
Κάθε βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Terrarium (Το Πείραμα του Ward) από την ομότιτλη συλλογή της Ελένης Ν. Γαλάνη.
Επιμ. Οράτιος
♠ ♠ ♠
Ψάρια που ζούνε σαν φυτά
Άνθρωποι με φτερά, άνθρωποι με βράγχια
Άνθρωποι με φύλλα, με αγκάθια
Ανθίζουν, μαραίνονται, πολλαπλασιάζονται
στοιβάζονται, συστεγάζονται σε τερράρια
ακουάρια, γραφεία, στριμώχνονται
σε γυάλινα δωμάτια
μνημεία μοιάζουν θερμοκήπια
μέσα σε τραμ, μετρό, λεωφορεία
το οξυγόνο τους λιγοστεύει
η ανάσα σώνεται
το φως τους τελειώνει
Αιώνες κοιτάζουν πίσω από τα τζάμια μαραίνονται
οι μέρες σαν κιβωτιόσχημες
προθήκες που ασφυκτιούν
δαγκώνοντας έρωτες, τυμβωρύχοι του ερέβους,
σπρώχνονται βίαια
με δόντια, ράμφη
προϊστορικά θηρία στο μουσείο
της λήθης τους σκάβουν το χώμα με λύσσα
τη μοίρα τους έρποντας
όνειρα ξύνουνε μύχια με νύχια
τον τάφο τους
πόθοι σουγιάδες, λέξεις καρφιά,
Δεν βρίσκουν βυθό