Κάθε βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Δάφνης και Χλόη, από τη συλλογή Κοιτάζοντας δάση του Στρατή Πασχάλη.
Επιμ. Οράτιος
♠ ♠ ♠
Δάφνης και Χλόη
στη Σοφία
Έλα να πάμε κει στ' απόμερο νησί τη Λέσβο
που με τα λιόδεντρα και τους πευκώνες
είναι κάτω απ' τη δύση μια ζωγραφιά
κήπο και σπίτι ασφυκτικό ν' αποτινάξουμε για πάντα
να ξαναζήσουμε όπως παλιά να ξαναβρούμε αρχαίους
νόμους μες στα ξανθά νερά και το πηγαίο φως
την κάθε τύψη κι ενοχή να εκδικηθούμε
κι αν επιτέλους δεν μπορούμε να είμαστε έφηβοι
εραστές σαν τους βοσκούς του Παραδείσου έστω να πουν
ότι θυσιάσαμε ακόμα και την ευτυχία
παιδιά που χάθηκαν ανυπεράσπιστα για μια πιο άγρια χαρά
που με τα λιόδεντρα και τους πευκώνες
είναι κάτω απ' τη δύση μια ζωγραφιά
κήπο και σπίτι ασφυκτικό ν' αποτινάξουμε για πάντα
να ξαναζήσουμε όπως παλιά να ξαναβρούμε αρχαίους
νόμους μες στα ξανθά νερά και το πηγαίο φως
την κάθε τύψη κι ενοχή να εκδικηθούμε
κι αν επιτέλους δεν μπορούμε να είμαστε έφηβοι
εραστές σαν τους βοσκούς του Παραδείσου έστω να πουν
ότι θυσιάσαμε ακόμα και την ευτυχία
παιδιά που χάθηκαν ανυπεράσπιστα για μια πιο άγρια χαρά
Κοιτάζοντας δάση
Στρατής Πασχάλης
Μεταίχμιο 2002
