Το βράδυ, λίγο μετά τη δύση, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Σεντόνια της αγρύπνιας, από την ομότιτλη συλλογή της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου.
Επιμέλεια: Οράτιος
♠ ♠ ♠
Σεντόνια της αγρύπνιας
Μ' αρέσει ν' απλώνω τα ρούχα στο σκοινί
Εδώ τα μικρά εκεί τα μεγάλα σώματα
Ασήκωτα ανομήματα ζωής χαρισάμενης
Λευκά συντρίμμια στη στρόφιγγα στο ατσάλι
Στο γίγνεσθαι του αίματος σαν ψέμα πορφυρό
Εσώρουχα μεταξωτά σεντόνια της αγρύπνιας
Νερά φανταστικής βροχής τόξα ουράνιας μνήμης
Ας έρθει ένας ήλιος να τα λάμψει μυστικά
Ας έρθει ένα φεγγάρι να τα φέξει ολόγυμνα
Γένοιτο το θέλημα του καιρού κι ας χειμωνιάζει
Κι ένα αεράκι καλός οιωνός να στεγνώσει
Τα δάκρυα της νύχτας τ' αλμυρά φιλιά
Σεντόνια της αγρύπνιαςΜαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
Μεταίχμιο 2006
