
Κάθε βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Ο μάγος χρόνος, από τη συλλογή Χρονογραφία, του Γιώργου Γώτη.
Επιμέλεια: Οράτιος
♠ ♠ ♠
Ο μάγος χρόνος
να πλέξουνε στεφάνι. Εκείνο
που ξορκίζοντας κάθε κακό θα ανταποδώσει
βίον με τύχη ελπίδα και το χρυσό μας όνειρο
αληθινό θα κάνει. Για να μας παρασύρουν
χρώματα του μέλλοντος και ευωδιές, ώστε
το αφανές ν' αφήσουμε του βίου στην ελπίδα.
Της άνοιξης και ο Απρίλιος που έχει
το εξ' ακανθών, πλεγμένο
με της κάθε μέρας
τα σαρκοβόρα θελκτικά φυτά.
Με την ελπίδα σε φρικτήν ερημίαν
και το πολύ αργά για κάτι.
Ένα μαγιάτικο και ένα ακάνθινο στεφάνι
με τη μεταξωτή λευκή κορδέλα του μαζί δεμένα
μεταμορφώνονται μες στην εφήμερη ευτυχία μας
και εναλλάσσονται.
Μας επισκέπτεται ο χρόνος να διατάζει
αλλαγές ενώ εμείς αντιστεκόμαστε
να τον περιφρονούμε επιμένουμε
βέβαιοι στο τέλος ότι θα ηττηθούμε.
Ο μάγος χρόνος μεταμορφώνει
τα αγκάθια σε λουλούδια και υπενθυμίζει.
Αργά. Είναι πια αργά.
Στης τύχης μας έρχεται τους γάμους
τα στέφανα αλλάζει χωρίς
να γνωρίζουμε ακόμη ποιο μας φόρεσε
ή αν το μεταμόρφωσε.