Σε αυτή τη στήλη αναρτώνται αδημοσίευτα ποιήματα σύγχρονων Ελλήνων ποιητών. Σήμερα, η Λίνα Φυτιλή.
Επιμέλεια στήλης: Γιώργος Αλισάνογλου
Σαράκι
«Έχω αφήσει
ένα πρόσωπο χλωμό
σαν αρχαίο νόμισμα
ένα σώμα φαγωμένο από
αόρατο σαράκι
στη ζεστή σκιά
αυτού του σπιτιού
κι αναμονές που χτύπησαν
λάθος πόρτα.
Έξω το φως είχε κουραστεί
από την πολλή χαρά
άγγιζε σαν ξυράφι τους τοίχους
και εγώ στεκόμουν
στο όριο μιας ερήμου
σ΄ αντικατοπτρισμό.
Όπως κατέβαινε αργά η νύχτα
και συ ακολουθούσες,
με κατέτρωγε σαν έρωτας
ο χρόνος,
που πάντα επιτίθεται
σ΄ όποιον πάει
να του αρπάξει τη λεία».
❈ ❈
Θρόισμα
«Πες μου – υπάρχει τρόπος να μάθεις ποιος είσαι;
Γνωρίζεις τι σημαίνει μοναξιά’
έπειτα ο καιρός αποκαλύπτει
την απλότητα των πραγμάτων.
Δεν πίστευα ότι θα αντέξω, καθώς με
έλιωνε το φως. Φοβόμουν να
προχωρήσω, να βιδώσω στον ανοιχτό
ορίζοντα το βλέμμα μου, στέρεο να ακουμπήσει
πάλι, προσπαθώντας με τον τρόπο του
να ρουφήξει το περίγραμμα
της εποχής–
με αμηχανία φανερή, ωστόσο, περίμενα εκεί,
περίμενα τολμώντας την κατάφαση
στο πρώτο θρόισμα της λέξης
ίσως».
Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών. Ζει κι εργάζεται στον Βόλο. Έργα της: Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας, νουβέλα, Καστανιώτης, 1997. Τώρα είναι αργά, Απόπειρα, 2011. Μυθική μέρα, ποιήματα, Ενδυμίων [υποψήφιο βιβλίο για το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή Γιάννη Βαρβέρη]. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Παράξενο Καλοκαίρι, διηγήματα, βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2016. Το 2018 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της, Ισόβιο Πρόσωπο, εκδόσεις Μελάνι.
