδυτική γραφή, σφυρηλατιμένη πάνω στο σώμα της λεπτής ειρωνίας, με πλήθος εξωτερικών και εσωτερικών συγκρούσεων. Μια απίθανη επιστολική ιστορία για το μέγεθος και την εισχώρηση του δωσιλογισμού. Πρωταγωνιστής ένας καθ' έξην «αρνητικός» ήρωας. Μια πρόκληση για κάθε συγγραφέα.
Οδηγός ζωής για αρχάριους, Lia Hills (μτφρ. Μαρίνα Τουλγαρίδου, Τόπος)
Κάποιοι είπαν ότι μετά το «Twilight» το εφηβικό μυθιστόρημα έγινε βάμμα ιωδίου για τις πληγές από τους κοπτήρες των νεαρών βαμπίρ. Αυτό το υπερβολικό σχήμα, έρχεται να ανατρέψει η νεοζηλανδή Λία Χίλς. Ένας 17άχρονος στο μεταίχμιο των γονεϊκών του αδιεξόδων, αποφασίζει να ταξιδέψει και να εξερευνήσει το κόσμο. Ο Πλάτωνας, ο Κίργκεγκορ, ο Νίτσε και λοιποί εκλεκτοί θα τον συνοδέψουν σ' αυτή τη καταβύθιση στην αυτογνωσία. Εξάλλου ό,τι μάθαμε πιτσιρικάδες, το μάθαμε εξωσχολικά και... εξωθεσμικά. Ένα ποπ διαμαντάκι, που σερφάρει με μαεστρία πάνω στις εφηβικές αγωνίες.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ προτείνει:
Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, Geoffrey Chaucer (μτφρ. Δημοσθένης Κορδοπάτης, Μελάνι)
Οι Ιστορίες του Καντέρμπερυ, ένα από τα ποιητικά θεμέλια της αγγλικής λογοτεχνίας, γράφτηκαν στα τέλη του 14ου αιώνα και η επίδρασή τους στη Δυτική λογοτεχνία είναι ανυπολόγιστη. Στις Ιστορίες του Καντέρμπερυ παρελαύνει όλη η ανθρώπινη τραγικωμωδία: έρωτας και σεξ, πόλεμος και θάνατος, αγάπη και μίσος, πλούτος και φτώχεια, γάμος και οικογένεια, δικαιοσύνη, εξουσία, φιλία, θρησκευτική πίστη, ζήλια, φιλαργυρία, κ.α. Το σημαντικότερο έργο του Τσόσερ κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά σε μια προσιτή πεζογραφική απόδοση.
Ζωή και πεπρωμένο, Vasili Grossman (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, Γκοβόστης)
Ο εβραϊκής και ουκρανικής καταγωγής συγγραφέας Βασίλι Γκρόσμαν υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής και αυτόπτης μάρτυρας των λυσσαλέων συρράξεων που έγιναν στο Στάλινγκραντ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής και πολιορκίας. Το 1960 ολοκλήρωσε ένα επικό μυθιστόρημα με αυτό το θέμα: οι περιγραφές της πολιορκίας και των μαχών είναι παραστατικές, οι προσωπογραφίες εξαιρετικές, οι αποτυπώσεις των συναισθημάτων πειστικές, οι συζητήσεις περί πολιτικής, ιστορίας και ιδεολογίας συναρπαστικές. Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό αριστούργημα με δεκάδες χαρακτήρες για το πώς τα ατομικά πεπρωμένα συνυφαίνονται μεταξύ τους και με το πεπρωμένο του κόσμου.
Φυλαχτό, Roberto Bolano (μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος, Άγρα)
Η Αουξίλιο Λακουτύρ θα μας αφηγηθεί σε πρώτο πρόσωπο ένα μέρος της προσωπικής ιστορίας της, ένα μέρος της ιστορίας της νεότερης λατινοαμερικάνικης ποίησης (και ιστορίας), και μαζί ένα μέρος της ιστορίας της νεότερης παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έχει κατορθώσει να κάνει το μικρό της όνομα, Αουξίλιο, και πράγμα: να βοηθά τους νέους ποιητές του Μεξικού. Ο μονόλογός της κρατά γερές ισορροπίες ανάμεσα στη σοφία και την αθωότητα, στη γνώση και την αφέλεια, στην υποστήριξη κοινωνικών αξιών και στο πρόταγμα της ατομικότητας, ενώ διαπλέκει μυθοπλαστικούς χαρακτήρες, ιστορικές προσωπικότητες και ήρωες άλλων βιβλίων του συγγραφέα σε ένα ιδιοφυές μεταμοντέρνο μείγμα.
Η παιδική ηλικία του Ιησού, J.M. Coetzee (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, Μεταίχμιο)
Ένας άνδρας και ένα αγόρι φτάνουν στην ισπανόφωνη πόλη Νοβίλα μιας ακατονόμαστης χώρας. Οι κάτοικοι τους υποδέχονται, τους βοηθούν να εγκατασταθούν και σύντομα ο άνδρας πιάνει δουλειά ως λιμενεργάτης. Οι δύο «νεοαφιχθέντες», άνθρωποι χωρίς παρελθόν, είναι αναγκασμένοι να προσαρμοστούν, να δοκιμάσουν τις αντοχές τους, να καταλάβουν γιατί βρίσκονται εκεί και να ανακαλύψουν ή να επινοήσουν το νόημα της καινούριας ζωής τους. Το τελευταίο μυθιστόρημα του Νομπελίστα συγγραφέα αφορά κυρίως τη μετανάστευση, την ηθική συγκρότηση και το χτίσιμο της ατομικής ταυτότητας, αλλά παραμένει ανοιχτό σε πολλαπλές και αντικρουόμενες ερμηνείες.
Αφανισμός, Mark Alpert (μτφρ. Κώστας Σίμος, Τραυλός)
Με όχημα την πρόβλεψη του επιστήμονα και μελλοντολόγου Ρέι Κούρτσγουαϊλ ότι η ολοκληρωτική σύγκλιση της ανθρώπινης και της μηχανικής νοημοσύνης και η έλευση μιας υπέρτατης υπολογιστικής μηχανής θα συμβούν εντός του αιώνα μας, ο Αμερικανός συγγραφέας και εκλαϊκευτής επιστημονικών ιδεών Μαρκ Άλπερτ γράφει ένα τεχνοθρίλερ που μας προσφέρει μια ιδιαίτερη ματιά στο τεχνολογικό μέλλον της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας, όπως αυτό συναρμόζεται με την πολιτική και τον πόλεμο.
Η ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ προτείνει:
H Καρδερίνα, Donna Tart (μτφρ. Χριστιάννα Ελ. Σακελλαροπούλου, Λιβάνη)
Το τρίτο μυθιστόρημα της Ντόνα Ταρτ που έχει ήδη αποσπάσει το Πούλιτζερ και έχει διχάσει τους κριτικούς ως προς την λογοτεχνική του αξία. Ο δεκατριάχρονος Θίο Ντέκερ χάνει τη μητέρα του σε ένα τρομοκρατικό χτύπημα στο Metropolitan Art Museum και αποσπά από τα χέρια ενός γέρου έναν μικρό πίνακα με μια καρδερίνα. Πρόκειται για το αριστούργημα του Carel Fabritius. Ο Θίο περιπλανάται από την Νέα Υόρκη στο Λας Βέγκας και στο Άμστερνταμ, συναντά έναν αριθμό από εκκεντρικούς χαρακτήρες, περιθωριακούς και ιδιόρρυθμους, κουβαλώντας πάντα μαζί του την καρδερίνα – τον μοναδικό συνδετικό κρίκο με τη μητέρα του.
Ακριβή μου ζωή, Alice Munro (μτφρ. Σοφία Σκουλικάρη, Μεταίχμιο)
Στα δεκατέσσερα διηγήματα της συλλογής, η βραβευμένη με το Νόμπελ Καναδή συγγραφέας αποτυπώνει τη μεταπολεμική ατμόσφαιρα σε απομονωμένες πόλεις του Καναδά, τα ήθη και τις καταπιεσμένες επιθυμίες τους. Τα προηγούμενα διηγήματα της, όπως σχολίασαν οι κριτικοί, διέθεταν την πυκνότητα μυθιστορήματος, ενώ τώρα έχει περάσει σε μια σχεδόν εξπρεσιονιστική γραφή, δίνοντας μας με αχνές πινελιές το αμυδρό περίγραμμα της ζωής των ηρώων της. Οι τίτλοι λειτουργούν ως οδοδείκτες μιας σκοτεινής και εν πολλοίς επικίνδυνης επικράτειας και πάντα στο τέλος, καταλήγει σε μια φράση, που είναι η επιτομή της ιστορίας και ενίοτε οδηγεί σε ένα είδος κάθαρσης.
Παγιδευμένες στη σιωπή, Kishwar Desai (μτφρ. Ευαγγελία Δημαράκη, Μίνωας)
Η Ινδή Κισουάρ Ντεσάι που πήρε το βραβείο Costa για το πρώτο της μυθιστόρημα «Witness the night» το 2010, επιδίδεται σε ένα νέο είδος: στο μετααποικιακό φεμινιστικό μυθιστόρημα μυστηρίου. Το Παγιδευμένες στη σιωπή είναι το τρίτο της σειράς, και όπως στα προηγούμενα, η κεντρική ηρωίδα, η Σιμράν Σινγκ, μια σαραντάχρονη κοινωνική λειτουργός, αναλαμβάνει το ρόλο του ντετέκτιβ. Όταν στο κινητό της καταφθάνει ένα ανώνυμο βίντεο με την κακοποίηση μιας νεαρής κοπέλας από μια ομάδα αντρών και η Σινγκ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση, θα έρθει αντιμέτωπη με την απροθυμία των αρχών να συνεργαστούν μαζί της, το φόβο, και την ένοχη σιωπή που απλώνεται στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Γκόα.
Και τα βουνά μίλησαν, Khaled Hosseini (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, Ψυχογιός)
Μια δυνατή ηχώ διαπερνάει ολόκληρο το μυθιστόρημα του Αφγανού συγγραφέα. Πρόκειται για την ηχώ της κραυγής δυο παιδιών που τα χώριζαν βίαια, όταν το ένα πουλήθηκε σε εύπορη οικογένεια της Βαγδάτης. Αυτό το πολυφωνικό μυθιστόρημα, με σύνθετη δομή και πολλές νοηματικές διαστρωματώσεις εκτυλίσσεται σε διάφορα σημεία του κόσμου, από το Αφγανιστάν, στην Καλιφόρνια, το Παρίσι, μέχρι την Τήνο. Υπάρχουν και εδώ αρκετά από τα θέματα που κυριαρχούν στα πρώτα μυθιστορήματα του συγγραφέα: η σχέση ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, ο τρόπος που το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν και η απόπειρα χαρτογράφησης του σκοτεινού κόσμου του μύθου, μια θολή επικράτεια που όμως εισβάλλει και επηρεάζει την πραγματικότητα.
Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης, Gilles Martin-Chauffier (μτφρ. Γιάννης Στρίγγος, Πόλις)
Ο Μάρτιν - Σωφιέ ακολουθώντας την τεχνική των πολλαπλών οπτικών γωνιών, δίνοντας λόγο σε όλους του πρωταγωνιστές, γράφει ένα σύγχρονο μυθιστόρημα για την άνοδο του κοινοτισμού και τη δυσκολία της συνύπαρξης ανθρώπων από διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες. Όταν ένας νεαρός Άραβας συλλαμβάνεται μετά από επίθεση σε μια κοπέλα εβραϊκής καταγωγής για να της κλέψει την τσάντα σε ένα υπόγειο πάρκινγκ και στη συνέχεια αφήνεται ελεύθερος, αρχίζει η σύγκρουση ανάμεσα στην αραβική και την εβραϊκή κοινότητα στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, όπου όλοι είναι «εν μέρει» ξένοι, ακόμα και ο αστυνόμος που αναλαμβάνει την υπόθεση. Ένας ακήρυχτος πόλεμος ξεσπάει και έρχονται στην επιφάνεια οι υπόγειες διεργασίες μιας κοινωνίας χωρισμένης σε «στρατόπεδα».
Η ΕΛΕΝΑ ΜΑΡΟΥΤΣΟΥ προτείνει:
Το ελάχιστο ίχνος, Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης (Ροδακιό)
Ένα μυθιστόρημα για το ίχνος που αφήνει ο άνθρωπος στο πέρασμά του από τη ζωή και την τέχνη αλλά και για το ίχνος που αφήνει η τέχνη στη ζωή του, μια που σε αυτό το βιβλίο ζωή και τέχνη αλληλοδιαπλέκονται μέχρι στο τέλος να γίνουν ένα. Μια ιστορία για όσους το καλοκαίρι δεν φοβούνται να κολυμπήσουν στα βαθιά – βοηθάει άλλωστε και η άνωση του υποδόριου χιούμορ του εξαιρετικού συγγραφέα.
Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, Ανδρέας Μήτσου (Καστανιώτης)
Σύντομα αφηγήματα γραμμένα ως επί το πλείστον σε πρώτο πρόσωπο, με φόντο ρεαλιστικό, απ' όπου ξεπηδάει ανεπαίσθητα το παράξενο. Ολιγοσέλιδες ιστορίες που μέσα τους όμως χωράνε καλοδιπλωμένες μνήμες, κακοχωνεμένες απώλειες, κακοφορμισμένοι έρωτες, ζωώδη ένστικτα και αιφνίδιες ανατροπές.
Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (μτφρ. Μένης Κουμανταρέας, Πατάκη)
Το παλιό παραμύθι ειπωμένο με μια νέα μετάφραση και μια τολμηρά ταιριαστή εικονογράφηση. Ο Λιούις Κάρολ μαζί με τον Μένη Κουμανταρέα και τον Πατ Αντρέα δημιουργούν ένα λογοτεχνικό και αισθητικό αποτέλεσμα λαμπερό, παιγνιώδες, προκλητικό. Εξαίσιος οδηγός για τους λαβύρινθους της παιδικής ηλικίας.
Τα τρία επίπεδα της ζωής, Julian Barnes (μτφρ. Θωμάς Σκάσσης, Μεταίχμιο)
Ένα κείμενο-κρεμμύδι, που ενώ ξεκινάει σαν ένα ενδιαφέρον δοκίμιο για τα αερόστατα και την φωτογραφία, μας οδηγεί σε μια γλαφυρή ιστορία έρωτα και πτώσης που διαδραματίζεται ανάμεσα σε έναν στρατηγό και μια διάσημη ηθοποιό για να καταλήξει σε μια προσωπική μαρτυρία απώλειας. Απρόσμενα συγκινητικό και διεισδυτικό.
Ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα, Γιάννης Πλιάγκος (Κέδρος)
Ένα πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα από έναν πρωτοεμφανιζόμενο λογοτέχνη. Το νήμα της αφήγησης κρατάει ένας νεαρός άντρας ο οποίος χάνει τη γυναίκα του. Το «φάντασμά» της θα τον οδηγήσει μέσα από σκοτεινές διαδρομές αποκαλύψεων στην τελική αυτοαποκάλυψη. Γλωσσική ευφορία, αυτοσαρκασμός και ύφος λεπτοδουλεμένο στην υπηρεσία ενός περιεχομένου που άπτεται κοινωνικών, ψυχαναλυτικών και φιλοσοφικών ζητημάτων, ενταγμένων θαυμάσια στην πλοκή.
Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ προτείνει:
Ο Φιλαράκος, Guy de Maupassant (μτφρ. Άρης Αλεξάνδρου, Γκοβόστης)
To ατομικό συμφέρον είναι το κίνητρο των κοινωνικών, επαγγελματικών και ηθικών επιλογών του Φιλαράκου του Μωπασάν. Ματαιόδοξος, νάρκισσος και συνειδησιακά ρηχός, ο ανερχόμενος αυτός αστός αξιοποιεί τη φιληδονία και ευπιστία των γυναικών ώστε να οικοδομήσει ένα προφίλ «επιτυχημένου». Κριτική των γαλλικών ηθών του τέλους του 19ου αιώνα και καταγγελία της ευτέλειας και του αστικού καθωσπρεπισμού σε ένα νατουραλιστικό μυθιστόρημα που προσλαμβάνει διαστάσεις κλασικού αριστουργήματος, καθώς νοσταλγεί την καθαρότητα και το αδιάβλητο εποχών που είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Η γιορτή της ασημαντότητας, Milan Kundera (μτφρ. Γιάννης Η. Χάρης, Εστία)
Στο τελευταίο αυτό βιβλίο του Μίλαν Κούντερα οι χαρακτήρες συναντώνται σε ηλικία καθοριστική για την αποτίμηση της ζωής τους κι επιλέγουν αφηγήσεις των οποίων κύριο γνώρισμα είναι το χιούμορ. Μια υποτιθέμενη εξιστόρηση του Στάλιν υποσκάπτει τη σοβαρότητα κάθε άλλης πιθανής αφήγησης. Το μυθιστόρημα σαρκάζει το ανθρώπινο ψέμα, τα ανεκπλήρωτα καλλιτεχνικά όνειρα, την αδυναμία χαρακτήρος, τα άλυτα οιδιπόδεια. Τυχαιότητα, ανάδειξη του αστάθμητου παράγοντα, διακωμώδηση της σοβαρότητας της ζωής, ανεκδοτολογικό ύφος, ερωτισμός που μετεπενδύεται και η σοφία της αποδοχής του «τέλους του αιώνα».
Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν, Juan Gabriel Vàsquez (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, Ίκαρος)
Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν είναι το ντοκουμέντο του θανάτου ενός τυχαίου συνοδοιπόρου, στην εξιχνίαση του οποίου αποδύεται ο αφηγητής, ώσπου γίνεται αυτήκοος μάρτυρας της ιστορίας της χώρας του και της ανατριχιαστικής ανθρώπινης μοίρας. Γραφή στέρεη και σαρκική, ολοκληρωμένο ψυχογράφημα και γλαφυρή αποτύπωση της δεκαετίας του εξήντα στην Κολομβία. Το μυθιστόρημα κέρδισε από τον δήμο του Δουβλίνου το βραβείο IMPAC, που βασίζεται στις προτάσεις ενός παγκοσμίου δικτύου βιβλιοθηκών, ενώ εν Ελλάδι καθιερώθηκε ήδη στην υποδειγματική μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.
Ο Φάρος, Alison Moore (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, Ίκαρος)
Στον δικό της Φάρο η Άλισον Μουρ ξαναπιάνει το αγαπημένο σύμβολο που καθιέρωσε η Βιρτζίνια Γουλφ, το κλείνει σ' ένα αντικείμενο τσέπης και αφήνει την ερμηνεία στον αναγνώστη. Ο ήρωας αναζητά τα ίχνη της προεφηβείας του μπαίνοντας σ' ένα φέρι μπόουτ για να επαναλάβει μια παλιά διαδρομή. Που όμως τώρα, στα σαράντα του, τον φέρνει αντιμέτωπο με μια τελείως διαφορετική μοίρα, πλασμένη από συμπτώσεις. Ύφος πεζό που επιτρέπει στον λυρισμό να γλιστρήσει μέσα από τη σχολαστική καταγραφή της λεπτομέρειας.
Φάλκονερ, John Cheever (μτφρ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου, Καστανιώτης)
Στο γνωστό μυθιστόρημα «φυλακής» του Τσίβερ (κατά το περιοδικό «ΤΙΜΕ», ένα από τα 100 καλύτερα αγγλόφωνα λογοτεχνικά έργα του εικοστού αιώνα) η συγκατοίκηση με τον κίνδυνο και την ωμότητα στο σωφρονιστικό ίδρυμα «Φάλκονερ» οδηγεί ένα φυλακισμένο στο καταφύγιο των αναμνήσεων, που του ανήκουν και τον διασώζουν από την αποκτήνωση. Η αφήγηση της εξάρτησής του από τα ναρκωτικά και τον διαλυμένο γάμο του, και η αναπόληση της χαμένης του ελευθερίας ανασύρουν τον Ιεζεκιήλ Φάραγκατ από τη χορεία των περιθωριακών και τον καθιερώνουν ως επαναστατική μορφή, άξιο διάδοχο των ηρώων των μεγάλων κλασικών μυθιστορημάτων.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΕΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ προτείνει:
Ο μηχανισμός του δωματίου, Αριστείδης Αντονάς (Άγρα)
Η γραφή του Αντονά είναι στηριγμένη στον χώρο. Ένα δωμάτιο, το οποίο κανείς δεν ξέρει τι περιέχει, ορίζει το απαγορευμένο, αυτό που ο Φύλακας οφείλει να φυλάει. Κι αυτό το άδυτο υποβάλλει σκέψεις για την εξουσία και την περιφρούρησή της, αλλά και τη συνενοχή του καθενός, που εκών άκων αδιαφορεί για ό,τι τυπικά βρίσκεται έξω από τις αρμοδιότητές του. Η νουβέλα με μορφή θεατρικού έργου αποτελεί ένα ανοικτό έργο, που δίνει την εντύπωση κρυπτικής μηχανής παραγωγής συγκεκριμένων νοημάτων, αλλά κατά βάση είναι ένα πολύκεντρο εκκολαπτήριο το οποίο επωάζει πολλές ερμηνείες.
Μια χαρά, Χρίστος Κυθρεώτης (Πατάκη)
Πρόκειται για έξι διηγήματα που εκβάλλουν τον έφηβο στη νεανική ηλικία και τον ανδρώνουν, καθώς αυτός ωριμάζει στις ποικίλες επαφές του με τον άλλο, επαφές που τον κάνουν να τρίβεται πάνω στις ανασφάλειές του και να τις αντιμετωπίζει. Ο τριανταπεντάχρονος συγγραφέας στερεώνει πάνω στον εκάστοτε ήρωά του τις μετεφηβικές ιστορίες του, που δείχνουν την προσπάθεια εισόδου σ' ένα δίκτυο διαπροσωπικών επαφών και κοινωνικοποιητικών μηχανισμών. Έτσι, δείχνει πώς ενηλικιωνόμαστε, πώς κοινωνικοποιούμαστε και πώς ορίζουμε, άλλοτε με βεβαιότητα κι άλλοτε με αμηχανία, την ουσία της ύπαρξής μας.
Νοέμβριος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης (Πατάκη)
Ο διηγηματογράφος αρπάζεται από μικρές αφορμές, οι οποίες κινητοποιούν το μυαλό και την καρδιά του, πάνω σ' αυτές κάνει τις προσωπικές του συνδέσεις κι έτσι γράφει ολιγοσέλιδα κείμενα, που συναιρούν το παρόν και το παρελθόν, το προσωπικό και το συλλογικό, το βιωμένο και το φανταστικό. Η αφορμή-σκαντάλη πυροδοτεί έναν εσωτερικό μηχανισμό σύλληψης και επεξεργασίας της πρωτογενούς ύλης, με τη μνήμη, την αναδρομή και τη σύναψη αντίθετων και οξύμωρων σχημάτων να οδηγούν σε ακαριαίες αισθητικές καταβυθίσεις. 33 διηγήματα για το πώς το μικρό ξυπνάει το μεγάλο...
Με λυμένο χειρόφρενο, Μάρτυ Λάμπρου (Κέδρος)
Αρχίζεις το βιβλίο και προσγειώνεσαι αμέσως στον κόσμο των νταλικέρηδων και των μεγάλων φορτηγών, ακούς μια γλώσσα λαϊκή, φορτωμένη με τις λέξεις της δουλειάς και της αργκό των δρόμων. Κι έπειτα οσμίζεσαι το κλίμα της δεκαετίας του '80, κάτι ανάμεσα στον λαϊκό οδηγό, τον πατέρα της αφηγήτριας, και στα κομμουνιστικά οράματα, στα προδομένα όνειρα και στα χρέη που σφίγγουν σαν μέγγενη. Η βιοπάλη είναι ένας ατελείωτος δρόμος...., μέσα από τον οποίο η δωδεκάχρονη Σωτηρία γίνεται «άντρας», ψήνεται στην νταλίκα και ωριμάζει σε ένα Bildungsroman.
Ρετροσπεκτίβα, Abraham B. Yehoshua (Πόλις)
Ένα αναδρομικό αφιέρωμα με την προβολή των πρώτων ταινιών του κάνει τον γηραιό σκηνοθέτη να δει με άλλο μάτι όχι μόνο την ίδια την τέχνη του, αλλά και τις σχέσεις του με τους άλλους (ηθοποιούς, σεναριογράφο, λοιπούς συντελεστές). Έτσι, το μυθιστόρημα του ισραηλινού πεζογράφου οργανώνει περίφημα στην πλοκή του σκέψεις για την τέχνη, τη μνήμη και την υποκειμενικότητα που διασταυρώνεται με τις αλήθειες των άλλων, ώσπου να οδηγήσει σε μια λυτρωτική μετάνοια και σε μια έμπρακτη απολογία. Ένα μεγάλο έργο ενός σπουδαίου συγγραφέα.