Για το δεύτερο βιβλίο της Βάσως Νικολοπούλου Καιρός ήταν (εκδ. Εστία).
Του Νίκου Κουρμουλή
Το πολιτισμικό στίγμα της τρέχουσας κρίσης αποτελεί μια διαρκή αγωνία των λογοτεχνών της χώρας μας. Και ευλόγως, ως ένα βαθμό, αφού η μεταιχμιακή συνθήκη το επιβάλλει σχεδόν αντανακλαστικά. Τα γνωσιακά πεδία του παρελθόντος έχουν αναιρεθεί. Τα σχήματα, οι χώροι απεύθυνσης, οι κοινωνικές κατηγορίες, η ίδια η ψυχοσύνθεση του αναγνώστη και του συγγραφέα, εντέλει, βρίσκονται κάτω από συνεχή μετασχηματισμό.
Ένας ευσύνοπτος τόμος, αποτελούμενος από συμπικνωμένες διηγήσεις, από εικόνες που ζητούν να γίνουν ιστορίες
Κοντά τρία χρόνια έχουν περάσει από τον δραματικό μονόλογο, υψηλής τάσης και τραγικού βάθους Βασιλική (εκδ Πόλις). Πηγαία συγκίνηση μιας διηγηματικής μυθιστορίας που ξεδίπλωνε το πάθος μιας γυναίκας στο κατώφλι της λήθης. Επιστημονικώς, νόσος του Αλτσχάιμερ. Δίχως τις κυψέλες της μνήμης, ο άνθρωπος δεν ζει, μαραζώνει αργά. Μέχρι να ξεριζωθούν εντός του, τα καρρέ του βίου. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία το δεύτερο βιβλίο της με τον υπαινικτικό τίτλο Καιρός ήταν. Το παρελθόν αφηγείται την ιστορία του και ξεσπά υπόγεια. Ένα πεζογράφημα χωρισμένο σε 46 μικρά κεφάλαια-απολυτίκια. Φαινομενικά δεν ενώνονται μεταξύ τους, όπως δεν μπορούν να συνδεθούν γραμμικά οι σπείρες που απαρτίζουν τις συμπαραδηλώσεις μιας ζωής. Θραύσματα μοναχά, από τη γέννηση έως και τον θάνατο. Μια κύκλια διαδρομή, χωρίς περίγραμμα. Χαράσσεται πάνω στην οιμωγή και το αίνιγμα. Ο ελάχιστος συνειρμός, αποτυπώνεται όχι ως μια φευγαλέα σκέψη αλλά ως χνάρι-οδοδείκτης μέσα στο αντάριασμα της υπαρξιακής περιδίνησης.
Η Βάσω Νικολοπούλου
|
«Μας ρουφάει το σκοτάδι, η υγρασία μας κοκκαλώνει», γράφει κάπου. Η σκιά και το αμνιακό υγρό, είναι δυο βασικά στοιχεία πίσω από το οποία χτίζεται η μυθοπλασία της Νικολοπούλου. Στα εναλλασσόμενα πεδία του φόβου και της ελπίδας. Ποιος είπε πως η αλήθεια πρέπει να είναι απολύτως γυμνή; Τίποτε το απόλυτο δεν κυκλοφορεί στα λόγια της Νικολοπούλου. Η πλάνη κυριαρχεί. Και η σχετικότητα. Οι όγκοι του μυθοπλαστικού τοπίου αλλάζουν σε κάθε σελίδα. Οι συλλογισμοί, φυγόκεντροι. Εισβάλουν στις μνήμης τα στενά, μετατρέποντας τις σε βίωμα ορθοπάτητο.
Στο δεύτερό της βιβλίο η Βάσω Νικολοπούλου γίνεται μεσολαβητής μεταξύ του άυλου και του δυνάμει πραγματικού. Προσπαθεί να τρυγίσει, σε αντίξοες συνθήκες, καρπούς αισθαντικότητας και αυτοσυνείδησης. Για τους εναπομείναντες αναζητητές μιας Ιθάκης.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Καιρός ήταν
Μικρές ιστορίες
Βάσω Νικολοπούλου
Εστία 2014
Σελ. 72, τιμή € 9,00