Κάθε βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, από τη συλλογή Τα φώτα απέναντι, του Χρήστου Αγγελάκου.
Επιμέλεια: Οράτιος
♠ ♠ ♠
Ονειρεύτηκα το θάνατό μου
όχι σαν τύψη του μεσημεριού
όχι με τη μορφή ενός παιδιού
που παίζει ανοίγοντας τα βλέφαρα
που δεν ανοίγουν
ούτε σαν ταξιδιώτη
που έχασε το πρόσωπό του
κι έρχεται αδειάζοντας
γυάλινους βώλους από την τσέπη
του ψηλού πανωφοριού
Χαμογελούσα στον ύπνο μου
σαν να συνάντησα το πρόσωπο
που ονειρεύτηκα να με γεννήσει
χαμογελούσα
στα φώτα απέναντι
στους χάρτες της αναμονής
στη σκουριασμένη βεβαιότητα της μνήμης
ότι ο θάνατος θα 'ρθει
Ο θάνατος θα 'ρθει και θα σου μοιάζει