vlandis_250

Στον Δημήτρη Αργασταρά

Με το τελευταίο του βιβλίο ‘‘Tractatus Magico-Philosophicus’’ (Μαγικό Κουτί), ο Νίκος Βλαντής καταφέρνει να ξαφνιάσει τον αναγνώστη του. Αν και αυτό αποτελεί μάλλον μια αναμενόμενη συνθήκη για τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Με υψηλή στόχευση και με οραματικό πνεύμα, ο Βλαντής υπήρξε ανέκαθεν θεματικά πρωτοπόρος, όπως δείχνουν τα μυθιστορήματα που μας έχει δώσει μέχρι στιγμής – Αλκιβιάδης Δεσμώτης (2000), www.tospitimas.gr (2002), Μπάρτλεμπυ ο κουμπιουτεράς (2005), Writersland (2006), Λήθη (2008), για να αναφερθούμε σε μερικά από αυτά. 

Το ‘‘Tractatus Magico-Philosophicus’’, όχι ένα λογοτεχνικό αλλά ένα θεωρητικό και φιλοσοφικό βιβλίο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία ‘‘διανοητική περιπέτεια’’. Σημείο εκκίνησής του είναι η σημερινή πολυδιάστατη κρίση, τα όρια του εργαλειακού ορθολογισμού και της σύγχρονης εποχής, και στόχος του η αναζήτηση μιας καινούριας Αφήγησης που θα μπορούσε να επανοηματοδοτήσει τις ζωές μας. Για να το πετύχει αυτό ο Βλαντής καταδύεται στις προσπάθειες των φιλόπονων και πεφωτισμένων ανθρώπων του παρελθόντος, όσων επέμεναν να οραματίζονται μια μελλοντική ουτοπία για το ανθρώπινο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα με ακρίβεια και διεισδυτικότητα επιχειρεί να αναλύσει τη σημερινή προβληματική συγκυρία. Επιπλέον, καταφέρνει να μας πείσει για την καταλληλότητά του σε αυτό το εγχείρημα καθώς διαθέτει στην φαρέτρα του μια ξεχωριστή αφηγηματική δεινότητα (τα σημεία που μας εξομολογείται την αναζήτηση του προσωπικού του Μύθου και την συγγραφή κάποιων εκ των μυθιστορημάτων του είναι όντως απολαυστικά), και μια πολύ καίρια και συγκεκριμένη φιλοσοφική ενατένηση (σπάνιος είναι ο τρόπος με τον οποίο, μέσα σε λίγες σελίδες, μας δίνονται παραστατικά τα θεμέλια του δυτικού κόσμου).

Έτσι, μια συζήτηση μαζί του, παρόλο που δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ανάγνωση του βιβλίου, θεώρησα πως θα μπορούσε να αποβεί αρκετά ενδιαφέρουσα.

Ο λατινογενής τίτλος του βιβλίου σας ίσως ξενίσει τους ανενημέρωτους αναγνώστες. Γιατί διαλέξατε αυτόν τον τίτλο; Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς προέκυψε.

Ο τίτλος θα φέρει στο νου όσων ασχολούνται με τη φιλοσοφία το βιβλίο του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν Tractatus Logico-Philosophicus. Ωστόσο, και ο τίτλος του βιβλίου του Βιτγκενστάιν παραπέμπει στο Tractatus Theologico-Politicus του Μπαρούχ Σπινόζα. Ο όρος «tractatus» (σημαίνει πραγματεία) χρησιμοποιείτο ευρέως σε δοκιμιακά έργα κατά την Αναγέννηση. Το συνθετικό «magico-» δημιουργεί διαλεκτική με το βιβλίο Tractatus Astrologico-Magicus, αποκρυφιστική μελέτη του 16ου αιώνα. Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν «Κοσμοείδωλο». Ο επιμελητής του βιβλίου Γιώργος Βαϊλάκης πρότεινε να τον αλλάξω. Προέκυψε ο συγκεκριμένος τίτλος. Ενθουσιαστήκαμε και οι δύο. Μήνυμα προς τους ανενημέρωτους αναγνώστες: το διάβασμα μοιάζει με μακρύ κι αβέβαιο ταξίδι. Χρειάζεται υπομονή και προσπάθεια για να φτάσει κανείς στα σωστά βιβλία, συχνά διαφορετικά για τον καθέναν. Καλοτάξιδοι να ’στε, κι είθε να σας φέρει ο δρόμος σας στο «Tractatus».

Όπως γράφετε, κάποια στιγμή νιώσατε την ανάγκη να στραφείτε στη φιλοσοφία για απαντήσεις. Πώς ακριβώς προέκυψε αυτό το ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία;

Το ενδιαφέρον μου για τη φιλοσοφία μού το ενέπνευσε ο δάσκαλός μου Τάκης Τζαμαλίκος, καθηγητής φιλοσοφίας στο ΑΠΘ όπου σπούδαζα. Η στροφή έγινε αρμονικά και μου φαίνεται παντελώς δικαιολογημένη για όποιον σκεπτόμενο δυτικό άνθρωπο.

vlantis_exofΠροσωπικά, η προσέγγιση του βιβλίου με έκανε να αναρωτηθώ το εξής : μήπως τελικά η λύση στη σημερινή κρίση δεν είναι τόσο οικονομική, όπως επίσημα προτείνεται, αλλά φιλοσοφική;

Η κρίση δεν είναι οικονομική ούτε σημερινή, ώστε να είναι και η λύση της. Ούτε αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα. Το 1974, εκδόθηκε το The Limits to Growth (έρευνα που διεξήχθη από το MIT), που προμηνύει την κατάρρευση της παγκόσμιας κοινωνίας στα μέσα του 21ου αιώνα, εφόσον δεν αλλάξει ο άνθρωπος νοοτροπία. Η κρίση είναι πολιτισμική και παγκόσμια. Το οικονομικό αδιέξοδο λόγω της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας δεν είναι μόνον κοινωνικό (όπως φθάνουμε να αντιληφθούμε), αλλά και ηθικό: ή θα αλλάξουμε νοοτροπία ολοσχερώς ή, υπό την απειλή της εκάστοτε «κρίσης», θα συνεχίζουμε να ασπαζόμαστε άνευ όρων την «ανάπτυξη» (τον πολυπόθητο θετικό ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ) που θα μας προσφέρουν οι δανειστές μας με νομισματικά τρικ, το τίμημα της «ευημερίας» μας, στην πραγματικότητα με έπαθλο τον αφανισμό μας. Τρόπον τινά, η κρίση επιτάσσει να αλλάξουν οι σχέσεις μας με τις παραγωγικές δραστηριότητες× αλλά και με τους γύρω. Ο άνθρωπος ως πνευματική και υλική ύπαρξη θα πρέπει να επανεφευρεθεί. Όλα αυτά, νομοτελειακά παραπέμπουν στη φιλοσοφία: μια φιλοσοφία του ανθρώπου, νεο-ρομαντική, αισθαντική, επαναστατική, γραμμένη από φωτεινά πνεύματα. Πιστεύω ότι αυτή η φιλοσοφία όπου να ’ναι θα γεννηθεί.

Ο διάλογος που γίνεται για την κρίση είναι περιορισμένου εύρους: συνήθως, ούτε καν ξεπερνάει τα όρια της χώρας, παραβλέποντας ώς και ότι η «κρίση» εξαπλώνεται και σ’ άλλες χώρες. Καλλιεργείται εσφαλμένη αίσθηση πως η λύση θα είναι οικονομική. Φταίνε και οι διανοούμενοι: μιλούν για την κρίση επειδή χτύπησε την πόρτα τους× συνήθως εκ του ασφαλούς, προστατευμένοι πίσω από τον μανδύα ενός θεσμικού ρόλου. Κατά πλειοψηφία, δεν αντιλαμβάνονταν να υπάρχει κρίση πριν το IMF εγκατασταθεί στην Ελλάδα για να σωθεί το ίδιο (και όχι το αντίστροφο). Τη διστακτική τους ματιά προς εξω-οικονομικούς ερμηνευτικούς παράγοντες, όπως αποτυπώνεται σε άρθρα και προχειρο-εκδοθέντα βιβλία την κρίνω άγονη ως ενδοσυστημική.

Ανατρέχετε ιδιαίτερα στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, από τους προσωκρατικούς φιλοσόφους μέχρι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζετε «ελληνικό κοσμοείδωλο» και σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης;

Ως ελληνικό κοσμοείδωλο εννοώ τον τρόπο με τον οποίο ο Ελληνισμός κατέληξε να αναγιγνώσκει τη ζωή και τον κόσμο. Επρόκειτο για ένα εν εξελίξει σκεπτικό, με εκκίνηση τους προσωκρατικούς φιλοσόφους και τερματισμό τον Αριστοτέλη. Το χαρακτηριστικό του Ελληνισμού είναι η ισορροπία: ανάμεσα σε ύλη και πνεύμα, σώμα και ψυχή, λογική και συναίσθημα, επιστήμη και θρησκεία, ορθολογισμό και μυθολογία, φυσική και μεταφυσική. Έκτοτε αποτελεί πηγή έμπνευσης και ελπίδας, ένα αξεπέραστο και διαχρονικό πρότυπο, ένα άστρο φωτεινό που εξακόντισε ο Ελληνισμός και κληρονόμησε ο Κόσμος.

Επίσης, βρήκα ενδιαφέρον το σημείο που αναφέρεστε στις απόψεις του Μαρξ και στην κριτική που του ασκήθηκε. Τελικά, ο κόσμος μας είναι υλικός ή ιδεαλιστικός, ποιες δυνάμεις κινούν την ιστορία;

Το ερώτημα με έχει απασχολήσει επί πολλά συναπτά έτη. Έχω απορρίψει την αμιγώς υλιστική προσέγγιση. Στη σημερινή, υπερ-τεχνολογική εποχή μας, δύσκολο μου είναι να αποδεχτώ και την αμιγώς ιδεαλιστική θεώρηση, όσο κι αν είναι χρήσιμη και πειστική αυτή αν εξετάσει κανείς την Ιστορία σε βάθος αιώνων. Η άποψη στην οποία καταλήγω είναι αυτή της σύνθεσης. Κατά τη γνώμη μου, ο κόσμος είναι υλικός και ιδεαλιστικός, η ύλη αντανάκλαση του πνεύματος, οι κοσμικές αλλαγές έχουν σημείο εκκίνησης την κίνηση των ιδεών.

Κεντρική έννοια του βιβλίου, λοιπόν, είναι η έννοια «κοσμοείδωλο». Σε κάποιο σημείο αναφέρεστε στην επαφή σας με τις αντιλήψεις του Θιβέτ και πως η πραγματικότητα είναι τελικά μια κατασκευή, κάτι που φτιάχνουμε επιλεκτικά…

Αντί να πάμε ώς το Θιβέτ ας μείνουμε εδώ: τα όρια μεταξύ φυσικού και μεταφυσικού καθορίζονται από τους σύγχρονους επιστήμονες, των οποίων το έργο ουδείς κατανοεί, αλλά τα αποτελέσματα και τις εφαρμογές του υιοθετεί ενστικτωδώς ως χρήσιμα και αληθή, είτε πρόκειται για εμβόλια είτε για τεχνολογικά γκάτζετ. Πρόσφατα εφευρέθηκε μανδύας αορατότητας σαν του Χάρρυ Πόττερ. Ανακοινώθηκε στις εφημερίδες πως τον έφτιαξαν επιστήμονες. Άρα είναι αλήθεια. Αν είχα ισχυριστεί λίγους μήνες πριν πως είναι εφικτός, θα χαρακτηριζόμουν εκκεντρικός, ίσως τρελός. Λίγο καιρό νωρίτερα, ο Στήβεν Χώκινγκ είχε μιλήσει για πιθανή άφιξη εξωγήινων. Ουδείς τον κορόιδεψε. Τι διαφορά έχουμε από τον Μεσαίωνα, τότε που μια ελίτ είχε πείσει τους υπόλοιπους πως κατείχε την αληθινή γνώση, απροσπέλαστη σ’ αυτούς, κι ότι γνώριζε τι είναι καλό και καλό, αληθινό και ψεύτικο για όλους;

Αυτό συνδέεται με το άλλο που λέτε στο βιβλίο: ότι ο δυτικός άνθρωπος κλείστηκε σε ένα «κλειδωμένο δωμάτιο»;

Μέσω του Διαφωτισμού και του αφιερωμένου στην επιστήμη και τεχνολογία 19ου αιώνα, ο δυτικός άνθρωπος έφτιαξε μια θεωρία για τον κόσμο και τη θέση του σ’ αυτόν. Κατά τον 20ο αιώνα, έφτιαξε τον κόσμο εφαρμόζοντάς την. Κλείστηκε σε ένα «κλειδωμένο δωμάτιο» και πίστεψε πως περικλείεται σ’ αυτό ολόκληρος ο Κόσμος, κι ας αρκεί μια ματιά έξω απ’ αυτό για να καταρριφθεί η πεποίθησή του. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε, με εξαίρεση την ψηφιακή τεχνολογία και όσα ελπιδοφόρα εισφέρει, είναι ακινητοποιημένος στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι πόλεις μας δεν έχουν τίποτε καινούριο σε σχέση με τις μεγαλουπόλεις του μεσοπολέμου. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο παγιώθηκε την περίοδο της μεγάλης ευφορίας και αισιοδοξίας της επιστήμης του 19ου αιώνα και ουδέποτε εμπλουτίστηκε κι ας καταρρίφθηκε άρδην η τότε κοσμοθέαση. Π.χ., η σχετικότητα του Αϊνστάιν γεννά το παράθυρο για μια νέα αντίληψη για τον κόσμο ακόμη απροσπέλαστη και ακατανόητη, διότι η πραγματικότητα και η ύλη που μας περιβάλλει, στην ολότητά της είναι προγενέστερη. Κι ούτε και γίνανε ακόμη αντιληπτές οι βαθιές επιπτώσεις της κβαντικής φυσικής στην αντίληψη της πραγματικότητας σαφώς δεν σημαίνουν πως όλα είναι αβέβαια και πως ο Θεός παίζει ζάρια, όπως βιάστηκαν πολλοί να θεωρήσουν. Στο κάτω κάτω, ό,τι θεωρούμε τυχαίο ενδέχεται να αποτελεί δείγμα μίας βαθύτερης αιτιότητας που αδυνατούμε να κατανοήσουμε.

Κεντρική θέση στο βιβλίο σας κατέχουν οι Βιτγκενστάιν και Αϊνστάιν, ως στοχαστές που αμφισβήτησαν την τρέχουσα έννοια της πραγματικότητας. Μάλιστα με τον Βιτγκενστάιν φαίνεται να έχετε μια ιδιαίτερη σχέση. Γιατί επιλέξατε αυτούς τους δύο;

Και οι δύο με γοήτευαν ανέκαθεν. Ο ένας άλλαξε τη φυσική, ο άλλος τη φιλοσοφία. Κάποτε όμως, αυτές οι δυο ήταν ένα. Γι’ αυτό, μου φάνταζε χυμώδης και πολλά υποσχόμενος ο στοχασμός που θα συνδύαζε τη σκέψη και των δυο. Ο αναγνώστης μπορεί να το κρίνει από το αποτέλεσμα. Το σημείο εκκίνησής του είναι πως ο Βιτγκενστάιν αναδεικνύει τη γλωσσική σχετικότητα του κόσμου μας (τον κόσμο ως σχετικιστική γλωσσική κατασκευή), ο Αϊνστάιν τη φυσική σχετικότητα. Συνδέω τα δύο νήματα σκέψης σαν να ’ταν δυο ηλεκτροφόρα καλώδια, προσδοκώντας μία από της Εκλάμψεις: να σπάσουν τα όρια της αντίληψης, να πάψει η πλάνη των αισθήσεων, να ανατείλει ο Κόσμος όπως είναι, πέραν από την πραγματικότητα την οποία αντιλαμβανόμαστε, που δεν είναι παρά ένα θολό είδωλό του, μια κοινωνική, διανοητική και γλωσσική κατασκευή.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι περιγράφετε τη σύγχρονη πολιτισμική συνθήκη και το ανθρώπινο φαινόμενο χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τη λογοτεχνία. Θεωρείτε τη λογοτεχνία αξιόπιστη πηγή στοχασμού όσο οι κοινωνιολογικές αναλύσεις κι έρευνες;

Κάποτε, στην προ-βιομηχανική εποχή, ο επιστήμονας κι ο ποιητής ήταν ένα. Μια αισθαντική ψυχή μπορούσε να συνυπάρχει με ένα υπολογιστικό μυαλό. Σ’ ένα βιβλίο λοιπόν, όπου αναδεικνύεται (όπως διορατικά διαπιστώνει, ο Γιώργος Βαϊλάκης στον πρόλογό του) το αναγεννησιακό πρότυπο του αλχημιστή, φυσιοδίφη, καλλιτέχνη, φιλοσόφου, ολοκληρωμένου Σοφού, δεν θα μπορούσε να λείπει η λογοτεχνία και η ποίηση, και να μην παίζει ρόλο ισοβαρή με τις φιλοσοφικές ιδέες ως πυξίδα του στοχασμού.

Ας κλείσουμε με μια ματιά προς το μέλλον, όπως κάνετε και στο βιβλίο σας. Πιστεύετε πως βρισκόμαστε μπροστά σε έναν «νέο τύπο ανθρώπου» και σε έναν «νέο τύπο κοινωνίας»;

Βρισκόμαστε μπροστά σε δύο επιλογές: ή θα αλλάξουμε ολοσχερώς την κοινωνία, τον άνθρωπο, τον τρόπο ζωής μας ή θα αφανιστούμε. Μου προκαλεί βαθιά και διαρκή έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότεροι γύρω μου (έως και οι «σκεπτόμενοι») ηθελημένα παραβλέπουν αυτήν την αλήθεια, διάχυτη και αποδείξιμη ακόμη και στον ανειδίκευτο, προβληθείσα διαρκώς στις ειδήσεις (στις συχνές αναφορές στις φυσικές καταστροφές χωρίς ιστορικό προηγούμενο, στην εξάντληση των πόρων, έως και του πόσιμου νερού, στη θέρμανση του πλανήτη, την αλλαγή του κλίματος, την άνοδο της στάθμης των θαλασσών κλπ.). Ακολουθώντας το σκεπτικό του βιβλίου, έκανα ένα βήμα μπροστά, βασισμένος στη λογική. Αναρωτήθηκα: τι χαρακτηριστικά θα έχει ο νέος τύπος ανθρώπου; Κατέληξα πως το «σκέπτομαι άρα υπάρχω», η έκφραση-προμετωπίδα της καρτεσιανής λογικής που –υποτίθεται ότι– επικρατεί θα πρέπει να εμπλουτιστεί και να αντικατασταθεί από το «σκέφτομαι και αισθάνομαι άρα υπάρχω». Κι ότι αυτή η επανασύνδεση της λογικής και του συναισθήματος, η επίτευξη του ιδεώδους του Ελληνισμού (βλ. παραπάνω ερώτηση) αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για τη σωτηρία του δυτικού πολιτισμού και όχι πολυτέλεια. 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Mε αφορμή την επανέκδοση του μυθιστορήματός της «Πατρίδα από βαμβάκι» (εκδ. Πατάκη), η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη μάς μιλάει για τη λιγότερη γνωστή ιστορία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη σημερινή συγκυρία με το πρόβλημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.&nb...

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου «Ιστορίες με σκύλους» (εκδ. Μεταίχμιο), μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα. Μια επιστροφή έπειτα από 42 συναπτά χρόνια στις συγγραφικές απαρχές του. Φωτογραφία: © Νίκος Κοκκαλιάς.

Συνέντευξη στον ...

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Συνέντευξη με τον Διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας και συγγραφέα Φώτη Καγγελάρη με αφορμή το βιβλίο του «Μια ιστορία της τέχνης. Από την μεριά της επιθυμίας» (εκδ. Παπαζήση). Μια πρωτότυτη θέαση της τέχνης και της άμεσης σχέσης που έχει με την ουσία της ζωής μας. 

Συνέντευξη στ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ