Κάθε βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Σκοτεινή μπαλλάντα γ΄, από τη συλλογή Σκοτεινές μπαλλάντες και άλλα ποιήματα του Νάσου Βαγενά.
Επιμ. Οράτιος
♠ ♠ ♠
Ο Θάνατος ήρθε ένα βήμα πιο κοντά.
Μου φαίνεται πώς δεν κρατάει δρεπάνι αλλά απόχη.
Μα έχω πια μάθει να σκέφτομαι σωστά
στα ερωτήματα πού κανείς απαντά
μ' ένα ναι ή ένα όχι.
Θέλω να πω, το μέλλον χτυπάει στο ψαχνό
αλύπητα. Κι ανακαλύπτω
με θλίψη πώς έχω αρχίσει να ξεχνώ.
Πως όλα σκεπάζονται μ' ένα αχνό
σύννεφο, κι όχι με τη σκιά των ευκαλύπτων.
Νιώθω πως λίγα πράγματα μπορούν να συμβούν,
κι άλλα, πολύ περισσότερα, πως δεν θα γίνουν.
Μα όσα δεν γίνονται τώρα, βομβούν
στα σκονισμένα κοιλώματα του λοβού
όπως οι σφήκες στους κάλυκες των κρίνων.
Πάνσοφε, Μεγαλόθυμε, Άρχοντα του Φωτός,
χάρισέ μου έναν θάνατο αντρίκειο.
Τούτο μονάχα σου ζητώ,
εγώ πού ποτέ μου δεν δέχτηκα δοτό
πόστο ή οφίκιο.
