prodimosieysi barnes

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Τζούλιαν Μπαρνς [Julian Barnes] «Ελίζαμπεθ Φιντς» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 8 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στεκόταν μπροστά μας χωρίς σημειώσεις, βιβλία ή άγχος. Στο αναλόγιο ήταν ακουμπισμένη μόνο η τσάντα της. Ήρεμη, εντελώς ακίνητη, κοίταξε γύρω της, χαμογέλασε και άρχισε.

«Θα έχετε προσέξει ότι ο τίτλος αυτού του μαθήματος είναι “Κουλτούρα και πολιτισμός”. Μην πανικοβάλλεστε. Δεν θα σας βομβαρδίσω με κυκλικά διαγράμματα. Δεν θα επιχειρήσω να σας μπουκώσω με γεγονότα, όπως μια χήνα με καλαμπόκι· κάτι τέτοιο θα οδηγούσε απλώς σε διογκωμένο συκώτι, πράγμα κακό για την υγεία. Την επόμενη εβδομάδα θα σας δώσω έναν κατάλογο κειμένων και βιβλίων προς ανάγνωση – εντελώς προαιρετική· δεν θα χάσετε βαθμούς αν την αγνοήσετε ούτε θα τους κερδίσετε με αδιάκοπη μελέτη. Θα σας διδάξω ως τους ενήλικες που αναμφίβολα είστε. Η καλύτερη μέθοδος εκπαίδευσης, όπως πολύ καλά γνώριζαν οι Έλληνες, είναι η συνεργατική. Αλλά δεν είμαι Σωκράτης ούτε εσείς μια τάξη με Πλάτωνες – επιτρέψτε μου τον αδόκιμο πληθυντικό. Παρ’ όλ’ αυτά, θα κάνουμε διάλογο. Ταυτόχρονα, μιας και δεν είστε πλέον μαθητές δημοτικού, δεν θα μοιράζω γλυκανάλατες ενθαρρύνσεις και μειλίχιες επιδοκιμασίες. Για κάποιους από εσάς ο τρόπος διδασκαλίας μου πιθανόν να μην είναι ο καλύτερος, με την έννοια του πιο ταιριαστού στην ιδιοσυγκρασία και στη νοοτροπία σας. Το αναφέρω αυτό εκ των προτέρων εν είδει προειδοποίησης προς αυτούς για τους οποίους πιθανόν να ισχύει. Φυσικά ελπίζω να βρείτε το μάθημα ενδιαφέρον, και δη διασκεδαστικό. Αυστηρό και διασκεδαστικό, για την ακρίβεια. Οι έννοιες δεν είναι ασύμβατες. Σε ανταπόδοση, θα περιμένω επιμέλεια και σοβαρότητα από την πλευρά σας. Δουλειά στο πόδι, προχειρότητες και αυτοσχεδιασμοί δεν χωρούν εδώ. Ονομάζομαι Ελίζαμπεθ Φιντς. Σας ευχαριστώ».

Και ξαναχαμογέλασε.

Κανένας από μας δεν είχε κρατήσει σημειώσεις. Της ανταποδίδαμε το βλέμμα, κάποιοι με δέος, μερικοί με απορία στα όρια του εκνευρισμού, άλλοι ήδη μισοερωτευμένοι. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι μας δίδαξε σ’ εκείνο το πρώτο μάθημα. Ήξερα όμως, κάπως θολά και ακαθόριστα, ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου βρισκόμουν επιτέλους στο σωστό μέρος.

Τα ρούχα της. Ας αρχίσουμε από κάτω προς τα πάνω. Φορούσε ίσια δετά παπούτσια – μαύρα τον χειμώνα, καφέ σουέτ το φθινόπωρο και την άνοιξη. Κάλτσες ή καλσόν – ποτέ δεν έβλεπες την Ελίζαμπεθ Φιντς με ακάλυπτες γάμπες (και σίγουρα δεν μπορούσες να τη φανταστείς με μαγιό). Φούστες ακριβώς κάτω από το γόνατο – αντιστεκόταν στην ετήσια τυραννία τού ανέβαζε-κατέβαζε το στρίφωμα. Φαινόταν να έχει κατασταλάξει σε μια συγκεκριμένη εμφάνιση εδώ και καιρό. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και κομψή· άλλη μια δεκαετία να περνούσε, θα την έλεγες παλιομοδίτικη ή ίσως βίντατζ. Το καλοκαίρι πλισέ φούστα, συνήθως σκούρα μπλε· τουίντ τον χειμώνα. Μερικές φορές εμφανιζόταν με σκοτσέζικη καρό, που στερεωνόταν με μια μεγάλη ασημένια παραμάνα (σίγουρα υπάρχει ειδική σκοτσέζικη λέξη γι’ αυτό το εξάρτημα). Προφανώς τα χρήματα ξοδεύονταν σε μπλούζες, από μετάξι ή λεπτό βαμβακερό, συχνά ριγέ και σε καμία περίπτωση ημιδιαφανείς. Πότε πότε μια καρφίτσα, πάντα μικρή και, όπως λένε, διακριτική, αλλά κατά κάποιον τρόπο εντυπωσιακή. Σπάνια φορούσε σκουλαρίκια (ήταν άραγε τρυπημένοι οι λοβοί της; Αναπάντητο ερώτημα). Στο αριστερό μικρό της δαχτυλάκι ένα ασημένιο δαχτυλίδι, που θεωρούσαμε μάλλον κληρονομημένο παρά αγορασμένο ή χαρισμένο. Τα μαλλιά της, στην απόχρωση της γκριζωπής άμμου, πάντα καλοχτενισμένα και σε μήκος αμετάβλητο. Φανταζόμουν τακτικά ραντεβού ανά δεκαπενθήμερο με τον κομμωτή της. Ναι, πίστευε στα τεχνάσματα, όπως μας έλεγε κατ’ επανάληψη. Και το τέχνασμα, όπως επίσης παρατηρούσε, δεν ήταν ασύμβατο με την αλήθεια.

Αν και όλοι εμείς –οι φοιτητές της– ηλικιακά κυμαινόμασταν μεταξύ είκοσι οκτώ-είκοσι εννιά και σαράντα, στην αρχή αντιδράσαμε σαν παιδιά που ξαναγύρισαν στα θρανία. Αναρωτιόμασταν για το παρελθόν της και για την προσωπική της ζωή, κάναμε εικασίες σχετικά με το αν είχε παντρευτεί ποτέ και γιατί –απ’ όσο γνωρίζαμε– δεν είχε. Σχετικά με το τι έκανε τα βράδια. Ετοίμαζε άραγε μια τέλεια ομελέτα με fines herbes,* έπινε μόνο ένα ποτήρι κρασί (η Ελίζαμπεθ Φιντς μεθυσμένη; Μόνο αν ο κόσμος γύριζε ανάποδα) ενώ διάβαζε το τελευταίο τεύχος του ακαδημαϊκού περιοδικού Goethe Studies; Βλέπετε πόσο εύκολο ήταν να ξεστρατίσουμε στην επικράτεια της φαντασίας, ακόμα και της σάτιρας.

Το καλοκαίρι πλισέ φούστα, συνήθως σκούρα μπλε· τουίντ τον χειμώνα. Μερικές φορές εμφανιζόταν με σκοτσέζικη καρό, που στερεωνόταν με μια μεγάλη ασημένια παραμάνα (σίγουρα υπάρχει ειδική σκοτσέζικη λέξη γι’ αυτό το εξάρτημα). Προφανώς τα χρήματα ξοδεύονταν σε μπλούζες, από μετάξι ή λεπτό βαμβακερό, συχνά ριγέ και σε καμία περίπτωση ημιδιαφανείς. Πότε πότε μια καρφίτσα, πάντα μικρή και, όπως λένε, διακριτική, αλλά κατά κάποιον τρόπο εντυπωσιακή.

Κάπνιζε όλα τα χρόνια που τη γνώριζα. Αλλά, πάλι, δεν κάπνιζε όπως οι άλλοι. Υπάρχουν καπνιστές που εμφανώς απολαμβάνουν κάθε τζούρα νικοτίνης· άλλοι που ρουφάνε τον καπνό τους με μιαν έκφραση αυτοαπέχθειας· άλλοι εντάσσουν το κάπνισμα στο γενικό στιλ τους και άλλοι, ενοχλητικοί αυτοί, ισχυρίζονται ότι καπνίζουν «μόνο κάνα δυο την ημέρα», λες και φοβούνται μήπως τους κατηγορήσει κανείς για τον εθισμό τους. Κι αφού όλοι οι καπνιστές ψεύδονται, το «κάνα δυο» πάντα αποδεικνύεται ότι σημαίνει τρία ή τέσσερα τσιγάρα, ακόμη και μισό πακέτο. Η ΕΦ, από την άλλη, δεν συνέδεε το κάπνισμα με κάποια γενικότερη στάση ζωής. Ήταν κάτι που απλώς έκανε, κάτι που δεν χρειαζόταν ούτε εξηγήσεις ούτε εξωραϊσμούς. Μετέφερε τα τσιγάρα της σε μια ταμπακιέρα από ταρταρούγα, η οποία μας προκαλούσε να παίξουμε το παιχνίδι «Μάντεψε τη μάρκα». Κάπνιζε σαν να αδιαφορούσε για το κάπνισμα. Το αντιλαμβάνεστε; Κι αν τολμούσες να τη ρωτήσεις, δεν εκτρεπόταν σε δικαιολογίες. Ναι, έλεγε, ασφαλώς και ήταν εθισμένη· ναι, ήξερε ότι της έκανε κακό, και επιπλέον ότι μια τέτοια συνήθεια ήταν αντικοινωνική. Αλλά όχι, δεν επρόκειτο να το κόψει ούτε ν’ αρχίσει να μετράει πόσα κάπνιζε τη μέρα· τέτοια ζητήματα βρίσκονταν πολύ χαμηλά στην κλίμακα των ανησυχιών της. Και, αφού –αυτό ήταν προσωπικό μου συμπέρασμα ή μάλλον εικασία– δεν φοβόταν τον θάνατο και έκρινε ότι στην εποχή μας η ζωή ήταν κάπως υπερεκτιμημένη, το ερώτημα δεν την ενδιέφερε πραγματικά, επομένως δεν έπρεπε να ενδιαφέρει κι εσένα.

Όπως ήταν αναμενόμενο, υπέφερε από ημικρανίες.

metaixmio barnes elizabeth finchΜε τα μάτια του μυαλού μου –με τα μάτια της μνήμης μου, αφού μόνο έτσι μπορώ να την αναπαραστήσω– στέκεται μπροστά μας, υπερφυσικά ακίνητη. Δεν τη χαρακτήριζε κανένα από εκείνα τα τικ ή τα κόλπα των καθηγητών που αποσκοπούν να γοητεύσουν, να αποσπάσουν την προσοχή ή να υποδηλώσουν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ποτέ δεν ανέμιζε τα χέρια της, ποτέ δεν στήριζε το πιγούνι στην παλάμη της. Μπορεί πότε πότε να χρησιμοποιούσε ένα σλάιντ για να επεξηγήσει κάποιο σημείο, ωστόσο αυτό τις περισσότερες φορές ήταν περιττό. Επέβαλλε την προσοχή με την ακινησία και με τη φωνή της. Ήταν μια ήρεμη, καθαρή φωνή, πλούσια και βαθιά από δεκαετίες καπνίσματος. Δεν ήταν από τους καθηγητές που συνειδητοποιούν την παρουσία των φοιτητών τους μόνο όταν σηκώνουν το βλέμμα από τις σημειώσεις τους, γιατί, όπως είπα, δεν χρησιμοποιούσε σημειώσεις. Ήταν όλα στο μυαλό της, πλήρως μελετημένα, πλήρως επεξεργασμένα. Κι αυτό επίσης επέβαλλε την προσοχή, μειώνοντας το χάσμα ανάμεσα σ’ εκείνη και σ’ εμάς.

Η άρθρωσή της ήταν καθαρή, η δομή των προτάσεών της άψογη· σχεδόν μπορούσες ν’ ακούσεις τα κόμματα, τις άνω τελείες, τις τελείες. Ποτέ δεν ξεκινούσε μια πρόταση χωρίς να ξέρει πώς και πότε θα την τελείωνε – κι όμως ποτέ δεν ακουγόταν σαν βιβλίο που μιλάει. Το λεξιλόγιό της προερχόταν από το ίδιο σεντούκι με τις λέξεις που χρησιμοποιούσε τόσο για τη συγγραφή όσο και για τη γενική συζήτηση. Κι όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν διόλου απαρχαιωμένο, διόλου στείρο· ήταν ολοζώντανο. Και της άρεσε, ίσως για να διασκεδάσει η ίδια ή για να εκπλήξει όλους εμάς, να πετάει πότε πότε μια φράση διαφορετικής τονικότητας.

Για παράδειγμα, μια εβδομάδα μάς μιλούσε για τον Χρυσό θρύλο, αυτή τη μεσαιωνική συναγωγή θαυμάτων και μαρτυρίων. Φαντασμαγορικών θαυμάτων και διδακτικών μαρτυρίων. Το θέμα της ήταν η Αγία Ούρσουλα.

«Ανατρέξτε, αν θέλετε, στο έτος 400 μ.Χ., σε μια εποχή πριν από την εγκαθίδρυση της χριστιανικής ηγεμονίας στις ακτές μας. Η Ούρσουλα ήταν Βρετανή πριγκίπισσα, κόρη του χριστιανού βασιλιά Δεονάτου. Ήταν σοφή, υπάκουη, ευσεβής και ενάρετη – τουτέστιν διέθετε όλα τα τυπικά ηθικά προσόντα τέτοιων πριγκιπισσών. Και όμορφη επίσης – το πιο προβληματικό προσόν. Ο πρίγκιπας Εθέριους, γιος του βασιλιά της Αγγλίας, την ερωτεύτηκε και ζήτησε το χέρι της. Αυτό έβαλε τον πατέρα της Ούρσουλας σε δίλημμα, επειδή οι Άγγλοι δεν ήταν μόνο ιδιαιτέρως ισχυροί, αλλά και ειδωλολάτρες.

»Η Ούρσουλα ήταν μια νύφη προς διαπραγμάτευση, όπως πολλές ακόμη νέες κοπέλες πριν και μετά την εποχή της· και, επειδή ήταν σοφή, ενάρετη και τα λοιπά, ήταν επίσης ευφυής. “Δέξου την προσφορά του γιου της Ισχύος”, είπε στον πατέρα της, “ωστόσο θέσε κάποιους παρελκυστικούς όρους, ώστε να καθυστερήσουμε. Ζήτησε να μου χορηγηθεί τριετής περίοδος χάριτος για να κάνω το προσκύνημά μου στη Ρώμη· στο διάστημα αυτό ο νεαρός Εθέριους θα πρέπει να κατηχηθεί στην αληθινή πίστη και στη συνέχεια να βαπτιστεί”. Κάποιοι μπορεί να θεωρούσαν ένα τέτοιο αίτημα ακυρωτικό της συμφωνίας, όχι όμως και ο ερωτευμένος Εθέριους. Οι απόψεις του βασιλιά της Αγγλίας δεν έχουν καταγραφεί.

»Όταν μαθεύτηκε η είδηση για τη σχεδιαζόμενη πνευματική απόδραση της Ούρσουλας, άλλες ομοϊδεάτισσες παρθένοι έσπευσαν στο πλευρό της. Και εδώ συναντάμε ένα κομβικό σημείο του κειμένου. Όπως πολλοί από σας θα γνωρίζετε, η Ούρσουλα συνοδευόταν από έντεκα χιλιάδες παρθένους· όσοι είστε εξοικειωμένοι με τη Βενετία, ίσως θυμάστε τη σειραϊκή αναπαράσταση της ιστορίας από τον Καρπάτσιο.* Σχεδιαζόταν λοιπόν ένα μεγάλο οργανωμένο ταξίδι, παρότι ο κύριος Τόμας Κουκ δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Το κομβικό σημείο το οποίο ανέφερα αφορά το γράμμα Μ και τη σημασία του στο πρωτότυπο κείμενο. Αντιστοιχούσε στη λέξη “Μυριάδες” ή στη λέξη “Μάρτυρες”; Κάποιοι από εμάς θα θεωρούσαν περισσότερο εύλογη τη δεύτερη εκδοχή. Η Ούρσουλα μαζί με τις έντεκα παρθενομάρτυρες μας δίνουν ένα άθροισμα δώδεκα νεαρών γυναικών, όσων και οι Απόστολοι του Ιησού Χριστού.

»Ωστόσο ας αφήσουμε την ιστορία να εκτυλιχθεί σε Technicolor και CinemaScope, τεχνικές στην εκλαΐκευση των οποίων συνέβαλε τα μέγιστα ο Καρπάτσιο. Έντεκα χιλιάδες παρθένοι ξεκίνησαν από τη Βρετανία. Όταν έφθασαν στην Κολωνία, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στην Ούρσουλα, κομίζοντάς της το μήνυμα ότι μετά το προσκύνημα στη Ρώμη εκείνη και η συνοδεία της έπρεπε να επιστρέψουν στη Βρετανία μέσω Κολωνίας, όπου και θα κοσμούσε το μέτωπό τους ο ιερός στέφανος του μαρτυρίου. Η είδηση αυτού του τέλους αναγγέλθηκε στις έντεκα χιλιάδες νέες και έγινε δεκτή με εκστατικό ενθουσιασμό. Εντωμεταξύ, στη Βρετανία ένας άλλος από τους πανταχού παρόντες αγγέλους Κυρίου εμφανίστηκε στον Εθέριους, δίνοντάς του την εντολή να συναντήσει τη μέλλουσα σύζυγό του στην Κολωνία, όπου θα τον ανέμεναν και αυτόν οι δάφνες του μαρτυρίου.

»Όπου και αν πήγαινε, η Ούρσουλα προσέλκυε όλο και περισσότερες ακολούθους, αν και ο συνολικός αριθμός τους δεν καταγράφεται. Στη Ρώμη ο ίδιος ο πάπας προσχώρησε σ’ αυτή τη γυναικεία στρατιά, αλλά η πρωτοβουλία του επέσυρε τον διασυρμό και την καθαίρεσή του. Εντωμεταξύ, δύο κακόβουλοι Ρωμαίοι διοικητές, φοβούμενοι ότι η επιτυχία της εξόρμησης θα ενίσχυε τη διάδοση του χριστιανισμού, έπεισαν τον στρατό των Ούννων να κατασφάξει τις προσκυνήτριες. Κατά σύμπτωση, ο στρατός των Ούννων πολιορκούσε εκείνη ακριβώς την εποχή την Κολωνία. Πρέπει να επιτρέψουμε τέτοιες αφηγηματικές συμπτώσεις και αγγελικές παρεμβάσεις – δεν πρόκειται άλλωστε για μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Αν και, εδώ που τα λέμε, και τα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα είναι γεμάτα συμπτώσεις.

»Κι έτσι η Ούρσουλα και η τεράστια συνοδεία της φτάνουν στην Κολωνία και τότε ο στρατός των Ούννων παρατάει τις πολιορκητικές μηχανές και αρχίζει να σφαγιάζει τις έντεκα και πλέον χιλιάδες παρθενομάρτυρες με –η φράση αποτελούσε κλισέ ακόμα και κατά το 400 μ.Χ.– “την αγριότητα των λύκων που πέφτουν πάνω σ’ ένα κοπάδι πρόβατα”».

Η Ελίζαμπεθ Φιντς έκανε μια παύση, περιέφερε εξεταστικά το βλέμμα στην αίθουσα και ρώτησε: 

«Τι συμπέρασμα μπορούμε να αντλήσουμε από όλα αυτά;».

Και μέσα στη σιωπή έδωσε την απάντησή της: «Προτείνω: Αυτοκτονία μέσω τρίτων».

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

«Depeche mode» του Σέρχι Ζαντάν (προδημοσίευση)

«Depeche mode» του Σέρχι Ζαντάν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Σέρχι Ζαντάν [Serhiy Zhadan] «Depeche mode» (μτφρ. Δημήτρης Τριανταφυλλίδης), το οποίο κυκλοφορεί στις 21 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Καθισμένος εδώ,...

«Το αύριο θα είναι καλύτερο» της Μπέτι Σμιθ (προδημοσίευση)

«Το αύριο θα είναι καλύτερο» της Μπέτι Σμιθ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Μπέτι Σμιθ [Betty Smith] «Το αύριο θα είναι καλύτερο» (μτφρ. Μαρία Φακίνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 27 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πιο παγωμένο, πιο μοναχι...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Ο Κινέζος Νομπελίστας Μο Γιάν κατηγορείται ότι με τα βιβλία του σπιλώνει τον κομμουνιστικό στρατό της Κίνας και εξυμνεί τον αντίστοιχο της Ιαπωνίας. 

Επιμέλεια: Book Press

Το να είσαι ...

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 θα γίνει η τελετή της απονομής των λογοτεχνικών βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν οι μικρές λίστες και μαζί οι νικητές σε κάθε κατηγορία, καθώς και το μεγάλο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ