Για το βιβλίο της Hannah Arendt «Η ανθρώπινη κατάσταση» (μτφρ. Πέτρος Γεωργίου, εκδ. Πατάκη) και της Simone Weil «Το πρόσωπο και το ιερό» (μτφρ. Σταύρος Ζουμπουλάκης, εκδ. Πόλις).

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Για τον συγκεντρωτικό τόμο με τις συνεντεύξεις της Hannah Arendt «Τρεις συζητήσεις» (μτφρ. Γιώργος Στεφανίδης, επίμ. Δημήτρης Μαρκόπουλος, εκδ. Μάγμα).

Του Γιώργου Δρίτσα

Για το βιβλίο της Hannah Arendt «Άνθρωποι σε χρόνους ζοφερούς» (μτφρ. Δημήτρης Ψυχογιός, εκδ. Επίκεντρο).

Του Φώτη Καραμπεσίνη

Για το βιβλίο «Αντισημιτισμό», τον πρώτο από τους τρεις τόμους του έργου της Χάννα Άρεντ «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού» (μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες).

Του Βαγγέλη Γραμματικόπουλου

Για το βιβλίο του Τέοντορ Βίζενγκρουντ Αντόρνο «Η εκπαίδευση μετά το Άουσβιτς» (μτφρ. Γιώργος Σαγκριώτης, εκδ. Νήσος) και το βιβλίο του Gershom Scholem και της Hannah Arendt «Δύο επιστολές για τη ρηχότητα του κακού» (μτφρ. Παναγιώτης Τσιαμούρας, εκδ. Άγρα).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Πώς μια εβραία, διωγμένη και φυλακισμένη από τους Ναζί, μπορεί να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις, όταν παρακολουθεί από κοντά τη δίκη του αρχιερέα των Nαζί για τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας; Η ιστορία της Hannah Arendt.

Του Άλκη Γούναρη 

Στις θηριωδίες των Ναζί συμμετείχαν συνηθισμένοι άνθρωποι, που δεν ήταν ούτε σαδιστές, ούτε φανατικοί. Πώς εξηγείται; Μια εκτενής ανάλυση με αφορμή τα βιβλία «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ - Έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Ηannah Arendt (εκδ. Νησίδες) & «Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ - Ληστεία, φυλετικός πόλεμος και εθνικοσοσιαλισμός» του Αly Götz (εκδ. Κέδρος).

[Στη φωτογραφία: Ο Άιχμαν κατά τη διάρκεια της δίκης του] 

Του Σωτήρη Βανδώρου