alt

Επισημάνσεις και συνειρμοί με αφορμή την ανθολογία ποιημάτων του Raymond Carver «Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο» (επιλογή-μτφρ.-επίμετρο: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, εκδ. Γαβριηλίδη).

Του Παναγιώτη Γούτα

Διαβάζοντας το επίμετρο του μεταφραστή Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου –εξαιρετικά κατατοπιστικό και σαφές, αλλά, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να ήταν ενιαίο και όχι μοιρασμένο σε τρία μέρη– για την επιλογή ποιημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ, που, σε λιτή και άκρως καλλιτεχνική τύπωση, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη με τον τίτλο Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο (2018), ήρθαν στον νου μου δύο συμβάντα από τη λογοτεχνική Θεσσαλονίκη περασμένων ετών.

Όλη του η δημιουργία, όλο του το έργο –όπως επισημαίνει και ο ανθολόγος του–, οφειλόταν σε κενά, δημιουργικά διαστήματα, σε νεκρές στιγμές που έκλεβε, μεταξύ συζυγικών εντάσεων, οικογενειακών προβλημάτων, μετακινήσεων σε πόλεις, αλλαγής επαγγελμάτων και αλκοολισμού.

Το πρώτο αφορά την εξήγηση που έδινε από παλιά ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος στο ερώτημα γιατί η Θεσσαλονίκη παραδοσιακά δεν ανέπτυξε το είδος του μυθιστορήματος αλλά κυρίως στράφηκε στην ποίηση και στο διήγημα, αφήνοντας κατά μέρος τα περί έλλειψης αστικής συνείδησης, αστικού τόπου και αστικού ιστού στην εν λόγω πόλη: Ο λόγος ήταν, σύμφωνα με την άποψη του ποιητή, πως τα διηγήματα και τα ποιήματα ήταν μικρά σε έκταση κείμενα και έτσι, στη δημοσίευσή τους σε λογοτεχνικά περιοδικά, οι δημιουργοί-λογοτέχνες πλήρωναν λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι αν δημοσίευαν ένα μεγάλο σε έκταση κείμενο (εκείνα τα χρόνια οι δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά πληρώνονταν από τον συγγραφέα). Ο ίδιος ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έλεγε χαρακτηριστικά πως «ακόμα κι ένα κόμμα περισσότερο επιβαρύνει και τη λογοτεχνία και την τσέπη μας».

Το δεύτερο πράγμα που μου ήρθε στον νου ήταν ο αξιόλογος, μπουκοβσκικού τύπου πεζογράφος της πόλης, ο Γιώργος Κάτος, που το πιο δυνατό κι ενδιαφέρον μέρος του συνολικού του έργου ήταν τα αυτοβιογραφικά του διηγήματα, αφού λόγω της ιδιοσυγκρασίας του, των προβλημάτων υγείας του και των εθισμών του δεν είχε την ανάλογη μυθιστορηματική εξέλιξη. Πώς δένουν οι παραπάνω μνήμες με τον Ρέιμοντ Κάρβερ; Μα ο Κάρβερ, αφενός αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο διήγημα και στο ποίημα για να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην –σύντομο κείμενο, γρήγορα λεφτά– αφετέρου η ροπή του στο αλκοόλ ήταν απαγορευτική στο να προχωρήσει στο μυθιστόρημα. Όχι μόνο, με τα προσωπικά προβλήματα που είχε, δεν διέθετε καθαρό νου και άπλετο χρόνο για να ασχοληθεί με τη μεγάλη σύνθεση, αλλά ήταν και κάτι που δεν τον ενδιέφερε ως συγγραφική εξέλιξη. Όλη του η δημιουργία, όλο του το έργο –όπως επισημαίνει και ο ανθολόγος του–, οφειλόταν σε κενά, δημιουργικά διαστήματα, σε νεκρές στιγμές που έκλεβε, μεταξύ συζυγικών εντάσεων, οικογενειακών προβλημάτων, μετακινήσεων σε πόλεις, αλλαγής επαγγελμάτων και αλκοολισμού. Ο συγγραφικός χρόνος του, λοιπόν, μικρός, περιορισμένος, περιοδικός και όχι συνεχής, κλεμμένος στην κυριολεξία από τη σκληρή του καθημερινότητα για να αποτυπώσει σε μικρή φόρμα το προσωπικό του δράμα, αλλά και το αντίστοιχο των γονιών του, μα και πολλών άλλων σαν κι εκείνον, που συναποτελούσαν χτυπητή παραφωνία στην τελειότητα και στην επίπλαστη ευδαιμονία του «αμερικανικού ονείρου».

Τα ποιήματα του Κάρβερ

Ο περίκλειστος κόσμος του συγγραφέα αποτυπώνεται κι εδώ στους στίχους του αδρά, ωμά, άμεσα, ευθύβολα, με διαύγεια, ειλικρίνεια και καθαρότητα λόγου. Δίχως λυρισμούς και φορτωμένους με επίθετα στίχους, τα ποιήματα αποπνέουν σαφήνεια, λιτότητα και ανθρωπιά.

Στη συλλογή-ανθολόγηση Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο –μαξιμαλιστικός τίτλος σε ένα μινιμαλιστικό ποιητικό έργο– θα συναντήσουμε τη γνωστή θεματογραφία του Κάρβερ που διακρίναμε ήδη στα διηγήματά του: Αίσθημα αποξένωσης, συζυγικές εντάσεις, υπόγειες οικογενειακές εκρήξεις, φωνές απόγνωσης και μοναξιάς, διαζύγια, αλκοολισμός. Ο περίκλειστος κόσμος του συγγραφέα αποτυπώνεται κι εδώ στους στίχους του αδρά, ωμά, άμεσα, ευθύβολα, με διαύγεια, ειλικρίνεια και καθαρότητα λόγου. Δίχως λυρισμούς και φορτωμένους με επίθετα στίχους, τα ποιήματα αποπνέουν σαφήνεια, λιτότητα και ανθρωπιά. Έχουν πεζολογικό χαρακτήρα και αποτυπώνουν προσωπικά βιώματα του ποιητή. Ο ίδιος ο Κάρβερ, ερμηνεύοντας τρόπον τινά τον πεζόμορφο χαρακτήρα των ποιημάτων του, είχε δηλώσει πως: «Είτε γράφω κάποιο ποίημα είτε γράφω πεζό, προσπαθώ πάντα να πω μια ιστορία».

Όμως στον παρόντα τόμο θα συναντήσουμε κι άλλου τύπου ποιήματα, πιο φωτεινά, πιο αισιόδοξα, τα οποία, προσωρινά, πιστεύω πως λειτούργησαν ως νησίδες σωτηρίας στον ταραγμένο βίο του Κάρβερ. Ποιήματα για λαμπερά πρωινά, για κορίτσια που χόρευαν το μινουέτο, για ωδικά πτηνά και ψαράδες σολομού που χτυπούν με δύναμη τα πόδια τους πάνω στο χιόνι και στα βράχια, προχωρώντας κόντρα στο ρεύμα του ποταμού, αργά, γεμάτοι αγάπη προς τις γαλήνιες λίμνες. Ποιήματα για ποταμίσιες πέστροφες και για ασημένια ψάρια, ποιήματα για τη θάλασσα, τα ποτάμια, τη βροχή και τις νύχτες με το ολόγιομο φεγγάρι. Για τον χαμένο χρόνο, που συχνά είναι πιο δημιουργικός, λογοτεχνικά, από εκείνον της μανιώδους συγγραφής. Εδώ, διακρίνουμε μια άλλη λογοτεχνική διάσταση και ένα άλλο ύφος συγγραφικό στον Κάρβερ, πέρα από την έκφραση του φόβου, της απόγνωσης, της έντασης και της συντριβής των ιστοριών του. Ποιήματα φυσιολατρικά (όχι με τη στενή έννοια του όρου), ποιήματα αχτίδες φωτός, στιγμές ολοφώτεινες και χαρωπές που ηρεμούν και απαλύνουν τον ψυχισμό του ποιητή, αφήνοντας διάσπαρτες χαραμάδες ελπίδας στον ζόφο της καθημερινότητάς του. «Στιγμές ζεν», όπως χαρακτηρίστηκαν από την κριτική, γραμμένες από κάποιον που έκλεβε στιγμές ηρεμίας από τη φύση και τη σοφία της, διευρύνοντας τη συνείδησή του, όπως, κάποτε, ο Άλντους Χάξλεϋ διεύρυνε τη δική του συνείδηση καταφεύγοντας στα ψυχότροπα και στη μεσκαλίνη.

Τέλος, σε μια άλλη συστάδα ποιημάτων του, ο Κάρβερ συνομιλεί με τους αγαπημένους του λογοτέχνες (ή με κάποιους εξ αυτών), φανερώνοντάς μας τις λογοτεχνικές του αγάπες και επιρροές. Ποιήματα-συνομιλίες με τον μέγα Μπουκόβσκι («Εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη»), τον Μπαλζάκ («ποίημα Μπαλζάκ»), τον Τσέχοφ («Χειμερινή αϋπνία»), τον Τζέιμς Τζόις («Στην Ελβετία»), αλλά και για τον Σέλεϊ, τον Σοφοκλή, τον Όμηρο, τον Κητς, τον Τεντ Χιούζ. Απλή διακειμενικότητα ή εκδήλωση θαυμασμού εκ μέρους του Κάρβερ απέναντι σ’ αυτούς τους λογοτέχνες; Δεν θα το χαρακτήριζα έτσι. Μάλλον ποίηση με όχημα τη λογοτεχνία. Ή ποίηση μέσα από την ποίηση των άλλων.

Ο Κάρβερ και οι λογοτέχνες της Θεσσαλονίκης

Το έργο του Κάρβερ χάραξε και τη συγγραφική πορεία πολλών Θεσσαλονικιών δημιουργών, που, πρωτογενώς ή δευτερογενώς, επηρεάστηκαν από τη γραφή του, κυρίως αναφορικά με τις υπόκωφες εκρήξεις και τα αδιέξοδα των οικογενειακών ή των διαπροσωπικών σχέσεων.

Ο Κάρβερ, είτε ως ποιητής είτε ως διηγηματογράφος, αποτελεί παγκόσμιο λογοτεχνικό κεφάλαιο. Μια σχολή από μόνος του, που επηρέασε πολυάριθμους λογοτέχνες (διηγηματογράφους ή ποιητές) σε όλον τον κόσμο. Θα υπενθυμίσω γι’ ακόμα μία φορά πως για πρώτη φορά το περιοδικό «Το τραμ-ένα όχημα» και ο πεζογράφος και κριτικός Περικλής Σφυρίδης τον παρουσίασαν στο λογοτεχνικό κοινό της Θεσσαλονίκης, δημοσιεύοντας το διήγημά του «Οι γείτονες» (τχ. 8., Φλεβάρης του 1989, σελ. 43-47), σε μετάφραση του Κώστα Χατζηκυριάκου, τρία χρόνια προτού πρωτομεταφραστεί ο Καθεδρικός ναός από τις εκδόσεις Οδυσσέας (1992)1. Το έργο του Κάρβερ χάραξε και τη συγγραφική πορεία πολλών Θεσσαλονικιών δημιουργών, που, πρωτογενώς ή δευτερογενώς, επηρεάστηκαν από τη γραφή του, κυρίως αναφορικά με τις υπόκωφες εκρήξεις και τα αδιέξοδα των οικογενειακών ή των διαπροσωπικών σχέσεων. Η Θεσσαλονίκη, άλλωστε, με την ιδιοπροσωπία της πεζογραφίας της (ντόμπρα εξομολόγηση, λιτή γραφή, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, εστίαση στο ατομικό βίωμα, αναφορά σε αυτοβιογραφικά συμβάντα και όλα τα σχετικά με αυτό που αποκαλούμε «λογοτεχνική τάση της Θεσσαλονίκης»), αποδείχτηκε στο παρελθόν ένας γόνιμος και δεκτικός τόπος στο να αποδεχθεί, να καλλιεργήσει και να διευρύνει δημιουργικά την εσωτερικότητα, το στιλ και τη μοναδικότητα της γραφής του Κάρβερ. Η παραπάνω διαπίστωση, βέβαια, πάντα με ρήμα σε παρελθοντικό χρόνο, αφού αφορά το λογοτεχνικό παρελθόν της πόλης και όχι το παρόν της (πλην ελαχίστων, πλέον, εξαιρέσεων), που, στην προσπάθεια εναρμόνισης των συγγραφέων της με σύγχρονες λογοτεχνικές τάσεις και ρεύματα, φαντάζει μάλλον αλλοπρόσαλλο, ασαφές και συγκεχυμένο.

* Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΤΑΣ είναι συγγραφέας και εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Τελευταίο βιβλίο του, οι νουβέλες «Μποέμ και Ρικάρντο» (εκδ. Κέδρος).

1. Ρέιμοντ Κάρβερ, Αρχάριοι, (μτφρ.- επίμετρο Γιάννης Τζώρτζης, εκδ. Μεταίχμιο).


ΒΡΟΧΗ
Ξύπνησα σήμερα το πρωί με μια τρομερή
επιθυμία να μείνω στο κρεβάτι όλη τη μέρα
και να διαβάζω. Πολέμησα για ένα λεπτό εναντίον της.

Ύστερα κοίταξα έξω από το παράθυρό μου τη βροχή.
Και παραδόθηκα. Αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά
στην έγνοια τούτου του βροχερού πρωινού.

Θα ζούσα άραγε τη ζωή μου με τον ίδιο τρόπο ξανά;
Θα έκανα τα ίδια ασυγχώρητα λάθη;
Ναι, και μισή μόνο ευκαιρία να είχα. Ναι.


altΔωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο
Raymond Carver
Μτφρ. - Επίμετρο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
Γαβριηλίδης 2018
Σελ. 152, τιμή εκδότη €12,70

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RAYMOND CARVER

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο ευγενέστατος βρόμικος ρεαλισμός του Ρέιμοντ Κάρβερ

Ο ευγενέστατος βρόμικος ρεαλισμός του Ρέιμοντ Κάρβερ

Για τη συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ «Ελέφαντας» (μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Τον ανακαλύψαμε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, χάρη στον ποιητή Γιάννη Τζώρτζη...

Ελέφαντας

Ελέφαντας

Προδημοσίευση ενός διηγήματος από τη συλλογή του Ρέιμοντ Κάρβερ «Ελέφαντας» (μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου), που κυκλοφορεί στις 24 Ιανουαρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

Η Μπερλίν, ο Κάρβερ κι ένα παιδί από τη Θεσπρωτία

Η Μπερλίν, ο Κάρβερ κι ένα παιδί από τη Θεσπρωτία

Για τις συλλογές διηγημάτων της Lucia Berlin, «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Στερέωμα), του Raymond Carver «Ελέφαντας» (μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο) και του Σωτήρη Δημητρίου «Ένα παιδί απ' τη Θεσσαλονίκη» (εκδ. Πατάκη).

Του Κώστα Αγοραστού ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

Για το μυθιστόρημα της Ρουθ Οζέκι [Ruth Ozeki] «Το βιβλίο της μορφής και του κενού» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Κλειδάριθμος). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Τhe Book of Henry». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...
Με τον «Ντετέκτιβ» του Δημήτρη Χατζή συνεχίζονται οι «Παραβάσεις / Αναγνώσεις», το αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Με τον «Ντετέκτιβ» του Δημήτρη Χατζή συνεχίζονται οι «Παραβάσεις / Αναγνώσεις», το αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Τρίτη παρουσίαση για τις «Παραβάσεις / Αναγνώσεις» –το θεατρικό αναλόγιο του ΚΠΙΣΝ στον Φάρο– την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου με τη Μαρία Σκουλά να διαβάζει το διήγημα «Ο Ντέτεκτιβ» του Δημήτρη Χατζή, σε επιμέλεια του συνθέτη Κορνήλιου Σελαμσή.

Επιμέλεια: ...

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

«Η εμμονή» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Η εμμονή» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Ανί Ενρό [Annie Ernaux] «Η εμμονή» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Δεν ήθελε να μου πει το όνομά της.

...
«Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» του Τσαρλς Μπουκόβσκι (προδημοσίευση)

«Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» του Τσαρλς Μπουκόβσκι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τσαρλς Μπουκόβσκι [Charles Bukowski] «Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» (νέα μτφρ. Γιάννης Λειβαδάς), που κυκλοφορεί στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ